"ΕΙΣ ΚΥΡΙΟΣ, ΕΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ, ΕΙΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ
ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΕΠΙ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΝ ΠΑΣΙΝ ΗΜΙΝ„
(Ἐφεσ. δ’. 5) βοᾶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Μία λοιπὸν πίστις, ἀλλὰ καὶ μία ἡ λατρεία
τοῦ Θεοῦ∙ ὅπως ΕΙΣ ὁ εὐλογητὸς Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, οὕτω καὶ ΜΙΑ ἡ Ἁγία Ἐκκλησία
Αὐτοῦ. Θέλω «ἵνα ὦσιν ἔν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν» (Ἰωάννου ΙΖ’ 22) ἀκούομεν ἀπὸ τοῦ
στόματος τοῦ Κυρίου νὰ λέγῃ πρὸς τὸν Οὐράνιον Πατέρα Του κατὰ τὴν ἀρχιερατικὴν
πρὸ τοῦ ἑκουσίου πάθους Αὐτοῦ προσευχήν. Καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος λαλῶν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι παραγγέλει
πρὸς πάντας∙ «Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοὶ διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ
Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες καὶ μὴ ἧ ἐν ὑμῖν σχίσματα∙ ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ» (Α’ Κορινθ. α’ 10).
Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Πρόεδρος τῆς 7ης
Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ Ἱερὸς Ταράσιος βροντοφωνεῖ ∙ «οὐκ οἶδεν ὁ τῆς Ἐκκλησίας
νόμος καὶ ὄρος ἔριν ἢ φιλονικίαν, ἀλλ’ ὥσπερ οἶδεν ὁμολογεῖν εὐσεβῶς, ἕν
βάπτισμα, μίαν πίστιν, οὕτω καὶ συμφωνίαν μίαν ἐπὶ πνατὸς πράγματος Ἐκκλησιαστικοῦ».
Ἐλέγχων δὲ ὁ αὐτὸς ἱερὸς Ταράσιος τοὺς
σχίζοντας τὴν Ἐκκλησίαν μὲ τὴν καταπάτησιν τῶν ἱερῶν Αὐτῆς παραδόσεων,
κακοδόξους κηρύττει αὐτοὺς ἔμπροσθεν τῆς θείας ἐκείνης παρεμβολῆς τῆς
παρατάξεως Κυρίου.
«Οὐδὲν γὰρ «ἔστιν οὔτως ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εὐαπόδεκτον
καὶ εὐάρεστον ἢ τὸ ἑνωθῆναι ἡμᾶς καὶ γενέσθαι ΜΙΑ Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία,
καθ’ ἅ καὶ ἐν τῷ συμβόλῳ τῆς εἰλικρινοῦς ἡμῶν πίστεως ὁμολογοῦμεν ∙ καὶ αἰτοῦμαι
Σύνοδον Οἰκουμενικὴν συναθροισθῆναι, ἵνα γινώμεθα οἱ τοῦ ἑνὸς Θεοῦ ἕν, οἱ τῆς Ἁγίας
Τριάδος ἡνωμένοι καὶ ὁμόψυχοι καὶ ὁμότιμοι∙ οἱ τῆς κεφαλῆς ἡμῶν, σῶμα Χριστοῦ ἕν,
συναρμολογούμενον καὶ συμβιβαζόμενον∙ οἱ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οὐ κατ' ἀλλήλϝν, ἀλλὰ σὺν ἄλλήλοις·
οἱ τῆς ἀληθείας τὸ αὐτὸ φρονοῦντες καὶ λέγοντες καὶ μὴ ἦ ἔρις καὶ διχοστασία ἐν
ἡμῖν, ὅπως ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ἡ πάντα νοῦν ὑπερέχουσα φρουρήσῃ πάντας ἡμᾶς.
Ἰδοὺ λοιπὸν ποῖον ἦτο τὸ μέγα ἔργον τῶν Ἁγίων
καὶ Θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, οἱ ὁποῖοι ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τὰς σκέψεις αὐτὰς τοῦ
Θείου Πνεύματος, ἥνωσαν τὴν Ἐκκλησίαν, ἡ γαλήνη τῆς ὁποίας ἐταράσσετο καὶ ἀπὸ τὰς
κακοδοξίας τοῦ Ἀρείου καὶ πλείστων ἄλλων αἱρεσιαρχῶν καὶ ἀπὸ τὰς ἔριδας περὶ τοῦ
Πάσχα, καὶ οἱ ὁποῖοι σψγκροτήσαντες τὰς 7 πανσέπτους καὶ Οἰκουμενικὰς Συνόδους
καὶ ἑτέρας τοπικάς, παρέδωσαν τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ ἑνιαίαν, ὡ τὴν πολύτιμον
κιβωτὸν τῆς πίστεως ἀσύλητοω κατησφαλισμένος «ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσι» τῶν καρδιῶν
τῶν πιστῶν διὰ νὰ σώζεται ἀπρόσβλητος εἰς τὸν αἰῶνα ἀπὸ τῶν κυμάτων τοῦ
κατακλυσμοῦ τῶν αἱρέσεων καὶ κακοδοξιῶν. Κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη δυστυχῶς ἡ Ἐκκλησία
τοῦ Χριστοῦ εὑρίσκεται εἰς φοβερὸν κλύδωμα καὶ ταραχήν, ἡ ὁποία προέκυψεν ἐκ τῆς
ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου. Πρὸς πληρεστέραν κατανόησιν τῆς ἀσεβείας, τὴν ὁποίαν
περικείει τὸ Γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον παραθέτομεν τὰς ἀκολούθους Συνοδικὰς ἐπιστολὰς
πρὸς τοὺς
ἀπολειφθέντας Ἐπισκόπους τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Συνεχίζεται
