π. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος: «Δὲν θέλω τὴν Ἑλλάδα πουλημένη σὲ ὁποιοδήποτε ῥαγιαδισμό. ...

π. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος: «Δὲν θέλω τὴν Ἑλλάδα πουλημένη σὲ ὁποιοδήποτε ῥαγιαδισμό. ...

 

Ἀπομαγνητοφωνημένη συνέντευξη τοῦ π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, ἀπὸ τὸ «Ῥωμαίικο Ὁδοιπορικό», πού ἔγινε στὴν ἐκπομπὴ «Λόγος Ῥωμαίικος» στὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ «ΑΧΕΛΩΟ», μὲ θέμα «Ἑλλάς, ὥρα μηδέν», στὶς 15/06/12.

Ἂν ὁ λόγος εἶναι γιὰ τὴν ἑνότητα φυσικὰ ἀκόμη καὶ ὁ χῶρος τῆς Ἐθνικῆς ἑνότητας δὲν καταξιώνεται ἂν αὐτὴ ἡ ἑνότητα δὲν καταξιώνεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἑνότητα τῶν πάντων. Δὲν ὑπάρχει ἑνότητα ὁποιασδήποτε μορφῆς, γάμου, κοινωνίας, κράτους χωρὶς τὸ Χριστό. Γι΄ αὐτὸ βλέπετε ἡ Ἑλλάδα πάντοτε στεκόταν πάνω στὴν Ἐκκλησία πρωτογενῶς. Βάζω τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ὡς πρωτογενὴς μέγεθος. Γιὰ νὰ μποροῦμε σήμερα σ΄ αὐτοὺς τοὺς πολὺ κρίσιμους καιροὺς νὰ μιλᾶμε γιὰ Ἐθνικὴ ἑνότητα, χωρὶς τὸ ἦθος, τὸ ἄρωμα, τὴν ἐωδία τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ὑπάρχει λόγος ποὺ μπορεῖ νὰ μιλήσουμε. Θὰ εἶναι πάντοτε διχαστικά, κομματιασμένα, κομματικά. Ἄρα δὲν ἐλπίζω τίποτε γιὰ ἑνότητα, χωρὶς τὴν παρουσία τὴν ἔντονη, τὴν ζωντανή, τὴ βιωματική τῆς Ἐκκλησίας μας. Δὲν τὸ ξεχωρίζω, κάνω μία ὑπέρβαση.

Ναὶ στὴν ἑνότητα «ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ», κι ἐκεῖ ὅλα βρίσκουν τὸ ρόλο τους. Βλέπετε ἡ Ἐκκλησία κάνει Ἱεραποστολὴ καὶ ἑνώνει λαοὺς καὶ φυλὲς σὲ μία ἑνότητα, σὲ μία οἰκογένεια μέσα. Γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ κοινωνικὰ θέματα, ἐὰν δὲν ἔχουμε θεολογικὴ ματιά, δὲν κάναμε τίποτε. Δὲν ἀπαιτοῦμε νὰ γίνουμε θεολόγοι, ἀλλὰ καὶ μόνο ποὺ εἴμαστε στὴν Ἐκκλησία αὐτὸ εἶναι Θεολογία. Ἀκοῦμε τὰ πάντα, στὴν Πεντηκοστὴ «εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσεν». Αὐτὸ θὰ τὸ ξεχάσουμε; Σὲ αὐτὸν τὸν τόπο, σὲ αὐτὴν τὴν κρίσιμη ἐποχή, σ΄ αὐτὲς τὶς κρίσιμες μέρες ποὺ χτυπιόμαστε κάτω νὰ βροῦμε κάποια ἑνότητα μεταξὺ κομματικῶν παρεμβάσεων καὶ διχαστικῶν ἀντιλήψεων.

Γιὰ νὰ λέμε τὴν ἀλήθεια, γιὰ τὴ λεγομένη εἰκονικὴ μὴ ὑπαρκτὴ οἰκονομικὴ κρίση, ἔχω τὸ λόγο μου ποὺ τὸ λέω, τὸ φωνάζω ἐδῶ καὶ τρία χρόνια αὐτό. Πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ τονίσω κάτι, εἶναι δεδομένο Θεολογικά, κατὰ τὸ Εὐαγγέλιο «νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου», εἴμαστε σὲ μία κρίση συνέχεια, τὸ τονίζω μεταπτωτικὰ εἴμαστε σὲ κρίση. Αὐτὴ ἐδῶ ἡ κρίση ἡ συγκεκριμένη, πῶς ἔτσι ξεπετάχτηκε, ἐμφανίστικε. Νὰ δώσω ἕνα παράδειγμα, φαντατσεῖτε ποὺ εἶμαι χειρουργὸς καὶ πρέπει νὰ κάνω μία ἐπέμβαση καὶ πρέπει νὰ ἔχω ὡραία μηχανήματα, ὅσο καλὸς καὶ νὰ ΄μαι. Ἂν τὰ μηχανήματα ποὺ πρέπει νὰ εἶναι ἀπὸ πλατίνα εἶναι ἀπὸ τενεκέ, ὁ καλύτερος χειρουργὸς δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτε χωρὶς νὰ ἔχει ἕνα καλὸ ἐργαλείο στὰ χέρια του. Τί ἐπέμβαση θὰ κάνει μὲ ἕναν τενεκέ;

Θὰ τονίσω τὸ ἑξῆς, μπορεῖ μερικοὶ νὰ θυμώσουν νὰ νευριάσουν, ἀλλὰ δὲν γίνεται ἀλλιῶς πρέπει νὰ κάνω αὐτὴ τὴν κριτική. Σήμερα, ἡ βασικὴ ρίζα ὅλων τῶν προβλημάτων, εἶναι ποὺ ἡ οἰκονομικὴ ἐπιστήμη εἶναι ἄρρωστη, στὶς δομές της. Ἐξ ἀρχῆς ἔχω ἕνα ἐργαλεῖο «τενεκέ». Νὰ δώσω ἕνα ἁπλὸ παράδειγμα, πάρτε ἕνα πρωτοετή φοιτητὴ τῶν οἰκονομικῶν ἐπιστημῶν, τί μαθαίνει στὸ πρῶτο μάθημα; Ὁ πρῶτος νόμος τῆς οἰκονομίας εἶναι τὸ ἀτελεύτητο τῶν ἀνθρωπίνων ἀναγκῶν. Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι τὰ ζῶα ε; Τὸ ἀτελεύτητο! Κανεὶς δὲ λέει, τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἔχει ἀνάγκες μὲν ἀλλά…, εἶναι ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος δὲν ζεῖ μονάχα ἀπὸ τὸ ἕνα καὶ τ΄ ἄλλο καὶ τ΄ ἄλλο, ἢ τὸ ἐργαλεῖο εἶναι λάθος. Βλέπω μία οἰνομικὴ μονάδα ποὺ λέγεται ἄνθρωπος, ἀλλὰ στὴ βάση του τὸ ἐργαλεῖο ποὺ πάω νὰ τὸν δῶ, εἶναι ζῶο, τίποτε ἄλλο. Προσέξτε, ἐδῶ εἶναι τὸ λανθασμένο ἐργαλεῖο. Εἶναι λοιπὸν τὸ λανθασμένο ἐργαλεῖο, καὶ μετὰ ἔρχεται ἡ λανθασμένη χρήση τοῦ ἐργαλείου. Τὸ πρῶτο εἶναι σαφέστατο τὸ εἶπα, καὶ νὰ τονίσω κάτι σὰν παράδειγμα, ποὺ ἀφορᾶ καὶ τὴν προβληματικὴ καὶ τῶν ἰδεολογιῶν, τῶν δεξιῶν, τῶν ἀριστερῶν, ἔχει πολὺ μεγάλη σημασία ἡ ἰδεολογία.

Θυμηθεῖτε τί λέει τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, κάνει μία τρομερὴ πρόταση οἰκονομικοῦ ἤθους παγκοσμίου ἐμβελείας καὶ διαχρονικῆς. Λέει τὸ ἑξῆς, ἡ πρώτη Ἐκκλησία πῶς ζοῦσε; Ὅλα τὰ εἶχαν κοινά, ἀλλὰ ἀπ΄ αὐτὰ τὰ κοινά, πῶς γινόταν ἡ κατανομή; Ὁ καθένας ἔπαιρνε κατὰ τὸ μέτρο τῶν ἀναγκῶν του. Αὐτὸ τὸ ΄πιασε ὁ Μὰρξ καὶ τὸ πέρασε μέσα στὸ κεφάλαιο, προσέξτε, στὰ πρῶτα βήματα τοῦ ὑπαρκτοῦ κομμουνισμοῦ, πῆγαν νὰ τὸ ἐφαρμόσουν. Ἦταν ἀδύνατο γιὰ ἕνα λόγο, ποιὸς ρυθμίζεις τὶς ἀνάγκες; Ἀφοῦ κανεὶς δὲν τοὺς λέει, ποῦ εἶναι ἐγκράτεια, ποῦ εἶναι ἡ ἀγάπη, ποῦ εἶναι ἡ ταπείνωση, δὲν τὸ μιλοῦσαν αὐτό. Τὸ σχῆμα κατέπεσε, δὲ μποροῦσε νὰ εἶναι «κομμούνα» καὶ ὁ καθένας νὰ παίρνει ὅ,τι θέλει. Ποιὸς ρυθμίζει τὶς ἀνάγκες;… Καὶ τότε πήγανε σὲ ἄλλα μοντέλα. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως τὸ ΄χει, ἄρα ἡ Ἐκκλησία ἔχει αὐτὸ τὸ μέγεθος τῆς κοινωνίας, ποὺ ξέρουμε πόσο μποροῦμε νὰ πάρουμε. Ἄρα, ἀμέσως δηλαδὴ διαφοροποιούμαστε ἀπὸ δεξιούς, ἀπὸ ἀριστερούς, γιατί ἐμεῖς ἔχουμε τὴν ἀνάγκη ποὺ ἐμεῖς τὴν ρυθμίζουμε, τί εἶναι νηστεία, τί εἶναι ἐγκράτεια, τί εἶναι ἀγάπη, πῶς ζοῦνε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτὸ εἶναι τὸ λάθος ἐργαλεῖο, καὶ μετὰ πῶς χρησιμοποιεῖται τὸ λάθος ἐργαλεῖο, ἐδῶ εἶναι ἡ μεγάλη ἱστορία πιά.

Ἡ Χριστιανικὴ κοινότητα, τὰ μοναστήρια καὶ ὅπου ὑπάρχουν ζωντανὲς Ὀρθόδοξες κοινότητες, μέσα σὲ μία ἐνορία νὰ τὸ ζήσουν, αὐτὸ εἶναι ἡ ἐνορία. Εἶναι αὐτὸ ποὺ δὲν χάσαμε ἀκόμη, οἱ κοινότητες, οἱ ἐνορίες, εἶναι ἡ πιὸ πετυχημένη ἱστορία γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ ἐνορία ποὺ διαρηρεῖται. Καὶ κοιτάξτε, δύο ἐγκλήματα ἔγιναν στὸν ἑλληνισμό, πρῶτο ὅταν σκότωσαν τὸν Καπποδίστρια καὶ δεύτερο ὅταν μὲ τοὺς τελευταίους νόμους κατήργησαν τὶς μικρὲς κοινότητες. Ἐμεῖς ὅμως τὸ διατηροῦμε αὐτὸ καὶ πρέπει ἐμεῖς τὴν ἐνορία νὰ τὴ σκεπτόμαστε ἔτσι, κοινότητα.

Τὸ ἐργαλεῖο τῆς οἰκονομικῆς ἐπιστήμης εἶναι λάθος καὶ δὲν μπορεῖ νὰ δώσει ποτὲ λύσεις, εἶναι ἀδιέξοδο γιατί ἤδη μιλάει γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ εἶναι ζῶο, δὲν ὑπάρχει καμμία ἐγκράτεια, πόσο θὰ φάω περισσότερο. Ἀκούω δεκάδες οἰκονομολόγοι μιλοῦν μὲ τοὺς ὅρους αὐτῆς τῆς φθαρμένης οἰκονομικῆς ἐπιστήμης. Ὑπάρχει ὅμως τὸ ἑπόμενο ἐπίπεδο, εἶναι φθαρμένη ἡ ἐπιστήμη, καὶ τὸ ἐργαλεῖο εἶναι φθαρμένο, ἀλλὰ τὸ χρησιμοποιοῦμε καὶ λάθος.

Πρῶτα – πρῶτα, δὲ θέλω τὴν Πατρίδα μου πουλημένη σὲ ὁποιοδήποτε κατακτητή, ὅπως τὸ λένε μνημόνιο, δὲ θέλω τὴν Πατρίδα μου κατακτημένη! Ποτὲ δὲν κάνω παρεμβάσεις στὰ πολιτικά, τὴν ἡμέρα ποὺ ψηφίστηκε τὸ μνημόνιο, ἦταν Κυριακὴ βράδυ, Δευτέρα πρωὶ ἔξω ἀπ΄ τὸ ναὸ ἔβαλα μία ἀνακοίνωση καὶ λέω, θὰ πεῖτε «ΟΧΙ» στὶς ἑπόμενες ἐκλογὲς στοὺς προδότες τῆς Ἑλλάδος! Αὐτὰ τὰ κόμματα πρόδωσαν τὴν Ἑλλάδα, τέρμα! Καὶ ποτὲ μὴ τοὺς ψηφίσετε, γιὰ νὰ τοὺς κάνετε καλό, νὰ μείνουν στὴν ἀφάνεια, νὰ μετανιώσουν καὶ νὰ γίνουν ἅγιοι. Ἔχω καὶ μία θεολογικὴ προοπτική. Δὲν κάνω πολιτική, δὲν εἶμαι μὲ κανένα κόμμα, ἀλλὰ πούλησαν τὴν Ἑλλάδα, γι΄ αὐτὸ διαφωνῶ καὶ μὲ ὁποιαδήποτε πρόταση ποὺ λέει νὰ μείνουμε στὸ Εὐρώ, ἂν εἶναι αὐτὸ τὸ Εὐρὼ τῶν τραπεζῶν. Τί ρόλο παίζουν οἱ τράπεζες; Πολὺ μεγάλο ρόλο. Ἄρα, δὲν προτείνω τί νὰ ψηφίσουνε, ἀλλὰ διαφωνῶ μὲ τὸ μνημόνιο ποὺ βασανίζει τὸ λαό μας, δουλεία τοῦ λαοῦ μας. Ὁ Ἕλληνας πού εἶναι λεβέντης, πού ἔδωσε τὸ αἷμα του γιὰ τὴν Λευτεριά του, πουλιέται γιὰ ὁτιδήποτε;

Ὁ μοχλὸς γιὰ νὰ ἀποδείξω τί κρύβεται εἶναι οἱ τράπεζες. Μπορεῖ μερικοὶ νὰ μὲ ποῦν ἠλίθιο, νὰ μὲ ποῦν βλάκα, νὰ μὲ ποῦν ἀκραῖο, ἀλλὰ ἐγὼ θὰ τὸ πῶ, τί πειράζει; Τόσα χρόνια μιλῶ, παπὰς εἶμαι, δὲν θέλω νὰ κερδίσω τίποτε. Κοιτάξτε, στὴν Ἀποκάλυψη φαίνεται πεντακάθαρα ποιὸς θὰ εἶναι ὁ ρόλος τῶν τραπεζῶν στὸ χῶρο τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν. Ὁ Μέγας Βασίλειος προσεύχεται καὶ εὔχεται, λέει, ἐγὼ δὲν θέλω νὰ τὰ ζήσω, καὶ δὲν τὸ θέλει γιατί εἶναι πολὺ δύσκολοι καιροί. Καὶ θέλω νὰ κάνω ὅ,τι μπορῶ, ἐγὼ κι ἐσεῖς καὶ ὅλοι, νὰ μὴ τὰ ζήσουμε. Αὐτὴ εἶναι ἡ εὐθύνη τῆς γενιᾶς μας τώρα. Τὰ ἔσχατα εἶναι τοῦ Χριστοῦ μας, ἐγὼ ἕνα πράγμα θέλω κατὰ τὸ Μ. Βασίλειο, νὰ κάνω ὅ,τι μπορῶ τώρα, γιὰ νὰ ἀποφύγω τὴν εὐθύνη ὅτι ἐγὼ σ΄ αὐτὴ τὴ γή ἐπέτρεψα νὰ ἔρθει αὐτὴ ἡ ἱστορία. Ὁ Μέγας Βασίλειος εἶναι αὐτός…

Δὲν θέλω ἐγὼ νὰ συντελέσω νὰ ἔρθει τὸ κράτος τῶν ἐσχάτων, θέλω νὰ τὰ πάω παρακάτω, αὐτὴ εἶναι ἡ ἱστορική μου εὐθύνη. Πῶς θὰ τὸ λειτουργήσω αὐτὸ τὸ μέγεθος; Ἕνα ἰσχυρὸ ὅπλο εἶναι οἱ τρέπεζες. Γιατί; Ξέρετε πολὺ καλὰ στὴν Ἀποκάλυψη ποὺ λέει ὅτι κάποια ἡμέρα δὲν θὰ ὑπάρχει χρῆμα, καὶ γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ δουλέψεις μὲ συναλλαγὲς πρέπει νὰ χαράσσεσαι. Τὸ χάραγμα ε; Καταργῆται τελείως τὸ χρῆμα καὶ θὰ πηγαίνουμε στὰ μηχανήματα ἀναλήψεως, θὰ βάζουμε τὸ χέρι μας. Ἄρα, ὁ μοχλὸς εἶναι οἱ τράπεζες. Εἶναι ἡ δική μου ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση. Ἐγὼ τώρα, ἂν ἀφήσω νὰ περάσουν αὐτὰ τὰ μηνύματα, ὅπου οἱ τράπεζες πρωτοστατοῦν, ἐδῶ ὁ λαὸς μας πεινάει καὶ λένε παίρνουν δάνεια οἱ τράπεζες. Γιατί; Ὅταν ἀκοῦτε ηὐξημένος ρόλος τῶν τραπεζῶν, ὑπάρχει μεγάλο παιχνίδι.

Πολλὲς φορὲς μᾶς ἀπειλοῦν ὅτι θὰ βγεῖτε ἀπ΄ τὸ Εὐρώ. Θέλουν τὴν Εὐρώπη ἑνωμένη, ἀπρόσωπη. Δὲν θέλουν νὰ μᾶς βγάλουν γιατί ἡ προοπτικὴ εἶναι μία, μία Εὐρώπη ἐννιαία, κάτω ἀπὸ ἕνα κράτος, βίαιο, δόλιο ποὺ θὰ κατευθύνει τὶς ψυχὲς τῶν λαῶν.
 

Δὲν εἶμαι κατὰ τῆς Εὐρώπης, ἀλλὰ ἐφόσον ἡ Εὐρώπη αὐτὴ εἶναι τῶν δαιμονιστῶν, κοιτάξτε ποιὰ εἶναι τὰ πρόσωπα, ὅλοι οἱ ἀρχηγοὶ – οἱ πρόεδροι εἶναι μασσῶνοι, ἄλλοι εἶναι στὸ χῶρο τῶν δαιμονιστῶν, δεῖτε τὶς προσωπικότητες δὲν τὸ κρύβουν, ὅλοι μέσα σὲ ἕνα χῶρο μπλεγμένοι σὲ σκοταδιστικὰ συστήματα!
 

Ἡ Εὐρώπη εἶναι Ἑλληνικὴ λέξη, ἐμεῖς τοὺς δώσαμε νόημα ζωῆς, χωρὶς ἐμᾶς δὲν κάνουν τίποτε.

Δὲν θέλω τὴν Ἑλλάδα τὴν πουλημένη σὲ ὁποιδήποτε μνημόνιο, σὲ ὁποιοδήποτε ῥαγιαδισμό, δὲ θέλω ὁποιαδήποτε Ἑλλάδα αὐτὴ τὴ στιγμὴ ποὺ πουλιέται γιὰ ἕνα εὐρώ, γιατί τοὺς λένε μὲ τὴ δραχμὴ θὰ χαθοῦμε, ψέμμα! Εἶναι τρομερὸ ψέμμα, θὰ ζήσουμε καὶ πολὺ ὄμορφα καὶ ταπεινὰ καὶ φτωχά. Καὶ δὲν θέλω νὰ παίξω τὸ παιχνίδι τῆς Εὐρώπης τῶν δαιμονιστῶν καὶ τοῦ ἀντιχρίστου. Ἔτσι, τὸ λέω πεντακάθαρα. Θέλουμε ἑνότητα, θέλουμε ἀγάπη, ἀλλὰ θέλουμε ὅπως τὸ κάνει ἡ Ἐκκλησία. Ὄχι ὁ ἕνας νὰ ἐκμεταλλεύεται τὸν ἄλλον, θέλουμε τὶς κοινότητες. Θέλουμε αὐτὸ ποὺ λειτουργεῖ ἡ Ἐκκλησία μας.

Χρειάζεται μία καθαρὴ σκέψη, καθαρὴ σκέψη δὲν εἶναι ἡ σκέψη ἡ καντιανὴ σκέψη, εἶναι ἡ θέση τοῦ ἀνθρώπου ποὺ μπορεῖ νὰ καθαρίζει τὸ νοῦ του. Ἐδῶ εἶναι τὸ θεολογικὸ τὸ μέρος. Ὁ λαός μας ἂν δὲν ἔχει κάθαρση νοός, θὰ εἶναι πιόνι καὶ καραγκιόζης ὅλων αὐτῶν ποὺ τῶν κοροιδεύουν. Πρέπει νὰ ἔχει καθαρὸ μυαλό. Καὶ πῶς θὰ τὸ ΄χει; Μία πολλή βαθειὰ βίωση καὶ Ὀρθόδοξη Παιδεία. Ἐδῶ εἶναι πιὰ καὶ ἡ εὐθύνη τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ κάνει ἔστω θεολογικὲς παρεμβάσεις σ΄ αὐτὰ τὰ πράγματα. Ἡ Ἐκκλησία δὲ λέει εἶναι πολιτικὴ δὲν ἀσχολοῦμαι. Ναί, δὲ θὰ πῶ τί θὰ ψηφίσουνε, ἀλλὰ ἔχω εὐθύνη νὰ πῶ στὸ λαό μου αὐτά, γιατί ὁ λαὸς μπλέκεται καὶ ἐὰν δὲν ἔχει κάθαρση νοός, ἔχω ἐγὼ εὐθύνη μεγάλη. Κάθαρση νοός, μὲ πολὺ βαθιὰ μετάνοια. Καὶ μέσα ἐκεῖ θὰ μπεῖ τὸ παιχνίδι τοῦ εὐδαιμονισμοῦ ἢ ὄχι, καὶ θὰ μπεῖ τὸ παιχνίδι τῆς ἐγκράτειας, θὰ μπεῖ τὸ παιχνίδι τῆς ἀγάπης, τῆς κοινωνίας, τῆς ἐνορίας. Καὶ πιστέψτε με σὲ ἐποχὴ κρίσεως τώρα, τολμῶ νὰ πῶ, πὼς οἱ προσφορὲς γιὰ τοὺς φτωχοὺς αὐξήθηκαν 4 φορές. Καὶ λέω ποιὸς τὰ δίνει αὐτά; Ὁ Ῥωμηός! Καὶ τὰ δίνει γιὰ ὁποιοδήποτε.

Δίνω σημασία στὶς μικρὲς κοινότητες, τὶς ἐνορίες. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι καπιταλιστικὸς ὀργανισμός, ἀρνοῦμαι ἐγὼ νὰ ἔχω κάτι γιὰ νὰ μοιράζω, εἶμαι στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, δὲ θέλω νὰ μαζέψω νὰ κάνω κεφάλαιο γιὰ νὰ μοιράσω. Θὰ δώσω αὐτὰ ποὺ δὲν ἔχω, αὐτὴ εἶναι ἡ Ἐκκλησία. «Ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ τὰ πάντα κατέχοντες» λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, αὐτὸ εἶναι τὸ Εὐαγγέλιό μου!

Γιατί ὁ ξένος ὁ Νιγηριανὸς ἔρχεται στὴν Ὁμόνοια ἐδῶ καὶ πουλάει CD; Γιατί ὁ κάτοικος τῆς Μποτσουάνα, εἶναι κάτοικος στὴν πλατεία Βάθης καὶ κάνει ἐμπόριο πορνείας; Τί δουλειὰ ἔχει νὰ ἀφήσει τὴν πατρίδα του; Γιατί κάποιοι ἰμπεριαλιστὲς – καπιταλιστές, οἱ γνωστοὶ Εὐρωπαῖοι, πῆγαν πίσω, τοὺς πῆραν ὅλα τὰ προϊόντα τους τὰ ἔκαναν βιομηχανία τους καὶ εἶναι οἱ ἄνθρωποι πεινασμένοι.

Τί λέει ἡ Ἐκκλησία; Νῦν καὶ ἀεί. «Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον». Ἐγὼ στέκομαι στὸ σήμερα, τί κάνω ἐγὼ αὐτὴ τὴ στιγμὴ μπροστά σας. Ἔχουμε εὐθύνη γι΄ αὐτὸ τὸ λεπτό, νὰ σταθῶ λαμπάδα ἀναμένη αὐτὸ τὸ λεπτό, αὐτὴ εἶναι ἡ Ῥωμηοσύνη. Τὸ λεπτὸ ποὺ χρειαζότανε πάντοτε ὄρθια καὶ δὲν πουλήθηκε ποτέ. Αὐτὸ τὸ λεπτὸ ἂν πουληθῶ, σὲ ὁτιδήποτε, σὲ ὁποιαδῆτε ψεύτικη ἀνάγκη μοῦ προσφέρουνε. Σὲ ὁποιαδήποτε ψεύτικη εἴδηση μοῦ λένε. Ἡ ἐγρόγορση τοῦ τώρα «ἐν καθάρσῃ νοός», «ἐν καθάρσῃ παθῶν», εἶναι τὸ πρῶτο βασικὸ μέγεθος. Αὐτὴ ἡ κάθαρση τῶν παθῶν καὶ λαὸς πιὰ νὰ μπορεῖ νὰ μετέχει ζωντανὰ στὴν Ἐκκλησία ἀγαπητικά, ἐν κοινωνίᾳ. Νὰ ξεπεράσουμε τὶς μιζέριες μας, ὁ ῥόλος τῆς Ἐκκλησίας σήμερα εἶναι πολὺ δυνατός, μὴ τὸ ξεχνᾶμε. Σὰν κοινωνικὴ παρέμβαση στὸ σήμερα τοῦ τόπου. Μᾶς φοβοῦνται πάρα πολύ.
 

Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἕναν ἄμβωνα, ὁ ἄμβωνας δὲν εἶναι πολιτικός, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ τὸ κήρυγμα τὸ καθαρά, ξεσηκώνει λαό, τοῦ λέει γιὰ τὸ σήμερα τοῦ λέει γιὰ τὸ διπλανό, τοῦ λέει γιὰ τὴν ἀγάπη, εἶναι κάτι οὐσιαστικό. Πρέπει νὰ φλεγόμαστε.

Δὲν περιμένω κανένα μεσσία, ὁ Χριστὸς ἦρθε, δὲν περιμένω σωτήρα, ἀλλὰ ἐμεῖς στὸ σήμερα, τὸ τώρα, μὲ κάθαρση νοός, καὶ ἡ κάθαρση νοὸς θὰ εἶναι προσωπικὴ καὶ κοινωνικὰ ἀτομική.
Ὑπάρχει ἡ ἔννοια κάθαρση τῶν παθῶν μου. Ὀρθοδοξία καὶ ῥωμηός. Ἂν λείπουν αὐτὰ ἀπὸ τοὺς ἡγέτες, αὐτοὶ οἱ ἡγέτες δὲν εἶναι γιὰ τίποτε. Τότε θὰ πάω στὸν Παλαμὰ ποὺ λέει σ΄ ἕνα ποίημά του «ἂν δὲν ὑπάρχουν αὐτοὶ οἱ ἡγέτες, γιούχα καὶ γιούχα στὶς πατρίδες». Καὶ ἐμεῖς εἴμαστε ὑπεύθυνοι γι΄ αὐτό, γιατί ὁ λαὸς ἔχει εὐθύνη. Καὶ μποροῦμε νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς ἡγέτες στὸ χῶρο ποὺ βρισκόμαστε, νὰ εἴμαστε αὐτοκράτορες. Τόσα μεγέθη, ξεχάσαμε τὴ Ῥωμηοσύνη μας, τὴν Ὀρθοδοξίας μας καὶ ψαχνόμαστε ἀλλοῦ, σὲ κομματικὰ ἰδεολογήματα. Δὲν ἀκούω κανένα κομματικὸ ἰδεολόγημα, εἶναι ψευτιὲς ὅλα αὐτά, γιὰ νὰ πείσουν τὸ λαὸ ἀπὸ ΄δῶ ἢ ἀπὸ ΄κεῖ. Καὶ εὐρωπαϊστὲς καὶ ἀντευρωπαϊστές. Ἂν εἶναι ἀντιευρωπαϊστὴς χωρὶς Χριστὸ δὲ μὲ νοιάζει, δὲ γίνεται. Τί νὰ κάνω νὰ βγῶ ἀπὸ τὴν Εὐρώπη χωρὶς Χριστό; Ἐγὼ ὅπου πάω εἶμαι μὲ τὸ Χριστό, τί νὰ κάνω νὰ πάω στὴ δραχμὴ καὶ νὰ μὴ ξέρω Χριστό, τί νὰ τὸ κάνω; Θὰ γίνω καπιταλιστὴς τῆς Ῥωμηοσύνης; Ὄχι! Θὰ κουβαλήσω μαζί μου καὶ τὸν Χριστό.

Γιατί ὑπάρχει κρίση; Γιατί ξεχάσαν τὸ Χριστό, Χωρὶς Χριστὸ ὅλα εἶναι κρίση, ὅλα εἶναι μία τραγωδία, ὅλα εἶναι μία ἀποτυχία. Καὶ θυμηθεῖτε τοὺς Πατέρες τί λένε γιὰ τὴν πρωτογενή ἁμαρτία «ἐν τῷ Παρεδείσῳ», τί πάθανε; Εἴχανε ἐσκοτισμένο νοῦ, ἡ ῥίζα τοῦ κάθε κακοῦ καὶ τῆς κάθε κρίσεως.

Ὅταν ἐμφανίστηκαν τὰ δείγματα τῆς κρίσεως φώναζα, καὶ μὲ θεωροῦσαν ἠλίθιο. Λέω, εἶναι ψεύτικη κρίση, εἶναι κρίση ποὺ δὲν ἔχει ῥίζες, μᾶς τὴ φτιάξανε γιὰ νὰ πονᾶμε καὶ νὰ μᾶς ἔχουν στὰ χέρια τους, νὰ μᾶς ἔχουν πιόνια. Ἀλλὰ ἂν εἴμαστε κοντὰ στὸ Χριστό, λέω τὴ φράση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «Ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ τὰ πάντα κατέχοντες», εἶναι εὐαγγέλιό μου αὐτὴ ἡ φράση, αὐτὸ τὸ ζῶ καὶ τὸ ξέρω. Μπορεῖ νὰ τὸ κάνει ὁ ῥωμηός; Δὲν χρειάζεται οὔτε Μέρκελ, οὔτε Εὐρώπη, οὔτε τίποτε, χρειάζεται τὸ Χριστό του, μία ἀπόλυτη ἐλευθερία. Καὶ νὰ τοὺς δώσουμε ἕνα δεῖγμα ἐλευθερίας αὐτοῦ τοῦ λαοῦ ποὺ ἔτσι ἔζησε ἐλεύθερος! 

Ἡ Εὐρώπη χωρὶς τὴν Ἑλλάδα δὲν μπορεῖ, ἡ Ἑλλάδα νοηματοδότησε τὰ μεγάλα νοήματα. Καὶ φτύνουν τώρα τὴν Ἑλλάδα; Κι ἐμεῖς τὸ δεχόμαστε αὐτὸ τὸ πράγμα; Μᾶς χρειάζονται, εἶναι ὁ χῶρος ἐλευθερίας. Δὲν τὸ καταλάβαμε πού τοὺς δίνουμε τὴν ἔννοια τῆς ἐλευθερίας; Καὶ νὰ ποῦμε φεύγουμε γιατί εἴμαστε ἐλεύθεροι, νὰ φύγουν κι αὐτοὶ μαζί μας ἀπὸ ΄κεῖ, ἂν ἁρπάζουν τὴν Ἑλλάδα ἀφοῦ λέγονται Εὐρώπη.

orthodoxia-ellhnismos.gr