ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΖΗΝΟΒΙΟΥ

Πνευματικά τέκνα

Οι άνθρωποι αγαπούσαν τον άγιο, πρώτα απ’ όλα για την άμεμπτη μοναχική ζωή του. Ήταν εργάτης της αδιάλειπτου ευχής τού Ιησού κι έβλεπαν ένα εσωτερικό φως να φωτίζει το πρόσωπό του.

Στον άγιο έρχονταν για να λάβουν πνευματικές νουθεσίες, παρηγοριά. να ανακουφίσουν τη συνείδησή τους με το μυστήριο της μετανοίας, να μιλήσουν για τις θλίψεις τους ή απλά για συμβουλές. Τον επισκέπτονταν όχι μόνο λαϊκοί και μοναχοί, αλλά και έμπειροι ιερείς και πνευματικοί. Έρχονταν για να ιδωθούν με τον στάρετς μητροπολίτη. Όλους έπρεπε να τούς υποδεχθεί, να τούς ταΐσει να τούς παρηγορήσει και να τούς στείλει στο σπίτι τους με δώρα. Από τον άγιο Ζηνόβιο κανείς δεν έφευγε με άδεια χέρια.

Είχε πλήθος πνευματικών τέκνων.

Πνευματικά τέκνα τού άγιου Ζηνοβίου ήταν όχι μόνο λαϊκοί και κληρικοί, αλλά και ιεράρχες της Εκκλησίας. Πνευματικός υιός τού άγιου Ζηνοβίου ήταν και ό πατριάρχης Ηλίας IV. Όταν τον έκειρε μοναχό, ό άγιος προείπε τη μέλλουσα πατριαρχική διακονία του στη Γεωργία. Πνευματικά τέκνα τού άγιου ήταν επίσης ό μητροπολίτης Λεόντιος (Γκυντίμωφ), ό άρχιμανδρίτης Βιτάλιος (Σιντορένκο). Ο πρωθιερεύς Αλέξανδρος Τσεσνοκώφ, ό πρωθιερεύς Γεώργιος Πιλγκούγεφ. ό άρχιμανδρίτης Μακάριος (Μπαλότωφ), ό πατήρ Νίκων, ό πατήρ Άνδρέας στη  μονή της Οδησσού, ό αρχιμανδρίτης Γουρίας (Κουζμ. από το Κινγκισέπ. ο αρχιμανδρίτης Ιννοκέν»,, (I Ιρασβίρνιν), ό πατήρ Βλάσιος Σούμιν και άλλοι διάκονοι της εκκλησίας τού Χριστού. Μετά τον θάνατο τού οσίου Ανδρονίκου τρέφονταν πνευματικά από τον άγιο οι μοναχοί  τού Γκλίνσκ (αργότερα αρχιμανδρίτες) Φιλάρετος  (Κουντίνωφ) και Βενιαμίν (Σελιβάνωφ). Ό πατήρ  Μπορίς Πιβοβάρωφ επίσης ερχόταν συχνά μαζί με  την οικογένεια του. Ό άγιος χειροτόνησε τον πατέρα Παύλο Κοσάτς και τον πατέρα Ραφαήλ (Καρελιν) τον έκειρε μονάχο και τον χειροτόνησε. Επίσης χειροτόνησε τον πατέρα Βιτάλιο και τον πάτερα Βασίλειο Σκρίπιν. αφού τελείωσε τέλειωσε το σεμινάριο  της Σταυρούπολης. ο πρωθιερείς Παύλος Κοσάτς ενθυμείται: «Την ημέρα της εορτής τού σταρετς ερχόταν τόσος κόσμος, πού πήγαινα στο αεροδρόμιο κι έπαιρνα τα εισιτήρια με τά πακέτα»

Μεταξύ των πνευματικών παιδιών του Ζηνοβίου ήταν και ο πατήρ Βασίλειος Χαλιάφσκο για τον όποιο διηγείται με πολύ ενδιαφέροντα ό πατήρ Παύλος Κοσάτς τά εξής: «Ό πατήρ Βασίλειος Χαλιάφκο ήταν προϊστάμενος στο Καλομένσκαγε. Είχε βασανισμένη ζωή. Ήταν λαϊκός άνθρωπος. Την περίοδο των διωγμών τον έπιασαν  ως πιστό και τον φυλάκισαν. Ή γυναίκα του τον  απαρνήθηκε. τον χώρισε κι έγραψε στην εφημερίδα ότι δεν μπορεί να ζει μαζί με έναν σκοταδιστή. Όταν εκείνος επέστρεψε. ό πατριάρχης Αλέξιος  τού έδωσε αμέσως σταυρό κοσμημένο και μίτρα

 

Τον έστειλε ατό Καλομένσκαγε λόγω του ότι δεν απαρνήθηκε την πίστη του και όντας λαϊκός, τά υπέμεινε όλα. Αμέσως του δόθηκε βραβείο. Επίσης, όπως φαίνεται, έκάρη μυστικά μοναχός-.

Ή ποιμαντική διακονία του αγίου Ζηνοβίου ήταν πολύπλευρη. Οι βασικές αρχές της πνευματικής τροφοδοσίας του ήταν ή θερμή προσευχή, ή πνευματική διάκριση και ή μακροθυμία. Έχοντας την εκ Θεού σοφία εμβάθυνε σε όλα τά μικρά μυστικά της καρδιάς του ανθρώπου και μπορούσε, ορθά και στον σωστό χρόνο, να δίνει στον έναν ή στον άλλο άνθρωπο συμβουλές σχετικά με τη σωτηρία του.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε το ότι για πολλά χρόνια ό άγιος Ζηνόβιος ήταν ό ζωντανός σύνδεσμος μεταξύ της Εκκλησίας της Ρωσίας και της Εκκλησίας της Γεωργίας, διακόνησε στη Γεωργία επί πέντε πατριαρχών κι έχαιρε αγάπης και σεβασμού από όλους. Με μεγάλο σεβασμό τον αντιμετώπιζαν και οι πατριάρχες της Ρωσικής Εκκλησίας Αλέξιος Α' και Ποιμήν. Στην ιστορία της Εκκλησίας της Γεωργίας ήταν ή μοναδική περίπτωση, στον εικοστό και εικοστό πρώτο αιώνα, πού άρχιερεύς και μάλιστα μητροπολίτης έγινε κάποιος μη Γεωργιανός στην εθνικότητα.

Συχνά στρέφουμε το βλέμμα μας στο παρελθόν. ακόμη και στη χριστιανική αρχαιότητα, για να βρούμε εκεί έναν φωστήρα, πού να αποτελέσει για μάς παράδειγμα αληθινής χριστιανικής ζωής.  Κύριος είπε: «οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ού κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. Ιό. 18). Η Εκκλησία τού Χριστού είναι ό ίδιος ό Χριστός και οι άνθρωποι που πήραν πάνω  στους ώμους τους τον βαρύ σταυρό του Χριστού, τον σήκωσαν άμεμπτα μέχρι το τέλος της ζωής τους εκπληρώνοντας τα λόγια του ευαγγελίου. , τά όποια το αναμμένο λυχνάρι τοποθετείται  στον  λυχνοστάτη (βλ. Μάρ. 4, 21), ώστε το φως της διδασκαλίας του Κυρίου μας. Ιησού Χριστού, να φωτίζει τον δρόμο προς τη σωτηρία. Γι' αυτό μιλά Σωτήρας Χριστός αμέσως μετά την επί του ' Όρους ομιλία Του. Ό άγιος Ζηνόβιος ασκήθηκε στην μονή του Γκλίνσκ, στα όρη του Καυκάσου και  έχοντας δοκιμαστεί από τον Κύριο, όπως ό χρυσός στο χωνευτήρι, ατσαλώθηκε πνευματικά. Ό Κύριος θέλησε να δοξάσει τον πιστό Του διάκονο. Σε αυτόν εκπληρώθηκαν τά λόγια του Κυρίου: «ούτος λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων όπως ίδωσιν υμών τά καλά έργα και δοξάσωσιν τον  πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. 5.)   Ό όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ  έλεγε: «Απόκτησε πνεύμα ταπεινό και χιλιάδες θα σωθούν γύρω σου».

 Τον άγιο Ζηνόβιο, κατά το σχήμα Σεραφείμ μπορούμε πράγματι να τον κατατάξουμε σ’ εκείνους τους πνευματικούς ανθρώπους, που και οι ίδιοι σώζονται και πολλούς σώζουν. Ακόμη και μόνο να βρισκόταν κανείς δίπλα σε αυτό τον πνευμονοφόρο στάρετς, λάμβανε τη Θεία χάρη μέσω τη μυστικής και αοράτου επικοινωνίας των ανθρωπινών ψυχών. Ζούσε και δίδασκε λόγω και έργω με ολόκληρη τη ζωή του, αποτελώντας παράδειγμα, προς μίμηση στην πίστη, την ταπείνωση και την υπακοή. 

Γέρων Ζηνόβιος - Στὴν χαρά και στὴν λύπη δόξα τῶ Θεῶ

ΤΣΕΣΝΟΚΩΦ ΖΗΝΟΒΙΟΣ