Τρίτη ζημία ἐκείνων, πού ἁμαρτάνουν μέ τήν ἐλπίδα τῆς μετανοίας.
Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Μέρος Γ’
Η τρίτη ζημία που προξενούν στον εαυτό τους, όσοι
αμαρτάνουν με την ελπίδα της μετανοίας, είναι η ηθελημένη καταφρόνησις
των εντολών του Θεού. Και η καταφρόνησις αυτή αναφέρεται στην σωτηρία
τους και σε όλες τις εντολές του Κυρίου μετά την αμαρτία.
Γιατί όπως λέει ο Σολομώντας: «Ο ασεβής, όταν φθάση στο
αποκορύφωμα της κακίας, τότε όλα τα καταφρονεί». Όταν αυτοί φθάσουν στο
αποκορύφωμα της κακίας, τότε παθαίνει πώρωσι ο νους τους, σκληραίνει η
καρδιά και τότε δεν υπολογίζουν καθόλου την αμαρτία.Μάλιστα και μερικοί από αυτούς προχωρούν ακόμη περισσότερο. Διότι όχι μόνο περιφρονούν, αλλά και αρέσκονται με τις αμαρτίες τους και ευχαριστούνται με αυτές και καυχώνται σαν να έχουν κάποια μεγάλα κατορθώματα, όπως λέει ο Σολομώντας: «Ω εσείς που ευχαριστιέστε στα κακά και χαίρεστε για την κακή διατροφή!». Και ο Ησαίας αναφέρει: «Ανήγγειλαν την αμαρτία τους και την εμφάνισαν ως αμαρτία των Σοδόμων».
Και αυτοί που προηγουμένως έλεγαν ‘ας αμαρτήσω τώρα και κατόπιν θα μετανοήσω και θα εξομολογηθώ΄, φθάνουν σε τέτοιο σημείο κακίας, που όταν φθάσουν στο αποκορύφωμα των κακών, δεν θέλουν πλέον ούτε να μετανοήσουν ούτε να εξομολογηθούν.
Και αν κάποιοι θελήσουν, δεν μπορούν πλέον, διότι η συνήθεια της αμαρτίας έγινε έξις και η έξις έγινε σαν φύσις και σκλήρυνε σαν πέτρα την καρδιά τους και την έκανε αναίσθητη και δεν μπορεί πια να μετανοήση και να διορθωθεί. Και έτσι οι άθλιοι πεθαίνουν αμετανόητοι και αδιόρθωτοι.
Και είναι μεγάλο θαύμα πως οι χριστιανοί αυτοί, όταν φτάσουν στο αποκορύφωμα της κακίας, κρατούν ακόμη την πίστι τους και δεν την αρνούνται. Γιατί μερικοί από αυτούς- αλλοίμονο- αφήνουν και από τα χέρια τους αυτή την άγκυρα της πίστεως, διότι, όπως λέει ο ιερός Χρυσόστομος, η πονηρή ζωή τους γεννά δόγματα πονηρά.
Βλέπεις, αδελφέ μου, πόσες ζημιές, πόση μεγάλη καταστροφή προξενούν στον εαυτό τους εκείνοι, που αμαρτάνουν με την ψεύτικη ελπίδα ότι θα μετανοήσουν;
Για αυτό, πολύ σωστά είπε ο αββάς Ισαάκ, ότι όποιος αμαρτάνει για δεύτερη φορά με την ελπἰδα της μετανοίας, αυτός βαδίζει μπροστά στον Θεό με πονηρία. Αυτός πεθαίνει ξαφνικά, και δεν προλαβαίνει να μετανοήσει καθώς έλεγε: «…Ξαφνικά πεθαίνει αυτός, και δεν προλαβαίνει σύμφωνα με την ελπίδα του, να εκπληρώση τα έργα της αρετής».
Τα ίδια σχεδόν λέει και ο Μέγας Βασίλειος: «Αυτός που διαπράττει την αμαρτία με την ελπίδα της μετανοίας, έχει τον τρόπο της κακίας και δεν έχει μετάνοια». Σε αυτό αρμόζει αυτό που λέει ο άγιος Αμβρόσιος: «Η ευχέρεια της συγχωρήσεως, δίνει ευκαιρία για αμαρτία».
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου
«Λόγος περί μετανοίας».
σελ (18-19)
Εκδ. Συνοδίας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Άγιον Όρος
