ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ;
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
«Αν
δεν αντιδράσουμε θα σηκωθούν οι πρόγονοι μας από τους τάφους. Εκείνοι
υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εμείς τι κάνουμε γι’ αυτή; Η Ελλάδα, η
Ορθοδοξία με την παράδοση της, τους Αγίους και τους ήρωες της, να
πολεμείται από τους ίδιους του Έλληνες και εμείς να μην μιλάμε! Είναι
φοβερό! Ένα πολιτικό τον έφτυσα. Πες του λέω, δεν συμφωνώ με αυτό. Τίμια
πράγματα. Θέλεις να εξυπηρετηθείς εσύ και να ρημάξουν όλα ;». Πάτερ
Παΐσιος ο αγιορείτης Τομος Β΄ «Πνευματική Αφύπνιση».
Περπατώντας σήμερα σε κεντρικούς δρόμους ελληνικής μεγαλούπολης, έχεις συχνά την αίσθηση ότι οι άνθρωποι έχουν βουλιάξει στον μικρό ατομικό τους συχνά δυστυχισμένο κόσμο και παρά τα μεγάλα προβλήματα τους έχουν απομονωθεί και στέκονται ανίκανοι να αντιδράσουν. Ανάμεσα τους υπάρχουν και οι «προκλητικοί», αυτοί που δεν τους καίγεται καρφί αν καεί ο διπλανός τους, αν καεί και καταστραφεί η χώρα, αλώστε συνήθως τα συμφέροντα τους είναι «αλλού». Είναι αυτοί που στηρίζουν το προδοτικό και ανθελληνικό πολιτικό σύστημα που υπακούοντας στους διεθνείς πάτρωνες του, έχει βαλθεί να σβήσει από τον χάρτη τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.
Πριν από λίγο καιρό είχε έρθει στην χώρα μας ένας Γάλλος φίλος μας. Είχε μια αγωνία καθότι μεγάλος φιλέλληνας και μάλιστα τελευταία είχε βαπτιστεί Ορθόδοξος και είχε αρχίσει να διαβάζει ελληνορθόδοξα πατερικά κείμενα, να έρθει να προσκυνήσει την Ορθόδοξη Ελλάδα και κυρίως να δει από κοντά με τα ίδια του τα μάτια πως περνά η χώρα μας αυτή την εποχή των μνημονίων, της σκληρής λιτότητας και της κοινωνικής κρίσης που έχει οδηγήσει χιλιάδες Έλληνες στην αυτοκτονία.
Την πρώτη Κυριακή πρωί πήγαμε τον Γάλλο φίλος μας να παρακολουθήσει την Θεια λειτουργία στον ενοριακό μας ναό του Αγίου Νικολάου. Είχε μεγάλη λαχτάρα να ακούσει τις ψαλμωδίες και να κοινωνήσει ορθόδοξα. Προσευχήθηκε με πραγματική κατάνυξη και αισθάνονταν ευτυχισμένος μέσα σε μια ελληνορθόδοξη εκκλησία με βυζαντινές ψαλμωδίες. Ο κόσμος έρχονταν την τελευταία μισή ώρα και λίγο πριν από το «Δι ευχών», κάτι που του έκανε μια πρώτη κακή εντύπωση. Αλλά εκείνο που τον άφησε άναυδο ήταν το μετά την Θεια Λειτουργία. Είχαν γάμο και ο Γάλλος μας ήθελε να παρακολουθήσει ένα παραδοσιακό ελληνικό γάμο σε ελληνορθόδοξη εκκλησία. Τι το ήθελε να επιμένει να παραμείνουμε! Άρχισαν να έρχονται οι προσκεκλημένοι και το πρώτο σοκάρισμα για τον Γάλλο ήταν να βλέπει μέσα στον ναό τις καλεσμένες κυρίες λες και είχαν διαγωνισμό ποια θα δείξει περισσότερο… γυμνό. Πανάκριβες τουαλέτες, πανάκριβα κουστούμια και μια άχαρη επίδειξη φιγούρας σε όλο της το μεγαλείο. Μα ποιος παντρεύονταν τέλος πάντων ; Ένας… υπάλληλος του Δήμου μας είπαν. Όταν έφτασε η νυφική καμπριολέ των πενήντα χιλιάδων ευρώ, ο φίλος μας ο Γάλλος μας κοίταζε με ανοιχτό το στόμα. «Μα που βρίσκουν τόσα χρήματα οι Έλληνες για τέτοιες γαμήλιες παραστάσεις ;». Μα δεν είναι δική τους, του είπα, η καμπριολέ είναι νοικιασμένη. «Και πόσο πλήρωσαν για να την νοικιάσουν ;». Αλλά δεν έφταναν αυτά. Όπως μας είπε ένας γνωστός το γλέντι θα γίνονταν το βράδυ σε ένα από τα πιο ακριβά κέντρα της πόλης και οι καλεσμένοι με τα πανάκριβα αυτοκίνητα τους είχαν προετοιμαστεί για μεγάλη… ολονύχτια αγρύπνια.
Νωρίς το απόγευμα της ίδιας Κυριακής δεύτερο «χαστούκι». Αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στους κεντρικούς δρόμους της πόλης καθότι ήταν αργία και δεν θα έπρεπε να έχει κίνηση. Η πρώτη έκπληξη ήταν ότι τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά καθότι έχει καταργηθεί η Κυριακή αργία. Ο φίλος μας αφού έμεινε για άλλη μια φορά έκπληκτος, καθότι ήταν νεοβαφτισμένος στην Ορθοδοξία, με ρώτησε με κάποιο παράπονο. «Καλά πως δεχτήκαν να ανοίγουν τα καταστήματα την Κυριακή σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που εγώ ήξερα ότι κρατά τις ορθόδοξες παραδόσεις ;». Τότε έγινε και το απρόοπτο της επίσκεψης του ξένου φίλου μας στην Ελλάδα. Ξαφνικά οι δρόμοι έκλεισαν και μια θορυβώδη πορεία με διαδηλωτές που φώναζαν συνθήματα πρόβαλε από την περιοχή της Καμάρας. Ο Γάλλος μας κατά περίεργο τρόπο φαίνονταν για πρώτη φορά ικανοποιημένος. Σκέφτηκε και μου είπε. «Σίγουρα είναι διαδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στην σημερινή κατάσταση με τόσα που γίνονται, με τον πόλεμο που δέχεται ο Έλληνας και η Ορθοδοξία είναι επόμενο να ξεσηκώνεται ο κόσμος.» Τον κοίταξα με απελπισμένο ύφος. Δυστυχώς μοναμί, φίλε μου, δεν είναι διαδήλωση διαμαρτυρίας για τα κάποια οικονομικά μέτρα, για τον πόλεμο κατά της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Είναι διαδήλωση… οπαδών ποδοσφαιρικής ομάδας που οι οπαδοί της διαδηλώνουν γιατί θεωρούν ότι αδικήθηκε από τις ποδοσφαιρικές αρχές.
Περπατώντας σήμερα σε κεντρικούς δρόμους ελληνικής μεγαλούπολης, έχεις συχνά την αίσθηση ότι οι άνθρωποι έχουν βουλιάξει στον μικρό ατομικό τους συχνά δυστυχισμένο κόσμο και παρά τα μεγάλα προβλήματα τους έχουν απομονωθεί και στέκονται ανίκανοι να αντιδράσουν. Ανάμεσα τους υπάρχουν και οι «προκλητικοί», αυτοί που δεν τους καίγεται καρφί αν καεί ο διπλανός τους, αν καεί και καταστραφεί η χώρα, αλώστε συνήθως τα συμφέροντα τους είναι «αλλού». Είναι αυτοί που στηρίζουν το προδοτικό και ανθελληνικό πολιτικό σύστημα που υπακούοντας στους διεθνείς πάτρωνες του, έχει βαλθεί να σβήσει από τον χάρτη τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.
Πριν από λίγο καιρό είχε έρθει στην χώρα μας ένας Γάλλος φίλος μας. Είχε μια αγωνία καθότι μεγάλος φιλέλληνας και μάλιστα τελευταία είχε βαπτιστεί Ορθόδοξος και είχε αρχίσει να διαβάζει ελληνορθόδοξα πατερικά κείμενα, να έρθει να προσκυνήσει την Ορθόδοξη Ελλάδα και κυρίως να δει από κοντά με τα ίδια του τα μάτια πως περνά η χώρα μας αυτή την εποχή των μνημονίων, της σκληρής λιτότητας και της κοινωνικής κρίσης που έχει οδηγήσει χιλιάδες Έλληνες στην αυτοκτονία.
Την πρώτη Κυριακή πρωί πήγαμε τον Γάλλο φίλος μας να παρακολουθήσει την Θεια λειτουργία στον ενοριακό μας ναό του Αγίου Νικολάου. Είχε μεγάλη λαχτάρα να ακούσει τις ψαλμωδίες και να κοινωνήσει ορθόδοξα. Προσευχήθηκε με πραγματική κατάνυξη και αισθάνονταν ευτυχισμένος μέσα σε μια ελληνορθόδοξη εκκλησία με βυζαντινές ψαλμωδίες. Ο κόσμος έρχονταν την τελευταία μισή ώρα και λίγο πριν από το «Δι ευχών», κάτι που του έκανε μια πρώτη κακή εντύπωση. Αλλά εκείνο που τον άφησε άναυδο ήταν το μετά την Θεια Λειτουργία. Είχαν γάμο και ο Γάλλος μας ήθελε να παρακολουθήσει ένα παραδοσιακό ελληνικό γάμο σε ελληνορθόδοξη εκκλησία. Τι το ήθελε να επιμένει να παραμείνουμε! Άρχισαν να έρχονται οι προσκεκλημένοι και το πρώτο σοκάρισμα για τον Γάλλο ήταν να βλέπει μέσα στον ναό τις καλεσμένες κυρίες λες και είχαν διαγωνισμό ποια θα δείξει περισσότερο… γυμνό. Πανάκριβες τουαλέτες, πανάκριβα κουστούμια και μια άχαρη επίδειξη φιγούρας σε όλο της το μεγαλείο. Μα ποιος παντρεύονταν τέλος πάντων ; Ένας… υπάλληλος του Δήμου μας είπαν. Όταν έφτασε η νυφική καμπριολέ των πενήντα χιλιάδων ευρώ, ο φίλος μας ο Γάλλος μας κοίταζε με ανοιχτό το στόμα. «Μα που βρίσκουν τόσα χρήματα οι Έλληνες για τέτοιες γαμήλιες παραστάσεις ;». Μα δεν είναι δική τους, του είπα, η καμπριολέ είναι νοικιασμένη. «Και πόσο πλήρωσαν για να την νοικιάσουν ;». Αλλά δεν έφταναν αυτά. Όπως μας είπε ένας γνωστός το γλέντι θα γίνονταν το βράδυ σε ένα από τα πιο ακριβά κέντρα της πόλης και οι καλεσμένοι με τα πανάκριβα αυτοκίνητα τους είχαν προετοιμαστεί για μεγάλη… ολονύχτια αγρύπνια.
Νωρίς το απόγευμα της ίδιας Κυριακής δεύτερο «χαστούκι». Αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στους κεντρικούς δρόμους της πόλης καθότι ήταν αργία και δεν θα έπρεπε να έχει κίνηση. Η πρώτη έκπληξη ήταν ότι τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά καθότι έχει καταργηθεί η Κυριακή αργία. Ο φίλος μας αφού έμεινε για άλλη μια φορά έκπληκτος, καθότι ήταν νεοβαφτισμένος στην Ορθοδοξία, με ρώτησε με κάποιο παράπονο. «Καλά πως δεχτήκαν να ανοίγουν τα καταστήματα την Κυριακή σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που εγώ ήξερα ότι κρατά τις ορθόδοξες παραδόσεις ;». Τότε έγινε και το απρόοπτο της επίσκεψης του ξένου φίλου μας στην Ελλάδα. Ξαφνικά οι δρόμοι έκλεισαν και μια θορυβώδη πορεία με διαδηλωτές που φώναζαν συνθήματα πρόβαλε από την περιοχή της Καμάρας. Ο Γάλλος μας κατά περίεργο τρόπο φαίνονταν για πρώτη φορά ικανοποιημένος. Σκέφτηκε και μου είπε. «Σίγουρα είναι διαδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στην σημερινή κατάσταση με τόσα που γίνονται, με τον πόλεμο που δέχεται ο Έλληνας και η Ορθοδοξία είναι επόμενο να ξεσηκώνεται ο κόσμος.» Τον κοίταξα με απελπισμένο ύφος. Δυστυχώς μοναμί, φίλε μου, δεν είναι διαδήλωση διαμαρτυρίας για τα κάποια οικονομικά μέτρα, για τον πόλεμο κατά της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Είναι διαδήλωση… οπαδών ποδοσφαιρικής ομάδας που οι οπαδοί της διαδηλώνουν γιατί θεωρούν ότι αδικήθηκε από τις ποδοσφαιρικές αρχές.
Όταν έφυγε γυρίζοντας πίσω στην συννεφιασμένη πατρίδα του αφού ανταμείφτηκε κάπως με πολλά προσκυνήματα, με «έπνιξαν» τα ερωτήματα. Αυτή είναι η Ελλάδα που ζούμε στα καθημερινά της μαρτύρια ; Αυτή είναι η Ελλάδα της Ορθοδοξίας την οποία ομολόγησε και ο Γάλος φίλος μας ; Δεν μας ενδιαφέρει τίποτα άλλο παρά μόνο η κατανάλωση, η φιγούρα και μια ηλίθια επίδειξη ; Πόσο αποβλάκωση και αποχαύνωση μας έχει τυφλώσει και μας πηγαίνει στον αγύριστο ; Ο καθένας μας κοιτάζει μόνο την πάρτι του και ας χαθούν όλοι οι άλλοι, αλλά έτσι χάνεται και η χώρα και στο τέλος και εμείς οι ίδιοι. Πότε θα συνέλθουμε και θα αντιδράσουμε σε όλη αυτή την λαίλαπα ; Που είσαι Μακρυγιάννη! Πολέμησες για να έχουν οι Νεοέλληνες σκουλαρίκια στο πρόσωπο και να γεμίζουν με διαβολικά τατουάζ τα χέρια τους αντί με αυτά να προσεύχονται και να αγωνίζονται για την σύγχρονη απελευθέρωση μας. Αλήθεια τι άλλο να πάθουμε για να καταλάβουμε τι μας γίνεται ; Τι άλλο θα μας κάνουν για να καταλάβουμε ότι αν δεν κινηθούμε, αν δεν κινηθούν όσοι έχουν επίγνωση του τι έρχεται, αν δεν εξεγερθούν οι «καλοί ποιμένες», οι πραγματικοί «ποιμένες» και όχι οι «λύκοι» με ένδυμα ποιμένων, αυτή η χώρα σε λίγα χρόνια θα είναι ιστορικό παρελθόν ; Αυτή η τύχη μας αξίζει ; Να λέμε ξανά και ξανά, «Ως πότε θα έρθει η άνοιξη ραγιάδες ραγιάδες ;;».
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
