ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ…Περί Κατακρίσεως καί Καταλαλιᾶς
ΚΑΠΟΙΟΣ Γέροντας, που ερωτήθηκε από τούς αδελφούς τι είναι καταλαλιά και τι κατάκρισις, έδωσε την ακόλουθη εξήγηση :
Με
την καταλαλιά φανερώνει κανείς τα κρυφά ελαττώματα του αδελφού του. Με
την κατάκρισι καταδικάζει τα φανερά. Αν ειπή κανείς λόγου χάρι, πως ο
τάδε αδελφός είναι μεν καλοπροαίρετος και αγαθός, αλλά του λείπει η
διάκρισι, αυτό είναι καταλαλιά. Αν όμως ειπή ότι ο δείνα είναι
πλεονέκτης και φιλάργυρος, τούτο είναι κατάκρισις, γιατί με το λόγο αυτό
καταδικάζει τις πράξεις του πλησίον του. Η κατάκρισις είναι χειρότερη
από την καταλαλιά.
ΠΗΓΑΝ
κάποτε αιρετικοί στον Όσιο Ποιμένα κι’ άρχισαν να λέγουν κατηγορίες
εναντίον του Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας. Ο Όσιος τότε σηκώθηκε επάνω,
έδωσε εντολή στον υποτακτικό του να τούς ετοιμάση φαγητό και βγήκε έξω
από το κελλί, για να μη μολύνη τ’ αυτιά του.
ΕΝΑΣ Γέροντας πνευματικός συμβουλεύει:
Αν
συμβή ποτέ να κατακρίνης τον αδελφό σου και σε τύψη γι’ αυτό η
συνείδησή σου, πήγαινε ευθύς να τον βρης, εξομολογήσου ότι τον
κατέκρινες και ζήτησέ του συγγνώμη. Πρόσεχε στο εξής να μη σε παρασύρη ο
διάβολος σ’ αυτό το αμάρτημα, γιατί η καταλαλιά είναι θάνατος της
ψυχής.
Αν
έλθη κάποιος άλλος σε σένα κι’ αρχίση να κατηγορή και να κατακρίνη ένα
τρίτον, πρόσεξε καλά μήπως παρασυρθής και του ειπής: “δίκαιο έχεις, έτσι
είναι”. Καλλίτερα να σωπάσης η να του ειπής: “Εγώ, αδελφέ μου, είμαι
καταδικασμένος για τις αμαρτίες μου· δεν έχω δικαίωμα να καταδικάζω
άλλον”. Μ’ αυτόν τον τρόπο και τον εαυτό σου σώζεις και τον αδελφόν σου.
