ANAKHΡΥΞΙΣ ΩΣ ΑΓΙΩΝ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΗΡΩΝ ἀπὸ ΚΚΕ. 1917-1990

ΑΝΑΚΗΡΥΞΙΣ ΩΣ ΑΓΙΩΝ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ απο ΚΚΕ.1917-1990

Άξιος πολλών εγκωμιαστικών αναφορών είναι ό Μαρτυρικός άθλος των εκατομμυρίων Ρώσων Νεομαρτύρων, οι όποιοι μαρτύρησαν κατά τους χρόνους του άθεου κομμουνιστικού καθεστώτος. Ολίγα δι' αυτόν έχουμε γράψει σε προηγούμενα τεύχη μας.
 

Ενταύθα παραθέτουμε αποσπασματικώς την εν έτη 1981 επίσημο διακήρυξιν της Αξιοποιήσεως των από την Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς, της οποίας τότε ηγείτο ό αείμνηστος άγιος Ιεράρχης και Ομολογητής Φιλάρετος, επί των ήμερων του οποίου κατεδικάσθη επισήμως υπό της Ί, Συνόδου του ό αντίχριστος Οικουμενισμός.
 

Ιδού το κείμενο:
 

Προς τα τέκνα της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς.
 

Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς είναι ένα κομμάτι της Μητρικής Ρωσική Εκκλησίας και μπορεί να ομιλεί εκ μέρους της.

Πριν έρθουν τα μεγάλα δεινά στη Ρωσική Εκκλησία, ό Κύριος, ό όποιος προγνωρίζει τα πάντα, οδήγησε με το Παντοδύναμο χέρι Του ένα μικρό κομμάτι αυτής έξω από τα όρια της Ρω¬σίας, το όποιο έμεινε ελεύθερο από κάθε πολιτική εξουσία. Οι 34 Ρώσοι Επίσκοποι, πού βρέθηκαν στο εξωτερικό, δη¬μιούργησαν, με την ευλογία του Αγίου Πατριάρχου Τύχωνος και της Ιεράς Συνόδου, τη Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς, ή όποια υπάρχει μέχρι σήμερα.
 

Πρώτη κεφαλή της ήταν ό Μη¬τροπολίτης Κιέβου Αντώνιος, κύριος υποψήφιος του Πατριαρχι¬κού θρόνου στη σύνοδο της Μόσχας 1917-18. Δεύτερος εκλέχτηκε ό Μητροπολίτης Αναστάσιος, μέλος της πανρωσικής Συνόδου, και τρίτος ό Μητροπολίτης Φιλάρετος, ό όποιος μαζί με 18 Επισκόπους αποτελούν τη Σύνοδο της Εκκλησίας της Διασποράς.

Η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς γνωρίζει και ομολογεί πώς ή ζωή της Εκκλησίας στην πα¬τρίδα, από το έτος 1917 και μέχρι σήμερα, ακολουθεί δρόμο στενό αλλά δοξασμένο, δρόμο Μαρτυρίου, ομολογίας Πίστεως, διωγμών, αναχώρησης για τις κατακόμβες και δρόμο μάχης με την άθεη εξουσία πού πολέμησε αιματηρά την Εκκλησία.
 

Kατά τ]hn μεγάλη διάρκεια της φοβέρας αυτής περιόδου, ή Εκκλησία, έχοντας κατά νου τα λόγια του Σωτήρος «εν τω κόσμο θλίψιν εξετε αλλά θαρσείτε! εγώ νενίκηκα τον κόσμον», οδήγησε στον Χριστόν μία πληθώρα ιερών Μαρτύρων, γενναίων Ομολογητών Ορθοδόξων Χριστιανών, πού υπέφεραν και σφαγιάστηκαν για την Πίστη. Το αίμα τους ξέπλυνε τη ντροπή της αποστασίας των ομοεθνών τους.
 

Έγιναν θυσία για τον εξαγνισμό του Έθνους. Ο ταπεινός Τσάρος, ό οποίος εγκαταλείφθηκε από όλους, σφαγιάστηκε ως σύμβολο της Ορθόδοξης επικράτειας. Θανάτωσαν τους αληθινούς Ποιμένες καθώς και μοναχούς και λαϊκούς, αυτούς πού αγαπούσαν τον Χριστόν, άντρες, γυναίκες ακόμα και αθώα παιδιά!
 

Με ποικίλα βασανιστήρια δολοφόνησαν, χτύπησαν έως θανάτου, εκτέλεσαν εν ψυχρώ, σκότωσαν με πείνα, κρύο και με καταναγκαστικά έργα στα στρατόπεδα εργασίας. Έθαψαν ανθρώπους ζωντανούς, τους κρέμασαν από τις πόρτες και τις ωραίες πύλες των Ί. Ναών, τους έριξαν στα ποτάμια, τους έκοψαν τις γλώσσες, σκότωσαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους. Μία απλή κατηγορία αρκούσε για να εκτελεστεί κάποιος: Είναι δούλος του Θεού, ένας πιστός Χριστιανός!
 

 Πίνοντας το αίμα των θυμάτων τους οι Βασανιστές έφτασαν στο σημείο της τρέλας. (ί. Κατά Ιωάννη ΙΣΤ' 33.)

Πιστοί πήγαν ως αρνιά στη σφαγή υποκύπτοντας στη θέ¬ληση του Θεού μέχρι θανάτου και λέγοντας: «Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις ή στενοχώρια η διω¬γμός η λιμός η γυμνότης η κίνδυνος η μάχαιρα;» (Ρωμ. ΗΉ). Αυτή ή πάλη εξύψωσε την Ορθόδοξη Εκκλησία και της πρόσθεσε νέα δόξα! Στην πε¬ρίοδο των διωγμών, οι Μάρτυρες έγιναν ή δόξα, ή νίκη, ή χαρά μας. Έφυγαν από τη στρατευόμενη Εκκλησία ως νικητές και πή¬γαν στην αιώνια χαρά της θριαμβεύουσας Εκκλησίας! Άλλα ή Εκκλησία του Χριστού είναι Μία, και οι δύο πλευρές, γήινη και ουράνια, ζούνε μία κοινή ζωή για την αγάπη του Χριστού και μόνο! Βλέποντας το κατόρθωμα τους, υποφέραμε και προ¬σευχόμασταν μαζί τους. Πολλοί πιστοί ρωτούσαν αν ήταν καιρός να προσευχόμαστε προς αυτούς αντί για αυτούς. Γιατί ήταν αναμφίβολο ότι είχαν ήδη εισέλθει στη χαρά του Κυρίου! Όμως για να είναι τέλειες οι προσευχές μας προς αυτούς, πρέπει να γίνονται από όλη την Εκκλησία «εν ενί στόματι και μια καρδία». Ή Εκκλησία θα έπρεπε να δώσει την ευλογία της με το να τους αναγνωρίσει ως ιερούς Μάρτυρες. Κάθε τοπική αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία κανονίζει ή αναγνωρίζει τους Άγιους της με Σύνοδο των Επισκόπων, ή οποία με τη σειρά της υπακούει στην επιθυμία κλήρο και λαού, οι όποι¬οι πιστεύουν στην αγιότητα των Μαρτύρων και θέλουν να προσεύχονται σε αυτούς μέσα από την κοινή προσευχή της Εκκλησίας.
 

Η Ρωσική Εκκλησία στη Σοβιετική Ένωση δεν είναι ικανή να το κάνει αυτό, αφού της έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα να ομιλεί και να ενεργεί ελεύθερα. Είναι υποταγμένη κάτω από την ολέ-θρια μπότα της άθεης διοίκησης! εν έχει επισκόπους, πού να εκφράζονται ελεύθερα και οι όποιοι θα έκαναν μια επίσημη πράξη αναγνώρισης των Άγιων Μαρτύρων. Είναι σιωπηλοί. Και οι άθεοι μαρτυρούν ψευδώς σε όλα τα κράτη ότι δεν υπήρξαν ποτέ μάρτυρες της πίστεως, ότι οι πιστοί στη Ρωσία έχουν πλήρη ελευθε¬ρία όσον άφορα στην πίστη. Γι' αυτό π Ί. Σύνοδος της Ρωσι¬κής Εκκλησίας της διασποράς τόλμησε να το κάνει αυτό με φόβο και τρόμο, σεβόμενη και προσκυνώντας το αίμα των Αγίων Μαρτύρων. Σας πληροφορούμε με χαρά, ότι στη Ν. Υόρκη την Κυριακή 19-10-/Μ 1-1981 ή Ί. Σύνοδος των Επισκόπων πρόσθεσε στους Άγιους τους Νέους Μάρτυρες και Ομολογητές της Ρωσικής Εκκλησίας, σύμφωνα με την επιθυμία και τις προσευχές κλήρου και ποιμνίου καθώς και των ατρό-μητων ομολογητών της πατρίδας. Με την αγιοποίηση τους ή Εκκλησία δείχνει έμπρακτα την αγάπη της προς τους Μάρτυ-ρες, την πίστη της ότι είναι Άγιοι ενώπιον του Κυρίου, το σεβασμό στον αγώνα τους και την επιθυμία της να προσευχηθεί σε αυτούς για όλους εμάς τους αμαρτωλούς. Σε αυτήν την προσευχή αγάπης αναγνωρίζεται το μυστήριο της ενότητας, για την οποία ό Κύριος προσευχήθηκε , «ίνα πάντες εν ωσι, καθώς συ, Πάτερ, εν εμοί κάνα) εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι συ με άπέστειλας» Iωάνν. ΙΖ' 21).
 

Στο μυστήριο αυτό ό Ουρανός ενώνεται με τη γη, οι προ¬σευχές μας προς τους Μάρτυρες είναι γεμάτες από πίστη και αγάπη γι' αυτούς και μας δυναμώνουν. Τιμώντας ως Άγιους τους Μάρτυρες κρινόμαστε άξιοι της υπέρτατης βοήθειας του Θεού μέσα από τις πρεσβείες τους. Και αυτή π βοήθεια χρειάζεται σε όσους επιθυμούν να ζήσουν σύμφωνα με τις εντολές του Θεού. Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, ας προσευχηθούμε σε αυτούς πού είναι και πιο δυνατοί από εμάς και μεσίτες για μας.
 

Ούτοι οι μακάριοι «εμπαιγμών και μαστιγών πείραν έλαβον, έτι δε δεσμών και φυλα¬κής. Ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνο μαχαίρας απέθανον. Περιήλθον εν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι. Ων ουκ ην άξιος ό κόσμος, εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης. Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες δια της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν, του Θεού περί ημών κρειττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελείωθώσι» (Εβραίους ΙΑ' 36-40).
 

Μας περιμένουν! Και μας παρακαλούν να ακολουθή¬σουμε το δρόμο τους! Τοιγαρούν και ημείς, τοσούτον έχοντες περικείμενον ημίν νέφος μαρτύρων, όγκον αποθεμένοι πάντα και την εύπερίστατον αμαρτία δι` υπομονής τρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα, άφορωντες εις το της πίστεως αρχηγό και τελειωτή Ιησούν».(Εβραίους ΙΒ' 1-2).

Άγιοι νέοι Μάρτυρες και Ομολογητές, προσευχη¬θείτε στον Θεό για μας.
Ο Πρόεδρος της Συνόδου των Επισκόπων Μητροπολίτης Φιλάρετος της Νέας Υόρκης και Ανατολικής Αμερικής, και τα Μέλη της Συνόδου....

 

http://661691.blogspot.gr/2013/02/1981-34-1917-18-18-1917-33-19-10-1-1981.html