Πολεμικὴ ἐναντίον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης

Πολεμικὴ ἐναντίον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης

Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά.

Ο Χριστός και αρχηγός της στρατευομένης Εκκλησίας έθεσε τους ποιμένες να διαφυλάττουν το ποίμνιο από τους λύκους τους άρπαγες και τους βαριείς. Ο λόγος είναι ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ως παντογνώστης, προείπε ότι θα διωχθεί και θα πολεμηθεί από τον μισόκαλο διάβολο. Οι πολέμιοι της Εκκλησίας ήταν από την αρχή οι αρχές και οι εξουσίες του κόσμου και κατόπιν οι λύκοι οι προβατόσχημοι, που πολλές φορές μεταμφιέζονταν σε κληρικούς και με αλλότρια διδάγματα – τις αιρέσεις – προσπάθησαν να την πληγώσουν.

 

Ματαιοπονούν όμως, διότι η Εκκλησία μας στηρίζεται πάνω στην Πέτρα, που είναι ο Χριστός. «Λίθον ὅν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας». Ως εκ τούτου, εμείς οι ποιμένες έχουμε καθήκον να διαφυλάξουμε το ορθόδοξο ποίμνιο από τους πολέμιους της Εκκλησίας μας και την ψυχή ημών από την απώλεια.

 

Παρόλο που ο μισόκαλος υπέστη άπειρες ήττες, ακόμα και σήμερα προσπαθεί να βλάψει την Εκκλησία με νέες αιρέσεις, μάλλον παναιρέσεις, όπως ο οικουμενισμός, αλλά και με παλαιές, που προσπαθεί να τις επαναγάγει ως νέες. Μία από τις παλαιές που προσπαθεί να ξαναέρθει στο προσκήνιο είναι ο πόλεμος εναντίον της Παλαιάς Διαθήκης. Ο πόλεμος αυτός προέρχεται σήμερα από τους νεοειδωλολάτρες, οι οποίοι καλυπτόμενοι υπό τον μανδύα του Έλληνα πατριώτη, που προσπαθεί να αναβιώσει το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και θεωρεί την Παλαιά Διαθήκη ιστορία του Ισραήλ και όχι του ελληνικού έθνους και ως εκ τούτου την απορρίπτει.

Το κόλπο είναι παμπάλαιο. Αρχικά προσπάθησαν να πλήξουν την Καινή Διαθήκη, αλλά δεν τα κατάφεραν. Μετέπειτα στράφηκαν εναντίον της Παλαιάς Διαθήκης για να απογυμνώσουν τον Χριστό από τις προφητείες που περιέχονται σ’ αυτήν και να Τον παρουσιάσουν μόνο ως ένα φωτισμένο διδάσκαλο, όπως ο Βούδας, ο Κομφούκιος και άλλοι. Στην προσπάθειά τους αυτή δεν διστάζουν να υποδύονται ακόμη και τους πιστούς Χριστιανούς.

 

Αυτή η αίρεση εμφανίσθηκε τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες από γνωστικούς κύκλους με αρχηγούς τον Μάνη και τον Μαρκίωνα και από Χριστιανούς που επηρεάστηκαν από πλατωνικές διδασκαλίες. Γίνεται σαφής και με την ανωτέρω αναφορά η σύνδεση ειδωλολατρικής σκέψης και πολεμικής εναντίων της ΠΔ.

 

Στα νεότερα χρόνια το θέμα επανήλθε από προτεστάντες θεολόγους όπως ο Friedrich Delitzsch (1850-1922), Ad. Von Harnack (1851-1930) και άλλοι, αξίωσαν να αποβληθεί η Παλαιά Διαθήκη από τον Χριστιανικό Κανόνα της Αγίας Γραφής.
 

Την σκυτάλη παρέλαβε ο Χίτλερ το 1933, πολεμώντας τον Ιουδαϊσμό πολέμησε και την Παλαιά Διαθήκη θεωρώντας αυτήν ως Ιουδαϊκό βιβλίο. Έτσι οι χριστιανοί οπαδοί του οι ονομασθέντες «Γερμανοί Χριστιανοί» (Deutche Christen) απέρριπταν με φανατισμό την Παλαιά Διαθήκη.

Στις μέρες μας όμως η πολεμική δεν σταματά στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά βαίνει και προς τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι ερμήνευσαν. Ιδιαίτερα δε προς τον αγ. Ιωάννη Χρυσόστομο και Μέγα Βασίλειο. Αυτό είναι αναμενόμενο, διότι οι Πατέρες κάνουν σαφή την αδιάρρηκτη σχέση μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Ο Ι.Χρυσόστομος λέει : «Προέλαβεν την Καινή η Παλαιά και ηρμήνευσεν την Παλαιά η Καινή». Και επίσης : «Η Καινή Διαθήκη κρύβεται στην Παλαιά και η Παλαιά ανοίγεται στην Καινή Διαθήκη». 1. Ομιλία εις το «Εξήλθε δόγμα παρά του Καίσαρος Αυγούστου» MPG 50, 796.

 

Είναι αυτοί οι Πατέρες που πολέμησαν και τους πρώτους υβριστάς της Παλαιάς Διαθήκης. Ο άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς αντίθετα με τους Φραγκολατίνους λέει: «Ο του Χριστού Σταυρός προανεκηρύττετο και προετυπούτο μυστικώς εκ γενεών αρχαίων και ουδείς ποτέ κατηλλάγη τω Θεώ χωρίς της του Σταυρού δυνάμεως… Φίλοι δε Θεού πολλοί των προ νόμου και μετά νόμον, μήπω του Σταυρού φανέντος, υπ’ αυτού του Θεού μεμαρτύρηνται και ο βασιλεύς και προφήτης Δαβίδ, ως πάντως όντων τότε τω Θεώ φίλων, "εμοί δε", φησί, "λίαν ετιμήθησαν οι φίλοι σου ο Θεός". Πώς ουν εισιν οι προ του Σταυρού φίλοι του Θεού εχρημάτισαν, εγώ ημίν υποδείξω… Ώσπερ μήπω παραγενομένου του ανθρώπου της αμαρτίας, του Υιού της ανομίας, του Αντιχρίστου λέγω, ο αγαπημένος τω Χριστώ φησι Θεολόγος "και νυν, αγαπητοί, ο αντίχριστος εστι", ούτω και ο Σταυρός ην εν τοις προγενεστέροις και προ του τελεσθήναι» (Ομιλία ια' εις τον Τίμιον και Ζωοποιόν Σταυρόν. ΕΠΕ 9,282 και εξής. Συνιστούμε να μελετηθεί όλη η ομιλία, όπου αποδεικνύεται ότι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης ήταν φίλοι του Θεού ακόμη και πριν από την καταλλαγή με την Σταυρική θυσία του Χριστού).

 

Το θέμα που δεν κατανοούν οι σημερινοί πολέμιοι, είτε λόγω άγνοιας, είτε λόγω υστεροβουλίας, είναι ότι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης ως άσαρκος Λόγος είναι το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, που ενσαρκώθηκε και μίλησε στην Καινή Διαθήκη.

 

Ένα επί πλέον ολίσθημα είναι ότι αναφέρουν πως εμείς ως Έλληνες, δεν σχετιζόμασθε με την ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης. Δια τούτο χρησιμοποιούν τον προσβλητικό όρο για εμάς τους Έλληνες Ορθοδόξους: «Ιουδαιοχριστιανούς». Μάλιστα εθνικιστικοί κύκλοι διευκρινίζουν πως όταν έλθουν στην εξουσία, θα κάνουν «εκκαθάριση» απ’ όλους εμάς, που μας παρουσιάζουν ως εβραιόφιλους. Δεν γνωρίζουν ή το αποσιωπούν πως πρώτοι οι Εβραίοι πολέμησαν την Παλαιά Διαθήκη, διότι απέρριψαν την Καινή. Διά τούτο στον κανόνα τους δηλαδή, στα αναγνωρισμένα βιβλία τους από την Παλαιά Διαθήκη είναι μόλις τα 29, ενώ των Ορθοδόξων και τα 49.Γι' αυτό και ο ιερός Χρυσόστομος, ελέγχοντας την απιστία των Ιουδαίων σ' όσα γράφει η Κ. Διαθήκη, τονίζει ότι και στην Παλαιά και στην Καινή υπάρχει το ίδιο «πνεύμα» . Ο δε Ιουδαίος που απιστεί στην Καινή, απιστεί ουσιαστικά και στην Παλαιά. Και συμπεραίνει ο ιερός Πατήρ: « Ώστε ο μεν Ιουδαίος αμφότερων εκπέπτωκεν, ημείς δε αμφοτέρων εχόμεθα (κρατούμε και τις δύο Διαθήκες), εν γαρ αμφοτέροις το πνεύμα»(4). ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Εις τον Προφήτην Ιερεμίαν, PG 64, 796b.

 

Συκοφαντούν τις ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης ως σκανδαλιστικές και «βρώμικες», αλλά η Παλαιά Διαθήκη λέει την αλήθεια χωρίς να αποκρύπτει κάτι και ας μην είναι το σωστό. Ούτως ή άλλως αυτά δεν αναφέρονται ως παράδειγμα προς μίμησιν, αλλά προς αποφυγή. Η ίδια η Παλαιά Διαθήκη δεν επαινεί τα σκανδαλώδη που αναφέρει, αλλ’ αντίθετα τα ψέγει (βλέπε Γεν. 19,11 και εξής 34,30 κ. ά.) πολύ δε περισσότερο η Παλαιά Διαθήκη δεν αποδίδει στον Θεό ασέλγειες σαν το αίσχος των Ολυμπίων θεών, που, όπως λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, όχι μόνο για θεούς δεν μπορούμε να τους δεχθούμε, αλλά και ως άνθρωποι μας είναι οι αισχρότεροι όλων: «Μη μόνον ουκ είναι αυτούς θεούς, αλλά και των ανθρώπων τους αισχίστους γεγονότας». » (ΜPG. 35,705).

 

Επίσης παρουσιάζουν την Παλαιά Διαθήκη ως βιβλίο του εβραϊκού περιούσιου λαού, αλλά και πάλι διαστρεβλώνουν το πνεύμα της. Όπως έχουμε να πούμε ότι σ’ αυτήν την Παλαιά Διαθήκη ο Θεός παρουσιάζεται ως παγκόσμιος και προνόων υπέρ όλου του κόσμου, χωρίς να έχει καμία ιδιαιτέρα προτίμηση προς τον εβραϊκό λαό. Ο προφήτης Αμώς αρνείται στον Ισραήλ να νομίσει ότι έχει κάποιο Ιδιαίτερο προνόμιο από τον Θεό, γι’ αυτό και σ’ αυτήν την έξοδό του από την Αίγυπτο, για την οποία τόσο πολύ αυτός εκαυχάτο, δεν της δίνει ο προφήτης καμία Ιδιαίτερη σημασία και την θέτει παράλληλη προς την έξοδο των Φιλισταίων από την Κιαφθώρ και των Αραμαίων από την Κηρ. Ο προφήτης παρουσιάζει τον Θεό να λέγει στους Ισραηλίτες: «Δεν μου είστε ως οι Αιθίοπες σεις, τέκνα του Ισραήλ; Δεν εξήγαγα τον Ισραήλ από την Αίγυπτο και τους Φιλισταίους από την Κιαφθώρ και τους Αραμαίους από την Κηρ;» (Αμώς 9,7).

 

Τελικά η Παλαιά Διαθήκη δεν είναι των Εβραίων, οι οποίοι απέρριψαν μεγάλα τμήματά της, αλλά οικουμενική. Η Εκκλησία μας στηρίζεται στην διδασκαλία των προφητών, των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης και των Αποστόλων της Καινής Διαθήκης. «Οι προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως διδαξαν… Ουτω φρονούμεν ουτω λαλούμεν», διαβάζουμε στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας. Ο ίδιος ο Χριστός μας προτρέπει να μελετήσουμε τις Γραφές, διότι αυτές μαρτυρούν για Αυτόν. (Ιωάν. 5,39). Στο όρος Θαβώρ, όπου μετεμορφώθη ο Κύριος, εμφανίστηκαν ταυτόχρονα ο Μωυσής και ο προφήτης Ηλίας, ως εκπρόσωποι της Παλαιάς Διαθήκης. Και πάλιν ο Κύριος είπε: «ουκ ήλθον καταλύσαι, τον νόμον ή τους προφήτας, ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι» (Ματθ. Ε' 17).
Στη συναγωγή της Ναζαρέτ είπε στους Ιουδαίους: «σήμερον πεπλήρωτε η γραφή αύτη εν τοις ωσιν υμών (...) Πνεύμα Κυρίου επ' εμέ, ου είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με...» (Λουκ. Δ' 18,21).

 

Με τους δύο μαθητές που επορεύοντο εις εις Εμμαούς άνοιξε διάλογο, στον οποίο «αρξάμενος από Μωϋσέως και από πάντων των προφητών διηρμήνευεν αυτοίς εν πάσαις ταις γραφαίς τα περί εαυτού» (Λουκ. Κδ' 27).

Για να αντικρούσει και αποστομώσει τον διάβολο, ο οποίος τον επείραξε στην έρημο. Στις τρεις προτάσεις προσφορές του διαβόλου ο Κύριος προτάσσοντας το «γέγραπται» αντέταξε τρία χωρία από το Δευτερονόμιο, δηλ. την Π. Διαθήκη (βλ. Ματθ. Δ' 1-11, Λουκ. Δ' 1-13).

Πως γνωρίζουμε εμείς οι Ορθόδοξοι, ότι ο Δημιουργός του κόσμου είναι ο Τριαδικός Θεός;
Πως γνωρίζουμε για την πτώση των πρωτοπλάστων;
Πως γνωρίζουμε για την εισαγωγή του θανάτου στην ανθρώπινη φύση;
 

Για όλα τα ανωτέρω και πολλά άλλα μας πληροφορεί η Παλαιά Διαθήκη. Κατά τους πολέμιούς της πρέπει να εξαλειφθεί κάθε αναφορά που γίνεται σ’ αυτήν, όπως π.χ. τα χωρία που μιλούν για την Παλαιά Διαθήκη. Να εξαλειφθούν οι Επιστολές του Απ. Παύλου και εδάφια των άλλων Αποστόλων από την Καινή Διαθήκη. Κατά συνέπεια να εξαλειφθεί και ο ίδιος ο Χριστός, που μιλά γι αυτήν. Θα ήταν ακατανόητη η Ανάσταση του Κυρίου μας, που ήρθε να πατήσει τον θάνατο. Μας προτρέπουν ακόμη να αλλάξουμε το Σύμβολο της Πίστεώς μας, επειδή ομολογούμε σ’ αυτό ότι είναι ο Θεός Πατέρας ποιητής ουρανού και γης ορατών και αοράτων. Και το Πνεύμα το Άγιο που μίλησε δια των προφητών. Τελικά επιδιώκουν να καταρρίψουν τελείως την πίστη μας και να εξοβελίσουν τον Ιησού Χριστό. Εκ των ανωτέρω προκύπτει πως όλοι αυτοί είναι Χριστομάχοι και Θεομάχοι.

 

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, φράξτε τα ώτα σας σ’ όλες τις παραπλανητικές, δαιμονοκίνητες αιρέσεις και βλασφημίες. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός δια πρεσβειών της Θεοτόκου μητρός Του να πρεσβεύει δι’ ημών.

Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν

Ὁ Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Θεσσαλονίκης

† Εὐθύμιος

Ὁ Λόγος τῆς Ὀρθοδοξίας