ΛΟΓΟΣ ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΣ ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ ΛΟΥΚΑ

Πατάπιος μοναχός Καυσοκαλυβίτης

Πολλή εὐφροσύνη καί ἄρρητη ἀγαλλίαση ἀπολαμβάνουμε, ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, πού ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἑορτάζει σήμερα. Τη μνήμη, ὄχι μόνο αὐτοῦ πού στάθηκε ἕνας ἀπό τούς Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου, καί κυρίως ἕνας ἀπό τούς τέσσερεις ἱερούς Εὐαγγελιστές Του, ἀλλά καί τοῦ προστάτου τῶν ἰατρῶν ἀλλά καί τῶν ζωγράφων τῶν ἱερῶν εἰκόνων τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Διαβάζοντας κανείς τόν Βίο τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, μεγάλη πνευματική ὠφέλεια μέλλει νά καρπωθεῖ. Διότι κατανυγομένη ἡ καρδία του ἀπό τήν ἀνάγνωσίν του, παρακινεῖται καί ἐγείρεται στή μίμησι τῆς ζωῆς του καί στήν κατά δύναμιν κατόρθωση τῶν θεομίμητων ἀρετῶν τοῦ Ἁγίου.

Ἐπειδή αὐτός ὁ πάνσοφος καί τρισμακάριος Λουκᾶς, ἀφοῦ καταφρόνισε ὅλα τά ἐπίγεια καί τερπνά τοῦ παρόντος βίου, καί αὐτήν ἀκόμη τήν ζωή του, ὁλοψύχως καί μέσα ἀπό τήν καρδιά του ἀγάπησε μόνο τόν γλυκύτατο Ἰησοῦ Χριστόν καί ἐπόθησε τά οὐράνια καί αἰώνια ἀγαθά. Γι' αὐτό καί ἀξιώθηκε ἀπό τόν ἐπουράνιο Βασιλέα Χριστό καί Θεό τῶν ὅλων, τήν αἰώνια καί ἀτελεύτητη ζωή καί τήν ἀνέκφραστη τρυφή τοῦ Παραδείσου...

(ι..) Ἄς ρίψουμε ὅμως ἕνα σύντομο βλέμμα καί σέ μία ἄλλη πτυχή τῆς ἁγιαστικῆς ζωῆς, τοῦ σήμερα ἑορταζομένου Ἁγίου. Ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας ἀναφέρει ὅτι ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς ὑπῆρξε ὁ πρῶτος ἁγιογράφος καί ὅτι ἦταν αὐτός ὁ ὁποῖος πρῶτος φιλοτέχνησε εἰκόνα τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ἐνῶ ἀκόμη ἐκείνη ἦταν ἐν ζωῇ. Ὁ ἴδιος ἄλλωστε στό ἱερό του Εὐαγγέλιο, μᾶς διέσωσε πλείστας ὅσες σημαντικές καί  πλούσιες πληροφορίες γιά τή Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ζωγραφίζοντας κάτα κάποιο τρόπο καί διά τοῦ λόγου του τήν μορφή τοῦ προσώπου τῆς Θεοτόκου πού στάθηκε ἡ ἀφορμή τῆς σωτηρίας μας.

Ἡ Παναγία λοιπόν, δέχθηκε μέ χαρά τήν εἰκόνα πού τῆς ζωγράφισε ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς καί εἶπε: « Ἡ χάρις τοῦ παρ' ἐμοῦ τεχθέντος εἴη μετ' αὐτῆς».  Ὁ ἅγιος Λουκᾶς στη συνέχεια ἱστόρησε καί ἄλλες εἰκόνες τῆς Παναγίας, οἱ περισσότερες ἀπό τίς ὁποῖες βρίσκονται στήν εὐλογημένη πατρίδα μας. Καί ἀπό τότε, ὅλες οἱ εἰκόνες τοῦ Κυρίου, τῆς Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων ἀκολουθοῦν τήν παράδοση τήν ὁποίαν ξεκίνησε ὁ πρῶτος ἀνάμεσα στούς ἁγιογράφους, ὁ ἀπόστολος Λουκᾶς.

Ἄλλωστε, τήν ψυχή κάθε δοκιμαζομένου Χριστιανοῦ, πού παρηγορεῖται ψάλλοντας τόν Παρακλητικό Κανόνα στή Θεοτόκο, ἀναπαύει τό γνωστό ἐκεῖνο τροπάριο πού ἀκούει, καθώς μέ εὐλάβεια προσκυνᾶ τήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου πού ὑπάρχει σε κάθε ὀρθόδοξο ναό: «Ἄλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μή προσκυνούντων τήν εἰκόνα σου τήν σεπτήν, τήν ἱστορηθεῖσα ὑπό τοῦ Ἀποστόλου, Λουκᾶ ἱερωτάτου τήν Ὁδηγήτριαν»...