ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ
Απο τις επιστολές του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς:
Στον άνθρωπο που λέει ότι πιστεύει στον Θεό αλλά δεν προσεύχεται…
Προσπάθησε και δυνάμωσε την πίστη μέσα σου. Με τον καιρό θα αισθανθείς την ανάγκη για προσευχή. Η πίστη σου δεν είναι δυνατή, γι αυτό δεν σε προτρέπει στην προσευχή.
Όταν πέσει λίγο νερό στον τροχό του νερόμυλου, ο τρόχος μένει ακίνητος. Όταν πέσει πολύ νερό , ο τροχός ξεκινά.
Η πίστη είναι πνευματική δύναμη. Η ολιγοπιστία δεν κινεί ούτε τον νου, ούτε την σκέψη περί Θεού, ούτε την καρδιά για προσευχή στον Θεό. Η μεγάλη πίστη κινεί και τον νου και την καρδιά και ολόκληρη την ψυχή του ανθρώπου. Όσο διαρκεί στον άνθρωπο η μεγάλη πίστη τόσο με την δύναμή της παρακινεί την ψυχή του στον Θεό.
Λές ότι διάβασες τον λόγο του Σωτήρα » οίδε γαρ ο πατήρ υμών ων χρείαν έχετε προ του υμάς αιτήσαι αυτόν» ( Ματθ. 6,8 ), μα εσύ από αυτό συμπέρανες, ότι η προσευχή δεν είναι διόλου απαραίτητη. Πράγματι ο Θεός γνωρίζει εκ των προτέρων όλα όσα μας χρειάζονται,αλλά όμως επιθυμεί να προσευχόμαστε σ” Αυτόν. Γι αυτό ο ίδιος ο Σωτήρας πρόσταξε να προσευχόμαστε ασταμάτητα, και μας έμαθε πώς να προσευχόμαστε.
Είναι εύκολο να εξηγηθεί αυτό στους γονείς παρά σε εσένα τον
ανύπαντρο. Κο΄τα, και οι γονείς ξέρουν εκ των προτέρων τι χρειάζονται τα
παιδιά τους, αλλά όμως απαιτούν από τα παιδιά τους να τους
παρακαλέσουν. Επειδή οι γονείς ξέρουν, ότι η παράκληση μαλακώνει και
απαλύνει την καρδιά του παιδιού, ότι την κάνει μετριόφρονα, ταπεινή,
σεμνή, υπάκουη,ελεήμονα και ευγενή. Βλέπεις λοιπόν, πόσες ουράνιες
σπίθες αναδύει η προσευχή από την καρδιά του ανθρώπου;
Διάβασα κάποτε πως ένας ταξιδιώτης κοντοστάθηκε μπροστά σε ένα σπίτι στην άκρη του δρόμου. Στο σπίτι οι εργάτες συζητούσαν. Ξαφνικά έγινε σιγή στο σπίτι. Οι εργάτες γονάτισαν να προσευχηθούν. Ένας από αυτούς βγήκε κι άρχισε να βηματίζει μπροστά απ” το σπίτι. Ο ταξιδιώτης τον ρώτησε:
-Τί κάνουν μέσα;
-Αυτοί προσεύχονται στον Θεό. Ενώ εγώ ντρέπομαι και βγήκα.
Ο ταξιδιώτης σώπασε και περίμενε
-Ποιόν περιμένεις; τον ρώτησε ο εργάτης
-Περιμένω, λέει, να βγει κάποιος να τον ρωτήσω για τον δρόμο.
-Μα γιατί δεν ρωτάς εμένα; Και εγώ μπορώ να σου τον δείξω.
Κουνά το κεφάλι ο ταξιδιώτης και του απαντά:
-Πώς θα μπορούσε να μου δείξει τον δρόμο κάποιος που ντρέπεται τον Θεό και τους αδελφούς του;
Νομίζω, ότι εσύ δεν ντρέπεσαι να προσευχηθείς, αλλά απλά έχεις αδύναμη πίστη. Να φροντίζεις το παιδί που έχεις μέσα σου. Όταν ανδρωθεί θα σου πληρώσει εκατονταπλάσια τον κόπο σου. Η ανδρωμένη πίστη θα κινήσει τον τροχό του είναι σου, και θα λάβεις νέα ζωή.
Ειρήνη και ευλογία Κυρίου
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
» Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται »
Ιεραποστολικές επιστολές Α”
Εκδόσεις » Εν πλω «
