Ὁ
Τσαγκάρης ἔβλεπε τὰ 3 – 4 λεπτά, ποὺ ἡ προσευχή
Ἀνερτήθη: 9 Ἀπριλίου 2016 12:37 PM PDT
Ἡ ἀποδόμηση τῆς Ἑλλάδος
Δύο γεγονότα, ποὺ δὲν εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας, δείχνουν ὅτι, σὺν τῷ χρόνω, προχωρεῖ μεθοδικὰ ἡ ἀποδόμηση τῆς Ἑλλάδος.
Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ ἀπὸ τὴν 1η Ἀπριλίου κατάργηση τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς, δηλαδὴ τοῦ «Πάτερ ἡμῶν…», στὶς 7 τὸ πρωὶ καὶ στὴν ἔναρξη τοῦ προγράμματος τοῦ Τρίτου προγράμματος τῆς ΕΡΑ.
Ἕως τὶς 31 Μαρτίου ἕνα παιδὶ ἔλεγε πολὺ ὄμορφα τὴν προσευχὴ καὶ ἀκολουθοῦσαν ἀπὸ χορωδία οἱ τέσσερις πρῶτοι στίχοι τοῦ Ἐθνικοῦ μας Ὕμνου. Τώρα ἔμεινε μόνο ἡ χορωδία καὶ ὁ Ἐθνικὸς Ὕμνος. Προφανῶς ἡ προσευχὴ δὲν ταιριάζει στοὺς σημερινοὺς ὑπεύθυνους τῆς ΕΡΑ… Ὁ ἀείμνηστος Γιῶργος Τσαγκάρης, ὡς διευθυντὴς τοῦ Τρίτου Προγράμματος (1994-2002) εἶχε καθιερώσει τὸ «Πάτερ ἡμῶν…» καὶ τὸν Ἐθνικό μας Ὕμνο μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἀκουγόταν ἕως τὶς 31 Μαρτίου στὴν ἔναρξη τοῦ προγράμματος.
Σὲ συζήτηση ποὺ εἶχα μαζί του γιὰ τὴ συγκεκριμένη του ἐπιλογὴ μοῦ εἶχε ἐξηγήσει ὅτι τὸ Τρίτο πρόγραμμα διδάσκει πολιτισμὸ καὶ αὐτὸς στὴν Ἑλλάδα εἶναι συνυφασμένος μὲ τὸ Ἔθνος καὶ τὴν Ἐκκλησία.
Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ ἀπὸ τὴν 1η Ἀπριλίου κατάργηση τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς, δηλαδὴ τοῦ «Πάτερ ἡμῶν…», στὶς 7 τὸ πρωὶ καὶ στὴν ἔναρξη τοῦ προγράμματος τοῦ Τρίτου προγράμματος τῆς ΕΡΑ.
Ἕως τὶς 31 Μαρτίου ἕνα παιδὶ ἔλεγε πολὺ ὄμορφα τὴν προσευχὴ καὶ ἀκολουθοῦσαν ἀπὸ χορωδία οἱ τέσσερις πρῶτοι στίχοι τοῦ Ἐθνικοῦ μας Ὕμνου. Τώρα ἔμεινε μόνο ἡ χορωδία καὶ ὁ Ἐθνικὸς Ὕμνος. Προφανῶς ἡ προσευχὴ δὲν ταιριάζει στοὺς σημερινοὺς ὑπεύθυνους τῆς ΕΡΑ… Ὁ ἀείμνηστος Γιῶργος Τσαγκάρης, ὡς διευθυντὴς τοῦ Τρίτου Προγράμματος (1994-2002) εἶχε καθιερώσει τὸ «Πάτερ ἡμῶν…» καὶ τὸν Ἐθνικό μας Ὕμνο μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἀκουγόταν ἕως τὶς 31 Μαρτίου στὴν ἔναρξη τοῦ προγράμματος.
Σὲ συζήτηση ποὺ εἶχα μαζί του γιὰ τὴ συγκεκριμένη του ἐπιλογὴ μοῦ εἶχε ἐξηγήσει ὅτι τὸ Τρίτο πρόγραμμα διδάσκει πολιτισμὸ καὶ αὐτὸς στὴν Ἑλλάδα εἶναι συνυφασμένος μὲ τὸ Ἔθνος καὶ τὴν Ἐκκλησία.
Ὁ Τσαγκάρης ἔβλεπε τὰ 3 – 4 λεπτά, ποὺ ἡ προσευχὴ καὶ ὁ ὕμνος διαρκοῦσαν στὸ 24ωρο πρόγραμμα τοῦ Τρίτου, τὸ συμβολικὸ μήνυμα τοῦ πολιτισμοῦ μας, μήνυμα ποὺ εἶναι διαχρονικὸ καὶ ὑπεράνω Κομμάτων, σὰν τὴ Σημαία μας.
Τὸ ἄλλο σοβαρὸ περιστατικό, ποὺ δείχνει τὴν ἐπιχείρηση ἀποδόμησης τῆς Ἑλλάδας, ποὺ γνωρίζομε, συνέβη στὰ Διοικητικὰ Δικαστήρια τῶν Ἀθηνῶν, μπορεῖ καὶ ἀλλοῦ. Ὅπως μᾶς καταγγέλθηκε, στὶς ἐπετείους τῶν Ἐθνικῶν Ἑορτῶν μίαν ὥρα πρὶν ἀπὸ τὴν ἀποχώρηση τῶν ὑπαλλήλων, λόγῳ λήξης τοῦ ὡραρίου ἐργασίας τους, ἦταν καθιερωμένο δικαστὲς καὶ ὑπάλληλοι νὰ συγκεντρώνονται στὴν αἴθουσα πολλαπλῶν χρήσεων, ποὺ διαθέτει τὸ Δικαστήριο, κάποιος νὰ ἐκφωνεῖ ἕνα ἱστορικὸ – θρησκευτικὸ κείμενο σχετικὸ μὲ τὴν ἑορτὴ καὶ μετὰ ἔψαλλαν ὅλοι μαζὶ τὸν Ἐθνικὸ Ὕμνο καὶ ἀποχωροῦσαν.
Στὴν περυσινὴ ἐπέτειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου καὶ μὲ κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ ἡ καθιερωμένη ἑορτὴ δὲν πραγματοποιήθηκε. Σὲ τηλεφώνημα ποὺ ἔγινε στὴν Γενικὴ Ἐπίτροπο τῆς Ἐπικρατείας τῶν τακτικῶν Διοικητικῶν Δικαστηρίων ἐκείνη δικαιολόγησε τὴν κατάσταση λέγοντας ὅτι οἱ δικαστὲς ἦσαν πολὺ ἀπασχολημένοι καὶ δὲν εἶχαν χρόνο νὰ ἑτοιμάσουν τὴ σχετικὴ ὁμιλία… Τῆς ἐλέχθη ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ ἀναλάβει τὴν ὁμιλία ἕνας διοικητικὸς ὑπάλληλος, ἀλλὰ ἐκείνη δὲν ἀπάντησε.
Πρὸ ἡμερῶν ἡ ἐπέτειος τῆς 25ης Μαρτίου πέρασε χωρὶς καμία μνεία τοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος, σὰν μία κοινὴ ἡμέρα…
Καὶ τὰ δύο γεγονότα δείχνουν ὅτι ἡ σημερινὴ ἐξουσία ἐπιβάλλει τὴν ἀποδόμηση τῆς ἐθνικῆς μας παράδοσης καὶ ἐφαρμόζει τὴν τακτικὴ ὅ,τι τὸ ἐθνικὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ νὰ περιορίζεται στὴν ἰδιωτικὴ σφαίρα, μέσα στοὺς τέσσερις τοίχους τῶν ναῶν ἢ τῶν οἰκημάτων.
Ἂν στὰ γεγονότα αὐτὰ προσθέσουμε ὅτι ὁ μηχανικός, πρ. καθηγητὴς τοῦ ΕΜΠ ὀπαδὸς τῆς «ἀποδόμησης» τοῦ Ντεριντά, ποὺ ἐκτιμᾶ τὴν ψυχανάλυση τοῦ Φρόϊντ, καὶ συμπαθεῖ τὸν Μάο κ. Ἀρ. Μπαλτὰς ὁρίζει τὰ τοῦ πολιτισμοῦ μας, ὅτι Ὑπουργὸς Παιδείας εἶναι ὁ κ. Φίλης, ὅτι πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐθνικοῦ Διαλόγου γιὰ τὴν Παιδεία εἶναι ὁ καθηγητὴς καὶ ἄλλοτε συνεργάτης τοῦ Κ. Σημίτη Ἀντώνης Λιάκος, ἔχουμε μίαν εἰκόνα τῆς πορείας τῆς Παιδείας καὶ τοῦ Πολιτισμοῦ στὶς ἡμέρες ἐξουσίας τῆς κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Καὶ οἱ μὲν ἄνθρωποι τῆς Ἀριστερᾶς ἐφαρμόζουν τὴν ἰδεολογία τους. Οἱ ἄνθρωποι τῶν ΑΝΕΛ δὲν αἰσθάνονται ντροπὴ γιὰ τὰ συμβαίνοντα; Ἐν ὀνόματι τῆς ἐξουσίας ξέχασαν τὶς ἀρχές τους, τὶς ὑποσχέσεις τους, τὶς «κόκκινες γραμμές τους»; Δὲν αἰσθάνονται ὡς χριστιανοί, ποὺ ἀλλαξοπίστησαν, ὡς στρατιῶτες ποὺ λιποτάκτησαν;…
Ἡ σημερινὴ κατάσταση θυμίζει τὰ λόγια του Μακρυγιάννη, ὅπως τά ᾽γραψε στὰ «Ἀπομνημονεύματά» του:
« …Ἀπὸ τοὺς τοιούτους λαϊκούς, στρατιωτικοὺς καὶ πολιτικούς, ἀφοῦ χύσαμεν ποταμοὺς αἵματα, κιντυνεύομεν νὰ χάσωμεν καὶ τὴν πατρίδα μας καὶ τὴν θρησκεία μας».
