Γράφει ο Χρήστος Αποστολίδης, Δικηγόρος

Η καταιγίδα των φορολογικών μέτρων και των πάσης φύσεως προαπαιτούμενων του μνημονίου που ψήφισε η Βουλή την προηγούμενη εβδομάδα, είναι αλήθεια ότι προκάλεσε ένα μούδιασμα στην ελληνική κοινωνία.

Τα δυσβάστακτα μέτρα που επιβλήθηκαν από την επί σειρά ετών αντιμνημονιακή, αλλά όψιμα σφόδρα μνημονιακή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ξεπέρασαν κάθε προσδοκία και πλέον δεν καταλείπεται καμία απολύτως αμφιβολία ότι τα χειρότερα έρχονται.

Είναι πράγματι άξια απορίας η αγανάκτηση και η έκπληξη των πολλών. Μόλις προ ενός (1) μηνός διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ που τις προκάλεσε τις κέρδισε πανηγυρικά επιτυγχάνοντας έναν εκλογικό θρίαμβο που και τα πλέον αισιόδοξα στελέχη του δεν ανέμεναν. Το κυβερνόν κόμμα κατήλθε στην προεκλογική παλαίστρα έχοντας μόλις ψηφίσει στα μέσα Αυγούστου το 3ο μνημόνιο, ενώ μετά βδελυγμίας αποκήρυσσε τα δύο πρώτα. Δεν μπορούσε συνεπώς ο ΣΥΡΙΖΑ να κρύψει από τους ψηφοφόρους την επικείμενη (μετά τις εκλογές) φοροεπιδρομή ούτε έκανε κάποια αξιοσημείωτη προσπάθεια για να τους καλοπιάσει. Και αυτοί τον αντάμειψαν παρά το γεγονός ότι στο δημοψήφισμα τους εξαπάτησε ρίχνοντας στον κάλαθο των αχρήστων το ΟΧΙ της πλειοψηφίας.

Όταν λοιπόν το εκλογικό σώμα είναι αλλοπρόσαλλο και απολαμβάνει να το χειραγωγούν δεν δικαιούται να ομιλεί. Με τις επιλογές του επιτρέπει στους κυβερνώντες να φορολογούν τα πάντα, εξασκώντας την δημιουργική τους φαντασία. Και όλα αυτά εντός των πλαισίων της δημοκρατικής νομιμοποίησης που παρέχει η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, τη δύναμη της οποίας οι πολίτες συνειδητά απεμπολούν επιλέγοντας την αποχή.

Η σκληρή αυτή διαπίστωση επιβάλλεται να μας θέσει όλους προ των ευθυνών μας. Όντας αναπαυμένοι στη βόλεψη του καναπέ μας, υφιστάμενοι την καθημερινή πλύση εγκεφάλου της τηλεόρασης, έχουμε χάσει την κρίση μας και την κοινή λογική.
Ή μήπως δεν τα είχαμε ποτέ, γινόμενοι θύματα ενός απαρχαιωμένου εκπαιδευτικού συστήματος που αναδεικνύει και ανταμείβει όσους μιμούνται και παπαγαλίζουν ;

Χρήστος Αποστολίδης
 
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω