Πρωϊνή προσευχή Ὁσίου Σεραφείμ του Σαρώφ
Αἰώνιε Κύριε, Δημιουργέ τῶν ἁπάντων ὁ καλέσας μέ εἰς τήν ζωήν ταύτην τή ἀνεξερευνήτω Σου ἀγαθότητις δούς μοί τήν Χάριν τοῦ Βαπτίσματος καί τήν σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ κοσμήσας μέ τή ἐπιθυμία τοῦ ἀναζητεῖν Σέ, τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν, ἐπάκουσον τῆς δεήσεώς μου.
Ὁ Θεός μου, οὐκ ἔχω ζωήν, φῶς, χαράν, σοφίαν, δύναμιν ἄνευ Σου. Ἀλλά Σύ εἴπας τοῖς μαθηταίς Σου: «Πάντα ὅσα ἐάν αἰτήσητε ἐν τή προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε».Ὅθεν τολμῶ ἐπικαλεῖσθαι Σέ, καθάρισον μέ ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος.
Δίδαξον μέ πώς δεῖ προσεύχεσθαι. Εὐλόγησον τήν ἡμέραν ταύτην ἤν ἐχάρισας μοί, τῷ ἀναξίω δούλω Σου. Ἰκάνωσον μέ τή δυνάμει τῆς Χάριτός Σου ἀδιαλείπτως ὁμιλεῖν καί ἐργάζεσθαι πρός τήν Σήν δόξαν ἐν πνεύματι καθαρότητος, ταπεινώσεως, ὑπομονῆς, ἀγάπης, εὐγενείας, εἰρήνης, ἀνδρείας καί σοφίας, ἐπιγινώσκειν ἀεί τήν ἁπανταχοῦ παρουσίαν Σου.
Κύριε ὁ Θεός, δεῖξον μοί τήν ὁδόν τοῦ θελήματός Σου ἐν τή ἀπείρω Σου ἀγαθότητι καί ἀξίωσον μέ πορεύεσθαι ἐνώπιόν Σου χωρίς ἁμαρτίας.
Καρδιογνώστα Κύριε, Σύ ἐπιγινώσκεις πάσαν μου ἔνδειαν, Σύ γινώσκεις τήν τυφλότητα καί τήν ἄγνοιάν μου, Σύ γινώσκεις τήν ἀστάθειαν καί τήν διαφθοράν τῆς ψυχῆς μου.
Ἀλλ' οὔδ' ὁ πόνος οὐδ' ἡ ἀγωνία ἡ ἐμή κεκρυμμένα Σοί τυγχάνει. Ἐπάκουσον τῆς δεήσεώς μου καί δίδαξον μέ τῷ Πνεύματί Σου τῷ Ἁγίω, ὁδόν ἐν ἤ πορεύσομαι.
Μή ἐγκαταλείψης μέ, ὅτι ἡ διεφθαρμένη μου θέλησις ὁδηγήση μέ πρός ἄλλας ὁδούς, ἀλλά βιαίως ἐπαναγαγέ μέ πρός Σέ.
Δός μοί, τή δυνάμει τῆς Σῆς ἀγάπης, στερεωθῆναι μέ εἰς τό ἀγαθόν.
Φύλαξον μέ ἀπό παντός λόγου ἤ ἔργου ψυχοφθόρου, ἀπό πάσης ἐσωτερικῆς καί ἐξωτερικῆς κινήσεως μή εὐαρέστου ἐνώπιόν Σου καί ἐπιβλαβοῦς διά τόν ἀδελφόν μου.
Δίδαξον μέ πῶς δεῖ καί τί μέ δεῖ λαλεῖν. Ἐάν τό Σόν θέλημά ἐστι τοῦ μή ἀποκριθῆναι μέ δός μοί πνεῦμα εἰρηναίας σιωπῆς, ἀλύπου καί ἀκινδύνου διά τόν ἀδελφόν μου.
Νομοθέτησον μέ ἐν τή τρίβω τῶν ἐντολῶν Σου καί ἕως ἐσχάτης μου ἀναπνοῆς μή ἐπιτρέψης παρεκκλίναι μέ ἀπό τοῦ Φωτός τῶν προσταγμάτων Σου, ἕως ὅτου καταστῶσιν ὁ μοναδικός νόμος πάσης ὑπάρξεώς μου, προσκαίρου τέ καί αἰωνίου.
Δέομαί Σου ὁ Θεός ἐλέησον μέ. Λύτρωσαι μέ ἀπό τῆς θλίψεως καί ἀθλιότητός μου καί μή ἀποκρύψης ἀπ' ἐμοῦ τήν ὁδόν τῆς σωτηρίας.
Ἐν τή ἀφροσύνη μου, ὁ Θεός, περί πολλῶν καί μεγάλων δέομαί Σου, γινώσκων ἀεί τήν ἐμήν κακότητα, τήν ἀδυναμίαν καί φαυλότητα κράζω Σοί, ἐλέησον μέ.
Μή ἀπορρίψης μέ ἀπό τοῦ Προσώπου Σου ἕνεκεν τῆς ἀλαζονείας μου. Δός καί αὔξησον ἐν ἐμοί τῷ ἀχρείω τήν δύναμιν τοῦ ἀγαπᾶν Σέ, κατά τάς ἐντολᾶς Σου, ἐξ ὅλης της καρδίας μου, ἐξ ὅλης της ψυχῆς μου, ἐξ ὅλης της διανοίας μου, ἐξ ὅλης της ἰσχύος μου, καί δί' ὅλου του εἶναι μου.
Ναί, ὁ Θεός, δίδαξον μέ δικαίαν κρίσιν καί γνῶσιν τῷ Πνεύματί Σου τῷ Ἁγίω.
Δός μοί τοῦ γνῶναι τήν Ἀλήθειάν Σου προτοῦ μέ ἀπελθεῖν ἐκ τῆς ζωῆς ταύτης. Παράτεινον τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου ἕως ὅτου Σοί προσφέρω μετάνοιαν ἀληθινήν.
Μή ἀναγάγης μέ ἐν ἠμίσει ἡμερῶν μου μηδέ ἐν ὤ ὁ ἐμός νοῦς τετυφλωμένος ἐστι.
Καί ὅταν εὐδοκήσης ἐλθεῖν τό τέλος τῆς ζωῆς μου προγνώρισον μοί τόν θάνατον, ἴνα ἡ ψυχή μου ἑτοιμασθῆ πρός συνάντησίν Σου.
Ἔσο μετ' ἐμοῦ, Κύριε, ἐν ἐκείνη τή ὥρα τή φοβερά καί ἀπόδος μοί τήν ἀγαλλίασιν τοῦ Σωτηρίου Σου.
Καθάρισον μέ ἀπό παντός ἁμαρτήματος φανεροῦ καί ἀποκρύφου, ἀπό πάσης ἀνομίας κεκρυμμένης ἐν ἐμοί καί δώρησον μοί καλήν ἀπολογίαν ἐνώπιόν του φοβεροῦ βήματός Σου.
Ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί τήν ἄμετρον φιλανθρωπίαν Σου, ἐπάκουσον τῆς δεήσεώς μου.
Αἰώνιε Κύριε, Δημιουργέ τῶν ἁπάντων ὁ καλέσας μέ εἰς τήν ζωήν ταύτην τή ἀνεξερευνήτω Σου ἀγαθότητις δούς μοί τήν Χάριν τοῦ Βαπτίσματος καί τήν σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ κοσμήσας μέ τή ἐπιθυμία τοῦ ἀναζητεῖν Σέ, τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν, ἐπάκουσον τῆς δεήσεώς μου.
Ὁ Θεός μου, οὐκ ἔχω ζωήν, φῶς, χαράν, σοφίαν, δύναμιν ἄνευ Σου. Ἀλλά Σύ εἴπας τοῖς μαθηταίς Σου: «Πάντα ὅσα ἐάν αἰτήσητε ἐν τή προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε».Ὅθεν τολμῶ ἐπικαλεῖσθαι Σέ, καθάρισον μέ ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος.
Δίδαξον μέ πώς δεῖ προσεύχεσθαι. Εὐλόγησον τήν ἡμέραν ταύτην ἤν ἐχάρισας μοί, τῷ ἀναξίω δούλω Σου. Ἰκάνωσον μέ τή δυνάμει τῆς Χάριτός Σου ἀδιαλείπτως ὁμιλεῖν καί ἐργάζεσθαι πρός τήν Σήν δόξαν ἐν πνεύματι καθαρότητος, ταπεινώσεως, ὑπομονῆς, ἀγάπης, εὐγενείας, εἰρήνης, ἀνδρείας καί σοφίας, ἐπιγινώσκειν ἀεί τήν ἁπανταχοῦ παρουσίαν Σου.
Κύριε ὁ Θεός, δεῖξον μοί τήν ὁδόν τοῦ θελήματός Σου ἐν τή ἀπείρω Σου ἀγαθότητι καί ἀξίωσον μέ πορεύεσθαι ἐνώπιόν Σου χωρίς ἁμαρτίας.
Καρδιογνώστα Κύριε, Σύ ἐπιγινώσκεις πάσαν μου ἔνδειαν, Σύ γινώσκεις τήν τυφλότητα καί τήν ἄγνοιάν μου, Σύ γινώσκεις τήν ἀστάθειαν καί τήν διαφθοράν τῆς ψυχῆς μου.
Ἀλλ' οὔδ' ὁ πόνος οὐδ' ἡ ἀγωνία ἡ ἐμή κεκρυμμένα Σοί τυγχάνει. Ἐπάκουσον τῆς δεήσεώς μου καί δίδαξον μέ τῷ Πνεύματί Σου τῷ Ἁγίω, ὁδόν ἐν ἤ πορεύσομαι.
Μή ἐγκαταλείψης μέ, ὅτι ἡ διεφθαρμένη μου θέλησις ὁδηγήση μέ πρός ἄλλας ὁδούς, ἀλλά βιαίως ἐπαναγαγέ μέ πρός Σέ.
Δός μοί, τή δυνάμει τῆς Σῆς ἀγάπης, στερεωθῆναι μέ εἰς τό ἀγαθόν.
Φύλαξον μέ ἀπό παντός λόγου ἤ ἔργου ψυχοφθόρου, ἀπό πάσης ἐσωτερικῆς καί ἐξωτερικῆς κινήσεως μή εὐαρέστου ἐνώπιόν Σου καί ἐπιβλαβοῦς διά τόν ἀδελφόν μου.
Δίδαξον μέ πῶς δεῖ καί τί μέ δεῖ λαλεῖν. Ἐάν τό Σόν θέλημά ἐστι τοῦ μή ἀποκριθῆναι μέ δός μοί πνεῦμα εἰρηναίας σιωπῆς, ἀλύπου καί ἀκινδύνου διά τόν ἀδελφόν μου.
Νομοθέτησον μέ ἐν τή τρίβω τῶν ἐντολῶν Σου καί ἕως ἐσχάτης μου ἀναπνοῆς μή ἐπιτρέψης παρεκκλίναι μέ ἀπό τοῦ Φωτός τῶν προσταγμάτων Σου, ἕως ὅτου καταστῶσιν ὁ μοναδικός νόμος πάσης ὑπάρξεώς μου, προσκαίρου τέ καί αἰωνίου.
Δέομαί Σου ὁ Θεός ἐλέησον μέ. Λύτρωσαι μέ ἀπό τῆς θλίψεως καί ἀθλιότητός μου καί μή ἀποκρύψης ἀπ' ἐμοῦ τήν ὁδόν τῆς σωτηρίας.
Ἐν τή ἀφροσύνη μου, ὁ Θεός, περί πολλῶν καί μεγάλων δέομαί Σου, γινώσκων ἀεί τήν ἐμήν κακότητα, τήν ἀδυναμίαν καί φαυλότητα κράζω Σοί, ἐλέησον μέ.
Μή ἀπορρίψης μέ ἀπό τοῦ Προσώπου Σου ἕνεκεν τῆς ἀλαζονείας μου. Δός καί αὔξησον ἐν ἐμοί τῷ ἀχρείω τήν δύναμιν τοῦ ἀγαπᾶν Σέ, κατά τάς ἐντολᾶς Σου, ἐξ ὅλης της καρδίας μου, ἐξ ὅλης της ψυχῆς μου, ἐξ ὅλης της διανοίας μου, ἐξ ὅλης της ἰσχύος μου, καί δί' ὅλου του εἶναι μου.
Ναί, ὁ Θεός, δίδαξον μέ δικαίαν κρίσιν καί γνῶσιν τῷ Πνεύματί Σου τῷ Ἁγίω.
Δός μοί τοῦ γνῶναι τήν Ἀλήθειάν Σου προτοῦ μέ ἀπελθεῖν ἐκ τῆς ζωῆς ταύτης. Παράτεινον τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου ἕως ὅτου Σοί προσφέρω μετάνοιαν ἀληθινήν.
Μή ἀναγάγης μέ ἐν ἠμίσει ἡμερῶν μου μηδέ ἐν ὤ ὁ ἐμός νοῦς τετυφλωμένος ἐστι.
Καί ὅταν εὐδοκήσης ἐλθεῖν τό τέλος τῆς ζωῆς μου προγνώρισον μοί τόν θάνατον, ἴνα ἡ ψυχή μου ἑτοιμασθῆ πρός συνάντησίν Σου.
Ἔσο μετ' ἐμοῦ, Κύριε, ἐν ἐκείνη τή ὥρα τή φοβερά καί ἀπόδος μοί τήν ἀγαλλίασιν τοῦ Σωτηρίου Σου.
Καθάρισον μέ ἀπό παντός ἁμαρτήματος φανεροῦ καί ἀποκρύφου, ἀπό πάσης ἀνομίας κεκρυμμένης ἐν ἐμοί καί δώρησον μοί καλήν ἀπολογίαν ἐνώπιόν του φοβεροῦ βήματός Σου.
Ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί τήν ἄμετρον φιλανθρωπίαν Σου, ἐπάκουσον τῆς δεήσεώς μου.
Ἀμήν.
Αἰώνιε Κύριε, Δημιουργέ τῶν ἁπάντων ὁ καλέσας μέ εἰς τήν ζωήν ταύτην τή ἀνεξερευνήτω Σου ἀγαθότητις δούς μοί τήν Χάριν τοῦ Βαπτίσματος καί τήν σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ κοσμήσας μέ τή ἐπιθυμία τοῦ ἀναζητεῖν Σέ, τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν, ἐπάκουσον τῆς δεήσεώς μου.
Ὁ Θεός μου, οὐκ ἔχω ζωήν, φῶς, χαράν, σοφίαν, δύναμιν ἄνευ Σου. Ἀλλά Σύ εἴπας τοῖς μαθηταίς Σου: «Πάντα ὅσα ἐάν αἰτήσητε ἐν τή προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε».Ὅθεν τολμῶ ἐπικαλεῖσθαι Σέ, καθάρισον μέ ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος.
Δίδαξον μέ πώς δεῖ προσεύχεσθαι. Εὐλόγησον τήν ἡμέραν ταύτην ἤν ἐχάρισας μοί, τῷ ἀναξίω δούλω Σου. Ἰκάνωσον μέ τή δυνάμει τῆς Χάριτός Σου ἀδιαλείπτως ὁμιλεῖν καί ἐργάζεσθαι πρός τήν Σήν δόξαν ἐν πνεύματι καθαρότητος, ταπεινώσεως, ὑπομονῆς, ἀγάπης, εὐγενείας, εἰρήνης, ἀνδρείας καί σοφίας, ἐπιγινώσκειν ἀεί τήν ἁπανταχοῦ παρουσίαν Σου.
Κύριε ὁ Θεός, δεῖξον μοί τήν ὁδόν τοῦ θελήματός Σου ἐν τή ἀπείρω Σου ἀγαθότητι καί ἀξίωσον μέ πορεύεσθαι ἐνώπιόν Σου χωρίς ἁμαρτίας.
Καρδιογνώστα Κύριε, Σύ ἐπιγινώσκεις πάσαν μου ἔνδειαν, Σύ γινώσκεις τήν τυφλότητα καί τήν ἄγνοιάν μου, Σύ γινώσκεις τήν ἀστάθειαν καί τήν διαφθοράν τῆς ψυχῆς μου.
Ἀλλ' οὔδ' ὁ πόνος οὐδ' ἡ ἀγωνία ἡ ἐμή κεκρυμμένα Σοί τυγχάνει. Ἐπάκουσον τῆς δεήσεώς μου καί δίδαξον μέ τῷ Πνεύματί Σου τῷ Ἁγίω, ὁδόν ἐν ἤ πορεύσομαι.
Μή ἐγκαταλείψης μέ, ὅτι ἡ διεφθαρμένη μου θέλησις ὁδηγήση μέ πρός ἄλλας ὁδούς, ἀλλά βιαίως ἐπαναγαγέ μέ πρός Σέ.
Δός μοί, τή δυνάμει τῆς Σῆς ἀγάπης, στερεωθῆναι μέ εἰς τό ἀγαθόν.
Φύλαξον μέ ἀπό παντός λόγου ἤ ἔργου ψυχοφθόρου, ἀπό πάσης ἐσωτερικῆς καί ἐξωτερικῆς κινήσεως μή εὐαρέστου ἐνώπιόν Σου καί ἐπιβλαβοῦς διά τόν ἀδελφόν μου.
Δίδαξον μέ πῶς δεῖ καί τί μέ δεῖ λαλεῖν. Ἐάν τό Σόν θέλημά ἐστι τοῦ μή ἀποκριθῆναι μέ δός μοί πνεῦμα εἰρηναίας σιωπῆς, ἀλύπου καί ἀκινδύνου διά τόν ἀδελφόν μου.
Νομοθέτησον μέ ἐν τή τρίβω τῶν ἐντολῶν Σου καί ἕως ἐσχάτης μου ἀναπνοῆς μή ἐπιτρέψης παρεκκλίναι μέ ἀπό τοῦ Φωτός τῶν προσταγμάτων Σου, ἕως ὅτου καταστῶσιν ὁ μοναδικός νόμος πάσης ὑπάρξεώς μου, προσκαίρου τέ καί αἰωνίου.
Δέομαί Σου ὁ Θεός ἐλέησον μέ. Λύτρωσαι μέ ἀπό τῆς θλίψεως καί ἀθλιότητός μου καί μή ἀποκρύψης ἀπ' ἐμοῦ τήν ὁδόν τῆς σωτηρίας.
Ἐν τή ἀφροσύνη μου, ὁ Θεός, περί πολλῶν καί μεγάλων δέομαί Σου, γινώσκων ἀεί τήν ἐμήν κακότητα, τήν ἀδυναμίαν καί φαυλότητα κράζω Σοί, ἐλέησον μέ.
Μή ἀπορρίψης μέ ἀπό τοῦ Προσώπου Σου ἕνεκεν τῆς ἀλαζονείας μου. Δός καί αὔξησον ἐν ἐμοί τῷ ἀχρείω τήν δύναμιν τοῦ ἀγαπᾶν Σέ, κατά τάς ἐντολᾶς Σου, ἐξ ὅλης της καρδίας μου, ἐξ ὅλης της ψυχῆς μου, ἐξ ὅλης της διανοίας μου, ἐξ ὅλης της ἰσχύος μου, καί δί' ὅλου του εἶναι μου.
Ναί, ὁ Θεός, δίδαξον μέ δικαίαν κρίσιν καί γνῶσιν τῷ Πνεύματί Σου τῷ Ἁγίω.
Δός μοί τοῦ γνῶναι τήν Ἀλήθειάν Σου προτοῦ μέ ἀπελθεῖν ἐκ τῆς ζωῆς ταύτης. Παράτεινον τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου ἕως ὅτου Σοί προσφέρω μετάνοιαν ἀληθινήν.
Μή ἀναγάγης μέ ἐν ἠμίσει ἡμερῶν μου μηδέ ἐν ὤ ὁ ἐμός νοῦς τετυφλωμένος ἐστι.
Καί ὅταν εὐδοκήσης ἐλθεῖν τό τέλος τῆς ζωῆς μου προγνώρισον μοί τόν θάνατον, ἴνα ἡ ψυχή μου ἑτοιμασθῆ πρός συνάντησίν Σου.
Ἔσο μετ' ἐμοῦ, Κύριε, ἐν ἐκείνη τή ὥρα τή φοβερά καί ἀπόδος μοί τήν ἀγαλλίασιν τοῦ Σωτηρίου Σου.
Καθάρισον μέ ἀπό παντός ἁμαρτήματος φανεροῦ καί ἀποκρύφου, ἀπό πάσης ἀνομίας κεκρυμμένης ἐν ἐμοί καί δώρησον μοί καλήν ἀπολογίαν ἐνώπιόν του φοβεροῦ βήματός Σου.
Ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί τήν ἄμετρον φιλανθρωπίαν Σου, ἐπάκουσον τῆς δεήσεώς μου.
Ἀμήν.
