Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ

 

                        Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ

Τὰ δάκρυα δεν εἶναι ὁ σκοπὸς καί τὸ περιεχόμενο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Εἶναι ἔνα ἐυλογημένο όργανο καθαρισμοῦ τῆς ψυχῆς, τῶν αἰσθήσεων μας, εἶναι σημάδι συγκλονιστικὸ ὅτι κατανοήσαμε τὰ σφάλματα μας, ὅτι μετανοούμε καὶ υποσχόμαστε ν ἀλλάξουμε ζωὴ.

Τὰ δάκρυα ποὺ χύνουμε ἐπιστρέφοντας στην Ἐκκλησία, μας ἀνοίγουν καὶ καθαρίζουν τὸ δρόμο τῆς ἐπαφῆς μας με τὸν Θεό. 'μ αὐτὰ εἶναι σαν νᾷ Τὸν προσκαλούμε νᾷ συγκατοικήσει μαζί μας, νᾷ εὐλογήσει με τὴν παρουσία Του τῇ ζωὴ μας καὶ νᾷ μας βοηθήσει νᾷ τελειωθούμε. Ἀλλὰ για νᾷ νοιώσει ὁ πιστὸς τέτοια θεοχαρίτωτα αἰσθήματα, χρειάζεται συντριβὴ του ἐγωισμοῦ, τῆς καρδιάς, ταπείνωση καὶ ἀναγνώριση τῶν σφαλμάτων μας, χρειάζεται νᾷ ποθήσει ἐιλικρινά ὁ ἄνθρωπος νᾷ γίνει νέος ἄνθρωπος, «καινὴ κτίσις».

Ὁ προφήτης Ἱερεμίας λέγει: τά μάτια μου βγάζουν λογὴς- λογὴς δάκρυα. Δύο ὅμως εἶναι τὰ κυριότερα κατανύξεως : ὅταν ἡ ψυχὴ ἀισθανθεί τῇ δίψα του Θεοῦ καὶ μετὰ τὸ πόθο γι Αὐτὸν.

Τὸ δώρο τῶν δακρύων ποὺ ἐπαναφέρει στην ἐσωτερικὴ ἰσορροπία τὸν άνθρωπο, ποὺ συμφιλιώνει με τὸν Θεό, ποὺ ξανανοίγει τὸ δρόμο για τὰ ἐπουράνια εἶναι δώρο χαμένο καὶ άγνωστο στο σημερινὸ κόσμο. Τὰ δάκρυα θεωροῦνται ἀνάξια του ἀξιοπρεποῦς ἀνθρώπου, σημάδι ἀδυναμίας καὶ συναισθηματισμού. Δεν φροντίζει νᾷ μάθει ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος πώς με τὰ δάκρυα τῆς συντριβὴς θα ξαναποκαταστήσει τῇ σχέση του με τὸν Θεό, πὼς έτσι θα ξανανοίξει τὸ δρόμο τῆς μεταφυσικῆς ἐλπίδας, για νᾷ πνεύσει οὐράνιος ἄνεμος στῇ ζωὴ, για νᾷ σκορπίσει τὰ μιάσματα πού τὴν ἔχουν σαπίσει.

πηγὴ:agiameteora.net