Ἑλλάς καί Ὀρθοδοξία (1832-2015): Τό Βαυαρο-Εὐρωπαϊκόν Προτεκτορᾶτον

Ἑλλάς καί Ὀρθοδοξία (1832-2015): Τό Βαυαρο-Εὐρωπαϊκόν Προτεκτορᾶτον

ὑπό

Ἰωάννου Ν. Καλλιανιώτου

Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Scranton

Ἡ Ἑλλάς ὑπετάχθη εἰς τήν Δύσιν ἀκουσίως ἀπό τήν ἐποχήν τοῦ Βυζαντίου καί ἑκουσίως μετά τήν Ἐπανάστασιν τοῦ 1821. Οἱ Δυτικοί βάρβαροι ἤρχισαν τάς ἐπιδρομάς των κατά τῆς Ἑλλάδος ἀπό τό 1095 (Πρώτην Σταυροφορίαν) καί συνεχίζουν ἐπί 920 ἔτη, μέ τήν τελευταίαν των Σταυροφορίαν, τό τρέχον τρίτον μνημόνιον. Διαπιστοῦμεν τήν συνεχιζομένην ἐπιρροήν τῶν Γερμανῶν εἰς τόν Ἑλληνισμόν καί τήν Ὀρθοδοξίαν καί τήν ὑποταγήν μας εἰς τούς Δυτικούς ἐν γένει <<βαρβάρους>>, ἀπό τήν ἀπελευθέρωσιν τῆς χώρας ἀπό τούς βαρβάρους τῆς Ἀνατολῆς ἕως σήμερον. Εἶχον δέ οἱ σταυροφόροι (σταυρωταί τῆς Ἑλλάδος) οὗτοι μίαν μικράν ἀνάπαυλαν 368 ἐτῶν, ὅταν παρέδωκαν τήν ἐπικυριαρχίαν τῆς χώρας μας εἰς τούς βαρβάρους συμμάχους των, τούς Ὀθωμανούς Τούρκους.

            Οὐσιαστικῶς, οἱ Βαυαροί <<κατέλαβον>> τήν ἡμιελευθέραν Ἑλλάδα τό 1832 μέ τήν ἔλευσιν τοῦ βασιλέως Ὄθωνος καί ἐπιδίωξίς των ἦτο νά δημιουργήσουν ἕν <<Εὐρωπαϊκόν>> κράτος, ἀλλ’ ἐλεγχόμενον ἀπολύτως ὑπό τῶν Γερμανῶν.[1] Πράγματι τοῦτο ἐπετεύχθη, διά τῆς χειραγωγήσεως τῆς ἡμετέρας παιδείας, δι’ ὧ καί ὁ Δ. Βερναρδάκης τό 1884 εἶχεν εἴπει ὅτι τό Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν διδάσκει <<γερμανικόν πιθηκισμόν>> καί σκοπός τῶν Βαυαρῶν ἦτο νά καταστῇ τοῦτο καί ἡ Ἑλλάς ἡ γέφυρα ἐξευρωπαϊσμοῦ καί τῶν συμμάχων των Μουσουλμάνων τῆς Ἀνατολῆς.[2]  Ἡ Δύσις (Γερμανία) θά μᾶς ἔδιδε τά <<φῶτά>> της καί ὄντως, τά ἐπέβαλλον εἰς ὅλον τό ἐκπαιδευτικόν μας σύστημα καί οἱ ἰδικοί μας, οἱ  ὁποῖοι ἐσπούδαζον ὑποχρεωτικῶς εἰς τήν Γερμανίαν (Δύσιν) κατέστησαν ὄχι μόνον ὀπαδοί τῆς Εὐρωπαϊκῆς ταύτης ἰδέας, ἀλλά καί ἐχθροί (πολέμιοι) τοῦ Ἑλληνορθοδόξου πολιτισμοῦ μας καί τῆς ἡμῶν παιδείας. Πραγματικῶς, ἐφράγκεψαν εὐχείρωτοι οἱ τάλανες!

            Οἱ μέν καθηγηταί οὗτοι τοῦ νεοσυστάτου Ἀθηναϊκοῦ Πανεπιστημίου ἐσπούδαζον ἅπαντες εἰς τήν Γερμανίαν καί ἐλθόντες εἰς Ἀθήνας ἀνελάμβανον τήν  <<πνευματικήν>> ἡγεσίαν τῆς χώρας, μέ σκοπόν τήν ἐπιβολήν τοῦ Γερμανικοῦ σχεδίου ἀλλοτριώσεως τῆς Ἑλλάδος. Ἐθεώρουν οἱ ὑπερφίαλοι Γερμανοί ὅτι τό ἐκπαιδευτικόν των σύστημα ἦτο τό κάλλιστον τῆς Εὐρώπης καί εὐτυχῶς, ἐστηρίζετο τοῦτο ὀλίγον εἰς τήν ἀρχαίαν Ἑλληνικήν παιδείαν, ἄλλως, θά ἐπεκράτῃ ἡ  ἀμιγής μηδενιστική τούτων φιλοσοφία. Δυστυχῶς δι’ ἡμᾶς, ἡ παιδεία των αὕτη ὡδήγησε τόν Ἑλληνορθόδοξον ρωμηόν εἰς τόν νεοκλασσικισμόν (προγονοπληξίαν καί Βυζαντινοκτονίαν), εἰς τό σχίσμα τοῦ 1924, εἰς τόν οἰκουμενισμόν καί τέλος, εἰς τήν ἀθεῒαν. Ἡ Βαυαρική ἀντιβασιλεία ἡδραίωσε τόν συγκεντρωτικόν κρατικόν ἔλεγχον εἰς ἅπασαν τήν παιδείαν μας καί τήν κατέστησεν ὑπηρέτην τῶν ἐπιδιώξεων τῆς κρατικῆς ἰδεολογίας, ἀπομακρύνουσα ταύτην ἀπό τήν Ὀρθόδοξον παράδοσίν μας[3] καί τοιουτοτρόπως, κατέστη εὔκολος ἡ ἐκκοσμίκευσίς της καί ἡ κρατικοποίησίς της. Οἱ δέ κληρικοί ἐκπαιδευτικοί ἔγιναν ἁπλοῖ κρατικοί ὑπάλληλοι, οἱ ὁποῖοι οὐσιαστικῶς, δέν θά διηκόνουν πλέον τήν Ἐκκλησίαν, ἀλλά τό κράτος-προτεκτορᾶτον, τό ὁποῖον ὑπέκυψεν εἰς ἁπάσας τάς πιέσεις τῆς Δύσεως.

            Ἀκόμη καί αὐτή αὕτη ἡ Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ὠργανώθη συμφώνως τῶν ἀρχῶν τῶν Γερμανικῶν πανεπιστημίων καί ἐφήρμοζεν ἀποκλειστικῶς τά Γερμανικά προγράμματα. Οἱ καθηγηταί ταύτης ἦσαν ἐπιλελεγμένοι, ὥστε νά εἶναι ὑποχρεωτικῶς Εὐρωπαῒζοντες. Τό αὐτό συνέβαινε καί μέ τούς κληρικούς-θεολόγους, ἀπεδέχοντο ὅλα αὐτά καί συνεφώνουν καί οὗτοι εἰς τό νά συμβάλουν εἰς τόν ἐξευρωπαϊσμόν τοῦ Νέου Ἑλλαδικοῦ κράτους.[4] Ἀναμφισβητήτως, καί οἱ καθηγηταί αὐτοί ἔπρεπε νά εἶχον σπουδάσει μόνον εἰς τήν Γερμανίαν. Ἅπαντες οὗτοι ἦσαν οἱ φορεῖς τῶν Προτεσταντικῶν ἰδεῶν, τάς ὁποίας ὑπεστήριζον εἰς τά συγγράμματά των καί τάς προεώθουν εἰς τά Ἐκκλησιαστικά πράγματα τῆς χώρας. Ἄκρως ἀνθελληνική καί ἀντι-Ὀρθόδοξος ἡ Γερμανική ἐπικυριαρχία εἰς τό πτωχόν Νέον Ἑλλαδικόν κράτος. Ἡ ὀργάνωσις τούτου Γερμανική, οἱ καθηγηταί μέ σπουδάς εἰς τήν Γερμανίαν καί ἡ ἐξάρτησις τῆς θεολογίας μας ἀπό τήν Γερμανικήν Προτεσταντικήν τοιαύτην. Αἱ ἰδεολογικαί ἐπιρροαί ἅπασαι Γερμανικαί καί δυστυχῶς, τό πρόβλημά μας τοῦτο συνεχίζεται ἐπί 182 ἔτη, ἕως σήμερον, ὅπου τό θράσος των καί ἡ ἀναισχυντία των ἔχουν ὑπερβῆ πᾶν ὅριον καί κανόνα δικαίου, ἀλλά καί αὐτάς ἀκόμη τάς θεμελιώδεις ἀρχάς τῆς δημοκρατίας.

            Δυστυχῶς, ἀπό τήν ἑπομένην ἡμέραν τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς χώρας μας ἀπό τούς βαρβάρους τῆς Ἀνατολῆς, οἱ δουλοπρεπεῖς κοτζαμπάσηδες πολιτικοί μας, παραμερίζοντες τούς γενναίους ἥρωάς μας, μᾶς κατέστησαν ὑποτελεῖς τῶν βαρβάρων τῆς Δύσεως. Ἀκόμη καί σήμερον, προσπαθοῦμεν νά ἐξηγήσωμεν τά αἴτια τῶν προβλημάτων, τά ὁποῖα ἔχομεν (μᾶς ἐδημιούργησαν) ὡς λαός, εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας, εἰς τήν παιδείαν μας καί εἰς τό κράτος μας. Ἐπέβαλλον εἰς τόν Ἑλληνικόν λαόν τήν Εὐρωπαϊκήν πλάνην, τήν ὑποταγήν, τήν ἐκμετάλλευσιν, τήν αἵρεσιν, τόν σχολαστικισμόν, τόν φιλελευθερισμόν, τήν ἀπάτην, τόν ὀρθολογισμόν τοῦ Διαφωτισμοῦ, τήν Προτεσταντικήν θεολογίαν, ἡ ὁποία ἔρχεται εἰς ἀπόλυτον ἀντίθεσιν μέ τήν Παραδοσιακήν Ἑλληνορθοδοξίαν τῆς <<καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς>>. Τοιουτοτρόπως, ἀπωλέσαμε τήν πίστιν μας καί τήν παιδείαν μας, καθ’ ὅτι οὗτοι διέβρωσαν τόν πολιτισμόν μας, παρεποίησαν τήν ἱστορίαν μας, καί τέλος, μέ τήν ἐπιβολήν τῆς ἐντάξεώς μας εἰς τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν καί Εὐρω-ζώνην, μᾶς ὡδήγησαν εἰς τήν οἰκονομικήν μας καταστροφήν καί ἑκουσίως, εἰς τήν τῶν δανειστῶν δουλείαν (τά πρόθυρα τῆς σχεδιαζομένης παγκοσμίου τοιαύτης), ὅπου κατεργάζονται τήν ὑφαρπαγήν τοῦ Ἐθνικοῦ καί ἀτομικοῦ ἡμῶν πλούτου. Κετέστημεν δοῦλοι ἐν ἐλευθερίᾳ ὑπό τῶν δουλοπρεπῶν ψευδο-ἡγετῶν μας.

            Ὄντως, δυσοίωνοι οἱ σημερινοί ἐπιστήμονες θεολόγοι καί κληρικοί, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀμύητοι εἰς τήν Ὀρθόδοξον Θεολογίαν, τήν Μοναστικήν Ὀρθοπραξίαν καί τόν ὀρθοδαῆ τρόπον ζωῆς. Βεβαίως, οὗτοι εἶναι καί κατά τοῦ Μοναχισμοῦ[5] καί προσπαθοῦν ἀνά πάσαν στιγμήν νά δυσφημοῦν τόν Μοναχισμόν, τήν Ὀρθοδοξίαν καί τήν Ἑλλάδα. Μέγιστον τό Ἐθνικόν κακόν ὑπό τῶν Εὐρωπαϊστῶν θεολόγων, πολιτικῶν καί πάσης φύσεως ἐπαγγελματιῶν (τεχνοκρατῶν τῆς σήμερον), οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νά ἐπιβάλλουν τάς Εὐρωπαϊκάς πλάνας, αἱρέσεις, τρόπον ζωῆς ἀκόμη καί αὐτήν τήν δουλείαν τῆς χώρας μας εἰς τούς βαρβάρους τῆς Δύσεως.[6] Ὁ πιστός καί σοφός Ἑλληνικός λαός ἔδειξεν ἀπό τήν ἀρχήν ἀποστροφήν πρός τάς Θεολογικάς ταύτας Σχολάς. Αὕτη ἡ στάσις του ἦτο ὀρθή καθ’ ὅτι οἱ καθηγηταί ἦσαν ἅπαντες γερμανοεκπαιδευμένοι μέ Προτεσταντικάς τάσεις. Μετέφρασαν οὗτοι καί τήν Ἁγίαν Γραφήν εἰς τήν Νεοελληνικήν (τά <<κορακίστικα>>) καί ἄλλα προτεσταντικά βιβλία εἰς τήν Ἑλληνικήν, <<ἐκ προτεσταντικῶν βιβλίων μεταφρασμένων ... πλῆρες βλασφημιῶν>>[7] καί τοιουτοτρόπως, ἐδημιούργησαν τήν <<ἐπιστημονικήν θεολογίαν>>.[8]

            Συνεπῶς, αἱ τρομακτικαί διά τό Ἔθνος μας ξέναι (Δυτικαί) ἐξαρτήσεις ἤρχισαν, ὡς προελέχθη, πάραυτα μέ τήν ἀπελευθέρωσιν τῆς χώρας μας. Τά συγγράμματα τῶν καθηγητῶν τό ἀποδεικνύουν, ἀντίγραφα ταῦτα εἰσί τῆς δυτικῆς <<σοφίας>>, κυρίως, τῆς Γερμανικῆς καί Γαλλικῆς, κατόπιν καί τῆς Ἀγγλικῆς, ὕστερα δέ τῆς Ἰταλικῆς καί σήμερον, τῆς Ἀμερικανικῆς τοιαύτης. Οὔτε κἄν τά προσαρμόζουν εἰς τό πνεῦμα καί τόν τρόπον ζωῆς τῶν Ἑλλήνων, ἁπλῶς μεταφράζουν τό ξένον ἀκατανόητον κείμενον εἰς τήν Ἑλληνικήν καί τά διδάσκουν. Αὐτή ἡ δανειακή παρα-παιδεία καί δή ἡ θεολογία εἶναι ἀπαράδεκτος καί ἀπορριπτέα.[9] Αὐτό τό πνεῦμα τῆς δουλοπρεπείας καί τοῦ ἀκράτου <<ἐξευρωπαϊσμοῦ>>, ὥστε νά ἀρέσουν οἱ ἡμέτεροι εἰς τούς <<προηγμένους>> ξένους, κατέστρεψε τήν Ἑλλάδα καί τόν μοναδικόν της πολιτισμόν. Αὐτός ὁ δουλοπρεπής Νεώτερος Ἑλληνισμός, ὁ ὁποῖος ἀναζητεῖ τήν δυτικήν καταξίωσιν, ἐδημιούργησεν ὅλα τά κακά τῆς σήμερον, εἰς τήν πίστιν μας, τήν παιδείαν μας, τόν πολιτισμόν μας, τήν πολιτικήν μας, τήν οἰκονομίαν μας καί συνέβαλλε καί εἰς αὐτήν ταύτην τήν ἀπώλειαν τῆς Ἐθνικῆς κυριαρχίας μας.

            Πρός ἀντίδρασιν εἰς τόν δυτικόν χαρακτῆρα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, ὁ Κωνσταντῖνος Οἰκονόμου δημιουργεῖ εἰς τόν οἶκόν του Θεολογικήν Σχολήν καί ἤρχισε μίαν προσπάθειαν πρός ἵδρυσιν Θεολογικῆς Ἀκαδημίας.[10] Τό 1838 ὁ Κωνσταντῖνος Οἰκονόμου ἀπέστειλε μίαν ἐπιστολήν εἰς τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην Γρηγόριον ΣΤ΄(1835-1840 καί 1867-1871), εἰς τήν ὁποίαν αἰτεῖ τήν ἔγκρισίν τούτου πρός ἵδρυσιν Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Ἐκκλησίας καί μάλιστα εἰς τό Ἅγιον Ὄρος.[11] Δυστυχῶς, δέν ἐπετεύχθη ἡ ἵδρυσίς της καί κάμνει οὗτος τήν σκέψιν νά τήν ἐγκαταστήσῃ εἰς τό Μέγα Σπήλαιον, ἀλλά καί αὐτό δέν ἔγινε, λόγῳ τῆς αἱρετικῆς Βαυαροκρατίας. Τοιουτοτρόπως, κατέληξεν οὗτος εἰς τήν δημιουργίαν θεολογικοῦ κύκλου εἰς τόν ἴδιον τόν οἶκόν του. Ἀκόμη καί αὕτη ἡ Ριζάρειος Σχολή, ἡ ὁποία ἔγινε τό 1844, ἦτο ἀποτέλεσμα τῆς ἀνάγκης ἱδρύσεως Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας.

            Ἀκόμη καί ἁπλοῖ ἄνθρωποι, ὡς ὁ Δημήτριος Παλαμᾶς (θεῖος τοῦ ποιητοῦ) κατέκριναν τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ὡς <<καταγώγιον ἐπιρροῶν ἀντιπαραδοσιακῶν καί ἀντεθνικῶν>> καί τούς καθηγητάς της, ὡς <<γερμανοπαιδευθέντων, ξενοφρονούντων, νεωτεριζόντων...>>. Ἡ συνείδησις τοῦ ἁπλοῦ Ὀρθοδόξου ρωμηοῦ ἦτο ἀπό τότε, ὡς εἶναι καί σήμερον, κατά τοῦ Γερμανικοῦ πνεύματος καί ὑπέρ τῆς ἡμετέρας Ἑλληνορθοδόξου παραδόσεως. Κατόπιν ἦλθεν ἡ Γερμανική κατοχή (Ἀπρίλιον 1941-Ὀκτώβριον 1944), ὥστε νά συμπληρώσῃ τήν ἀπέχθειαν ἡμῶν κατά τούτων. Τό 1981, μᾶς ἔκαναν μέλος τῆς Γερμανικῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, καί τό 2002, μᾶς ἐπέβαλον τό Γερμανικόν Εὐρώ πρός ἀντικατάστασιν τοῦ ὑπερτιμημένου Μάρκου των καί τήν κατάργησιν τῆς ἱστορικῆς ἡμῶν δραχμῆς, ὁπότε ἡ ἀποστροφή τῶν Ἑλλήνων πρός τήν Γερμανικήν κυριαρχίαν ἐπανεβιώθη. Ὅλα αὐτά καί πλεῖστα ἄλλα εἶναι τά δεινά, τά ὁποῖα ἔχουν δημιουργήσει οἱ Δυτικοί (Γερμανοί) εἰς τήν χώραν μας ἀπό τήν ἐποχήν τῶν Σταυροφοριῶν (1095-1291) ἕως σήμερον (2015). Εἶναι δέ ταῦτα ἀνεπίτρεπτα, ἀβάστακτα καί ἀπάνθρωπα καί δυστυχῶς, ἐάν ἡ Ἑλλάς δέν φύγει ἀπό τήν Εὐρω-ζώνην καί τάς ἑτέρας παγίδας τῆς Δύσεως, τό μέλλον της θά εἶναι ἀβέβαιον καί ἀθείαστον.

            Δυστυχῶς δι’ αὐτούς, δέν ἠμποροῦμεν, ἀλλά καί δέν ἐπιτρέπεται ὁ Ἑλληνορθόδοξος λαός μας νά ἔχῃ οἱανδήποτε ἕνωσιν (ἐκκλησιαστικήν, οἰκονομικήν, στρατιωτικήν, κ.τλ.) μέ τήν ἀνθελληνικήν Δύσιν. Τί νά ἑνώσωμεν ἀπό τά ἀντιτιθέμενα; Τό φῶς μέ τό σκότος; Τήν ἀλήθειαν μέ τό ψεῦδος; Τήν ἀγάπην μέ τό μῖσος; Τήν ὁμαλότητα μέ τήν διαστροφήν; Τήν παράδοσιν μέ τόν νεωτερισμόν; Τήν πίστιν μέ τήν ἀπιστίαν; Τήν Ὀρθοδοξίαν μέ τήν αἵρεσιν; Τήν γνῶσιν μέ τήν ἄγνοιαν; Τόν πολιτισμόν μέ τήν βαρβαρότητα; Τήν ἀξιοπρέπειαν μέ τήν δουλοπρέπειαν; Τήν ἐλευθερίαν μέ τήν δουλείαν; Τίποτε ἀπ’ ὅλα ταῦτα καί οὐδέποτε! Δέν διαπραγματευόμεθα μέ ἑτεροδόξους, σκοταδιστάς, νεο-ἐποχίτας καί πολεμοχαρεῖς.

            Ἐν κατακλεῖδι, ἡ Δύσις μέ τόν ὑποπολιτισμόν της, τάς αἱρέσεις της, τήν ἀθεῒαν της, τάς διαστροφάς της, τάς <<πολιτικῶς ὀρθάς>> πλάνας της, τήν ἄγνοιάν της, τήν ὑποταγήν της εἰς τήν <<ἐλευθέραν ἀγοράν>>, τήν ὑποτέλειάν της εἰς τάς σκοτεινάς δυνάμεις τῆς Νέας Ἐποχῆς, τόν νεοφιλελευθερισμόν της, ὁ ὁποῖος καταδυναστεύει τά κράτη καί ἐκμεταλλεύεται τούς λαούς των, δέν εἶναι ἀποδεκτά γεγονότα ἀπό τόν μοναδικόν ἠθικόν, ἀλλά καί Ἑλληνορθόδοξον πολιτισμόν μας. Εἶναι ἅπαντα ταῦτα ἀπορριπτέα, ὡς κατώτερα καί κατά τοῦ ἀπωτάτου σκοποῦ τοῦ Ἕλληνος, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ αἰωνία σωτηρία του. Ἡ ἐλευθέρα, δημοκρατική καί Ὀρθόδοξος Ἑλλάς, ἡ ὁποία ἔδωσε τόν πολιτισμόν εἰς τήν Δύσιν, ὀφείλει νά εἴπῃ ΟΧΙ εἰς τούς <<προστάτας>> της,[12] τάς ἑνώσεις της (<<κοινόν τῶν Εὐρωπαίων>>(sic)) καί Δυτικούς κυριάρχους της, Παπικούς, Προτεστάντας, σατανολάτρας καί ἀθέους. Τό τέλος τοῦ 2015, Θείᾳ Προνοίᾳ, θά πρέπει νά σημάνῃ καί τήν ἀποδέσμευσιν τοῦ Γερμανικοῦ Προτεκτοράτου, τῆς  Ἑλλάδος, ἀπό τούς βαρβάρους τῆς Δύσεως, καθ’ ὅτι δέν ἔχει αὕτη τίποτε κοινόν μέ τούς Δυτικούς. Ἐπιδίωξις ἡμῶν θά πρέπει νά εἶναι ἡ ἕνωσις ἁπάντων τῶν Ὀρθοδόξων λαῶν καί τίποτε ἄλλον.

---

[1] Δυστυχῶς δι’ ἡμᾶς, ὁ  Βασιλεύς Ὄθων ἦτο Καθολικός καί ἡ Βασίλισσα Ἀμαλία Λουθηρανή καί διά τοῦτο ἦσαν οὗτοι, ὡς αἱρετικοί, κατά τοῦ Ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ καί τῆς ἡμῶν Ἐκκλησίας.

[2] Ὅρα, Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Λόγος ὡς Ἀντίλογος: Θεολογικά Δοκίμια, Ἐκδόσεις Ἁρμός, Ἀθήνα 1992, Κεφάλαιον 9, <<Τό Πρόβλημα τῶν Σχέσεων Ἑλληνικῆς καί Γερμανικῆς Θεολογίας τόν ΙΘ΄ Αἰῶνα>>, σσ. 113-126.

[3] Σήμερον, τόν ρόλον τοῦτον ἔχει ἀναλάβει τό <<φιλελεύθερον>> καί <<προοδευτικόν>>, ἀλλά καί ἀχαρακτήριστον Παιδαγωγικόν Ἰνστιτοῦτον. Ὅρα,  Κωνσταντίνου Ζουράρι, «Η ΟΜΕΛΕΤΑ ΜΕ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑΝΕΩΤΕΡΙΚΟΝ  ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΟΝ».

https://christianvivliografia.wordpress.com/2015/10/07/%e1%bc%a1-%e1%bd%80%ce%bc%ce%b5%ce%bb%ce%ad%cf%84%ce%b1-%ce%bc%e1%bd%b2-%cf%84%e1%bd%b0-%ce%bc%cf%85%ce%b1%ce%bb%ce%ac-%cf%84%ce%bf%e1%bf%a6-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b1%ce%b3%cf%89%ce%b3%ce%b9/

[4] Εἷς ὅμως θεολόγος, ὁ Κωνσταντῖνος Οἰκονόμου ἀπεκλείσθη ἀπό τό Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν, διότι ἐπέμενεν ἀκλονήτως εἰς τήν Ὀρθόδοξον ἡμῶν Παράδοσιν.

[5] Ἡ βαρβαρική Βαυαρική βασιλεία τοῦ Ὄθωνος ἔκλεισε 400 Μοναστήριά μας καί ἐδήμευσε τάς περιουσίας των. Σήμερον, οἱ ἄθεοι καί ἀνθέλληνες νεοφιλελεύθεροι ὁμιλοῦν καί ἐγείρουν ἀξιώσεις διά τήν Ἐκκλησιαστικήν περιουσίαν, ἀλλά δέν ὑπάρχει τοιαύτη, ἔχει δημευθῆ πλήρως ἀπό τήν δεκαετίαν τοῦ 1950.

[6] Εἷς θεόφρων Γέροντας μοῦ ἔγραφεν ὅτι προσηύχετο καί ἔλεγεν εἰς τόν Θεόν νά μᾶς σκεπάζῃ μέ τήν Χάριν Του διότι κινδυνεύομεν καί τότε ἤκουσεν οὐρανόθεν φωνήν λέγουσαν: <<Διάβαζε καθ’ ἑκάστην τόν 90^ον Ψαλμόν καί μή φοβῆσαι>>. Αὕτη ἐστίν ἡ πίστις ἡμῶν καί ἡ ἐλπίς μας.

[7] Ἐπιστολή τοῦ Κ. Οἰκονόμου πρός τόν Ρῶσον Πρέσβην Τιτώφ τήν 16/2/1850.

[8] Αἱ μεταφράσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς συνεχίζονται καί σήμερα. Ὅρα, Ἀρχιμ. Μάρκου Κ. Μανώλη, “Ἡ <<μετάφρασις τῶν ἕξ>> κρινομένη ὑπό τό φῶς τῆς Παραδόσεως”, Ὀρθόδοξος Τύπος, 9 Ὀκτωβρίου 2015, σσ. 1 καί 7.  http://www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/2087.pdf. Σήμερον, ἀκόμη καί ἱερεῖς <<προοδευτικοί>> ἀναγιγνώσκουν τό Εὐαγγέλιον ἐκ τῆς μεταφράσεως εἰς τήν Δημοτικήν.

[9] Καί ἐάν ὑποπέσῃ αὕτη εἰς τήν ἀντίληψιν τοῦ Eurogroup, τῆς ΕΚΤ, τοῦ ΔΝΤ καί τοῦ ΕΜΣ, ὅτι δέν εἶναι ἰδική μας περιουσία, ἀλλά τήν χρωστῶμεν εἰς τήν Εὐρώπην, θά μᾶς ἐπιβάλλουν καί ἐπιπρόσθετον χρέος καί ἐπί πλέον τοκογλυφικούς τόκους καί ἄλλας ἰδιωτικοποιήσεις, οἱ ἀθεόφοβοι οὗτοι <<προστάται>> μας.

[10] Ἡ ἵδρυσις Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας ἦτο εἰς τά σχέδια τοῦ Ὀρθοδόξου Κυβερνήτου μας, τοῦ Ἰωάννου Καποδιστρίου, τά ὁποῖα εἶχε συντάξει ὁ Κωνσταντῖνος Οἰκονόμου δι’ αὐτόν, ἀλλά δέν τήν ἐπέτρεψαν οἱ  <<φίλοι>> μας Δυτικοί (Ἄγγλοι), διότι τόν ἐδολοφόνησαν τήν 27^ην Σεπτεμβίου 1831, πρό τῆς πραγματόσεως τῶν ἀνασυγκροτικῶν αὐτοῦ ἔργων. Ὅρα, http://www.mani-ekdoseis.gr/bookDet.asp?catid=1&bid=177.

[11] Ἐκθειάζων τοῦτο εἰς τήν ἐπιστολήν του ὡς ἑξῆς. <<Πολλά δέ κατά τόν Ἄθω τά συνεργοῦντα πρός τήν ἐκπαίδευσιν, οὐ μόνον ἡ ἡσυχία καί ἡ περί τόν βίον ἐγκράτεια καί εὐταξία καί ἡ περί τήν ὑποταγήν ἄσκησις, ἀλλά καί ὁ θησαυρός τῶν βιβλιοθηκῶν καί πρό πάντων ἡ ἐνδελέχεια τῶν προσευχῶν, προσοικειοῦσα Θεῷ...>>. Ὅρα, Δ. Σ. Μπαλάνου, Ἀνέκδοτοι Ἐπιστολαί Κωνσταντίνου Οἰκονόμου τοῦ ἐξ Οἰκονόμων, Πραγματεῖαι τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, Τόμ. Ε, 1, 1936.

[12] Καθ’ ὅτι οὗτοι ἐνδιαφέρονται μόνον νά ἁρπάξουν, νά λεηλατήσουν, νά προσηλυτίσουν, νά προσαρτήσουν καί νά ὑποτάξουν τούς <<συμμάχους>> των. Αὕτη ἐστίν ἡ Ἱστορία των. «Εἶδα τότε ὅτι ὅ,τι κάμομε θὰ τὸ κάμομε μοναχοὶ καὶ δὲν ἔχομε ἐλπίδα καμμιὰ ἀπὸ τοὺς ξένους». (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης).