Ἠ Καλοσύνη τοῦ Χριστιανοῦ
Μιχάλης Καρακατσάνης
Είναι υποχρέωση κάθε Χριστιανού να είναι καλός. Μήπως όμως γεννιέται κανείς καλός ή μήπως γίνεται με ένα χαπάκι; Συνήθως έχουμε τις καλές μας και κακές στιγμές. Ή με το Α πρόσωπο είμαι καλός και με το Β κακός.
Η υποχρέωση του Χριστιανού είναι, να είναι πάντοτε καλός και με όλους τους ανθρώπους. Σαν το άνθος που ευωδιάζει από την αρχή μέχρι το τέλος. Το κόβεις και ευωδιάζει το χέρι σου.
Δεν είναι εύκολο. Δεν γίνεται από την μια στιγμή στην άλλη. Θέλουμε τους άλλους καλούς , ας γίνουμε εμείς πρώτα καλοί. Μήπως υπάρχει κάποια συνταγή; Ναι, Το πρώτο και κύριο συστατικό της είναι η θέληση. Αφού θέλω, αποφασίζω: Από σήμερα το πρωί θα είμαι καλός όλη μέρα. Κάθε μέρα ανανεώνω την απόφαση αυτή.
Ο Θεός είναι καλός και με θέλει καλό. Ο Θεός είναι τέλειος και με θέλει τέλειο. Δεν είμαστε, πρέπει να γίνουμε. Δεν είναι εύκολο. Άρα αξίζει. Η αξία της είναι η αξία μου. Ή αξίζω είναι η αξία μου. Ή αξίζω τόσο, όση είναι η καλοσύνη μου.
Είμαι ένα μικρό ρυάκι που ήρεμο ποτίζω τα άνθη στην όχθη μου. Θα είμαι πάντα ήρεμο; Θα καθρεφτίζονται για πολύ τα άνθη στα κρυστάλλινα νερά μου; Το πέταμα μιας πέτρας, η πατημασιά ενός ανθρώπου η ζώου, χαλάει την ηρεμία μου και θολώνει τα νερά μου.
Πρόκειται για κάποιο εμπόδιο ή κάποια δοκιμασία που έρχεται ξαφνικά ή και αναμενόμενα να χαλάσει την «καλή» μου διάθεση. Και τότε δεν μπορώ να κάνω το καλό και δεν μπορώ να είμαι καλός.
Κάποιος με ειρωνεύτηκε ή μου έδειξε περιφρόνηση, τότε αμέσως η ψυχική μου διάθεση χαλάει, αλλάζει και καλός λόγος δεν βγαίνει απ’ τα χείλη μου, τα χέρια μου δεν κάνουν το καλό, τα πόδια μου δεν με πάνε στον καλό δρόμο.
Νέα μέρα ξημερώνει. Ανανεώνω την απόφαση να είμαι καλός. Βλέπω ότι αυτά που με χαλάνε είναι αυτά που και εγώ εκφράζω έστω και σε μικρότερο βαθμό. Και λέξη κακή να μην πω, η σκέψη μονάχα είναι ικανή να επηρεάσει ψυχή και σώμα, έτσι που και ο άλλος να επηρεαστεί αρνητικά.
Φτιάχνω τον εαυτό μου. Κάνω μόνο καλές σκέψεις. «Ο άλλος δεν είναι κακός, δεν είναι , ίσως τόσο πολύ καλός». Γίνομαι το παράδειγμα και τον οδηγώ σε καλλίτερους δρόμους. Αν είμαι ευχάριστος σε όλους, όλοι θα με θέλουν. Τότε όλους τους συν-χωρώ, γιατί όλοι οι καλοί χωρούν.
Γίνομαι ευχάριστος με την συμπεριφορά μου. Με την εγκάρδια υποδοχή , με την περιποίηση. Όταν θέλω να είμαι ευχάριστος χωρίς να διακρίνομαι. Γίνομαι, τότε, χρήσιμος και ωφέλιμος σε όλους.
Ο Χριστός είπε: « αγαπάτε τους εχθρούς σας». Και ο Ίδιος συν-χώρεσε τους σταυρωτάς Του. Όλοι οι Άγιοι συν-χωρούσαν τους πάντες. Γινόντουσαν κάτοικοι του Παραδείσου. Πάντες συν-χωρούνται , αλλά ο ένας ληστής μπήκε στον Παράδεισο.
Ο Χριστός μας θέλει χρηστούς και Χριστούς για να μας βάλει στον Παράδεισο. Αυτό θα το επιτύχουμε με την καλωσύνη του Χριστού.
Μιχάλης Καρακατσάνης
Είναι υποχρέωση κάθε Χριστιανού να είναι καλός. Μήπως όμως γεννιέται κανείς καλός ή μήπως γίνεται με ένα χαπάκι; Συνήθως έχουμε τις καλές μας και κακές στιγμές. Ή με το Α πρόσωπο είμαι καλός και με το Β κακός.
Η υποχρέωση του Χριστιανού είναι, να είναι πάντοτε καλός και με όλους τους ανθρώπους. Σαν το άνθος που ευωδιάζει από την αρχή μέχρι το τέλος. Το κόβεις και ευωδιάζει το χέρι σου.
Δεν είναι εύκολο. Δεν γίνεται από την μια στιγμή στην άλλη. Θέλουμε τους άλλους καλούς , ας γίνουμε εμείς πρώτα καλοί. Μήπως υπάρχει κάποια συνταγή; Ναι, Το πρώτο και κύριο συστατικό της είναι η θέληση. Αφού θέλω, αποφασίζω: Από σήμερα το πρωί θα είμαι καλός όλη μέρα. Κάθε μέρα ανανεώνω την απόφαση αυτή.
Ο Θεός είναι καλός και με θέλει καλό. Ο Θεός είναι τέλειος και με θέλει τέλειο. Δεν είμαστε, πρέπει να γίνουμε. Δεν είναι εύκολο. Άρα αξίζει. Η αξία της είναι η αξία μου. Ή αξίζω είναι η αξία μου. Ή αξίζω τόσο, όση είναι η καλοσύνη μου.
Είμαι ένα μικρό ρυάκι που ήρεμο ποτίζω τα άνθη στην όχθη μου. Θα είμαι πάντα ήρεμο; Θα καθρεφτίζονται για πολύ τα άνθη στα κρυστάλλινα νερά μου; Το πέταμα μιας πέτρας, η πατημασιά ενός ανθρώπου η ζώου, χαλάει την ηρεμία μου και θολώνει τα νερά μου.
Πρόκειται για κάποιο εμπόδιο ή κάποια δοκιμασία που έρχεται ξαφνικά ή και αναμενόμενα να χαλάσει την «καλή» μου διάθεση. Και τότε δεν μπορώ να κάνω το καλό και δεν μπορώ να είμαι καλός.
Κάποιος με ειρωνεύτηκε ή μου έδειξε περιφρόνηση, τότε αμέσως η ψυχική μου διάθεση χαλάει, αλλάζει και καλός λόγος δεν βγαίνει απ’ τα χείλη μου, τα χέρια μου δεν κάνουν το καλό, τα πόδια μου δεν με πάνε στον καλό δρόμο.
Νέα μέρα ξημερώνει. Ανανεώνω την απόφαση να είμαι καλός. Βλέπω ότι αυτά που με χαλάνε είναι αυτά που και εγώ εκφράζω έστω και σε μικρότερο βαθμό. Και λέξη κακή να μην πω, η σκέψη μονάχα είναι ικανή να επηρεάσει ψυχή και σώμα, έτσι που και ο άλλος να επηρεαστεί αρνητικά.
Φτιάχνω τον εαυτό μου. Κάνω μόνο καλές σκέψεις. «Ο άλλος δεν είναι κακός, δεν είναι , ίσως τόσο πολύ καλός». Γίνομαι το παράδειγμα και τον οδηγώ σε καλλίτερους δρόμους. Αν είμαι ευχάριστος σε όλους, όλοι θα με θέλουν. Τότε όλους τους συν-χωρώ, γιατί όλοι οι καλοί χωρούν.
Γίνομαι ευχάριστος με την συμπεριφορά μου. Με την εγκάρδια υποδοχή , με την περιποίηση. Όταν θέλω να είμαι ευχάριστος χωρίς να διακρίνομαι. Γίνομαι, τότε, χρήσιμος και ωφέλιμος σε όλους.
Ο Χριστός είπε: « αγαπάτε τους εχθρούς σας». Και ο Ίδιος συν-χώρεσε τους σταυρωτάς Του. Όλοι οι Άγιοι συν-χωρούσαν τους πάντες. Γινόντουσαν κάτοικοι του Παραδείσου. Πάντες συν-χωρούνται , αλλά ο ένας ληστής μπήκε στον Παράδεισο.
Ο Χριστός μας θέλει χρηστούς και Χριστούς για να μας βάλει στον Παράδεισο. Αυτό θα το επιτύχουμε με την καλωσύνη του Χριστού.
