Πῶς δημιουργεῖται ἡ κατάθλιψις
«Πολλές εἶναι ἐνδεχομένως οἱ αἰτίες τῆς θλίψης· συνήθως ἀποτελεῖ συνισταμένη τῆς παθολογικῆς δράσης τῆς θυμοειδοῦς ἤ καί τῆς ἐπιθυμητικῆς δυνάμεως τῆς ψυχῆς· συνδέεται λοιπόν οὐσιαστικά:
(1) μέ τήν ἐπιθυμία ἢ καί
(2) τήν ὀργή... Ἐξίσου μπορεῖ νά παράγεται
στήν ψυχή μέ
(3) ἄμεση δαιμονική ἐνέργεια ἤ καί
(4) νά γεννᾶται ἐκεῖ χωρίς προφανές
κίνητρο.
Ἡ συχνότερη αἰτία τῆς λύπης εἶναι ἡ
ματαίωση μιᾶς ἤ περισσοτέρων ἐπιθυμιῶν... καθώς καί τῆς ἡδονῆς πού συνάπτεται μέ
αὐτήν»[21].
Ἀποδεικνύει ἔτσι (ἡ κακή αὐτήν λύπη) προσκόλληση (τοῦ προσώπου τό ὁποῖο
προσβάλλει) στά αἰσθητά ἀγαθά καί τίς ἀξίες τοῦ κόσμου. Γι’ αυτό καί συνδέεται
μέ ὅλα τά πάθη, καθώς αὐτά περιλαμβάνουν (ἐμπεριέχουν, εἶναι συνυφασμένα μέ) τήν
σφοδρή ἐπιθυμία[22].
Νά, λοιπόν, πῶς στό βάθος τῆς κατάθλιψης, τῆς μή κατά Θεόν λύπης, κρύβονται ὅλα
τά πάθη καί πίσω τους οἱ δαίμονες.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ἀπόσπασμα ἀπό τό
Βιβλίο:Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψις
