Ἐτέρα ἐπιστολή
Ἱσαποστόλου
Κωνσταντῖνου τοῦ Μεγάλουπρὸς τοὺς ἀπολειφθένταω ἐπισκόπους περὶ τῶν ἐν τῇ Συνόδῳ
τυποθέντων.
Κωνσταντῖνος σεβαστὸς ταῖς Ἐκκλησίαις. Ἀφοῦ
ἐδόκιμασα πόση χάρις τῆς Θείας δυνάμεως ἐπακολουθεῖ ἀπὸ τὴν εὐτυχίαν τῶν κοινῶν,
ἔκρινα, ὅτι τοῦτον τὸν σκοπὸν ἀρμόζει πρὸ πάντων νὰ ἐπιδιώξω, ὅπως εἰς τὰ
μακαριώτητα πλήθη τῆς ὅλης ἐκκλησίας, μία πίστις καὶ εἰλικρινὴς ἀγάπη, ὁμογνώμων
καὶ περὶ τὸν Παντοκράρα Θεὸν εὐσέβεια τηρῆται. Ἀλλ' ἐπειδὴ τοῦτο κατ' ἄ´λλον
τρόπον δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ λάβῃ ἀκλινῇ καὶ σταθερὰν τάξιν ἐὰν μὴ ἤθελε γίνει ἐξέτασις
τῶν ἐχόντων σχέσιν μὲ τὴν ἁγιωτάτην θρησκείαν ζητημάτων, εἰς τὸ αὐτὸ πάντων ὁμοῦ
συνελθόντων, δηλαδὴ τῶν πλειόνων Ἐπισκόπων ἐκάστοτε χάριν τοῦτου πλείστων ὅσων
συναθροισθέντων καὶ ἐγὼ ὁ ἴδιος ἤμην ἐν τῷ μέσῳ ὡς εἶς ἐξ αὐτῶν, διότι δὲν
δύναμαι νὰ ἀρνηθῶ, διὰ τὸ ὁποῖον μάλιστα χαίρω, ὅτι ὑπάρχω ὑμέτερος συνθεράπων
, ὅλα δὲ τὰ ζητη.ματα μέχρι τοσούτου ἔτυχον τῆς προσηκούσης ἐξετάσεως μέχρις ὅτου
ἐφανερώθη ἡ ἀρέσκουσα εἰς τὸν Θεὸν γνώμη, τὸν ἔφορον τῶν πάντων, ὡς πρὸς τὴν
συμφωνίαν τῆς ἑνότητος, ὥστε νὰ μὴ ὑπολείπεται τίποτε πλέον πρὸς διχόνοιαν ἢ ἀμφισβήτησιν
τῆς πίστεως. Ἔνθα καὶ περὶ τῆς Ἁγιωτάτης τοῦ Πάσχα ἡμέρας , γενομένης
συζητήσεως ἀπεφασίσθη ἀπὸ κοινοῦ , ὅτι εἶναι καλὸν εἰς μίαν ἡμέραν πάντες ἁπανταχοῦ
νὰ ἑορτάζωσι, διότι τὶ θὰ δυνηθῇ νὰ ὑπάρξῃ δἰ ἡμᾶς καλύτερον καὶ σεμνότερον ἀπὸ
τοῦ νὰ φυλάττεται ἡ Ἑορτὴ αὔτη, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἔχομεν λάβει τὴν ἐλπίδα μτῆς ἀθανασίας,
μὲ μίαν τάξιν καὶ φανερὸν λόγον εἰς ὅλους τοὺς χριστιανοὺς ἀδιαπτώτως, πρὸς
τούτοις καὶ ἐκεῖ εἶναι δυνατὸν νὰ διακρίνη τις,
ὅτι εἰς τόσον μέγα πρᾶγμα καὶ εἰς τοιαύτην ἑορτὴν τῆς θρησκείας δὲν ἐπιτρέπεται
νὰ ὑπάρχῃ διαφωνία, διότι εἰς ἡμᾶς ΜΙΑΝ ἡμέραν τῆς ἡμετέραω ἐλευθερίας,
τουτέστιτὴν του ἁγιωτάτου πάθους ὁ ἡμέτερος παρέδωκε Σωτήρ· Μία θέλει νὰ εἶναι ἡ
καθολικὴ Αὐτοῦ Ἐκκλησία τῆς ὁποίας ἄν τὰ μάλιστα εἰς πολλοὺς καὶ διαφόρους
τόπους τὰ μέλη εἶναι διηρημένα, ἀλλ' ὅμως διὰ τοῦ ἑνὸς Πνεύματος, τουτέστι τοῦ
Θείου βουλήματος θάλπονται.
Ἄς σκευθεῖ δὲ καὶ
ἡ τῆς ὑμετέρας ὁδιο.τητος ἀγχίνοια πόσον εἶναι δεινὸν καὶ ἀπρεπὲς κατ]α τ]αω αὐτὰς
ἡμέρας ἄλλοι μὲν νὰ καταγίνωνται εἰς νηστείας, ἄλλοι δὲ νὰ παρασκευάζουν
συμπόσια· καὶ μετὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Πάσχα,
ἄλλοι μὲν εἰς ἑορτὰς καὶ ἀνέσεις, ἅλλοι δὲ νὰ εἶναι ἀφωσιωμένοι εἰς ὡρισμένας
νηστείας. Διὰ τοῦτο λοιπὸν ἠθέλησεν ἡ Ἁγία Πρόνοια, νὰ τύχη τὸ πρᾶγμα τῆς
προσηκούσης ἐπανορθώσεως καὶ πρὸς μίαν διατύπωσιν τοῦτο νὰ ἄγηται, καθὼς ἐγὼ τοὐλάχιστον
νομίζω, ὅτι ὅλη διακρίνεται ἵνα δὲ τὸ Κεφάλαιον συντόμως εἴπω, ἀπὸ κοινοῦ εἰς
πάνταω ἤρεσεν ἡ ἁγιωτάτη ἑορτὴ τοῦ Πάσχα ἐν μιᾷ και τῇ αὐτῇ ἡμέερα νὰ τελῆται.
Τούτων οὕτω στοιχούντων ἀσμένως δέξασθε τὴν οὐράνιον Χάριν καὶ θείαν ὡς ἀληθῶς ἐντολήν.
Δι' ὃ εἰς ὅλους τοὺς ἀγαπητοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν ἐμφανίσαντες τὰ προγεγραμμένα ἤδη
καὶ τὸν προειρημένων λόγον καὶ τὴν παρατήρησιν τῆς ἁγιωτάτης ἡμέρας νὰ ὑποδέχεσθε
καὶ ὀφείλετε νὰ διατάττετε, ἵνα ὅταν, ἔλθω πρὸς τὴν ποθουμένην ὄψιν ἀπὸ πολλοῦ
τῆς ὑμετέρας διαθέσεως, δυνηθῶ εἰς μίαν καὶ τὴν αὐτὴν ἡμέραν τὴν Ἁγίαν ἑορτὴν
μεθ' ὑμῶν νὰ ἐπιτελέσω καὶ εὐφρανθῶ ἐν μέσῳ ὑμῶν. Ἕνεκεν πάντων βλέπω τὴν
διαβολικὴν ὠμότητα ὑπὸ τῆς Θείας δυνάμεως διὰ τῶν ὑμετέρων πράξεων νὰ καταργῆται,
ἀκμαζούσης πανταχοῦ τῆς ἡμετέρας πίστεως καὶ εἰρήνης καὶ ὁμονοίας.
Ὁ Θεὸς ἡμᾶς διαφυλάξει, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί ».
Συνεχίζεται
