Ἐκεῖνος ποὺ μὲ φόβον Θεοῦ νουθετεῖ ἤ τιμωρεῖ παιδαγωγικῶς αὐτὸν ποὺ ἁμαρτάνει, προξενεῖ εἰς τὸν ἐαυτόν του τὴν ἀντίθετην πρὸς τὸ σφάλμα τοῦ ἄλλου ἀρετή

τοῦ Ἁββᾶ Μάρκου

Αυτός που ασκεί εξουσία οφείλει να λέει στον υποτακτικό του αυτό που πρέπει να κάνει. Οταν εκείνος τον παρακούσει, οφείλει να του προαναγγέλει τους πειρασμούς που θα του έρθουν.

Αν ανέλαβες να διδάσκεις το θέλημα του Κυρίου και σε παρακούσει, να θλίβεσαι νοερά, αλλα να μην ταράζεται φανερά. Γιατί αν θλίβεσαι, δεν θα κατακριθείς μαζί με εκείνον που σε παράκουσε, ενώ αν ταράζεται, θα έχεις τον ίδιο πειρασμό με εκείνον.

Εκείνος που με φόβο Θεού νουθετεί ή τιμωρεί παιδαγωγικά αυτόν που αμαρτάνει, προξενεί στον εαυτό του την αντίθετη προς το σφάλμα του άλλου αρετή. Εκείνος όμως που επιπλήττει απο μνησικακία και κακή πρόθεση , θα πέσει στο ίδιο πάθος σύμφωνα με τον πνευματικό νόμο. 

Εκείνον που δεν σε υπακούει με τον πρώτο λογο μην τον πιέζεις με φιλονικία, αλλα το κέρδος που απέρριψε εκείνος, κέρδισε το εσυ. Η ανεξικακία σου θα σε ωφελήσει περισσότερο απο ότι η διόρθωση εκείνου