Ο «ευσεβισμός» της υποκρισίας
Νίκος Χειλαδάκης
«Παλιά αν ένας ευλαβής ασχολείτο με την κατάσταση στον κόσμο δεν πρέπει να ήταν καλά. Ήταν για κλείσιμο στον Πύργο. Σήμερα αντίθετα αν ένας ευλαβής δεν ενδιαφέρεται και δεν πονά για την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο είναι για κλείσιμο στον Πύργο.» Πάτερ Παΐσιος ο αγιορείτης
Πριν από λίγο καιρό γνωστός μητροπολίτης της Κύπρου, ο οποίος μάλιστα τελευταία μας επιφύλασσε δυσάρεστες εκπλήξεις για κάποιες διφορούμενες δηλώσεις του σε σχέση με τον Οικουμενισμό, είχε πει πολύ χαρακτηριστικά ότι αντί του γνωστού, «Κύριε σώσον τους ευσεβείς», θα πρεπει να ευχόμαστε… «Κύριε σώσον από τους ευσεβείς»!
Τα τελευταία χρόνια ζούμε σας Έλληνες ορθόδοξοι μια πρωτοφανή κρίση που κάποιοι την παρομοίασαν ακόμα και με την Μικρασιατική Καταστροφή. Από την μια ένα προδοτικό πολιτικό σύστημα έχει παραδώσει για λιγότερα από «τριάκοντα αργύρια» την εθνική κυριαρχία μας, δηλαδή την ίδια την ζωή και το μέλλον μας σε ξένους άθεους, ανθέλληνες τοκογλύφους και από την άλλη ένα θρησκευτικό κατεστημένο με επικεφαλής τον ίδιο τον προκαθήμενο, έχει προχωρήσει σε μια πρωτοφανή για την ιστορία θρησκευτική αποστασία. Πέραν τούτων, η ελληνική
εκκλησιαστική ιεραρχία όχι μόνο δεν υψώνει φωνή αντίστασης σε όλα αυτά, ως όφειλε για να υπερασπιστεί το ίδιο της το ποίμνιο, αλλά αντιθέτως ταυτίστηκε με την πολιτική προδοσία που καταστρέφει τον ελληνικό λαό και στηρίζει την θρησκευτική αποστασία.
Εκείνο που επικαλούνται όλοι αυτοί για να στηρίξουν το σύστημα της προδοσίας, είναι ότι δεν θα πρεπει σαν καλοί χριστιανοί να ανακατευόμαστε με αυτά τα θέματα αλλά να αποφεύγουμε τις επικρίσεις και να προσευχόμαστε για την σωτηρία της ψυχής μας και τίποτα άλλο. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να κατακρίνουν, (αυτοί που υποτίθεται ότι αποδοκιμάζουν την κατάκριση ), όλους όσους αντιστέκονται στην σημερινή κατάσταση, ακόμα και να απειλούν με κυρώσεις όσους τολμούν να υψώσουν φωνή κατά της πολιτικής προδοσίας, της θρησκευτικής
αποστασίας και κατά του Οικουμενισμού.
Θλιβερό πρόσφατο παράδειγμα μονάχου από την μεγάλο μοναστήρι του Αγίου Όρους που έγραψε ένα άρθρο κατά του Οικουμενισμού και τον έχουν απειλήσει προτρέποντας τον καθηγούμενο του να λάβει μέτρα εναντίον του. Γεγονότα που μας θυμίζουν άλλες σκοτεινές εποχές μέσα στο Περιβόλι της Παναγίας. Σαν έσχατη δε απειλή είναι η πολύ κυκλοφορούμενη τελευταία, «Αποτείχιση», δηλαδή η εκδίωξη από τους κόλπους της εκκλησιάς, που την θεωρούν τσιφλίκι τους, όσους αντιστέκονται σε αυτή την κατρακύλα.
Η εποχή μας θυμίζει με πολύ γλαφυρό τρόπο την εποχή των Φαρισαίων. Και εκείνη την εποχή επικρατούσαν αυτοί που έκαναν τις μεγάλες προσευχές με ατέλειωτες παραστάσεις πίστεως, την προβολή μιας άκρατης υποκρισίας μέσα στους ναούς και στις συναγωγές Αυτό το κατεστημένο σταύρωσε φωνάζοντας και απειλώντας Εκείνον που αμφισβήτησε την υποκρισία του και καταδίκασε με τον πιο παραδειγματικό τρόπο το εμπόριο της πίστεως της εποχής εκείνης. Τα ιδία θα έλεγε κάνεις πρόσωπα φωνάζουν και απειλούν σήμερα όσους τολμούν να παρεμβαίνουν
στα όσα συμβαίνουν για την πολιτική προδοσία και την θρησκευτική αποστασία. Ο κάλος χριστιανός, όπως κηρύττουν, δεν πρέπει νε ασχολείται με τα κοινά, δεν πρέπει να ασχολείται με την πολιτική, δηλαδή να είναι πρόβατο επί σφαγή, λες και η βασιλεία του Θεού δεν έχει καμία σχέση με τα επίγεια και ο κάλος χριστιανός πρεπε να υπακούει τυφλά στην εκκλησιαστική ιεραρχία, δηλαδή να παραβλέπει το όποιο παραστράτημα και κυρίως την όποια παρέκκλιση και στροφή προς τον Οικουμενισμό. Μάλιστα αν επιμένεις να αναφέρεσαι σε όλα αυτά, σου
πετούν κατάμουτρα με χαρακτηριστικό στόμφο ότι πρώτα πρεπει εσύ να αλλάξεις, να γίνεις πιο ευσεβής και μετά όλα τα άλλα. Λόγια «παχιά», «όμορφα» και «εύηχα», αλλά τελείως ξένα προς το σύγχρονο μαρτύριο του γένους μας.
Αυτό, όλοι αυτοί το ονομάζουν «ευσεβισμό». Αυτός είναι ο ευσεβισμός τους. Ο ευσεβισμός της υποκρισίας. Ο ευσεβισμός τους στη υπηρεσία της πολιτικής και εθνικής προδοσίας και της θρησκευτικής αποστασίας. Ο ευσεβισμός στην υπηρεσία του σύγχρονου Φαρισαϊσμού. Ο ευσεβισμός στην υπηρεσία του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας και τέλος ο ευσεβισμός τους στην υπηρεσία της κατάλυσης της Ορθοδοξίας, της πολτοποίησης των ανθρώπων και της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Ω μη γένοιτο!
Νίκος Χειλαδάκης
«Παλιά αν ένας ευλαβής ασχολείτο με την κατάσταση στον κόσμο δεν πρέπει να ήταν καλά. Ήταν για κλείσιμο στον Πύργο. Σήμερα αντίθετα αν ένας ευλαβής δεν ενδιαφέρεται και δεν πονά για την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο είναι για κλείσιμο στον Πύργο.» Πάτερ Παΐσιος ο αγιορείτης
Πριν από λίγο καιρό γνωστός μητροπολίτης της Κύπρου, ο οποίος μάλιστα τελευταία μας επιφύλασσε δυσάρεστες εκπλήξεις για κάποιες διφορούμενες δηλώσεις του σε σχέση με τον Οικουμενισμό, είχε πει πολύ χαρακτηριστικά ότι αντί του γνωστού, «Κύριε σώσον τους ευσεβείς», θα πρεπει να ευχόμαστε… «Κύριε σώσον από τους ευσεβείς»!
Τα τελευταία χρόνια ζούμε σας Έλληνες ορθόδοξοι μια πρωτοφανή κρίση που κάποιοι την παρομοίασαν ακόμα και με την Μικρασιατική Καταστροφή. Από την μια ένα προδοτικό πολιτικό σύστημα έχει παραδώσει για λιγότερα από «τριάκοντα αργύρια» την εθνική κυριαρχία μας, δηλαδή την ίδια την ζωή και το μέλλον μας σε ξένους άθεους, ανθέλληνες τοκογλύφους και από την άλλη ένα θρησκευτικό κατεστημένο με επικεφαλής τον ίδιο τον προκαθήμενο, έχει προχωρήσει σε μια πρωτοφανή για την ιστορία θρησκευτική αποστασία. Πέραν τούτων, η ελληνική
εκκλησιαστική ιεραρχία όχι μόνο δεν υψώνει φωνή αντίστασης σε όλα αυτά, ως όφειλε για να υπερασπιστεί το ίδιο της το ποίμνιο, αλλά αντιθέτως ταυτίστηκε με την πολιτική προδοσία που καταστρέφει τον ελληνικό λαό και στηρίζει την θρησκευτική αποστασία.
Εκείνο που επικαλούνται όλοι αυτοί για να στηρίξουν το σύστημα της προδοσίας, είναι ότι δεν θα πρεπει σαν καλοί χριστιανοί να ανακατευόμαστε με αυτά τα θέματα αλλά να αποφεύγουμε τις επικρίσεις και να προσευχόμαστε για την σωτηρία της ψυχής μας και τίποτα άλλο. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να κατακρίνουν, (αυτοί που υποτίθεται ότι αποδοκιμάζουν την κατάκριση ), όλους όσους αντιστέκονται στην σημερινή κατάσταση, ακόμα και να απειλούν με κυρώσεις όσους τολμούν να υψώσουν φωνή κατά της πολιτικής προδοσίας, της θρησκευτικής
αποστασίας και κατά του Οικουμενισμού.
Θλιβερό πρόσφατο παράδειγμα μονάχου από την μεγάλο μοναστήρι του Αγίου Όρους που έγραψε ένα άρθρο κατά του Οικουμενισμού και τον έχουν απειλήσει προτρέποντας τον καθηγούμενο του να λάβει μέτρα εναντίον του. Γεγονότα που μας θυμίζουν άλλες σκοτεινές εποχές μέσα στο Περιβόλι της Παναγίας. Σαν έσχατη δε απειλή είναι η πολύ κυκλοφορούμενη τελευταία, «Αποτείχιση», δηλαδή η εκδίωξη από τους κόλπους της εκκλησιάς, που την θεωρούν τσιφλίκι τους, όσους αντιστέκονται σε αυτή την κατρακύλα.
Η εποχή μας θυμίζει με πολύ γλαφυρό τρόπο την εποχή των Φαρισαίων. Και εκείνη την εποχή επικρατούσαν αυτοί που έκαναν τις μεγάλες προσευχές με ατέλειωτες παραστάσεις πίστεως, την προβολή μιας άκρατης υποκρισίας μέσα στους ναούς και στις συναγωγές Αυτό το κατεστημένο σταύρωσε φωνάζοντας και απειλώντας Εκείνον που αμφισβήτησε την υποκρισία του και καταδίκασε με τον πιο παραδειγματικό τρόπο το εμπόριο της πίστεως της εποχής εκείνης. Τα ιδία θα έλεγε κάνεις πρόσωπα φωνάζουν και απειλούν σήμερα όσους τολμούν να παρεμβαίνουν
στα όσα συμβαίνουν για την πολιτική προδοσία και την θρησκευτική αποστασία. Ο κάλος χριστιανός, όπως κηρύττουν, δεν πρέπει νε ασχολείται με τα κοινά, δεν πρέπει να ασχολείται με την πολιτική, δηλαδή να είναι πρόβατο επί σφαγή, λες και η βασιλεία του Θεού δεν έχει καμία σχέση με τα επίγεια και ο κάλος χριστιανός πρεπε να υπακούει τυφλά στην εκκλησιαστική ιεραρχία, δηλαδή να παραβλέπει το όποιο παραστράτημα και κυρίως την όποια παρέκκλιση και στροφή προς τον Οικουμενισμό. Μάλιστα αν επιμένεις να αναφέρεσαι σε όλα αυτά, σου
πετούν κατάμουτρα με χαρακτηριστικό στόμφο ότι πρώτα πρεπει εσύ να αλλάξεις, να γίνεις πιο ευσεβής και μετά όλα τα άλλα. Λόγια «παχιά», «όμορφα» και «εύηχα», αλλά τελείως ξένα προς το σύγχρονο μαρτύριο του γένους μας.
Αυτό, όλοι αυτοί το ονομάζουν «ευσεβισμό». Αυτός είναι ο ευσεβισμός τους. Ο ευσεβισμός της υποκρισίας. Ο ευσεβισμός τους στη υπηρεσία της πολιτικής και εθνικής προδοσίας και της θρησκευτικής αποστασίας. Ο ευσεβισμός στην υπηρεσία του σύγχρονου Φαρισαϊσμού. Ο ευσεβισμός στην υπηρεσία του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας και τέλος ο ευσεβισμός τους στην υπηρεσία της κατάλυσης της Ορθοδοξίας, της πολτοποίησης των ανθρώπων και της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Ω μη γένοιτο!
