ΑΙ ΠΡOTEΡAIOTHTEΣ MAΣ

                   ΑΙ ΠΡOTEΡAIOTHTEΣ MAΣ

π. Ἀνδρέου Ἀγαθοκλέους

Συχνά μία βαριεστιμάρα, ἔλλειψη χρόνου, πολλές δουλειές

καί πιεστικά προβλήματα, μᾶς ὁδηγοῦν στό νά μήν προσευχόμαστε, νά μήν θέλουμε νά ἐκκλησιαστοῦμε, νά μήν μᾶς ἑλκύει ἡ μελέτη πνευματικῶν βιβλίων.

Ἄν καί οἱ λόγοι μπορεῖ νά εἶναι σοβαροί, ὡστόσο αἰσθανόμαστε

ὅτι κάτι μᾶς λείπει, ὅτι χάσαμε τήν πορεία. Αὐτό, βέβαια, συμβαίνει σ’ ὅσους ἔχουν ἐμπειρία τῆς ὀμορφιᾶς τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

 

Σέ ὅσους ὅμως ἡ ἀπουσία τῆς πνευματικῆς τροφῆς δέν λέει τίποτα, δείχνει πώς δέν ἔχουν γευτεῖ τή χάρη τοῦ Θεοῦ πού δίνει νόημα στίς δυσκολίες, πού χαρίζει χαρά, πού φέρνει τή γλυκύτητα τῆς Βασιλείας.

Ὁ τρόπος πού θά ζήσει ὁ κάθε ἄνθρωπος ἐξαρτᾶται ἀπό τίς

προτεραιότητες πού θά θέσει. Ἄν εἶναι ἡ ἐργασία προτεραιότητα, τότε ὅλα κινοῦνται γύρω ἀπ’ αὐτή. Τό ἴδιο ἄν εἶναι ἡ οἰκογένεια ἤ ὁ ἑαυτός μας. Τότε ἡ ζωή δέν φαίνεται νά νικᾶ τό θάνατο, ἀφοῦ μένει στά στενά πλαίσια τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Γιατί ἐκεῖνο πού ὑπερβαίνει τόν θάνατον εἶναι ἡ σχέση, ἡ ἀγάπη, τό δόσιμο σέ ὅ,τι εἶναι ἔξω ἀπό μᾶς.

Ἡ ἀγάπη δέν εἶναι Θεός, ὅμως ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη. Ὁ Χριστός

ὡς Θεάνθρωπος νίκησε ὅλες τίς μορφές τοῦ θανάτου καί ἔδωσε τήν δυνατότητα νά τόν νικήσουμε κι ἐμεῖς στό σημεῖο πού ἑνωνόμαστε μαζί Του μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του.

Ἔτσι, ἄν εἶναι προτεραιότητα ἡ ζωή τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς, ἀνάλογη θὰ εἶναι ἡ συμπεριφορά μας, Ὃπωςκαὶ ἂν δὲν εἶναι.

Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς λέει ὅτι ὁ Θεός εἶναι ζηλωτής. Δέν θέλει νά

ἔχουμε ἄλλες προτεραιότητες ἐκτός ἀπ’ Αὐτόν. Θέλει νά εἶναι ὁ

πρῶτος. Κι ὁ Χριστός εἶπε ὅτι ὅποιος ἀγαπᾶ ἄλλο πρόσωπο
παραπάνω ἀπό Αὐτόν δέν εἶναι ἄξιος μαθητής Του.

Ἡ ἀνωριμότητά μας ἀπαιτεῖ νά τά θέλουμε ὅλα ὅπως τά θέλουμε.
Γι’ αὐτό καί πασχίζουμε ἄδικα νά σμίξουμε τήν κοσμική καί

τήν πνευματική ζωή, νά δώσουμε τήν καρδιά μας σέ διάφορους

ἀνθρώπους καί στό Χριστό, νά ἔχουμε πολλές προτεραιότητες.

Τελικά, ἐπικρατεῖ ἡ σύγχυση καί ἡ ἀπουσία τῆς πληρότητας

καί τῆς ἐσωτερικῆς χαρᾶς.

Βέβαια, ζοῦμε μέσα στόν κόσμο καί εἶναι ἀντιληπτό ὅτι χρειάζεται νά

δοθοῦμε καί σέ ἄλλες μέριμνες. Σημασία ὅμως δέν ἔχει

τί ἐργασίες γίνονται ἀλλά πόσο ἡ καρδιά μας δόθηκε σ’ αὐτές. Ἡ θέση πού ἔχει στή ζωή μας ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία Του, θά ρυθμίσει ἀνάλογα τίς προτεραιότητές μας.

Στό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως παρουσιάζεται, μεταξύ τῶν ἄλλων, ὁ Χριστός νά στέκεται ἔξω ἀπό μία πόρτα καί νά κτυπᾶ, ἀναμένοντας νά Τοῦ ἀνοίξουν. Δείχνει τό ἀπαραβίαστο τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ἀκόμα κι ἀπό τό Θεό. Ποιές προτεραιότητες θά βάλει ὁ καθένας μας καθορίζονται ἀπό τόν ἴδιο μέ βάση τήν ἐλευθερία του. Τό πόσο θ’ ἀπογοητευτεῖ ἤ θά χαρεῖ στήν πορεία, καθορίζεται ἀπό τίς προτεραιότητές του.