Τὸ θαῦμα τῆς Θεοτόκου περὶ κοινωνήσαντος Ἰουδαίου παιδὸς
Τὸ θαῦμα τῆς Θεοτόκου περὶ κοινωνήσαντος Ἰουδαίου παιδὸς καὶ μὴ χωνευθέντος ὑπὸ τοῦ πυρὸς τῆς καμίνου
Εἰς τὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς ἦτο τις Ἰουδαῖος ἔχων παιδίον χρόνων ἑπτὰ· τοῦτο ἀνταμώθη μίαν ἡμέραν μετὰ τῶν χριστιανῶν, καὶ πηγαίνοντας εἰς τὴν ἐκκλησίαν ἐκοινώνησε τὸ τίμιον Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου, καθὼς εἶδε τὰ ἄλλα παιδία καὶ ἔκαμναν. Ὁ γὰρ Ἱερεὺς νομίζων ὅτι εἶναι χριστιανοῦ παιδίον, τὸ ἐκοινώνησεν.
Ἀφοῦ δὲ ἔφαγε τὸ Ἀντίδωρον, ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ τὸ ἀνήγγειλε εἰς τοὺς Γονεῖς του.
Ὁ Πατὴρ αὐτοῦ ἐθυμώθη, ὡς ἐχθρός του Χριστοῦ, καὶ θέλοντας νὰ ἐκδικηθῆ τὴν ὕβριν, ὅπου τὸ βρέφος ἔκαμε (καθὼς καὶ αὐτὸς ὁ πλανεμένος ἐνόμισε) τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, ἤρπασεν εὐθὺς τὸ ἀνεύθυνον, καὶ τὸ ἔρριψεν εἰς μίαν ἀναμμένην κάμινον, βάνοντας καὶ ἕτερα ξύλα περισσά, διὰ νὰ χωνεύση ταχύτερον.
Ἀλλ᾿ ὁ ἐν μέσῳ τῆς Χαλδαϊκῆς καμίνου τοὺς τρεῖς Παίδας ἀβλαβεῖς διαφύλαξας, ἐσκέπασε καὶ αὐτὸ τὸ εὐλογημένον, καὶ δὲν ἐχωνεύθη ὑπὸ τοῦ παμφάγου πυρός, ἀλλὰ ἐστέκετο ὥσπερ νὰ ἦτο εἰς δρόσον ἀναπαυμένον.
Τοῦτο ἀκούσασα ἡ Μήτηρ αὐτοῦ ἔδραμε μετὰ ὀδυρμῶν, νομίζουσα νὰ τὸ εὕρη στάκτην γενόμενον. Ἀπελθόντες δὲ καὶ ἄλλοι χριστιανοί, εἴδασι τὸ παιδίον ἱστάμενον ἐν τῷ μέσῳ τῆς φλογὸς σῶον καὶ ὑγιές, καὶ μήτε ἔνδυμα μήτε τρίχα τῆς κεφαλῆς του ἐβλάφθη. Ἀφοῦ λοιπὸν τὸ ἔβγαλον ἔξω μετὰ θάμβους πολλοῦ καὶ ἐκπλήξεως, ἐβόησαν ἅπαντες, ὅτι ἔπρεπε νὰ ρίψουν εἰς τὴν κάμινον τὸν Πατέρα του, ἵνα λάβη τὴν αὐτοπάθειαν.
Ἔδεσαν οὗν αὐτόν, καὶ ἔρριψαν ἔσω, καὶ εὐθὺς ἐχωνεύθη ὁ ἄθλιος. Τὸ δὲ παιδίον ἐρωτηθὲν ἀπεκρίνετο λέγων.
-Ἡ γυνὴ ἐκείνη, ἥτις εἶναι εἰς τὴν ἐκκλησίαν, ὅπου ἔφαγα τὸ ψωμί, καὶ κρατεῖ τὸ βρέφος εἰς τὴν ἀγκάλη της, ἔστεκε πλησίον μου καὶ ἐσκέπαζέ με μὲ τὸ ἐπανωφόρι της, καὶ δὲν μοῦ ἤγγιζεν ἡ φλὸξ καθόλου.
Τότε κατάλαβαν, ὅτι ἡ Παναγία ἦτο ὁποῦ τὸ ἔσκεπεν διὰ τὴν χάριν τῆς ἱερᾶς Κοινωνίας. Οὕτω λοιπὸν γνωρίσασα ἡ Ἰουδαία τὴν ἀληθῆ πίστιν, ἀνεγεννήθη μετὰ τοῦ παιδός, βαπτισθέντες εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἔτι δὲ καὶ ἕτεροι Ἰουδαῖοι διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν ἐπίστευσαν εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
Εἰς τὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς ἦτο τις Ἰουδαῖος ἔχων παιδίον χρόνων ἑπτὰ· τοῦτο ἀνταμώθη μίαν ἡμέραν μετὰ τῶν χριστιανῶν, καὶ πηγαίνοντας εἰς τὴν ἐκκλησίαν ἐκοινώνησε τὸ τίμιον Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου, καθὼς εἶδε τὰ ἄλλα παιδία καὶ ἔκαμναν. Ὁ γὰρ Ἱερεὺς νομίζων ὅτι εἶναι χριστιανοῦ παιδίον, τὸ ἐκοινώνησεν.
Ἀφοῦ δὲ ἔφαγε τὸ Ἀντίδωρον, ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ τὸ ἀνήγγειλε εἰς τοὺς Γονεῖς του.
Ὁ Πατὴρ αὐτοῦ ἐθυμώθη, ὡς ἐχθρός του Χριστοῦ, καὶ θέλοντας νὰ ἐκδικηθῆ τὴν ὕβριν, ὅπου τὸ βρέφος ἔκαμε (καθὼς καὶ αὐτὸς ὁ πλανεμένος ἐνόμισε) τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, ἤρπασεν εὐθὺς τὸ ἀνεύθυνον, καὶ τὸ ἔρριψεν εἰς μίαν ἀναμμένην κάμινον, βάνοντας καὶ ἕτερα ξύλα περισσά, διὰ νὰ χωνεύση ταχύτερον.
Ἀλλ᾿ ὁ ἐν μέσῳ τῆς Χαλδαϊκῆς καμίνου τοὺς τρεῖς Παίδας ἀβλαβεῖς διαφύλαξας, ἐσκέπασε καὶ αὐτὸ τὸ εὐλογημένον, καὶ δὲν ἐχωνεύθη ὑπὸ τοῦ παμφάγου πυρός, ἀλλὰ ἐστέκετο ὥσπερ νὰ ἦτο εἰς δρόσον ἀναπαυμένον.
Τοῦτο ἀκούσασα ἡ Μήτηρ αὐτοῦ ἔδραμε μετὰ ὀδυρμῶν, νομίζουσα νὰ τὸ εὕρη στάκτην γενόμενον. Ἀπελθόντες δὲ καὶ ἄλλοι χριστιανοί, εἴδασι τὸ παιδίον ἱστάμενον ἐν τῷ μέσῳ τῆς φλογὸς σῶον καὶ ὑγιές, καὶ μήτε ἔνδυμα μήτε τρίχα τῆς κεφαλῆς του ἐβλάφθη. Ἀφοῦ λοιπὸν τὸ ἔβγαλον ἔξω μετὰ θάμβους πολλοῦ καὶ ἐκπλήξεως, ἐβόησαν ἅπαντες, ὅτι ἔπρεπε νὰ ρίψουν εἰς τὴν κάμινον τὸν Πατέρα του, ἵνα λάβη τὴν αὐτοπάθειαν.
Ἔδεσαν οὗν αὐτόν, καὶ ἔρριψαν ἔσω, καὶ εὐθὺς ἐχωνεύθη ὁ ἄθλιος. Τὸ δὲ παιδίον ἐρωτηθὲν ἀπεκρίνετο λέγων.
-Ἡ γυνὴ ἐκείνη, ἥτις εἶναι εἰς τὴν ἐκκλησίαν, ὅπου ἔφαγα τὸ ψωμί, καὶ κρατεῖ τὸ βρέφος εἰς τὴν ἀγκάλη της, ἔστεκε πλησίον μου καὶ ἐσκέπαζέ με μὲ τὸ ἐπανωφόρι της, καὶ δὲν μοῦ ἤγγιζεν ἡ φλὸξ καθόλου.
Τότε κατάλαβαν, ὅτι ἡ Παναγία ἦτο ὁποῦ τὸ ἔσκεπεν διὰ τὴν χάριν τῆς ἱερᾶς Κοινωνίας. Οὕτω λοιπὸν γνωρίσασα ἡ Ἰουδαία τὴν ἀληθῆ πίστιν, ἀνεγεννήθη μετὰ τοῦ παιδός, βαπτισθέντες εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἔτι δὲ καὶ ἕτεροι Ἰουδαῖοι διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν ἐπίστευσαν εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
