Το χρυσωμένο ψέμα
Παρατηρείται το εξής φαινόμενο στη ζωή των ανθρώπων: προτιμά ο
άνθρωπος το ψέμα που τον εξασφαλίζει, που τον βολεύει, έστω και
προσωρινά, παρά την αλήθεια που τον σώζει. Κατόρθωσε και πάλι ο «πατήρ
του ψεύδους», ο διάβολος, να χρυσώση το ψέμα και να το κάνη να φαίνεται
σαν αλήθεια. Σκοπός του είναι να εξαπατήση, να ξεγελάση, να αφανίση την
ψυχή του ανθρώπου.
Το ίδιο χρυσωμένο ψέμα προσέφερε και στους πρωτοπλάστους, λέγοντας
ότι θα γίνουν «ως θεοί» και το επέτυχε. Έκτοτε παρατηρείται αυτό το
φαινόμενο: ο άνθρωπος αρέσκεται στο ψεύδος, παρά στην αλήθεια. Από την
αρχή της πορείας του ανθρώπου, η καρδιά του έχει κλίσι προς το ψέμα παρά
προς την αλήθεια. Σήμερα ο κόσμος κολυμπά κυριολεκτικά μέσα στο ψέμα.
Ψέμα στη δουλειά του και στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους. Το
ψέμα πέρνει και δίνει σε κάθε εκδήλωσι της ζωής του. Το ψέμα κατάντησε
επιστήμη, που χρησιμοποιείται ακόμη και
στις πιο κρίσιμες στιγμές της ζωής του. Ψέμα στη πολιτική, ψέμα στη
δικαιοσύνη, ψέμα στην επιστήμη. Το ψέμα κατήντησε το άλας στη ζωή των
ανθρώπων.
Το ψέμα δεν περιορίστηκε μόνο στις κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων,
αλλά επεκτάθηκε και στις πνευματικές σχέσεις του ανθρώπου. Προτιμά ο
άνθρωπος να θρησκεύη, παρά να πιστεύη. Τον ικανοποιεί το ότι εκτελεί
ορισμένα θρησκευτικά καθήκοντα και τίποτε περισσότερο.
Η θρησκεία μόνη της χωρίς την πίστι και την μετάνοια, δεν μπορεί να
σώση τον άνθρωπο. Οι περισσότεροι χριστιανοί αναπαύονται πάνω στο
μαξιλάρι που λέγεται θρησκεία. Πήγα στην Εκκλησία, άναψα το κερί μου,
προσευχήθηκα, πήρα το αντίδωρό μου, έκανα τον αγιασμό μου και τώρα είμαι
ικανοποιημένος.
Αν όμως τους μιλήσεις για μετάνοια, για εξομολόγησι, για αλλαγή
ζωής, επαναστατούν και προτιμούν το ψέμα που τους επαναπαύει, παρά την
αλήθεια που τους σώζει. Ευκολώτερα τους ικανοποιεί ο τύπος, παρά η
αλήθεια. Πολύ σωστά το πνεύμα το Άγιο προείπε: «έσται γαρ καιρός ότε της
υγιαινούσης διδασκαλίας ουκ ανέξονται, αλλά κατά τας ίδιας επιθυμίας
εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι την ακοήν, και από μεν της
αληθείας την ακοήν αποστρέψουσιν, επί δε τους μύθους εκτραπήσονται» (Β’ Τιμοθ.4,3-4)
Αλλά γιατί άραγε ο άνθρωπος αρέσκεται στο ψέμα και αποστρέφεται την
αλήθεια; Διότι η αλήθεια ξεσκεπάζει, αποκαλύπτει, και ο άνθρωπος δεν
θέλει την αλήθεια. Του αρέσει το ψέμα ότι εδώ είναι η κόλασι και ο
Παράδεισος, παρά η αλήθεια, υπάρχει αιώνια ζωή, αιώνια κόλασι. Το ψέμα
τον αναπαύει, τον βοηθά στα αμαρτωλά του σχέδια, το άλλο τον ταράζει,
τον ανησυχεί. Του αρέσει το ψέμα, ότι όλα τελειώνουν στον τάφο, διότι με
αυτό ναρκώνει τη συνείδησί του, ενώ η αλήθεια «προσδοκώ ανάστασιν
νεκρών» του δημιουργεί φόβο, ανησυχία, γι’ αυτό
προτιμά το ψέμα. Του αρέσει το ψέμα, ότι ο άνθρωπος δεν έχει ψυχή, ότι
είναι ένα κτήνος, και τίποτε περισσότερο. Έτσι ευκολώτερα ικανοποιεί τη
σάρκα και εφαρμόζει εκείνο που λέγαν οι Επικούρειοι: «φάγωμεν πίωμεν,
αύριον γαρ απωθνήσκομεν». Του αρέσει το ψέμα ότι δεν υπάρχει Θεός, και
μάλιστα προσπαθεί με επιχειρήματα να το αποδείξη, διότι έτσι αισθάνεται
τον εαυτό του ελεύθερο, αδέσμευτο, και μοιάζει με την στρουθοκάμηλο, που
κρύβει το κεφάλι της στην άμμο για να μη βλέπη τον κυνηγό.
Η αλήθεια είναι η μόνη δύναμι που μπορεί να μας σώση, να αλλάξη τη
ζωή μας, να γκρεμίση και να ξανακτίση τον άνθρωπο πάνω σε θεμέλιο γερό. Ο
Κύριος είπε «γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»
(Ἰωάν.8,32).
Αὐτὴ τὴν ἀλήθεια εἶναι ἀνάγκη νὰ γνωρίσουμε, νὰ ζητήσουμε, νὰ
ἐφαρμόσουμε στὴ ζωή μας, ἐὰν θέλουμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸ ψεῦδος, ποὺ
τόσο ἔντεχνα ὁ διάβολος σκορπᾶ, γιὰ νὰ πλανήσῃ τοὺς ἄνθρωπους
σκοτίζοντας τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ φῶς.
Πηγή: orthodoxfathers.com
Παρατηρείται το εξής φαινόμενο στη ζωή των ανθρώπων: προτιμά ο
άνθρωπος το ψέμα που τον εξασφαλίζει, που τον βολεύει, έστω και
προσωρινά, παρά την αλήθεια που τον σώζει. Κατόρθωσε και πάλι ο «πατήρ
του ψεύδους», ο διάβολος, να χρυσώση το ψέμα και να το κάνη να φαίνεται
σαν αλήθεια. Σκοπός του είναι να εξαπατήση, να ξεγελάση, να αφανίση την
ψυχή του ανθρώπου.
Το ίδιο χρυσωμένο ψέμα προσέφερε και στους πρωτοπλάστους, λέγοντας
ότι θα γίνουν «ως θεοί» και το επέτυχε. Έκτοτε παρατηρείται αυτό το
φαινόμενο: ο άνθρωπος αρέσκεται στο ψεύδος, παρά στην αλήθεια. Από την
αρχή της πορείας του ανθρώπου, η καρδιά του έχει κλίσι προς το ψέμα παρά
προς την αλήθεια. Σήμερα ο κόσμος κολυμπά κυριολεκτικά μέσα στο ψέμα.
Ψέμα στη δουλειά του και στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους. Το
ψέμα πέρνει και δίνει σε κάθε εκδήλωσι της ζωής του. Το ψέμα κατάντησε
επιστήμη, που χρησιμοποιείται ακόμη και
στις πιο κρίσιμες στιγμές της ζωής του. Ψέμα στη πολιτική, ψέμα στη
δικαιοσύνη, ψέμα στην επιστήμη. Το ψέμα κατήντησε το άλας στη ζωή των
ανθρώπων.
Το ψέμα δεν περιορίστηκε μόνο στις κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων,
αλλά επεκτάθηκε και στις πνευματικές σχέσεις του ανθρώπου. Προτιμά ο
άνθρωπος να θρησκεύη, παρά να πιστεύη. Τον ικανοποιεί το ότι εκτελεί
ορισμένα θρησκευτικά καθήκοντα και τίποτε περισσότερο.
Η θρησκεία μόνη της χωρίς την πίστι και την μετάνοια, δεν μπορεί να
σώση τον άνθρωπο. Οι περισσότεροι χριστιανοί αναπαύονται πάνω στο
μαξιλάρι που λέγεται θρησκεία. Πήγα στην Εκκλησία, άναψα το κερί μου,
προσευχήθηκα, πήρα το αντίδωρό μου, έκανα τον αγιασμό μου και τώρα είμαι
ικανοποιημένος.
Αν όμως τους μιλήσεις για μετάνοια, για εξομολόγησι, για αλλαγή
ζωής, επαναστατούν και προτιμούν το ψέμα που τους επαναπαύει, παρά την
αλήθεια που τους σώζει. Ευκολώτερα τους ικανοποιεί ο τύπος, παρά η
αλήθεια. Πολύ σωστά το πνεύμα το Άγιο προείπε: «έσται γαρ καιρός ότε της
υγιαινούσης διδασκαλίας ουκ ανέξονται, αλλά κατά τας ίδιας επιθυμίας
εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι την ακοήν, και από μεν της
αληθείας την ακοήν αποστρέψουσιν, επί δε τους μύθους εκτραπήσονται» (Β’ Τιμοθ.4,3-4)
Αλλά γιατί άραγε ο άνθρωπος αρέσκεται στο ψέμα και αποστρέφεται την
αλήθεια; Διότι η αλήθεια ξεσκεπάζει, αποκαλύπτει, και ο άνθρωπος δεν
θέλει την αλήθεια. Του αρέσει το ψέμα ότι εδώ είναι η κόλασι και ο
Παράδεισος, παρά η αλήθεια, υπάρχει αιώνια ζωή, αιώνια κόλασι. Το ψέμα
τον αναπαύει, τον βοηθά στα αμαρτωλά του σχέδια, το άλλο τον ταράζει,
τον ανησυχεί. Του αρέσει το ψέμα, ότι όλα τελειώνουν στον τάφο, διότι με
αυτό ναρκώνει τη συνείδησί του, ενώ η αλήθεια «προσδοκώ ανάστασιν
νεκρών» του δημιουργεί φόβο, ανησυχία, γι’ αυτό
προτιμά το ψέμα. Του αρέσει το ψέμα, ότι ο άνθρωπος δεν έχει ψυχή, ότι
είναι ένα κτήνος, και τίποτε περισσότερο. Έτσι ευκολώτερα ικανοποιεί τη
σάρκα και εφαρμόζει εκείνο που λέγαν οι Επικούρειοι: «φάγωμεν πίωμεν,
αύριον γαρ απωθνήσκομεν». Του αρέσει το ψέμα ότι δεν υπάρχει Θεός, και
μάλιστα προσπαθεί με επιχειρήματα να το αποδείξη, διότι έτσι αισθάνεται
τον εαυτό του ελεύθερο, αδέσμευτο, και μοιάζει με την στρουθοκάμηλο, που
κρύβει το κεφάλι της στην άμμο για να μη βλέπη τον κυνηγό.
Η αλήθεια είναι η μόνη δύναμι που μπορεί να μας σώση, να αλλάξη τη
ζωή μας, να γκρεμίση και να ξανακτίση τον άνθρωπο πάνω σε θεμέλιο γερό. Ο
Κύριος είπε «γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»
(Ἰωάν.8,32).
Αὐτὴ τὴν ἀλήθεια εἶναι ἀνάγκη νὰ γνωρίσουμε, νὰ ζητήσουμε, νὰ
ἐφαρμόσουμε στὴ ζωή μας, ἐὰν θέλουμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸ ψεῦδος, ποὺ
τόσο ἔντεχνα ὁ διάβολος σκορπᾶ, γιὰ νὰ πλανήσῃ τοὺς ἄνθρωπους
σκοτίζοντας τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ φῶς.
Πηγή: orthodoxfathers.com
