Απάντηση εις το άρθρο του Πρωτοπρ. Άγγελου Αγγελακόπουλου,
Το Σχίσμα του Ζηλωτικού Παλαιοημερολογιτισμού (3ο ΜΕΡΟΣ)
Συνεχίζουμε με απλά λόγια δια τα σημεία εις τα οποία διαφωνούμε με τον π. Άγγελο.
Αναφέρει:
«Δυστυχώς για τους Ζηλωτές, πρέπει να τονισθεί ότι οι ανωτέρω κανονικές παραβάσεις, όσο κι αν είναι θλιβερές και ανησυχητικές, δεν αποτελούν αυτές καθαυτές αίρεση. Συνιστούν «εγκλήματα» κατά τους κανόνες της ΑΒ΄ συνόδου και παραβάσεις των ιερών κανόνων, αλλά όχι αίρεση. Όρος διακοπής της εκκλησιαστικής κοινωνίας είναι η ένωση με τους αιρετικούς και όχι η ύπαρξη Ενωτικών και Λατινοφρόνων ή οι κινήσεις προς την ένωση και τους διαλόγους».
Ο π. Άγγελος εννοεί τα προηγούμενα λεγόμενά του περί οικουμενιστικών διαλόγων, υπερβολικού πόθου για ένωση με τους αιρετικούς, μεταδόσεων μυστηρίων σ’αυτούς, μεμονομένων περιπτώσεων αναγνωρίσεως ως εγκύρων των μυστηρίων τους, της παραδοχής εκκλησιαστικού χαρακτήρος στις ομολογίες τους, των συμπροσευχών και άλλων κανονικών παραβάσεων, και μας λέγει ότι αυτές οι ενέργειες δεν είναι αίρεση, δηλ. δεν είναι αιρετικές!!! τι είναι δηλ. Ορθόδοξες; Μάλλον λησμονείτε τον λόγο του Μ. Αθανασίου όπου αναφέρει ότι «Η αίρεσις αρνείται την αλήθειαν, καταλύει την πίστιν και αθετεί τους εκκλησιαστικούς Κανόνας» (Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 31, 19). Δια να μην κουράζουμε τους αναγνώστες όμως με πλείστα πατερικά κείμενα τα οποία έχουμε ήδη αναφέρει κατά καιρούς, ας μελετήσει ο καθένας τα κείμενα των αγίων Πατέρων μας δια το τι είναι αίρεση, και εαν δεν δεί εις τον ΚΑΘΡΕΠΤΗ τα πρόσωπα των Οικουμενιστών εις τους λόγους τους, τότε να μας το πεί!
Μας λέγει ο π. Άγγελος ότι δια να υπάρξει διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας τότε θα πρέπει ήδη να έχει γίνει η ένωση μετά των αιρετικών!!! Τότε πάτερ μου ποιός ο λόγος της διακοπής της κοινωνίας; Μα αυτή η ενέργεια θα είναι αυτονόητη δια όσους αισθάνονται Ορθόδοξοι!!! Και ποιά θα είναι η αντίστασις εως ότου γίνει η ένωσις μετά των αιρετικών; Πως θα τους εμποδίσετε; με τον ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟ, όπως ευστόχως έχει σημειώσει ο Καθηγητής κ. Ι. Κορναράκης; Ασχέτως εαν η πατερική διδασκαλία και πράξις αναφέρει και δεικνύει το άκρως αντίθετον απ΄ ότι λέγετε εσείς, ούτε ο δάσκαλός σας π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος δεν ετόλμησε να εκστομίσει αυτά που εσείς αναφέρετε! Έγραφε ο ίδιος ότι μπορεί κάποιος να συμπροσεύχεται με αιρετικούς αλλά να μην θεωρή ως κακόν τις συμπροσευχές μαζί τους. Ο τοιούτος (αναφέρει) είναι παραβάτης των Ιερών Κανόνων, αλλά δεν είναι αιρετικός. ΑΝ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΡΚΗΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΤΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΗΡΥΣΣΗ ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ, ΤΟΤΕ ΕΧΕΙ ΑΛΛΩΣ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ. ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ! Και έπειτα ο ίδιος αναφέρει ότι ΑΝ ΔΕ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ ΤΙΝΟΣ ΔΕΝ ΑΝΕΧΗΤΑΙ ΝΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΥ, ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΠΡΟΒΑΙΝΩΝ ΕΤΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ, ΝΑ ΠΑΥΣΗ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΥΤΟΥ, ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΤΩ ΙΕ ΚΑΝΟΝΙ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ...(Τα δυο άκρα σελ. 89). Εσείς όμως μας λέτε ότι θα πρέπει πρωτίστως να υπάρξει ένωσις μετά των αιρετικών (κοινόν ποτήριον) και έπειτα μπορεί κάποιος να διακόψει την κοινωνία μαζί τους! Μα αγαπητέ πάτερ μου εαν μετά απο αυτήν την ενέργειαν συνεχίσει κάποιος να κοινωνεί μαζί τους τότε δεν υπάρχει θέμα συζήτησης δια το εαν θα είναι αιρετικός ή όχι!
Λυπᾶμαι αλλά με αυτήν την διδασκαλίαν σας, γίνεστε σύμμαχος των Οικουμενιστών οι οποίοι περιχαρείς θα τρίβουν τα ''μουστάκια'' τους δι΄ αυτές τις θεωρίες!
«Αλλά και οι σποραδικές, ανεπίσημες και άνευ ουδεμιάς συνοδικής αναγνωρίσεως κακόδοξες δηλώσεις, συμφωνίες ή θεωρίες μεμονωμένων Οικουμενιστών δεν συνιστούν σε καμμία περίπτωση επίσημη διακήρυξη αιρέσεως. Άλλωστε ακόμη και οι πιο ακραιφνείς Ζηλωτές διδάσκουν ότι οι σποραδικές διακηρύξεις της αιρέσεως του Filioque (τό οποίο κηρύττονταν επί αιώνες και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από την προτεσταντική θεωρία των κλάδων) δεν αποτέλεσαν αφορμή σχίσματος. Εφόσον, λοιπόν, οι ετεροδιδασκαλίες αυτές δεν έχουν αναγνωρισθεί ή παγιωθεί, δεν αποτελούν αιτία σχίσματος. Επιβάλλεται, βεβαίως, διαρκής και μεγάλος αγώνας της Εκκλησίας για την εξάλειψη ή τον περιορισμό τους, ώστε τελικώς να παύσει και η Οικουμενιστική πρακτική, που προέρχεται απ’αυτές».
Αυτά τα λέτε εσείς! Τι λένε όμως οι ποιμένες σας; Αναφέρει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο «Ὁμολογοῦμεν ὅτι μεγάλως ἀπασχολοῦσι τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν, πεποίθαμεν δὲ καὶ τὴν Ὑμετέραν, αἱ κινήσεις καὶ ἐκδηλώσεις ὁμαδοποιημένων προσώπων, εὐτυχῶς, τό γε νῦν, μικρᾶς ἐμβελείας, στόχον ἔχουσαι τὴν ἀμφισβήτησιν καὶ τὴν κριτικὴν ἀποφάσεων πανορθοδόξως ληφθεισῶν, συμφωνούσης καὶ προσεπικυρούσης καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, περὶ συμμετοχῆς τῆς ὅλης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τοὺς διεξαγομένους μετὰ τῶν ἑτεροδόξων διμερεῖς καὶ πολυμερεῖς Θεολογικοὺς Διαλόγους καὶ τὰς διαχριστιανικὰς συναντήσεις ἐν τῷ Παγκοσμίῳ Συμβουλίῳ Ἐκκλησιῶν, τῷ Συμβουλίῳ Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ἄλλοις παρεμφερέσι διαχριστιανικοῖς ὀργανισμοῖς» «....μετὰ λύπης σημειοῦμεν, καὶ ἐκπροσώπων τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, καθ' ὅτι ἐκφράζονται ἐν αὐταῖς θέσεις καὶ ἀπόψεις στρεφόμεναι κατὰ τῆς ἡγεσίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν συνοδικῶς εἰλημμένων ἀποφάσεων αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐσχάτως διὰ πρώτην φορὰν καὶ κατὰ αὐτοῦ τοῦ πανιέρου θεσμοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ διὰ τοῦ παραδείγματος καὶ τῆς θυσιαστικῆς μαρτυρίας καὶ τῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας ἀγώνων αὐτοῦ ὑπάρξαντος καὶ ὑπάρχοντος κήρυκος, προασπιστοῦ καὶ φύλακος τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καὶ μαρτυρίας καὶ τῆς κανονικῆς τάξεως ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ ἡμῶν Ἐκκλησία».
«Ἡ καθ' Ὑμᾶς Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία, Μακαριώτατε Ἀδελφέ, συνῳδὰ καὶ ταῖς προβλεπομέναις ἐν τῷ Ἱδρυτικῷ τῆς Αὐτοκεφαλίας αὐτῆς Τόμῳ δεσμεύσεσιν αὐτῆς, ἱστορικῶς ἀνέκαθεν συνεπορεύθη μετὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν πᾶσι τοῖς κατὰ καιροὺς ἀναφυομένοις εὐρυτέροις καὶ γενικωτέροις ἐκκλησιαστικοῖς ζητήμασι, διορθοδόξοις, διαχριστιανικοῖς καὶ ἄλλοις, συμμετέσχε δὲ μάλιστα εἰς τὰς θεωρηθείσας καὶ ὁμοφώνως πανορθοδόξως ληφθείσας ἀποφάσεις περὶ συμμετοχῆς εἰς τοὺς ἐν λόγῳ διαλόγους καὶ ἐν γένει εἰς τὴν λεγομένην Οἰκουμενικὴν Κίνησιν».
Ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης αναφέρει «Γνωρίζετε τήν πολεμικήν, ἡ ὁποία ἀσκεῖται τελευταίως ὑπό ὡρισμένων κύκλων ἐναντίον μου καί αὐτοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐξ ἀφορμῆς τοῦ γεγονότος ὃτι, ὑπείκων εἰς συνοδικάς ἀποφάσεις ὃλων ἀνεξαιρέτως τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, προεδρεύω ἀπό Ὀρθοδόξου πλευρᾶς τοῦ ἐπισήμου θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν».
Αναφέρετε ότι το Filioque κηρύττονταν επί αιώνες!!! Δεν γνωρίζετε όμως ότι η άποψη αυτή υποστηρίζεται απο παπικούς (και οικουμενιστές σήμερα) θεολόγους;
Πολύ ορθά ο Αρχιμ. Σπυρίδων Μπιλάλης παρατηρεί τα εξής σημαντικά:
«Δεν δυνάμεθα, ομιλούντες περί του Φιλιόκβε να αναγράφωμεν ως ιστορικήν μαρτυρίαν την ανεξέλεγκτον πληροφορίαν, ότι η λατινική προσθήκη εις το Σύμβολον εγένετο κατά την Γ΄ εν Τολέδω Σύνοδον του 589. Η προσθήκη του Φιλιόκβε εγένετο αιώνας τινάς μεταγενέστερον, βάσει των ομολογιών και αυτών των ρ/καθολικών συγγραφέων».
Αυτήν την θεωρία λοιπόν ασπάζεστε και εσείς όταν αναφέρετε ότι το Filioque κηρύττονταν επί αιώνες;
«Ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης, αν και ήταν λάτρης της Ακριβείας, εφάρμοζε την Οικονομία, όταν επρόκειτο περί σχισμάτων και εφόσον δεν υπήρχε επισήμως κηρυττομένη αίρεση. Δίδασκε ότι, όταν οι αρχιερείς ή οι ιερείς παρανομούν, πρέπει να αγωνιζόμασθε να τους πείσουμε να γίνεται το θέλημα του Θεού, χωρίς, όμως, να κάνουμε σχίσματα αφανιστικά των ψυχών μας».
Εσείς δηλαδή ισχυρίζεσθε ότι σήμερα δεν υπάρχει σήμερα επισήμως κηρυττομένη αίρεση; Λησμονείτε την ενωτική συμφωνία μέ τούς Λατίνους-Παπικούς στή Ραβέννα, στό Μπαλαμάντ καί μετά τήν άρση των αναθεμάτων τό 1965!
Στό Freising (Φράιζινγ) της Γερμανίας, μάλιστα, υπογράφηκε ένωση καί μέ τούς Προτεστάντες, (EKD), υπό τόν Γερμανίας Αυγουστίνο, σχετικά μέ τό βάπτισμα καί τήν αποστολική διαδοχή, αναγνωρίζοντάς τους καί βάπτισμα καί αποστολική διαδοχή!
Η ένωση μέ τούς Μονοφυσίτες έχει επιτευχθεί στό Πατριαρχείο Αντιοχείας - καί κατά πολύ μεγάλο μέρος στό Πατριαρχείο Αλεξανδρείας,- όπου, (στήν Αντιόχεια), ορίζεται μάλιστα, ποιός ιερεύς θά προίσταται του κάθε Μυστηρίου, ο Μονοφυσίτης ή ο Νέο-ορθόδοξος, ανάλογα μέ τό ποιός έχει τό μεγαλύτερο ποίμνιο ή ο ιεραρχικά σέ υψηλότερη θέση! Οι Μονοφυσίτες έχουν καταδικασθεί από τέσσερις Οικουμενικές Συνόδους...! (ΒΛ. ΠΑΤΩΝΤΑΣ Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΑΣ)
Όσο δια τα περί ''οικονομίας'' του αγίου θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι ο ίδιος μας λέγει ότι «σπάνια τά τοιαύτα καί κατά περίστασιν, κανονικής ακριβείας λειπόμενα, ου νόμος δέ Εκκλησίας τό κατά περίστασιν γινόμενον καί τό σπάνιον, κατά τε τόν ιζ΄ της α΄ καί β΄ καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, καί τήν β΄ πράξιν της εν τη αγία Σοφία συνόδου καί τό νομικόν εκείνο τό λέγον· Τό, παρά Κανόνα, ουχ έλκεται πρός υπόδειγμα».
Στόν 68ο Αποστολικό ξεκαθαρίζει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης καί συμφωνεί μέ τόν Μέγα καί δοξασμένο υπό τόν Θεό διδάσκαλο η σύμπασα Εκκλησία:
Καί πρό συνοδικής διαγνώμης, οι αιρετικοί δηλ. πού δέν έχουν ακόμη καταδικασθεί από κάποια σύνοδο, βρίσκονται εκτός Εκκλησίας!
Σήμερα κηρύσσεται φανερά η αίρεση!
-Υπάρχει η Συνοδική Εγκύκλιος του 1920.
-Υπάρχει η Συνοδική αναγνώριση των Μονοφυσιτών στό Σαμπεζύ (υπογράφηκε υπό 9 Ορθόδοξες Εκκλησίες).
-Υπάρχουν οι ενωτικές αποφάσεις των Πατριαρχείων Αλεξανδρείας καί Αντιοχείας μέ τούς Μονοφυσίτες.
-Υπάρχει η Συνοδική αναγνώριση των Λατίνων στό Μπάλαμαντ (Καί άλλες πλείστες ενωτικές συμφωνίες του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως πού έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς στόν "Ο.Τ."!)
-Υπάρχει η επίσημη άρση των Αναθεμάτων τό 1965.
-Υπάρχει η επίσημη αναγνώριση του βαπτίσματος καί της ιερωσύνης των Λουθηρανών στό Φράιζινγκ υπό τόν Γερμανίας Αυγουστίνο καί τήν τοπική του Σύνοδο.
-Ποιά άλλη επισημότερη διακήρυξη της αίρεσης χρειάζεται, εκτός από τίς επίσημες συμφωνίες αναγνώρισης των αιρετικών, πού είναι γεγονός, αφού έχουμε γυμνή τη κεφαλή επαναλαμβανόμενες, δημόσιες πασίδηλες καί προφανείς διακηρύξεις, πού μετουσιώνονται σέ αδιαμφισβήτητη πράξη μέ τήν κοινή λατρεία καί τήν συμπροσευχή;
Τί είναι σημαντικότερο;
Η θεωρητική αναγνώριση μέ κοινή υπογραφή, ή η μετουσίωση της αιρετικής πίστης σέ πράξη, (δοξολογίες, εσπερινού, όρθρου, αρτοκλασίες, κοινά μυστήρια, γάμου, βαπτίσεων, αγιασμών, κηδειών, ουνιτικών συλλείτουργων καί διακοινω-νίας μέ τούς Λατίνους, τούς Προτεστάντες καί τού Μονοφυσίτες;)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Συνεχίζουμε με απλά λόγια δια τα σημεία εις τα οποία διαφωνούμε με τον π. Άγγελο.
Αναφέρει:
«Δυστυχώς για τους Ζηλωτές, πρέπει να τονισθεί ότι οι ανωτέρω κανονικές παραβάσεις, όσο κι αν είναι θλιβερές και ανησυχητικές, δεν αποτελούν αυτές καθαυτές αίρεση. Συνιστούν «εγκλήματα» κατά τους κανόνες της ΑΒ΄ συνόδου και παραβάσεις των ιερών κανόνων, αλλά όχι αίρεση. Όρος διακοπής της εκκλησιαστικής κοινωνίας είναι η ένωση με τους αιρετικούς και όχι η ύπαρξη Ενωτικών και Λατινοφρόνων ή οι κινήσεις προς την ένωση και τους διαλόγους».
Ο π. Άγγελος εννοεί τα προηγούμενα λεγόμενά του περί οικουμενιστικών διαλόγων, υπερβολικού πόθου για ένωση με τους αιρετικούς, μεταδόσεων μυστηρίων σ’αυτούς, μεμονομένων περιπτώσεων αναγνωρίσεως ως εγκύρων των μυστηρίων τους, της παραδοχής εκκλησιαστικού χαρακτήρος στις ομολογίες τους, των συμπροσευχών και άλλων κανονικών παραβάσεων, και μας λέγει ότι αυτές οι ενέργειες δεν είναι αίρεση, δηλ. δεν είναι αιρετικές!!! τι είναι δηλ. Ορθόδοξες; Μάλλον λησμονείτε τον λόγο του Μ. Αθανασίου όπου αναφέρει ότι «Η αίρεσις αρνείται την αλήθειαν, καταλύει την πίστιν και αθετεί τους εκκλησιαστικούς Κανόνας» (Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 31, 19). Δια να μην κουράζουμε τους αναγνώστες όμως με πλείστα πατερικά κείμενα τα οποία έχουμε ήδη αναφέρει κατά καιρούς, ας μελετήσει ο καθένας τα κείμενα των αγίων Πατέρων μας δια το τι είναι αίρεση, και εαν δεν δεί εις τον ΚΑΘΡΕΠΤΗ τα πρόσωπα των Οικουμενιστών εις τους λόγους τους, τότε να μας το πεί!
Μας λέγει ο π. Άγγελος ότι δια να υπάρξει διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας τότε θα πρέπει ήδη να έχει γίνει η ένωση μετά των αιρετικών!!! Τότε πάτερ μου ποιός ο λόγος της διακοπής της κοινωνίας; Μα αυτή η ενέργεια θα είναι αυτονόητη δια όσους αισθάνονται Ορθόδοξοι!!! Και ποιά θα είναι η αντίστασις εως ότου γίνει η ένωσις μετά των αιρετικών; Πως θα τους εμποδίσετε; με τον ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟ, όπως ευστόχως έχει σημειώσει ο Καθηγητής κ. Ι. Κορναράκης; Ασχέτως εαν η πατερική διδασκαλία και πράξις αναφέρει και δεικνύει το άκρως αντίθετον απ΄ ότι λέγετε εσείς, ούτε ο δάσκαλός σας π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος δεν ετόλμησε να εκστομίσει αυτά που εσείς αναφέρετε! Έγραφε ο ίδιος ότι μπορεί κάποιος να συμπροσεύχεται με αιρετικούς αλλά να μην θεωρή ως κακόν τις συμπροσευχές μαζί τους. Ο τοιούτος (αναφέρει) είναι παραβάτης των Ιερών Κανόνων, αλλά δεν είναι αιρετικός. ΑΝ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΡΚΗΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΤΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΗΡΥΣΣΗ ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ, ΤΟΤΕ ΕΧΕΙ ΑΛΛΩΣ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ. ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ! Και έπειτα ο ίδιος αναφέρει ότι ΑΝ ΔΕ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ ΤΙΝΟΣ ΔΕΝ ΑΝΕΧΗΤΑΙ ΝΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΥ, ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΠΡΟΒΑΙΝΩΝ ΕΤΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ, ΝΑ ΠΑΥΣΗ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΥΤΟΥ, ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΤΩ ΙΕ ΚΑΝΟΝΙ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ...(Τα δυο άκρα σελ. 89). Εσείς όμως μας λέτε ότι θα πρέπει πρωτίστως να υπάρξει ένωσις μετά των αιρετικών (κοινόν ποτήριον) και έπειτα μπορεί κάποιος να διακόψει την κοινωνία μαζί τους! Μα αγαπητέ πάτερ μου εαν μετά απο αυτήν την ενέργειαν συνεχίσει κάποιος να κοινωνεί μαζί τους τότε δεν υπάρχει θέμα συζήτησης δια το εαν θα είναι αιρετικός ή όχι!
Λυπᾶμαι αλλά με αυτήν την διδασκαλίαν σας, γίνεστε σύμμαχος των Οικουμενιστών οι οποίοι περιχαρείς θα τρίβουν τα ''μουστάκια'' τους δι΄ αυτές τις θεωρίες!
«Αλλά και οι σποραδικές, ανεπίσημες και άνευ ουδεμιάς συνοδικής αναγνωρίσεως κακόδοξες δηλώσεις, συμφωνίες ή θεωρίες μεμονωμένων Οικουμενιστών δεν συνιστούν σε καμμία περίπτωση επίσημη διακήρυξη αιρέσεως. Άλλωστε ακόμη και οι πιο ακραιφνείς Ζηλωτές διδάσκουν ότι οι σποραδικές διακηρύξεις της αιρέσεως του Filioque (τό οποίο κηρύττονταν επί αιώνες και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από την προτεσταντική θεωρία των κλάδων) δεν αποτέλεσαν αφορμή σχίσματος. Εφόσον, λοιπόν, οι ετεροδιδασκαλίες αυτές δεν έχουν αναγνωρισθεί ή παγιωθεί, δεν αποτελούν αιτία σχίσματος. Επιβάλλεται, βεβαίως, διαρκής και μεγάλος αγώνας της Εκκλησίας για την εξάλειψη ή τον περιορισμό τους, ώστε τελικώς να παύσει και η Οικουμενιστική πρακτική, που προέρχεται απ’αυτές».
Αυτά τα λέτε εσείς! Τι λένε όμως οι ποιμένες σας; Αναφέρει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο «Ὁμολογοῦμεν ὅτι μεγάλως ἀπασχολοῦσι τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν, πεποίθαμεν δὲ καὶ τὴν Ὑμετέραν, αἱ κινήσεις καὶ ἐκδηλώσεις ὁμαδοποιημένων προσώπων, εὐτυχῶς, τό γε νῦν, μικρᾶς ἐμβελείας, στόχον ἔχουσαι τὴν ἀμφισβήτησιν καὶ τὴν κριτικὴν ἀποφάσεων πανορθοδόξως ληφθεισῶν, συμφωνούσης καὶ προσεπικυρούσης καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, περὶ συμμετοχῆς τῆς ὅλης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τοὺς διεξαγομένους μετὰ τῶν ἑτεροδόξων διμερεῖς καὶ πολυμερεῖς Θεολογικοὺς Διαλόγους καὶ τὰς διαχριστιανικὰς συναντήσεις ἐν τῷ Παγκοσμίῳ Συμβουλίῳ Ἐκκλησιῶν, τῷ Συμβουλίῳ Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ἄλλοις παρεμφερέσι διαχριστιανικοῖς ὀργανισμοῖς» «....μετὰ λύπης σημειοῦμεν, καὶ ἐκπροσώπων τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, καθ' ὅτι ἐκφράζονται ἐν αὐταῖς θέσεις καὶ ἀπόψεις στρεφόμεναι κατὰ τῆς ἡγεσίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν συνοδικῶς εἰλημμένων ἀποφάσεων αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐσχάτως διὰ πρώτην φορὰν καὶ κατὰ αὐτοῦ τοῦ πανιέρου θεσμοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ διὰ τοῦ παραδείγματος καὶ τῆς θυσιαστικῆς μαρτυρίας καὶ τῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας ἀγώνων αὐτοῦ ὑπάρξαντος καὶ ὑπάρχοντος κήρυκος, προασπιστοῦ καὶ φύλακος τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καὶ μαρτυρίας καὶ τῆς κανονικῆς τάξεως ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ ἡμῶν Ἐκκλησία».
«Ἡ καθ' Ὑμᾶς Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία, Μακαριώτατε Ἀδελφέ, συνῳδὰ καὶ ταῖς προβλεπομέναις ἐν τῷ Ἱδρυτικῷ τῆς Αὐτοκεφαλίας αὐτῆς Τόμῳ δεσμεύσεσιν αὐτῆς, ἱστορικῶς ἀνέκαθεν συνεπορεύθη μετὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν πᾶσι τοῖς κατὰ καιροὺς ἀναφυομένοις εὐρυτέροις καὶ γενικωτέροις ἐκκλησιαστικοῖς ζητήμασι, διορθοδόξοις, διαχριστιανικοῖς καὶ ἄλλοις, συμμετέσχε δὲ μάλιστα εἰς τὰς θεωρηθείσας καὶ ὁμοφώνως πανορθοδόξως ληφθείσας ἀποφάσεις περὶ συμμετοχῆς εἰς τοὺς ἐν λόγῳ διαλόγους καὶ ἐν γένει εἰς τὴν λεγομένην Οἰκουμενικὴν Κίνησιν».
Ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης αναφέρει «Γνωρίζετε τήν πολεμικήν, ἡ ὁποία ἀσκεῖται τελευταίως ὑπό ὡρισμένων κύκλων ἐναντίον μου καί αὐτοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐξ ἀφορμῆς τοῦ γεγονότος ὃτι, ὑπείκων εἰς συνοδικάς ἀποφάσεις ὃλων ἀνεξαιρέτως τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, προεδρεύω ἀπό Ὀρθοδόξου πλευρᾶς τοῦ ἐπισήμου θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν».
Αναφέρετε ότι το Filioque κηρύττονταν επί αιώνες!!! Δεν γνωρίζετε όμως ότι η άποψη αυτή υποστηρίζεται απο παπικούς (και οικουμενιστές σήμερα) θεολόγους;
Πολύ ορθά ο Αρχιμ. Σπυρίδων Μπιλάλης παρατηρεί τα εξής σημαντικά:
«Δεν δυνάμεθα, ομιλούντες περί του Φιλιόκβε να αναγράφωμεν ως ιστορικήν μαρτυρίαν την ανεξέλεγκτον πληροφορίαν, ότι η λατινική προσθήκη εις το Σύμβολον εγένετο κατά την Γ΄ εν Τολέδω Σύνοδον του 589. Η προσθήκη του Φιλιόκβε εγένετο αιώνας τινάς μεταγενέστερον, βάσει των ομολογιών και αυτών των ρ/καθολικών συγγραφέων».
Αυτήν την θεωρία λοιπόν ασπάζεστε και εσείς όταν αναφέρετε ότι το Filioque κηρύττονταν επί αιώνες;
«Ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης, αν και ήταν λάτρης της Ακριβείας, εφάρμοζε την Οικονομία, όταν επρόκειτο περί σχισμάτων και εφόσον δεν υπήρχε επισήμως κηρυττομένη αίρεση. Δίδασκε ότι, όταν οι αρχιερείς ή οι ιερείς παρανομούν, πρέπει να αγωνιζόμασθε να τους πείσουμε να γίνεται το θέλημα του Θεού, χωρίς, όμως, να κάνουμε σχίσματα αφανιστικά των ψυχών μας».
Εσείς δηλαδή ισχυρίζεσθε ότι σήμερα δεν υπάρχει σήμερα επισήμως κηρυττομένη αίρεση; Λησμονείτε την ενωτική συμφωνία μέ τούς Λατίνους-Παπικούς στή Ραβέννα, στό Μπαλαμάντ καί μετά τήν άρση των αναθεμάτων τό 1965!
Στό Freising (Φράιζινγ) της Γερμανίας, μάλιστα, υπογράφηκε ένωση καί μέ τούς Προτεστάντες, (EKD), υπό τόν Γερμανίας Αυγουστίνο, σχετικά μέ τό βάπτισμα καί τήν αποστολική διαδοχή, αναγνωρίζοντάς τους καί βάπτισμα καί αποστολική διαδοχή!
Η ένωση μέ τούς Μονοφυσίτες έχει επιτευχθεί στό Πατριαρχείο Αντιοχείας - καί κατά πολύ μεγάλο μέρος στό Πατριαρχείο Αλεξανδρείας,- όπου, (στήν Αντιόχεια), ορίζεται μάλιστα, ποιός ιερεύς θά προίσταται του κάθε Μυστηρίου, ο Μονοφυσίτης ή ο Νέο-ορθόδοξος, ανάλογα μέ τό ποιός έχει τό μεγαλύτερο ποίμνιο ή ο ιεραρχικά σέ υψηλότερη θέση! Οι Μονοφυσίτες έχουν καταδικασθεί από τέσσερις Οικουμενικές Συνόδους...! (ΒΛ. ΠΑΤΩΝΤΑΣ Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΑΣ)
Όσο δια τα περί ''οικονομίας'' του αγίου θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι ο ίδιος μας λέγει ότι «σπάνια τά τοιαύτα καί κατά περίστασιν, κανονικής ακριβείας λειπόμενα, ου νόμος δέ Εκκλησίας τό κατά περίστασιν γινόμενον καί τό σπάνιον, κατά τε τόν ιζ΄ της α΄ καί β΄ καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, καί τήν β΄ πράξιν της εν τη αγία Σοφία συνόδου καί τό νομικόν εκείνο τό λέγον· Τό, παρά Κανόνα, ουχ έλκεται πρός υπόδειγμα».
Στόν 68ο Αποστολικό ξεκαθαρίζει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης καί συμφωνεί μέ τόν Μέγα καί δοξασμένο υπό τόν Θεό διδάσκαλο η σύμπασα Εκκλησία:
Καί πρό συνοδικής διαγνώμης, οι αιρετικοί δηλ. πού δέν έχουν ακόμη καταδικασθεί από κάποια σύνοδο, βρίσκονται εκτός Εκκλησίας!
Σήμερα κηρύσσεται φανερά η αίρεση!
-Υπάρχει η Συνοδική Εγκύκλιος του 1920.
-Υπάρχει η Συνοδική αναγνώριση των Μονοφυσιτών στό Σαμπεζύ (υπογράφηκε υπό 9 Ορθόδοξες Εκκλησίες).
-Υπάρχουν οι ενωτικές αποφάσεις των Πατριαρχείων Αλεξανδρείας καί Αντιοχείας μέ τούς Μονοφυσίτες.
-Υπάρχει η Συνοδική αναγνώριση των Λατίνων στό Μπάλαμαντ (Καί άλλες πλείστες ενωτικές συμφωνίες του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως πού έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς στόν "Ο.Τ."!)
-Υπάρχει η επίσημη άρση των Αναθεμάτων τό 1965.
-Υπάρχει η επίσημη αναγνώριση του βαπτίσματος καί της ιερωσύνης των Λουθηρανών στό Φράιζινγκ υπό τόν Γερμανίας Αυγουστίνο καί τήν τοπική του Σύνοδο.
-Ποιά άλλη επισημότερη διακήρυξη της αίρεσης χρειάζεται, εκτός από τίς επίσημες συμφωνίες αναγνώρισης των αιρετικών, πού είναι γεγονός, αφού έχουμε γυμνή τη κεφαλή επαναλαμβανόμενες, δημόσιες πασίδηλες καί προφανείς διακηρύξεις, πού μετουσιώνονται σέ αδιαμφισβήτητη πράξη μέ τήν κοινή λατρεία καί τήν συμπροσευχή;
Τί είναι σημαντικότερο;
Η θεωρητική αναγνώριση μέ κοινή υπογραφή, ή η μετουσίωση της αιρετικής πίστης σέ πράξη, (δοξολογίες, εσπερινού, όρθρου, αρτοκλασίες, κοινά μυστήρια, γάμου, βαπτίσεων, αγιασμών, κηδειών, ουνιτικών συλλείτουργων καί διακοινω-νίας μέ τούς Λατίνους, τούς Προτεστάντες καί τού Μονοφυσίτες;)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
