Προσευχή εἰς τὴν Παναγίαν μας∙ "Ἄνοιξον τοὺς ὀφθαλμοὺς μου, Δέσποινα"

  

 

Προσευχή εἰς τὴν Παναγίαν μας∙                   "Ἄνοιξον τοὺς ὀφθαλμοὺς μου, Δέσποινα"

  

Ἄνοιξον τους ὀφθαλμούς μου, Δέσποινα, τους ψυχικούς, ἶνα βλέψω καὶ κατίδω τοὺς ἐχθρούς τοὺς νοητούς, Βάθος τῶν ἀνομιῶν μου καὶ πταισμάτων τὰς σειρὰς, πράξεις δέ μου τὰς ἀτόπους, πράξεις μου τὰς ρυπαράς, Γύμνωσιν, ἥνπερ ὑπέστην, γύμνωσιν την της ψυχῆς, καὶ φροντίσω ἐνδυθῆναι μέσω θείας προσευχῆς.

Δὸς μοι μετανοίας τρῖβον, ἄγουσαν εἰς οὐρανούς, καὶ Φωτὸς του θείου λάμψιν, ποὺ καθαίρεται ὁ νοῦς.

 Ἔλεος αἰτῶ, Παρθένε, ἔλεος του σου Υἱοῦ καὶ μεσίτην σὲ προβάλλω, ἶνα τύχω του σκοποῦ. Ζέσιν θείας μετανοίας καὶ δακρύων τὰς πηγὰς δώρησαι καμοί, Παρθένε, ἶνα πλύνω τὰς πληγάς.

Ἥμαρτον ἐγὼ ὁ τάλας, καὶ κατέστην μισητός, ἐβδελύχθη μὲ ὁ κόσμος, μ' ἐγκατέλιπε ὁ Θεός. Θρῆνος των ἀγγέλων πέλω καὶ δαιμόνων ἡ χαρά, μέ προσμένουσι κολάσεις καὶ θανάτου τα δεινά. θέλω νὰ μετανοήσω, καὶ ν' ἀγωνισθῶ ξανά.

Ἴλαθι, Παρθένε Κόρη, μίαν χάριν σου ζητῶ, διὰ νά μὲ δυναμώσης, μήπως πάλιν καὶ ψευστῶ. Κόλασιν την αἰωνίαν τρέμω, του ἀσβέστου του πυρός, καί τα βάσανα του ἅδου καί την στέρησιν Φωτός.

Λήθαργος της ἀκηδίας μ'  ἔχει σφίξει ασφυκτικώς, δεν μ’ αφίνει να ξυπνήσω και να προχωρήσω εμπρός. Μάνα και προστάτις πέλεις πάντων των χριστιανών, και το στήριγμα παρθένων, μὰ πρὸ πάντων μοναχῶν.

Νίκην κατὰ τὼν ἐχθρῶν μου, τῶν ἐχθρὼν τῶν νοητῶν, ἐξαιτοῦμαί σε, Παρθένε, καὶ ἀγάπην εἰς τὸν Θεόν. Ξένος ἐγενόμην κόσμου, διὰ τὴν μέλλουσαν χαράν, καὶ φοβοῦμαι ὰντί ταύτης, μήπως πέσω εἰς τὴν ὰράν.

 Ὅλην μου ἡ ξενιτεία, ὕπουλη κι ἀπατηλὴ καὶ πρὸς δόξαν των ἀνθρώπων, καὶ ἐμὲ δὲν ὠφελεῖ. 

 Παῦσον ὅλους τους πολέμους καὶ πρὸ πάντων τους αἰσχρούς, ἔνδυσόν με τοὺς χιτῶνας της ἀγνείας τους λαμπρούς. 

  

Ῥέπω πρός τὴν ἁμαρτίαν, μά τὴν ἀρετὴν ποθῶ, θέλω νὰ 'βρω ἕνα τρόπον, νὰ μπορέσω νὰ σωθῶ. Σύντριψον κάθε παγίδα, πού μου στήνει ὁ ἐχθρός, δὲν μπορῶ νὰ προχωρήσω, ἐμποδίζει μὲ αὐτός.

  

Τήρησόν μου τὴν καρδίαν καθαρὰν καὶ φωτεινήν, ἶνα ὄψωμαι την Δόξαν, Δόξαν λέγω Θεϊκήν. 

  

Ὕμνον σόι προσφέρω, Κόρη, καὶ παράκλησιν ὁμοῦ, θέλω νά μὲ ὁδηγήσης εἰς τον δρόμον του Θεοῦ.

Φλόγα ἔρωτος, Παρθένε, ἔρωτος του σου Υἱοῦ, δώρησαί μοι, γιὰ νὰ νοιώσω την ἀγάπην του Θεοῦ. Χάρισαί μοι πένθος, Κόρη, πένθος τὸ χαροποιόν, νὰ ἐκπλύνω μου τὸν ῥύπον, ῥύπον τῶν ἀνομιῶν. 

Ψάλλω καὶ βοῶ ἀπαύστως τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, ἅμα τῶν ἁγίων πάντων καὶ ὀνόματος τοῦ Σου. 

  

Ὠ! Πανύμνητε Παρθένε, θέλω νὰ σὲ ἀγαπῶ, ὡς τὴν ὥραν τοῦ θανάτου, καὶ κοντά Σου νὰ σταθῶ!

Ἀμήν.