Ἀφοῦ ὁ γάμος εἶναι ἀδιάλυτος δεσμός, διατὶ ἡ Ἐκκλησία ἐπιτρέπει τὸ διαζύγιον;
6 Δεκεμβρίου, 2014 5:32 μμ.
Ο
γάμος είναι μυστηριακός δεσμός. Ο Παύλος τον παραβάλλει με τον άδιάλυτο
δεσμό Χριστού και Εκκλησίας (Εφεσ. 5,32). Όπως ο Χριστός είναι δεμένος
με την Εκκλησία του σε μια μυστηριακή ενότητα αδιάσπαστη και αδιάλυτη,
έτσι και οι σύζυγοι ενώνονται σε μια ένωση δια βίου, αδιάσπαστη και
αδιάλυτη.
Αυτό
που ενώνει δια του γάμου ο Θεός, ο άνθρωπος δεν πρέπει να το χωρίζει
(Ματθ. 19,6). Ο θάνατος μόνο είναι ο φυσικός λύτης της συζυγικής
ένότητος.
Αλλά
και εδώ ανακύπτει το θέμα του ιδεώδους και του εφικτού. Ο αδιάλυτος
γάμος είναι το τέλειο και το ιδεώδες. Επειδή όμως το ιδεώδες αυτό
αναφέρεται σε ανθρώπους αδύναμους και αμαρτωλούς, δεν είναι πάντοτε
εφικτός στην εμπερίστατη και πεζή μας πραγματικότητα. Ο Κύριος
ανεγνώρισε ένα λόγο διαλύσεως του γάμου, την πορνεία (Ματθ. 5,32). Το
αμάρτημα αυτό, προσβάλλοντας την πίστη την αγάπη και τον αλληλοσεβασμό
των συζύγων, σπάει ουσιαστικά και καταργεί την ιδέα του γάμου και
νεκρώνει την οικογένεια. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ούτε και την συζυγική
απιστία αποδέχεται ως λόγο λύσεως του γάμου. Δε δίνει διαζύγιο.
Επιτρέπει μόνο το χωρισμό των συζύγων από κοίτης και τραπέζης (να μη
κοιμούνται και να μην τρώγουν μαζί).
Το
κανονικό δίκαιο της Εκκλησίας αποδέχεται και άλλους λόγους διαζυγίου,
τους οποίους επιβάλλει η πολύπλοκη ζωή και η κακότητα των ανθρώπων. Η
τελευταία αυτή ήταν και ο βασικός λόγος, που ο Θεός στην Π. Διαθήκη
επέτρεψε την διάλυση του γάμου (Ματθ. 19,8), κυρίως για να προστατεύσει
τη γυναίκα από τη σκληροκαρδία του συζύγου.
Αλήθεια,
μια οικογένεια που έπαυσε ουσιαστικά να ζει, γιατί να διαιωνίζεται έπ”
άπειρον; Χωρίς φυσικά να θέλουμε να πούμε, ότι το διαζύγιο πρέπει να
είναι μια εύκολη και πρόχειρη υπόθεση.
