Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΝΟΤΗΣ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΤΗΝ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Mιχαλης Kαρακατσανης
Το διαφορετικό δόγμα η διαφορετική πίστη λυμαίνεται την ορθή λατρεία, την ορθή ζωή. Η Εκκλησία στη λειτουργία εύχεται να δώσει ο Θεός «την ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Άγιου Πνεύματος». Μόνο έτσι προχωρεί στην ευχαριστιακή ενότητα που είναι πραγματική , ουσιαστική οργανική ενότητα.
Σήμερα υπάρχει ο λεγόμενος διαχριστιανικός διάλογος, και ο λεγόμενος διαθρησκειακός διάλογος. Προσπαθούν οι διάφορες χριστιανικές ομολογίες και οι διάφορες θρησκείες να βρουν κάποια κοινά σημεία μεταξύ τους, κάποιες ομοιότητες, δημιουργούν ένα δογματικό μινιμαλισμό, για να ενωθούν μεταξύ τους δήθεν εν αγάπη όχι όμως εν αλήθεια και δογματική πληρότητα και ακρίβεια . Η κίνηση αυτή των ημερών μας, που άρχισε τις αρχές του 20ου αιώνος σαν διαχριστιανικός διάλογος, σήμερα δε συνεχίζει και ως διαθρησκειακός διάλογος ονομάζεται οικουμενισμός. Ο Ιουστίνος Πόποβιτς μεγάλος Σέρβος θεολόγος και μεγάλος άγιος του 20ου αιώνος, θεωρεί τον οικουμενισμό ότι είναι μία παναίρεση. Στην προσπάθειά του να ενωθούν διάφορες χριστιανικές ομολογίες και διάφορες θρησκείες φθάνει σ’ ένα συγκρητισμό. Δηλαδή ένα κράμα διαφόρων δογμάτων διάφορων θρησκειών και ομολογιών. Με τέτοιο όμως κατάντημα πως θα λατρεύουμε τον Θεό «εν πνεύματι και αληθεία» (Ιω.4,25) όπως απαιτεί ο Χριστός;
Απ’ όσα προαναφέραμε αποδεικνύεται η εν Χριστώ ενότης ως το κατ’ εξοχήν δύσκολο άθλημα και αγώνισμα μέσα στην Εκκλησία. Προϋποθέτει και απαιτεί όλες τις επί μέρους αρετές, όλους τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος (πρβλ.Γαλ.5,22). Απορρίπτει δε τα έργα της σαρκός «άτινά εστι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, φαρμακεία, έχθραι, έρεις, ζήλοι, θυμοί, εριθείαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι και τα όμοια τούτοις» (Γαλ.5,19-20). Γι’ αυτό όμως αξίζει κάθε προσπάθεια και κάθε θυσία εκ μέρους μας. Μακάριοι οι τολμώντες να βιώσουν αυτήν την εν Χριστώ ενότητα.
Mιχαλης Kαρακατσανης
Το διαφορετικό δόγμα η διαφορετική πίστη λυμαίνεται την ορθή λατρεία, την ορθή ζωή. Η Εκκλησία στη λειτουργία εύχεται να δώσει ο Θεός «την ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Άγιου Πνεύματος». Μόνο έτσι προχωρεί στην ευχαριστιακή ενότητα που είναι πραγματική , ουσιαστική οργανική ενότητα.
Σήμερα υπάρχει ο λεγόμενος διαχριστιανικός διάλογος, και ο λεγόμενος διαθρησκειακός διάλογος. Προσπαθούν οι διάφορες χριστιανικές ομολογίες και οι διάφορες θρησκείες να βρουν κάποια κοινά σημεία μεταξύ τους, κάποιες ομοιότητες, δημιουργούν ένα δογματικό μινιμαλισμό, για να ενωθούν μεταξύ τους δήθεν εν αγάπη όχι όμως εν αλήθεια και δογματική πληρότητα και ακρίβεια . Η κίνηση αυτή των ημερών μας, που άρχισε τις αρχές του 20ου αιώνος σαν διαχριστιανικός διάλογος, σήμερα δε συνεχίζει και ως διαθρησκειακός διάλογος ονομάζεται οικουμενισμός. Ο Ιουστίνος Πόποβιτς μεγάλος Σέρβος θεολόγος και μεγάλος άγιος του 20ου αιώνος, θεωρεί τον οικουμενισμό ότι είναι μία παναίρεση. Στην προσπάθειά του να ενωθούν διάφορες χριστιανικές ομολογίες και διάφορες θρησκείες φθάνει σ’ ένα συγκρητισμό. Δηλαδή ένα κράμα διαφόρων δογμάτων διάφορων θρησκειών και ομολογιών. Με τέτοιο όμως κατάντημα πως θα λατρεύουμε τον Θεό «εν πνεύματι και αληθεία» (Ιω.4,25) όπως απαιτεί ο Χριστός;
Απ’ όσα προαναφέραμε αποδεικνύεται η εν Χριστώ ενότης ως το κατ’ εξοχήν δύσκολο άθλημα και αγώνισμα μέσα στην Εκκλησία. Προϋποθέτει και απαιτεί όλες τις επί μέρους αρετές, όλους τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος (πρβλ.Γαλ.5,22). Απορρίπτει δε τα έργα της σαρκός «άτινά εστι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, φαρμακεία, έχθραι, έρεις, ζήλοι, θυμοί, εριθείαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι και τα όμοια τούτοις» (Γαλ.5,19-20). Γι’ αυτό όμως αξίζει κάθε προσπάθεια και κάθε θυσία εκ μέρους μας. Μακάριοι οι τολμώντες να βιώσουν αυτήν την εν Χριστώ ενότητα.
