Τό Φανάρι έταράχθη. Οί άτακτοι παραδίδουν μαθήματα Κανονικής τάξεως!

Ταραχή καί άντιδράσεις προκά­λεσε στο Φανάρι ή θεάρεστη ένέργεια τοϋ Σεβασμιωτάτου Μη­τροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ νά άναγνωρίση τις κατά τά έτη 830 καί 1351 έν Κωνσταντινουπόλει συνελθοϋσες Συνόδους επί Μ. Φωτίου καί άγ. Γρηγορίου τοϋ Παλαμά άντιστοίχως ώς οικουμε­νικές, καί νά θέσπιση τόν ετήσιο πανηγυρικό εορτασμό τους στήν μητροπολιτική του περιφέρεια. Ή πρωτοβουλία αύτή τοϋ Πειραιώς θεωρήθηκε άντικανονική καί άντιλειτουργική καί ώς άπόπειρα ύπονομεύσεως τών σχέσεων τής 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας μέ τήν Ρώμη καί τερματισμού του θεο­λογικού διαλόγου μαζί της!

Στο πλαίσιο αύτής τής άντιδράσεως, ό έκτελών χρέη ύπερασπιστού τής οίκουμενιστικής πο­λιτικής τοϋ Φαναριού Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος τού Οικου­μενικού Θρόνου π. Γεώργιος Τσέτσης άνέλαβε νά έλέγξη μέ ειδική άνάλυσι τήν ένέργεια του Πειραιώς, κατηγορώντας αύτόν, ότι δέν είχε τό δικαίωμα «να θε­σπίσει μίαν Εορτή γιά κάποιο γε­γονός, πού άφορα σύμπασα τήν α­νά τήν Οίκουμένην 'Ορθόδοξο Εκκλησία και όχι μόνο τήν επαρ­χία τήν οποίαν ποιμαίνει», καί ότι άποδεχόμενος καί χαρακτηρίζων ώς «οικουμενικές» τις δύο αύτές Συνόδους, άθετεί τήν 'Ομολογία Πίστεως, τήν όποία είχε άπαγγείλει τήν ήμέρα τής εις Έπίσκοπον χειροτονίας του, 'Ομολογία, διά τής όποιας διαβεβαίωσε, ότι άποδέχεται έπτά Οικουμενικές Συνό­δους, δηλώνοντας συγχρόνως, ό­τι δέν προσθέτει, δέν αφαιρεί καί δέν μεταβάλει τίποτε άπό τά δό­γματα καί τις Παραδόσεις τής 'Εκκλησίας!

Στό σοβαρώτατο αύτό κατηγο­ρητήριο άπάντησε βεβαίως έπαρκώς ό «έτοιμος άεί προς άπολογίαν παντί τω αίτούντι αύτώ λόγον» έπίσκοπος. Ώς μέλη όμως τής 'Εκκλησίας έχομε καί έμείς γνώ­μη, τήν όποία και θά έκφράσουμε.

Σύμφωνη μέ τήν Παράδοσι ή ένέργεια τού Πειραιώς

Κατά τήν γνώμη μας, λοιπόν, ή ενέργεια τού μητροπολίτου Πειραιώς δέν είνε καινοφανής, άλλά άπολύτως σύμφωνη μέ τήν Παράδοσι τής 'Εκκλησίας, ή όποία άδιαψευστως μαρτυρεί, ότι ό ε­ορτασμός πολλών γεγονότων τής Χριστιανοσύνης (όπως είνε τά Θεοφάνεια, τά Χριστούγεννα και τό Πάσχα) πρώτα καθιερώθηκε ά­πό κάποιες Εκκλησίες σέ τοπικό επίπεδο και κατόπιν άπό τήν οι­κουμενική 'Εκκλησία σέ πανχριστιανικό έπίπεδο.

Οι μαθητές (πιστοί) τού Χρι­στού ώνομάστηκαν Χριστιανοί πρώτα στήν 'Αντιόχεια καϊ κατό­πιν στόν ύπόλοιπο κόσμο (Πράξ. 11:26). Μήπως έπρεπε νά γίνη ιδι­αιτέρα 'Αποστολική Σύνοδος γιά νά έγκρίνη τήν ονομασία;

Ή Ύψωσι τοϋ Τιμίου Σταυρού πρώτα έωρτάσθηκε στά 'Ιεροσό­λυμα και στήν Κωνσταντίνούπολι και κατόπιν καθιερώθηκε παγκοσμίως. Θά μπορούσαμε νά άναφέρωμε και άλλα παραδείγματα.

Ή άναγνώρισι τών Η' καί Θ' Συνόδων ώς οικουμενικών καί ό εορτασμός τους άπό τήν Ί. Μητρόπολι Πειραιώς δέν ύποχρεώνουν καμμίαν άλλη 'Ορθόδοξη Εκκλησία νά τήν μιμηθή, δέν δη­μιουργούν τετελεσμένα γεγονότα, δέν συνιστούν παράβασι και Κανονική άταξία, άλλ' εκφράζουν τήν συνείδησι τοϋ πληρώματος τής Ιεράς αύτής Μητροπόλεως και όχι μόνο.

Συγχρόνως δημι­ουργούν καί ένα προηγούμενο, προερχόμενο άπό μία πολυπληθή Ί. Μητρόπολι, τό όποιο, σέ συν­δυασμό μέ έμπεριστατωμένες μελέτες πολλών έπιφανών έκκλησιαστικών προσωπικοτήτων, πού συνηγορούν ύπέρ τής οικουμενι­κότητας τών δύο αύτών Συνόδων, συνιστά ανυπέρβλητο εμπόδιο σέ οποιαδήποτε Πανορθόδοξη Σύν­οδο συνέλθη μελλοντικών και προβάλη τήν άξιωσι νά άναγνωρισθή ώς οικουμενική, αγνοώντας και περιφρονώντας τήν ιστορικώς καί θεολογικώς άνεγνωοισμένη άξια των Η' καί Θ' Συνόδων. Και αύτό τό γνωρίζουν οί οίκουμενιστές τού Φαναριού, γι' αύτό καί άντιδρούν.

Δάσκάλε, πού δίδασκες...!

Αρνούνται, λοιπόν, παπόφιλοι καί λατινόφρονες κληρικοί τού Οίκουμενικού Θρόνου τό δι­καίωμα σ΄έναν όρθοδοξότατο καί άγωνιστή μητροπολίτη «νά θεσπί­σει, μέ μίαν excathedra, Ποντιφίκειου τύπου, άπόφαση», όπως γράφουν, «τόν έορτασμό ένός Ιιστορικού γεγονότος, πού αφορά σύμπασα τήν Μίαν, Άγίαν, Καθολικήν και Άποστολικήν Όρθόδοξον Έκκλησίαν» Έμείς όμως τούς έρωτούμε: Ή άλλαγή τού 'Η­μερολογίου, πού άφοροϋσε σύμ­πασα τήν 'Ορθόδοξη 'Εκκλησία, έ­γινε Κανονικώ τω τρόπω και μέ Πανορθόδοξη ομοφωνία;

Ή αύθαίρετη καί μέ τυμπανο­κρουσίες άρσι των άναθεμάτων κατά των Παπικών άπό τόν 'Αθή­ναγόρα τό 1965, γεγονός πανορθοδόξου ένδιαφέροντος καί έμβελείας, έγινε μήπως μέ άπόφασι Πανορθόδοξη καί μέ σεβασμό στον Συνοδικό θεσμό τής Εκκλη­σίας; Οί άντορθόδοξες καί προδοτικές Συμφωνίες με τούς άμετανοήτους Μονοφυσίτες καί Πα­πικούς στο Σαμπεζύ τό 1990 καί στό Μπάλαμαντ το 1893 άντιστοίχως, πού άφορούσαν καί αύτές σύμπασα τήν Όρθοδοξία, δέν ύπεγράφησαν καί αύτές άπό κά­ποιους "Ορθοδόξους επισκόπους, δίχως καμμία Πανορθόδοξη ένημέρωσι, έγκρισι καί άποδοχή;

Κόπτονται οί τού Φαναριού γιά τήν κανονικότητα τής πρωτοβου­λίας τού μητροπολίτου Πειραιώς, ή όποία άλωστε εύχαρίστησε καί ικανοποίησε κάθε 'Ορθόδοξο Χριστιανό, πού άγαπά καί σέβεται τήν Ιερά Παράδοσι τής Εκκλησί­ας, ένώ άντιθέτως έπευλόγησαν τις προαναφερθείσες έπισκοπικές αύθαιρεσίες, πού συνετάραξαν τήν 'Εκκλησία, δημιούργησαν σχίσματα καί σκανδαλίζουν μέχρι σήμερα άναρίθμητες ψυχές! Μή­πως στήν περίπτωσί τους έχει έφαρμογή ή παροιμία «δάσκαλε, πού δίδασκες καί νόμο δέν έκράτης»;

Εχθροί των Οικουμενικών Συνόδων


Έχετε έπτά Οικουμενικές Συνόδους. Έάν σας λείψη μία, δέν έχετε νά χάσετε πολλά πράγματα», είχε είπή κάποτε ό Κόπτης πατριάρχης Σενοϋντα Γ' στούς 'Ορθο­δόξους εκπροσώπους, άναφερόμενος στην Δ' Οικουμενι­κή Σύνοδο, τήν όποία μέχρι σήμερα οί Μονοφυσίτες άρνούνται νά άποδεχθούν. Παρά τό θράσος όμως των συνο­μιλητών μας, ό διάλογος συνεχίσθηκε καί κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι Μονοφυσίτες καί 'Ορθόδοξοι είχαμε πάντοτε τήν αύτή Χριστολογική πίστι, άλλα άπλώς τήν δι­ατυπώναμε μέ διαφορετικό τρόπο!

Τό ψευδέστατο αύτό συμπέρασμα, πού άκυρώνει το άλάθητο καί θέτει ύπό άμφισβήτησι τήν αύθεντία τών Οι­κουμενικών Συνόδων, αποδέχονται εύχαρίστως ό π. Γε­ώργιος Τσέτσης καί οί όμόφρονές του οίκουμενιστές, καί προωθούν δολίως καί άνευ Πανορθοδόξου άποφάσεως τήν ψευδοένωσι μέ τούς αιρετικούς καί άμετανοήτους Μονοφυσίτες στις έπαρχίες τού Οικουμενικού Θρόνου, παρά τήν σατανική εμμονή τών Άντιχαλκηδονίων που άπορρίπτουν άσυζητητί τέσσαρες Οικουμενικές Συνόδους τής 'Ορθοδοξίας! Ενόχλησε, όμως, τό Φανάρι ή άναγνώρισι καί ό έορτασμός τών Η' καί Θ' Συνόδων άπό μία 'Ορ­θόδοξη ιερά Μητρόπολι! Ή άτιμία τών Οικουμενικών Συν­όδων έκ μέρους τών αιρετικών καί ή βλα­σφημία τοϋ Άγ. Πνεύματος, πού έπεστάτησε, φώτισε καί καθωδήγησε τις Συνό­δους αύτές, δέν ταράσσει τούς Φαναριώτες. Τούς ταράσσει, όμως, ή έκ μέρους πιστών καί εύσεβών 'Ορθοδόξων Χριστια­νών τιμή δύο άγίων Συνόδων καί οι προσπάθειές τους γιά τήν Πανορθόδοξη άναγνώρισί τους! "Ετσι άποδεικνύονται έχθροί καί πολέμιοι τών Οικουμενικών Συν­όδων, φίλοι δέ καί συνεργάτες τών αιρε­τικών, τούς οποίους οί Σύνοδοι καταδικά­ζουν καί άναθεματίζουν! Κύριε, μή στήσης αύτοίς τήν άμαρτίαν ταύτην.

Περιοδικό “Ο ΣΤΑΥΡΟΣ”