Σκέψεις ἐπάνω στὸ ἔκτρωμα Σύμφωνον Συμβιώσεως
Η
πατρίδα μας και η κοινωνία γενικότερα εδώ και πενήντα περίπου χρόνια
διέρχεται μία περίοδο αλλαγών των δομών των κοινωνικών θεσμών. Η
πνευματικότητα της γλώσσας μας και η ερμηνευτική περιεκτικότητα που την
διακρίνει επιδρά και στην πρακτική καθημερινότητα. Κάθε τόσο στην
γλώσσα μας γίνονται μεταξύ των λέξεων διαρθρωτικές αλλαγές, μετατάξεις,
μεταγγίσεις, μεταλλάξεις και κάθε είδος εμβολιασμού. Φαινόμενο που
επηρεάζει και παρασέρνει προς τα πού; την πνευματική, την σκεπτική, και
την νοητική πλευρά του ανθρώπου μπερδεύοντας την επικοινωνία και την
πρακτική εφαρμογή στην ίδια τη ζωή μας. Για να μας πείσουν στην νέα
δαιμονική πραγματικότητα μας βοηθάνε να προσγειωθούμε και να
αποδεχθούμε τις προτεινόμενες λύσεις της Νέας [δαιμονοποιημένης]
Εποχής. Η νέα εποχή οδηγεί να παράγουμε νέα λεκτικά μεταλλαγμένα
ηθικοκοινωνικά προϊόντα ως γνήσια, ανθρώπινα, κοινωνικά, θρησκευτικά
(διότι το χριστιανικά μάλλον έχει απαγορευθεί), και παγκόσμια. Η Νέα
Εποχή δίνει νέο νόημα στις λέξεις με διαρθρωτικό σκεπτικό, δηλαδή
παίρνεις το χέρι από τον ώμο και το κολλάς πίσω, κάπου στην πλάτη, με
την ελπίδα ότι θα αποδώσει περισσότερο.
Μέχρι «εχθές» γνωρίζαμε για Σύμφωνο φιλίας στις διακρατικές σχέσεις, και Σύμφωνα όπως Εργασίας, Αγοράς, εθιμικά και νομικά. Εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα έχουμε μία νέα σύνδεση λέξεων. Την γνωστή λέξη συζυγία, την εμβολιάσαμε με την λέξη συμβίωση, αυτή μας έδωκε ως καρπό τη νομιμοποίηση του ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ. Τελικά η πορεία του Κόσμου προχωρά μέσα από Σύμφωνα, όπως, Σύμφωνο Φιλίας, των πέντε, των επτά, των είκοσι, μη επίθεσης, Επίθεσης, Ανταλλαγής, Συναλλαγής, Παράδοσης, Οργάνωσης, Διάλυσης, κλπ. Το κάθε Σύμφωνο μπορεί να το αποδέχονται και να το υπογράφουν, ποτέ ένας, αλλά από δύο και επάνω σε απεριόριστο αριθμό. Στην κάθε Συμφωνία το κυρίαρχο ζήτημα είναι δίνω ή παίρνω, ή τι θα δώσω και τι θα πάρω και πότε. Οι συμφωνίες είναι πάντα για όλους τους συμμετέχοντες, για άλλους περισσότερο, για άλλους λιγότερο, ή στενάχωρες ή χαρούμενες. Στο πίσω το αθέατο μέρος η κάθε συμφωνία, το επιθυμητό μέρος της κάθε πλευράς είναι το συμφέρον, το κέρδος, ή η νίκη, διότι πρόκειται για τακτική που αποσκοπεί κάπου. Είναι εύκολο όταν η κοινωνία μετατραπεί σε μάζα και όχλο να περάσεις στην κοινωνία μία Συμφωνία στην πράξη και να την επιβάλλεις στους ανθρώπους, έστω σε βάρος της. Είναι και δύσκολο, διότι η κοινωνία έχει το πολλυσκεπτικό, το πολλύγνωμο, για κάθε τελική απόφαση και εφαρμογή, αφού για αυτήν γίνεται το κάθε νομοθέτημα, όταν και όποτε αποφασίζει μετά από παρατήρηση και διάκριση. Ο άνθρωπος μετρά με το ηθικό, το νομικό, το πρακτικό, και το ελπιζόμενο αποτέλεσμα το οποίο είναι σχεδόν πάντα απρόβλεπτο. Εδώ καταντά εκμεταλλεύσιμος. Ο άνθρωπος έχει το ελεύθερο και το δικαίωμα, την επιλογή και την απόφαση να καθορίζει διά τον εαυτό του ή το καλό και ωφέλιμο, ή το κακό και επιζήμιο για αυτόν. Ένα μεταλλαγμένο κοινωνικό και ζωτικής σημασίας προϊόν είναι και το γνωστό σε όλους και πολυσυζητημένο ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ. Η λέξη συμβίωση είναι γνωστή. Ο άνθρωπος στη ζωή του συνάπτει και υπογράφει κάθε είδους εμπορικές «συμβιώσεις», οικονομικές «συμβιώσεις» και άλλες συμφωνίες. Στη λέξη συμβίωση φαίνεται πως εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Η «ελπιδοφόρα» Νέα Εποχή τι έχει κάνει. Από τις βασικές λέξεις στήριγμα της κοινωνίας η νέα εποχή πάλιωσε το περιεχόμενο κάθε αρχής και αξίας στη ζωή μας, σκόπιμα. Οδήγησε σιγά-σιγά, λίγο-λίγο καθώς λέγουν οι Πατέρες. Αυτό έγινε με τον χριστιανικό γάμο, τον οποίο τον οδήγησε στην πλειοψηφία του σε αποτυχία και αδιέξοδο. Παίρνει την ίδια λέξη αφού πείσθηκε η κοινωνία να πετάξει ως παλιά και άχρηστη, από τον γάμο την χριστιανική διδασκαλία και της δίνει νέο πρόγραμμα, νέο όραμα, νέα μέθοδο, νέο χρώμα, με νέο περιεχόμενο. Σου προτείνει να την δοκιμάσεις και να την φορέσεις ανάποδα, διότι είναι διπλής όψεως, ωσάν τα μπουφάν. Αν πάλι δεν την δοκιμάσεις να μείνεις έξω, μακριά και εκτός γάμου, ή συμβίωσης. Αφού ο γάμος ως κοινωνικός θεσμός με υψηλή αξία ξέπεσε, δεν είναι πρότυπο συμβίωσης ανδρός μετά γυναικός. Η ελκτική δύναμη του γάμου έχει μειωθεί. Ήλθε ως εισβολέας η νέα εποχή απρόσκλητη; μάλλον όχι, να τον μεταλλάξει. Όλοι σήμερα λέγουν: δεν τραβάει ο γάμος των παιδιών, δεν πείθει τους νέους, πέρασε η εποχή του γάμου, δεν υπάρχουν βάσεις για γάμο, δεν έχει μέλλον ο γάμος, ο γάμος φοβίζει τους νέους, δεν υπάρχουν άνδρες ή γυναίκες για γάμο, η γυναίκα σήμερα δεν είναι για γάμο, τόσους αποτυχημένους γάμους έχουμε το χρόνο, τόσα διαζύγια, τόσα μικρά παιδιά μοιράζονται σε δύο αντιπάλους ή και εχθρούς μέχρι θανάτου, με αποτέλεσμα ο ως τώρα τυποποιημένος γάμος να μην είναι βιώσιμος. Διά αυτό όμως το κατάντημα δεν έχει καμία ευθύνη ο γάμος ως θεσμός, παρά ο άνθρωπος, ο άνδρας και η γυναίκα. Γάμος είναι κοινωνία προσώπων, γάμος είναι = οικογένεια και οικογένεια είναι = γάμος. Της κοινωνίας προηγείται η οικογένεια, της οικογένειας προηγείται ο γάμος, του γάμου προηγείται ο άνθρωπος στο πρόσωπο του άνδρα και της γυναίκας. Ο άνθρωπος καθιστά τον γάμο επιτυχημένο ή αποτυχημένο και όχι ο γάμος τον άνθρωπο. Ο γάμος δεν είναι αυτό που φαίνεται, αλλά αυτό που δεν φαίνεται. Κύριο στήριγμα του γάμου είναι το ηθικό και το πνευματικό και όχι το κοινωνικό, μα ούτε και άλλοι παράγοντες όπως, οικονομικό, επαγγελματικό, ταξικό κ.λπ. Ο χριστιανικός γάμος έχει ως βασικά συστατικά το γνήσιο και ακέραιο φύλο, την αγάπη, την ταπείνωση, την ειλικρίνεια, την αλληλοστήριξη, την αλληλοκατανόηση, το πνεύμα θυσίας για τον σύζυγο ή την σύζυγο, και το κυριότερο την υπακοή και των δύο στο θέλημα του Θεού. Όταν ο άνθρωπος έχει τα παραπάνω κεφάλαια, διότι περί αυτού πρόκειται, και τα επενδύσει στο γάμο, τότε ο γάμος είναι επιτυχημένος διότι οι δύο πλευρές είναι ήδη επιτυχημένες. Άλλως πως θα περάσει ειρηνικά η μακροχρόνια περίοδος του γάμου, η ισορροπία, η τεκνογονία κλπ. Η νέα εποχή θέλει από τον άνθρωπο το εξής: να πιστέψει ότι το κάθε χθες και προχθές και ότι συνεπάγεται με αυτό είναι παλιό, άρα άχρηστο, άρα για πέταμα, άρα για αντικατάσταση, άρα για συμπλήρωση με κάτι άλλο πιο νέο; πιο όμορφο; πιο αποδοτικό; κλπ. το οποίο ήδη έχουν έτοιμο, εννοείται για εσένα εργάζονται και εσένα αγαπούν. Από εσένα απαιτούν τυφλή υποταγή, αφού τους πίστεψες ότι, «εργάζονται» και «αγρυπνούν» και «δαπανούνε» χρήματα για εσένα. Έτσι απλά μας σερβίρουν έναν γάμο νέο, όχι όπως ο παλιός. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να έχεις σώνει και καλά έναν άνδρα και μία γυναίκα για την διατήρηση της κοινωνικότητας και της διαιώνισης της δημιουργίας. Μπορείς και με δύο, και με τρείς, και με πέντε γυναίκες να έχεις την νέα οικογένεια. Μπορείς και με δύο άνδρες, και με τρείς, και με πέντε (βάλε όποιον αριθμό θέλεις) να έχεις ας πούμε οικογένεια, τώρα τι είδους οικογένεια θα είναι, μόνο με άνδρες ή μόνο με γυναίκες, ψάξτο και λίγο μόνος σου. Με ποια βάση και ποιες αρχές όμως; Καθιερώνουν ένα νομοθετικό έργο το οποίο αύριο θα έχει α] πρόβλημα, β] ένσταση, γ] πρόταση για συμπλήρωση, δ] αντικατάσταση και όποια ε] αλλαγή, τροποποίηση κλπ. αφού κάθε χθεσινό παλιώνοντας μέσα στο χρόνο θα θέλει πέταμα και αντικατάσταση με ένα άλλο νέο; Αυτά δεν μας λέγει η νέα εποχή; Ότι χθεσινό και παλιό το πετάς, και πας σε κάτι πιο νέο.
Στον γάμο τον παλιό που ξέραμε συμμετέχουν εξ ίσου και οι δύο, άνδρας και γυναίκα, εθελοντικά από συμφώνου ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Όπου θα μας πούνε για παλαιούς προβληματικούς γάμους, το πρόβλημα δεν ήταν ο θεσμός, ούτε το κοινωνικό πλαίσιο, αλλά το άτομο, πότε ο άνδρας και πότε η γυναίκα με τον διεστραμμένο νου, και τις λάθος επιλογές και αποφάσεις, και αυτό επειδή δεν έκαναν υπακοή στο νόμο του Θεού. Στον γάμο πρέπει να υπάρχει όσο γίνεται στον τέλειο βαθμό η ανοχή, η υπομονή, η κατανόηση, η εμπιστοσύνη, η ειλικρίνεια, ο σεβασμός, η συναίσθηση, η θυσία, η υπακοή και η αγάπη όπως την ορίζει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Εκεί πλέον ως άνδρας και ως γυναίκα θυσιάζεις-υποτάσσεις τον εαυτό σου στον πλησίον, αυτοθυσιάζεσαι διά τον πλησίον ο οποίος είναι εικόνα Θεού, και διά όλη την τοπική κοινότητα.
Στην συμφωνητική συμβίωση, της νέας εποχής το σκεπτικό και η απόφαση που παίρνεις είναι να θυσιάσεις τον όποιον πλησίον του ιδίου φύλου χάριν όποιας σκοπιμότητας. Το διεστραμμένο πάθος της αγάπης, οδήγησε πολλούς και πολλές φορές, να θυσιάζουν τους ομόφυλους συζύγους διότι ξέφυγαν μακριά από το όριο της χριστιανικής πίστης στην συζυγία. Στο βάθος μπορεί να κρύβεται προβολή, κάθε επιδιωκόμενη επιτυχία, φιλοδοξία, πιθανόν εκμετάλλευση, απάτη, εκδίκηση, οικονομικά οφέλη. Αυτή η συμμετοχή σε αυτόν τον συνεταιρισμό γιατί όχι, είναι δυνατόν να κρύβει διάφορες αναδυόμενες εγκληματικές οργανώσεις, συστηματικές συνεργασίες για όποιο αποτέλεσμα, και κάθε διαστροφή.
Ο Θεός, η Δημιουργία έφτιαξε άνδρα και γυναίκα, αρσενικό και θηλυκό είδος. Ως Θεός Δημιουργός για την επιτυχημένη πορεία του ανθρώπου, ανδρός και γυναικός, έδωκε εντολές ώστε ποτέ να μην παλιώσει αυτό το κατασκεύασμα του κατασκευαστή Θεού, και ως εκ τούτου μην παλιώνοντας ποτέ, ποτέ να μην πεταχτεί. Έτσι θα ήταν αχρείαστη η Νέα εποχή με τα μεταλλαγμένα προϊόντα της. Η νέα εποχή στην ουσία είναι σαν εισβολή ξένων εχθρικών στρατευμάτων σε μία ευνομούμενη χώρα.
Ο Διάβολος προσπάθησε να διαστρέψει τα γινόμενα και τα λεγόμενα του Θεού στον άνθρωπο. Αργότερα ο Χριστός είπε: «Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη». Από παλιά ο άνθρωπος ρέπει προς τη διαστροφή. Το ερμηνευτικό λεξικό λέγει για τη διαστροφή ότι, α) είναι κάτι στραβά, γυρισμένο ανάποδα, όχι ίσια κατά τον κανόνα και κατά το ορθό, αντίθετα, αντιμέτωπα. β) Διάστρεμμα το λέγουν οι γιατροί το γυρισμένο πόδι. γ) Διεστραμμένος μιλάμε για άνθρωπο, ανάποδος, αντίθετος, στραβός, όχι ίσιος. δ) Σήμερα τον λέμε και φρενοβλαβή, διεφθαρμένο, διαβολεμένο, αλλοιωμένο, ή και σχιζοφρενή. ε) Διαστροφή είναι εκτροπή ή και ανατροπή των κεκτημένων αξιών.
Η διαστροφή έχει φορά προς τα κάτω χωρίς όριο και σταματημό. Όταν το μικρό και αδύναμο παιδί αντί να του δίνεις στοργή και αγάπη, εσύ σαν μάνα του δίνεις ξύλο και πληγές, αυτή η τακτική είναι διεστραμμένη, ο δε γονέας αυτός ο άνδρας είναι διεστραμμένος, ή δε γυναίκα είναι διεστραμμένη. Στο βάθος γίνεται αντιληπτό ότι αυτοί οι άνθρωποι πήραν από την κοινωνία και την εποχή που έζησαν αγωγή διεστραμμένη. Τελικά στην πράξη «απολαμβάνουμε» την ατομική διαστροφή που έγινε κοινωνική=συνολική=γενική, και αύριο πανδημία και παγκόσμια ή την κοινωνική διαστροφή που εκφράζεται ατομικά, που τα κρούσματα όλο και αυξάνουν.
Η πορεία του ανθρώπου έχει αφετηρία και κατεύθυνση ευθύγραμμη προς το Θεό. Η κάθε στροφή είναι αναγνώριση και θέση λάθους της πορείας. Επιβάλλεται επανεξέταση, επαναπρογραμματισμός, επαναπροσδιορισμός, διόρθωση και επιστροφή. Τάσεις διαστροφής δεν έχουν θέση στο λογικό ανθρώπινο είδος. Η διαστροφή μόνο στο ζωικό βασίλειο δικαιολογείται, αλλά και εκεί σημαντικό είναι η ισορροπία. Η διαστροφή δεν είναι έμφυτη στον άνθρωπο. Είναι απόκτημα καθ΄ οδόν της ζωής. Η κάθε διαστροφή είναι δαιμονισμός και διδακτή από τον πονηρό μόνο, όχι όμως από το Θεό. Πίσω από αυτή την απαίτηση, το δικαίωμα και την κάλυψη νομιμότητας της παρανομίας, θα δημιουργηθούν άλλοθι, αρχές αδίκου δικαίου, θα ανατραπεί το κοινωνικό, και το ηθικό, που διατηρεί την ισορροπία ιδίως στις χριστιανικές κοινωνίες που διέπονται από τις αρχές του Χριστιανισμού. Άραγε η σκέψη, η πρόταση και όλη η τακτική για την υλοποίηση του Συμφώνου Συμβίωσης είναι ολοκληρωτικά Δαιμονική. Το φαινόμενο είναι παλιό, ποτέ όμως δεν το υιοθέτησαν οι Χριστιανικές κοινωνίες στο ήθος και στην πίστη, τις αρετές και τις αξίες. Τώρα τι έχει συμβεί και ο Χριστιανικός κόσμος έγινε φίλος και οπαδός της διαστροφής; Είναι περίπτωση που θα πρέπει τα ακαδημαϊκά πνεύματα του πολιτισμένου κόσμου της Δύσεως [αν δεν έδυσε ακόμη] όπως αυτοαποκαλούνται ή τους ονομάζουν, να ηγηθούν συναγερμού και εκστρατείας, πριν είναι αργά. Η Εκκλησία του Χριστού διά της Γραφής και των Πατέρων έχει καταθέσει το όραμα, το πρόγραμμα, και τις προτάσεις για κάθε επιτυχημένο αποτέλεσμα, χωρίς να παλιώνει και χωρίς ο χριστιανικός γάμος να είναι για πέταμα και αλλαγή.
Η συμβίωση μέσα στα πλαίσια της οικογένειας είναι αυτή του ετερόφυλου ζεύγους. Δεν νοείται συμβίωση ομοφύλων ως οικογένεια. Αύριο θα είναι Σύμφωνο τριών, τεσσάρων, πέντε και πάνω ατόμων και ομόφυλων και ετερόφυλων μαζί, σε αναβαθμισμένη έκδοση του ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ. Ποιος τότε θα τολμήσει να διαφωνήσει, να αντισταθεί, για να αποτρέψει τα χειρότερα που θα ακολουθήσουν; Η Νέα Εποχή έχει αρχιτεκτονική μέθοδο και τακτική. Σήμερα κτίζεται στη δική μας Ελληνική κοινωνία το νομικό πλαίσιο για την συμβίωση και τον τύπο οικογένειας ως βάση, αύριο θα προσθέσει προστατευόμενα μέλη, [ας μην αμφιβάλλουν κάποιοι, θα βρεθεί νομικός τρόπος] χωρίς περιορισμό σε αριθμό. Σε άλλες κοινωνίες λειτουργεί πρακτικά το Σύμφωνο Συμβίωσης από πολλά χρόνια και απλά ήλθε ο νόμος να επικυρώσει, να σφραγίσει και να νομιμοποίηση το φρούτο αυτό της νέας εποχής. Ο έχων οικονομική άνεση θα κτίζει κοινωνικές ομάδες με την κάλυψη του ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ.
Μέχρι «εχθές» γνωρίζαμε για Σύμφωνο φιλίας στις διακρατικές σχέσεις, και Σύμφωνα όπως Εργασίας, Αγοράς, εθιμικά και νομικά. Εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα έχουμε μία νέα σύνδεση λέξεων. Την γνωστή λέξη συζυγία, την εμβολιάσαμε με την λέξη συμβίωση, αυτή μας έδωκε ως καρπό τη νομιμοποίηση του ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ. Τελικά η πορεία του Κόσμου προχωρά μέσα από Σύμφωνα, όπως, Σύμφωνο Φιλίας, των πέντε, των επτά, των είκοσι, μη επίθεσης, Επίθεσης, Ανταλλαγής, Συναλλαγής, Παράδοσης, Οργάνωσης, Διάλυσης, κλπ. Το κάθε Σύμφωνο μπορεί να το αποδέχονται και να το υπογράφουν, ποτέ ένας, αλλά από δύο και επάνω σε απεριόριστο αριθμό. Στην κάθε Συμφωνία το κυρίαρχο ζήτημα είναι δίνω ή παίρνω, ή τι θα δώσω και τι θα πάρω και πότε. Οι συμφωνίες είναι πάντα για όλους τους συμμετέχοντες, για άλλους περισσότερο, για άλλους λιγότερο, ή στενάχωρες ή χαρούμενες. Στο πίσω το αθέατο μέρος η κάθε συμφωνία, το επιθυμητό μέρος της κάθε πλευράς είναι το συμφέρον, το κέρδος, ή η νίκη, διότι πρόκειται για τακτική που αποσκοπεί κάπου. Είναι εύκολο όταν η κοινωνία μετατραπεί σε μάζα και όχλο να περάσεις στην κοινωνία μία Συμφωνία στην πράξη και να την επιβάλλεις στους ανθρώπους, έστω σε βάρος της. Είναι και δύσκολο, διότι η κοινωνία έχει το πολλυσκεπτικό, το πολλύγνωμο, για κάθε τελική απόφαση και εφαρμογή, αφού για αυτήν γίνεται το κάθε νομοθέτημα, όταν και όποτε αποφασίζει μετά από παρατήρηση και διάκριση. Ο άνθρωπος μετρά με το ηθικό, το νομικό, το πρακτικό, και το ελπιζόμενο αποτέλεσμα το οποίο είναι σχεδόν πάντα απρόβλεπτο. Εδώ καταντά εκμεταλλεύσιμος. Ο άνθρωπος έχει το ελεύθερο και το δικαίωμα, την επιλογή και την απόφαση να καθορίζει διά τον εαυτό του ή το καλό και ωφέλιμο, ή το κακό και επιζήμιο για αυτόν. Ένα μεταλλαγμένο κοινωνικό και ζωτικής σημασίας προϊόν είναι και το γνωστό σε όλους και πολυσυζητημένο ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ. Η λέξη συμβίωση είναι γνωστή. Ο άνθρωπος στη ζωή του συνάπτει και υπογράφει κάθε είδους εμπορικές «συμβιώσεις», οικονομικές «συμβιώσεις» και άλλες συμφωνίες. Στη λέξη συμβίωση φαίνεται πως εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Η «ελπιδοφόρα» Νέα Εποχή τι έχει κάνει. Από τις βασικές λέξεις στήριγμα της κοινωνίας η νέα εποχή πάλιωσε το περιεχόμενο κάθε αρχής και αξίας στη ζωή μας, σκόπιμα. Οδήγησε σιγά-σιγά, λίγο-λίγο καθώς λέγουν οι Πατέρες. Αυτό έγινε με τον χριστιανικό γάμο, τον οποίο τον οδήγησε στην πλειοψηφία του σε αποτυχία και αδιέξοδο. Παίρνει την ίδια λέξη αφού πείσθηκε η κοινωνία να πετάξει ως παλιά και άχρηστη, από τον γάμο την χριστιανική διδασκαλία και της δίνει νέο πρόγραμμα, νέο όραμα, νέα μέθοδο, νέο χρώμα, με νέο περιεχόμενο. Σου προτείνει να την δοκιμάσεις και να την φορέσεις ανάποδα, διότι είναι διπλής όψεως, ωσάν τα μπουφάν. Αν πάλι δεν την δοκιμάσεις να μείνεις έξω, μακριά και εκτός γάμου, ή συμβίωσης. Αφού ο γάμος ως κοινωνικός θεσμός με υψηλή αξία ξέπεσε, δεν είναι πρότυπο συμβίωσης ανδρός μετά γυναικός. Η ελκτική δύναμη του γάμου έχει μειωθεί. Ήλθε ως εισβολέας η νέα εποχή απρόσκλητη; μάλλον όχι, να τον μεταλλάξει. Όλοι σήμερα λέγουν: δεν τραβάει ο γάμος των παιδιών, δεν πείθει τους νέους, πέρασε η εποχή του γάμου, δεν υπάρχουν βάσεις για γάμο, δεν έχει μέλλον ο γάμος, ο γάμος φοβίζει τους νέους, δεν υπάρχουν άνδρες ή γυναίκες για γάμο, η γυναίκα σήμερα δεν είναι για γάμο, τόσους αποτυχημένους γάμους έχουμε το χρόνο, τόσα διαζύγια, τόσα μικρά παιδιά μοιράζονται σε δύο αντιπάλους ή και εχθρούς μέχρι θανάτου, με αποτέλεσμα ο ως τώρα τυποποιημένος γάμος να μην είναι βιώσιμος. Διά αυτό όμως το κατάντημα δεν έχει καμία ευθύνη ο γάμος ως θεσμός, παρά ο άνθρωπος, ο άνδρας και η γυναίκα. Γάμος είναι κοινωνία προσώπων, γάμος είναι = οικογένεια και οικογένεια είναι = γάμος. Της κοινωνίας προηγείται η οικογένεια, της οικογένειας προηγείται ο γάμος, του γάμου προηγείται ο άνθρωπος στο πρόσωπο του άνδρα και της γυναίκας. Ο άνθρωπος καθιστά τον γάμο επιτυχημένο ή αποτυχημένο και όχι ο γάμος τον άνθρωπο. Ο γάμος δεν είναι αυτό που φαίνεται, αλλά αυτό που δεν φαίνεται. Κύριο στήριγμα του γάμου είναι το ηθικό και το πνευματικό και όχι το κοινωνικό, μα ούτε και άλλοι παράγοντες όπως, οικονομικό, επαγγελματικό, ταξικό κ.λπ. Ο χριστιανικός γάμος έχει ως βασικά συστατικά το γνήσιο και ακέραιο φύλο, την αγάπη, την ταπείνωση, την ειλικρίνεια, την αλληλοστήριξη, την αλληλοκατανόηση, το πνεύμα θυσίας για τον σύζυγο ή την σύζυγο, και το κυριότερο την υπακοή και των δύο στο θέλημα του Θεού. Όταν ο άνθρωπος έχει τα παραπάνω κεφάλαια, διότι περί αυτού πρόκειται, και τα επενδύσει στο γάμο, τότε ο γάμος είναι επιτυχημένος διότι οι δύο πλευρές είναι ήδη επιτυχημένες. Άλλως πως θα περάσει ειρηνικά η μακροχρόνια περίοδος του γάμου, η ισορροπία, η τεκνογονία κλπ. Η νέα εποχή θέλει από τον άνθρωπο το εξής: να πιστέψει ότι το κάθε χθες και προχθές και ότι συνεπάγεται με αυτό είναι παλιό, άρα άχρηστο, άρα για πέταμα, άρα για αντικατάσταση, άρα για συμπλήρωση με κάτι άλλο πιο νέο; πιο όμορφο; πιο αποδοτικό; κλπ. το οποίο ήδη έχουν έτοιμο, εννοείται για εσένα εργάζονται και εσένα αγαπούν. Από εσένα απαιτούν τυφλή υποταγή, αφού τους πίστεψες ότι, «εργάζονται» και «αγρυπνούν» και «δαπανούνε» χρήματα για εσένα. Έτσι απλά μας σερβίρουν έναν γάμο νέο, όχι όπως ο παλιός. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να έχεις σώνει και καλά έναν άνδρα και μία γυναίκα για την διατήρηση της κοινωνικότητας και της διαιώνισης της δημιουργίας. Μπορείς και με δύο, και με τρείς, και με πέντε γυναίκες να έχεις την νέα οικογένεια. Μπορείς και με δύο άνδρες, και με τρείς, και με πέντε (βάλε όποιον αριθμό θέλεις) να έχεις ας πούμε οικογένεια, τώρα τι είδους οικογένεια θα είναι, μόνο με άνδρες ή μόνο με γυναίκες, ψάξτο και λίγο μόνος σου. Με ποια βάση και ποιες αρχές όμως; Καθιερώνουν ένα νομοθετικό έργο το οποίο αύριο θα έχει α] πρόβλημα, β] ένσταση, γ] πρόταση για συμπλήρωση, δ] αντικατάσταση και όποια ε] αλλαγή, τροποποίηση κλπ. αφού κάθε χθεσινό παλιώνοντας μέσα στο χρόνο θα θέλει πέταμα και αντικατάσταση με ένα άλλο νέο; Αυτά δεν μας λέγει η νέα εποχή; Ότι χθεσινό και παλιό το πετάς, και πας σε κάτι πιο νέο.
Στον γάμο τον παλιό που ξέραμε συμμετέχουν εξ ίσου και οι δύο, άνδρας και γυναίκα, εθελοντικά από συμφώνου ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Όπου θα μας πούνε για παλαιούς προβληματικούς γάμους, το πρόβλημα δεν ήταν ο θεσμός, ούτε το κοινωνικό πλαίσιο, αλλά το άτομο, πότε ο άνδρας και πότε η γυναίκα με τον διεστραμμένο νου, και τις λάθος επιλογές και αποφάσεις, και αυτό επειδή δεν έκαναν υπακοή στο νόμο του Θεού. Στον γάμο πρέπει να υπάρχει όσο γίνεται στον τέλειο βαθμό η ανοχή, η υπομονή, η κατανόηση, η εμπιστοσύνη, η ειλικρίνεια, ο σεβασμός, η συναίσθηση, η θυσία, η υπακοή και η αγάπη όπως την ορίζει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Εκεί πλέον ως άνδρας και ως γυναίκα θυσιάζεις-υποτάσσεις τον εαυτό σου στον πλησίον, αυτοθυσιάζεσαι διά τον πλησίον ο οποίος είναι εικόνα Θεού, και διά όλη την τοπική κοινότητα.
Στην συμφωνητική συμβίωση, της νέας εποχής το σκεπτικό και η απόφαση που παίρνεις είναι να θυσιάσεις τον όποιον πλησίον του ιδίου φύλου χάριν όποιας σκοπιμότητας. Το διεστραμμένο πάθος της αγάπης, οδήγησε πολλούς και πολλές φορές, να θυσιάζουν τους ομόφυλους συζύγους διότι ξέφυγαν μακριά από το όριο της χριστιανικής πίστης στην συζυγία. Στο βάθος μπορεί να κρύβεται προβολή, κάθε επιδιωκόμενη επιτυχία, φιλοδοξία, πιθανόν εκμετάλλευση, απάτη, εκδίκηση, οικονομικά οφέλη. Αυτή η συμμετοχή σε αυτόν τον συνεταιρισμό γιατί όχι, είναι δυνατόν να κρύβει διάφορες αναδυόμενες εγκληματικές οργανώσεις, συστηματικές συνεργασίες για όποιο αποτέλεσμα, και κάθε διαστροφή.
Ο Θεός, η Δημιουργία έφτιαξε άνδρα και γυναίκα, αρσενικό και θηλυκό είδος. Ως Θεός Δημιουργός για την επιτυχημένη πορεία του ανθρώπου, ανδρός και γυναικός, έδωκε εντολές ώστε ποτέ να μην παλιώσει αυτό το κατασκεύασμα του κατασκευαστή Θεού, και ως εκ τούτου μην παλιώνοντας ποτέ, ποτέ να μην πεταχτεί. Έτσι θα ήταν αχρείαστη η Νέα εποχή με τα μεταλλαγμένα προϊόντα της. Η νέα εποχή στην ουσία είναι σαν εισβολή ξένων εχθρικών στρατευμάτων σε μία ευνομούμενη χώρα.
Ο Διάβολος προσπάθησε να διαστρέψει τα γινόμενα και τα λεγόμενα του Θεού στον άνθρωπο. Αργότερα ο Χριστός είπε: «Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη». Από παλιά ο άνθρωπος ρέπει προς τη διαστροφή. Το ερμηνευτικό λεξικό λέγει για τη διαστροφή ότι, α) είναι κάτι στραβά, γυρισμένο ανάποδα, όχι ίσια κατά τον κανόνα και κατά το ορθό, αντίθετα, αντιμέτωπα. β) Διάστρεμμα το λέγουν οι γιατροί το γυρισμένο πόδι. γ) Διεστραμμένος μιλάμε για άνθρωπο, ανάποδος, αντίθετος, στραβός, όχι ίσιος. δ) Σήμερα τον λέμε και φρενοβλαβή, διεφθαρμένο, διαβολεμένο, αλλοιωμένο, ή και σχιζοφρενή. ε) Διαστροφή είναι εκτροπή ή και ανατροπή των κεκτημένων αξιών.
Η διαστροφή έχει φορά προς τα κάτω χωρίς όριο και σταματημό. Όταν το μικρό και αδύναμο παιδί αντί να του δίνεις στοργή και αγάπη, εσύ σαν μάνα του δίνεις ξύλο και πληγές, αυτή η τακτική είναι διεστραμμένη, ο δε γονέας αυτός ο άνδρας είναι διεστραμμένος, ή δε γυναίκα είναι διεστραμμένη. Στο βάθος γίνεται αντιληπτό ότι αυτοί οι άνθρωποι πήραν από την κοινωνία και την εποχή που έζησαν αγωγή διεστραμμένη. Τελικά στην πράξη «απολαμβάνουμε» την ατομική διαστροφή που έγινε κοινωνική=συνολική=γενική, και αύριο πανδημία και παγκόσμια ή την κοινωνική διαστροφή που εκφράζεται ατομικά, που τα κρούσματα όλο και αυξάνουν.
Η πορεία του ανθρώπου έχει αφετηρία και κατεύθυνση ευθύγραμμη προς το Θεό. Η κάθε στροφή είναι αναγνώριση και θέση λάθους της πορείας. Επιβάλλεται επανεξέταση, επαναπρογραμματισμός, επαναπροσδιορισμός, διόρθωση και επιστροφή. Τάσεις διαστροφής δεν έχουν θέση στο λογικό ανθρώπινο είδος. Η διαστροφή μόνο στο ζωικό βασίλειο δικαιολογείται, αλλά και εκεί σημαντικό είναι η ισορροπία. Η διαστροφή δεν είναι έμφυτη στον άνθρωπο. Είναι απόκτημα καθ΄ οδόν της ζωής. Η κάθε διαστροφή είναι δαιμονισμός και διδακτή από τον πονηρό μόνο, όχι όμως από το Θεό. Πίσω από αυτή την απαίτηση, το δικαίωμα και την κάλυψη νομιμότητας της παρανομίας, θα δημιουργηθούν άλλοθι, αρχές αδίκου δικαίου, θα ανατραπεί το κοινωνικό, και το ηθικό, που διατηρεί την ισορροπία ιδίως στις χριστιανικές κοινωνίες που διέπονται από τις αρχές του Χριστιανισμού. Άραγε η σκέψη, η πρόταση και όλη η τακτική για την υλοποίηση του Συμφώνου Συμβίωσης είναι ολοκληρωτικά Δαιμονική. Το φαινόμενο είναι παλιό, ποτέ όμως δεν το υιοθέτησαν οι Χριστιανικές κοινωνίες στο ήθος και στην πίστη, τις αρετές και τις αξίες. Τώρα τι έχει συμβεί και ο Χριστιανικός κόσμος έγινε φίλος και οπαδός της διαστροφής; Είναι περίπτωση που θα πρέπει τα ακαδημαϊκά πνεύματα του πολιτισμένου κόσμου της Δύσεως [αν δεν έδυσε ακόμη] όπως αυτοαποκαλούνται ή τους ονομάζουν, να ηγηθούν συναγερμού και εκστρατείας, πριν είναι αργά. Η Εκκλησία του Χριστού διά της Γραφής και των Πατέρων έχει καταθέσει το όραμα, το πρόγραμμα, και τις προτάσεις για κάθε επιτυχημένο αποτέλεσμα, χωρίς να παλιώνει και χωρίς ο χριστιανικός γάμος να είναι για πέταμα και αλλαγή.
Η συμβίωση μέσα στα πλαίσια της οικογένειας είναι αυτή του ετερόφυλου ζεύγους. Δεν νοείται συμβίωση ομοφύλων ως οικογένεια. Αύριο θα είναι Σύμφωνο τριών, τεσσάρων, πέντε και πάνω ατόμων και ομόφυλων και ετερόφυλων μαζί, σε αναβαθμισμένη έκδοση του ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ. Ποιος τότε θα τολμήσει να διαφωνήσει, να αντισταθεί, για να αποτρέψει τα χειρότερα που θα ακολουθήσουν; Η Νέα Εποχή έχει αρχιτεκτονική μέθοδο και τακτική. Σήμερα κτίζεται στη δική μας Ελληνική κοινωνία το νομικό πλαίσιο για την συμβίωση και τον τύπο οικογένειας ως βάση, αύριο θα προσθέσει προστατευόμενα μέλη, [ας μην αμφιβάλλουν κάποιοι, θα βρεθεί νομικός τρόπος] χωρίς περιορισμό σε αριθμό. Σε άλλες κοινωνίες λειτουργεί πρακτικά το Σύμφωνο Συμβίωσης από πολλά χρόνια και απλά ήλθε ο νόμος να επικυρώσει, να σφραγίσει και να νομιμοποίηση το φρούτο αυτό της νέας εποχής. Ο έχων οικονομική άνεση θα κτίζει κοινωνικές ομάδες με την κάλυψη του ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ.
Μήπως αυτό είναι αντιγραφή του Συμφώνου
των εμίρηδων του Μουσουλμανισμού; Μήπως η Νέα Εποχή θέλει να παράγει
ανθρώπους όπως παράγονται τα άλογα ζώα σε φάρμες ή ψάρια σε
ιχθυοτροφεία; Δεν θα έπρεπε αυτό να ανησυχεί τον «πολιτισμένο» και
χριστιανικό κόσμο; Για τα μάτια και τις εντυπώσεις πόσο κόπτονται
κάποιοι πνευματικοί «ηγέτες» που πιστεύουν ότι είναι εις «τύπον» και
«τόπον» Χριστού, καθώς για τις κοινωνικές, πολιτικές, ηθικές, και
νομικές εκτροπές τι λόγο έχουν; Τι πράττουν; Πόσοι από αυτούς δεν έχουν
υπογράψει μέσα τους κάποια άλλα Σύμφωνα Συμβίωσης ανθρώπων με πάθη,
ακόμη και θεών; Πόσοι καλύπτουν [ενώ γνωρίζουν] άτυπα Σύμφωνα Συμβίωσης
άλλων; Βεβαίως ΝΑΙ. Σε ανάλογα κοινωνικά εκτρώματα όπως, το ΣΥΜΦΩΝΟ
ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ, ή 1) προηγούνται ή 2) ακολουθούν τις κοινωνίες. 1) Το ότι τα
διάφορα Σύμφωνα Συμβίωσης ακόμη και να προηγούνται και να οδηγούν τις
κοινωνίες φανερώνει ότι, ή δεν υπάρχει ηθική βάση και αρχές στην
κοινωνία, ή οι πνευματικοί ηγέτες της κοινωνίας έχουν εκπέσει από τον
ρόλο τους, επιτρέποντας στους διεστραμμένους πολιτικούς ηγέτες να
προωθούν και να εφαρμόζουν, επιβάλλοντας στην κοινωνία διεστραμμένο
τρόπο ζωής, μη έχοντας αντίπαλο, ή ότι η κοινωνία είναι διεστραμμένη μια
και αυτή επιλέγει τα ίδια της τα παιδιά, που εκ των πραγμάτων θα είναι
διεστραμμένα, αφού όλη η κοινωνία είναι και αυτή μάλλον διεστραμμένη.
Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί σήμερα το ότι ο λαός είναι καλλίτερος και
ανώτερος ή πολιτικά ή πνευματικά από τους ηγέτες του, πολιτικούς και
θρησκευτικούς ή το αντίθετο. Χαλασμένοι κοινωνία, χαλασμένα άτομα,
χαλασμένοι ηγέτες. Ότι είμαστε παράγουμε. Είναι πλέον κοινή διαπίστωση,
πως πρέπει να φρονιμέψει και ο λαός και οι ηγέτες. 2) Το ότι ακολουθούν
τις κοινωνίες φανερώνει ότι, μέρος τις κοινωνίας είναι μάλλον
ποδηγετούμενο, κατευθυνόμενο ή παρασυρόμενο από πρότυπα προσώπων και
σύγχρονα κοινωνικά ρεύματα διαστροφής, τείνει όμως προς αύξηση με
προοπτική να καταστεί κοινωνική δύναμη μάστιγα ή πανδημία αύριο, στην
οποία δεν θα μπορεί αργότερα κανένας θεσμός να αντισταθεί ή να
απορρίψει. Αυτές τις αντίπαλες δυνάμεις τις προτρέπουν και τις οδηγούν
σε μία αντιπαλότητα μεταξύ των για να φθαρούν. Πάλι η ευθύνη
μεταβιβάζεται στους πνευματικούς ηγέτες διότι, η αδιαφορία=αμέλεια [κατά
τους πατέρες θανάσιμο αμάρτημα] διά τη πορεία ζωής των τέκνων τους, που
τους κατείχε και τους κατέχει, εγκατέλειψαν την κοινωνία, που αυτό
σημαίνει ότι δεν είχαν ποτέ ζωντανή, προσωπική, και ολοκληρωμένη
κοινωνική σχέση με την κοινωνία. Ας πείσουν οι ποιμένες τους πιστούς ότι
πράγματι είναι φύλακες της πίστεως.
Φεβρουάριος 2016.
http://opoimhnokalos.blogspot.gr/2016/02/blog-post_19.html
Φεβρουάριος 2016.
http://opoimhnokalos.blogspot.gr/2016/02/blog-post_19.html
