Διδαχές προς κληρικούς
Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης
Εις Διάκονο: Πρόσεχε! Είσαι καλός τώρα, αλλά και Άγγελοι πέφτουν. Να κλείνεσαι στο δωμάτιο σου, να μελετάς, να προσεύχεσαι. Αν δεν είναι ανάγκη, να μη βγαίνεις έξω. «Κάθου εις το κελλίον σου, λέγει ο Ισαάκ Σύρος και αυτό θα σε διδάξει τα πάντα». Ή Οσία Μαρία η Αιγύπτια, τεσσαράκοντα έτη, έζησε εις την έρημον και πρόσωπον ανθρώπου δεν είδε. Ξέρεις τι έπαθε;
-Τι Γέροντα;
-Αγίασε!
Είσαι Ιερεύς; Να προσέχης, δεν ανήκεις εις τον εαυτόν σου. Είσαι σαν μια βελόνα στα χέρια του Θεού. Να' σαι καλός, να μη είσαι σα τη σκουριασμένη βελόνα πού δεν μπορεί να κάνη τη δουλειά της.
Δια τον εαυτόν σου, δηλαδή αδυναμίες, πάθη κλπ. να μην υπάρχεις. Το ράσο, η συνθήκη σου είναι με τον Θεόν, να σε συγκλονίζει και να λες, τι θέλει τούτο, τι μου λέγει τούτο; Ναι ν' αγαπώ τον Θεόν και να εργάζομαι εις ότι με έταξε.
Εις κληρικό: Όσο μπορείς απέφευγε τα έξω. Κλείσου στο δωμάτιο σου. Σφίξε τον νουν σου ν' ανοίξει να δεις πνευματικόν φως. Να λέγεις πότε να φθάσεις στο δωμάτιό σου και να κλειστείς. Μελέτησε, προσευχήσου. Αν δεν θα είσαι ενισχυμένος, πώς θα ενισχύσεις άλλους; Και ο κόσμος τρέχει, ζητά την δίψα της ψυχής να ικανοποιήσει από την Εκκλησία, από τα όργανά της, από το ράσο. Τι θα δώσεις αν δεν έχεις και πως θα έχεις αν δεν ζητήσεις από τον Θεόν; Να κοπιάζης στην προσευχή και μελέτη και θα ενισχύεσαι.
Ο κληρικός πρέπει σαν τα πολυόμματα να είναι, δηλαδή από παντού μάτια να έχει, να είναι ακέραιος, δυνατός στον νουν, σοφός, άγιος.
Ένας ευλογημένος (Ιερέας) άρχιζε το βράδυ προσευχή και μέχρι το πρωί δεν χόρταινε. Στην εκκλησία, στα «Τα Σα εκ των Σων» έκλαιγε τόσο πολύ, πού δεν συνέχιζε για ώρα και όταν τον ρωτούσαμε, μας έλεγε: Πώς να συνεχίσω πού βλέπω τόσους αγγέλους γύρω από το θυσιαστήριο και μέσα στο Ποτήριo τον Κύριο μας να λάμπει.
Ο Γέροντας μου, ο Μισαήλ, πριν να ανατείλει ο ήλιος, ανέβαινε στο βουνό. Με την εμφάνιση του ηλίου σήκωνε τα χέρια του και έτσι έμενε μέχρι πού βασίλευε. Ούτε εκάθητο, Ούτε το ένα, Ούτε το άλλο. Και το βράδυ τα ρούχα του Έσταζαν από τα πολλά δάκρυα. Είχε ζήλο και επιμέλεια.
Ποτέ μη κοινωνήσεις άνθρωπον, αν δεν ακούσης το όνομά του. Επίσης να προσέχεις να παίρνεις ολίγον Μαργαρίτη, όχι μεγάλον τεμάχιο.
Τον Ιεροκήρυκα να τον ακούτε, αλλά μη ζυγώνετε πολύ. Όλοι άνθρωποι είμεθα. Πιθανόν να διαπιστώσετε αδυναμίες και να πείτε άλλα λέει και άλλα πράττει.
Η ελεεινή ασθένεια των ιερέων είναι η φιλαργυρία. Αλλοίμονον! Όταν ο ιερεύς είναι φιλάργυρος, τότε θα πέσει και σε πολλά άλλα.
Να προσέχεις.
Ο διάβολος παντοίους τρόπους μεταχειρίζεται για να βλάψει τον κληρικό, διότι από ένα άγιον κληρικό, χιλιάδες ημπορούν να ωφεληθούν και να σωθούν, όπως και από έναν πού δεν
αγωνίζεται, χιλιάδες να ζημιωθούν και αφανισθούν.
Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης
Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης
Εις Διάκονο: Πρόσεχε! Είσαι καλός τώρα, αλλά και Άγγελοι πέφτουν. Να κλείνεσαι στο δωμάτιο σου, να μελετάς, να προσεύχεσαι. Αν δεν είναι ανάγκη, να μη βγαίνεις έξω. «Κάθου εις το κελλίον σου, λέγει ο Ισαάκ Σύρος και αυτό θα σε διδάξει τα πάντα». Ή Οσία Μαρία η Αιγύπτια, τεσσαράκοντα έτη, έζησε εις την έρημον και πρόσωπον ανθρώπου δεν είδε. Ξέρεις τι έπαθε;
-Τι Γέροντα;
-Αγίασε!
Είσαι Ιερεύς; Να προσέχης, δεν ανήκεις εις τον εαυτόν σου. Είσαι σαν μια βελόνα στα χέρια του Θεού. Να' σαι καλός, να μη είσαι σα τη σκουριασμένη βελόνα πού δεν μπορεί να κάνη τη δουλειά της.
Δια τον εαυτόν σου, δηλαδή αδυναμίες, πάθη κλπ. να μην υπάρχεις. Το ράσο, η συνθήκη σου είναι με τον Θεόν, να σε συγκλονίζει και να λες, τι θέλει τούτο, τι μου λέγει τούτο; Ναι ν' αγαπώ τον Θεόν και να εργάζομαι εις ότι με έταξε.
Εις κληρικό: Όσο μπορείς απέφευγε τα έξω. Κλείσου στο δωμάτιο σου. Σφίξε τον νουν σου ν' ανοίξει να δεις πνευματικόν φως. Να λέγεις πότε να φθάσεις στο δωμάτιό σου και να κλειστείς. Μελέτησε, προσευχήσου. Αν δεν θα είσαι ενισχυμένος, πώς θα ενισχύσεις άλλους; Και ο κόσμος τρέχει, ζητά την δίψα της ψυχής να ικανοποιήσει από την Εκκλησία, από τα όργανά της, από το ράσο. Τι θα δώσεις αν δεν έχεις και πως θα έχεις αν δεν ζητήσεις από τον Θεόν; Να κοπιάζης στην προσευχή και μελέτη και θα ενισχύεσαι.
Ο κληρικός πρέπει σαν τα πολυόμματα να είναι, δηλαδή από παντού μάτια να έχει, να είναι ακέραιος, δυνατός στον νουν, σοφός, άγιος.
Ένας ευλογημένος (Ιερέας) άρχιζε το βράδυ προσευχή και μέχρι το πρωί δεν χόρταινε. Στην εκκλησία, στα «Τα Σα εκ των Σων» έκλαιγε τόσο πολύ, πού δεν συνέχιζε για ώρα και όταν τον ρωτούσαμε, μας έλεγε: Πώς να συνεχίσω πού βλέπω τόσους αγγέλους γύρω από το θυσιαστήριο και μέσα στο Ποτήριo τον Κύριο μας να λάμπει.
Ο Γέροντας μου, ο Μισαήλ, πριν να ανατείλει ο ήλιος, ανέβαινε στο βουνό. Με την εμφάνιση του ηλίου σήκωνε τα χέρια του και έτσι έμενε μέχρι πού βασίλευε. Ούτε εκάθητο, Ούτε το ένα, Ούτε το άλλο. Και το βράδυ τα ρούχα του Έσταζαν από τα πολλά δάκρυα. Είχε ζήλο και επιμέλεια.
Ποτέ μη κοινωνήσεις άνθρωπον, αν δεν ακούσης το όνομά του. Επίσης να προσέχεις να παίρνεις ολίγον Μαργαρίτη, όχι μεγάλον τεμάχιο.
Τον Ιεροκήρυκα να τον ακούτε, αλλά μη ζυγώνετε πολύ. Όλοι άνθρωποι είμεθα. Πιθανόν να διαπιστώσετε αδυναμίες και να πείτε άλλα λέει και άλλα πράττει.
Η ελεεινή ασθένεια των ιερέων είναι η φιλαργυρία. Αλλοίμονον! Όταν ο ιερεύς είναι φιλάργυρος, τότε θα πέσει και σε πολλά άλλα.
Να προσέχεις.
Ο διάβολος παντοίους τρόπους μεταχειρίζεται για να βλάψει τον κληρικό, διότι από ένα άγιον κληρικό, χιλιάδες ημπορούν να ωφεληθούν και να σωθούν, όπως και από έναν πού δεν
αγωνίζεται, χιλιάδες να ζημιωθούν και αφανισθούν.
Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης
