Θέλω καὶ ἐγώ νὰ δῶ αὐτό τὸ φῶς…
Ο Χριστός γεννήθηκε απαρατήρητος. Λαθών ετέχθης υπό το σπήλαιον… Έτσι ειπώθηκε προχτες σ’ ένα τροπάριο της γιορτής. Δεν τον είδαν ούτε οι γραμματείς ούτε οι φαρισαίοι ούτε οι επίσημοι ούτε οι διάσημοι εκείνης της εποχής. Ούτε και η πλειοψηφία. Δεν ήταν άξιοι… Ούτε, όμως, και θα το καταλάβαιναν ακόμα κι αν τον έβλεπαν…
Ο Χριστός γεννήθηκε απαρατήρητος. Στα κρυφά. Στη σιωπή. Στην ησυχία της νυχτιάς…
Στάσου, φίλε. Αφουγκράσου. Τον ακούς; Ακούς το μωρουδίστικο εκείνο θεϊκό χαμόγελο; Μπορείς να δεις το βλέμμα του το θεϊκό; Μέσα στη νύχτα ακούγεται πολύ σιγανά.
Κι εγώ; Εγώ τον ακούω; Ή είμαι απασχολημένος με χίλια άλλα δύο πράγματα; Τον ακούω; Ή μήπως η καρδιά μου είναι ανίκανη να δει πέρα απ’ τον εγωισμό μου; Έχω γίνει ένα με την αμαρτία κι η καρδιά μου είναι δυσκίνητη. Είναι παγωμένη σαν την παγωνιά χειμερινής νύχτας.
Μα μπορώ να αλλάξω. Μπορώ, ναι! Μπορώ!
Κοίτα ψηλά τ’ αστέρια, ψυχή μου. Κοίτα τα… Και σκέψου πως ανάμεσα σ’ αυτά τ’ αστέρια φάνηκε κι ένας μεγάλος αστέρας που φώτισε το δρόμο των μάγων. Ανάμεσα σ’ όλα αυτά τ’ αστέρια που τώρα βλέπεις κάποτε πέρασε κι ένα αστέρι ολόφωτο. Τύλιξε με το γλυκό του, παρηγορητικό φως την Ιουδαία…
Θέλω κι εγώ να δω αυτό το φως. Ναι… Το θέλω…
Ο Χριστός γεννήθηκε απαρατήρητος. Λαθών ετέχθης υπό το σπήλαιον… Έτσι ειπώθηκε προχτες σ’ ένα τροπάριο της γιορτής. Δεν τον είδαν ούτε οι γραμματείς ούτε οι φαρισαίοι ούτε οι επίσημοι ούτε οι διάσημοι εκείνης της εποχής. Ούτε και η πλειοψηφία. Δεν ήταν άξιοι… Ούτε, όμως, και θα το καταλάβαιναν ακόμα κι αν τον έβλεπαν…
Ο Χριστός γεννήθηκε απαρατήρητος. Στα κρυφά. Στη σιωπή. Στην ησυχία της νυχτιάς…
Στάσου, φίλε. Αφουγκράσου. Τον ακούς; Ακούς το μωρουδίστικο εκείνο θεϊκό χαμόγελο; Μπορείς να δεις το βλέμμα του το θεϊκό; Μέσα στη νύχτα ακούγεται πολύ σιγανά.
Κι εγώ; Εγώ τον ακούω; Ή είμαι απασχολημένος με χίλια άλλα δύο πράγματα; Τον ακούω; Ή μήπως η καρδιά μου είναι ανίκανη να δει πέρα απ’ τον εγωισμό μου; Έχω γίνει ένα με την αμαρτία κι η καρδιά μου είναι δυσκίνητη. Είναι παγωμένη σαν την παγωνιά χειμερινής νύχτας.
Μα μπορώ να αλλάξω. Μπορώ, ναι! Μπορώ!
Κοίτα ψηλά τ’ αστέρια, ψυχή μου. Κοίτα τα… Και σκέψου πως ανάμεσα σ’ αυτά τ’ αστέρια φάνηκε κι ένας μεγάλος αστέρας που φώτισε το δρόμο των μάγων. Ανάμεσα σ’ όλα αυτά τ’ αστέρια που τώρα βλέπεις κάποτε πέρασε κι ένα αστέρι ολόφωτο. Τύλιξε με το γλυκό του, παρηγορητικό φως την Ιουδαία…
Θέλω κι εγώ να δω αυτό το φως. Ναι… Το θέλω…
