Αρνηταί της Αναστάσεως του Χριστού,
Ένα θεολογικόν σχόλιον
Αρνηταί της Αναστάσεως του Χριστού
ΕΝΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΣΧΟΛΙΟΝ
Του πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
Στο
τελευταίο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου (κεφ. 28) υπάρχει μια
λεπτομέρεια πολύ βασική, που αναφέρεται στο πως οι εχθροί του Χριστού,
από την πρώτη στιγμή, αποπειράθηκαν να αμφισβητήσουν το γεγονός της
Αναστάσεώς Του.
Οι
αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι δωροδοκούν του φύλακες και τους
προτείνουν να διαδώσουν ότι δήθεν το σώμα του Θεανθρώπου το έκλεψαν οι
μαθητές Του ενώ αυτοί κοιμούνταν.
Στην
αρχή της ανθρώπινης ιστορίας, οι πρωτόπλαστοι πείθονται σε ένα ψευδή
ισχυρισμό του διαβόλου με όλες τις τραγικές συνέπειες, που ακολούθησαν.
Μετά και την κατάργηση της πλέον φρικτής συνέπειας του προπατορικού
αμαρτήματος, που ήταν ο θάνατος από τον Θεάνθρωπο Κύριο, κάποιους
άλλους, όργανά του, ο ίδιος πειραστής, τους συμβουλεύει να αρνηθούν το
γεγονός με την ίδια μεθοδολογία, δηλαδή το ψεύδος.
Στους
αιώνες, που ακολούθησαν, υπήρξαν πάρα πολλοί, που δεν θέλησαν να δουν
την πραγματικότητα της Αναστάσεως του Κυρίου κατάματα. Ακολούθησαν την
ίδια τακτική, που αρχικά ο διάβολος υπαγόρευσε στους πρώτους αρνητές.
Μόνο, που λόγω της σαθρότητας του αρχικού επιχειρήματος, αντικατέστησαν
τον ισχυρισμό περί κλοπής του σώματος με άλλες θεωρίες. Το ίδιο
θνησιγενείς και κουτοπόνηρες, πλην όμως, στοιχιζόμενες πίσω από την ίδια
εκείνη αρχέγονη πειρασμική πρακτική.
Την
πραγματικότητα αυτή την περιγράφει άριστα ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς
αναφέροντας: «αφού η δική του κεφαλή συντρίφτηκε με το σταυρό του
Χριστού, κεφαλή του (σ.σ. ο διάβολος) κάνει τον καθένα από εκείνους, που
με το πέρασμα των γενεών πείθονται στις καταστρεπτικές του συστάσεις
και έτσι εμφανίζοντας, όπως η ύδρα πολλές κεφαλές προς τα επάνω, δεν
σταματά να διαλαλή με αυτές στα ύψη την αδικία» (ΕΠΕ 1, 68).
Στα
χρόνια που θα ακολουθήσουν στην θλιβερή αυτή αλυσίδα των αρνητών της
Αναστάσεως, προστέθηκαν ως κρίκοι της, κατά τους προηγούμενους αιώνες,
αλλά και ως σήμερα, κατ’ όνομα χριστιανοί, που επικαλούμενοι ιδιότητες
και τίτλους ακαδημαϊκούς κατασκεύασαν απίθανες θεωρίες επιστρατεύοντας
δοκησίσοφα επιχειρήματα, επικαλούμενοι αληθοφανείς ισχυρισμούς στην
προσπάθειά τους και μόνο να πείσουν ότι δήθεν ο Χριστός δεν αναστήθηκε.
Η
θεολογική μυωπία πολλών εξ αυτών έγινε ιστορικός αχρωματισμός και
κατέληξε σε διανοητικό γλαύκωμα, με αποτέλεσμα οι θεωρίες και τα σενάριά
τους απλώς να επιβεβαιώνουν ότι όταν οι τυφλοί προσπαθούν να οδηγήσουν
τυφλούς (Ματθ. 15, 14) καταλήγουν πάντα στο ίδιο τραγικό αδιέξοδο.
Βέβαια
όσο τα χρόνια περνούν οι ιδεολογικοί βρυκόλακες, πολέμιοι του προσώπου
του Κυρίου θα αυξάνουν. Θα εφευρίσκουν νέους τρόπους για να Τον
αμφισβητήσουν και θα κροταλίζουν τις θεωρίες τους, δίκην εντυπωσιασμού.
Όλοι αυτοί όμως θα έχουν επιλέξει να επιστρέψουν «τοῖς καθημένοις ἐν
χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου» (Ησ. 9, 2. Ματθ. 4, 16).
Ο
Ορθόδοξος Χριστιανός αντιθέτως, με αναστάσιμο ήθος και λαμπριάτικη χαρά
δοξολογικά θα αναφωνεί και θα ομολογεί «ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως» (Λουκ.
24, 34).
Χριστός Ἀνέστη. Ἀληθῶς Ἀνέστη.
