«Η χριστιανική ζωή είναι σπάνιο πράγμα σήμερα στην Ελλάδα…Υπάρχει μια υλιστική αντίληψη της ζωής, η οποία έχει φτάσει και στα άκρα…

Μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο καλείσθε να εργασθείτε και υπό αυτές τις δυσμενείς συνθήκες. Και θα πρέπει να εργασθείτε, οσοδήποτε λίγοι και να είστε.

Και αν ακόμη ο πατέρας σου, η μητέρα σου και τα αδέλφια σου δεν πιστεύουν, εσύ να πιστεύεις και να λες: «Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ την πίστη μου…»

Και αν ακόμη – υπόθεση κάνομε – έρθει ημέρα – που δεν θέλω να έρθει, προτιμότερο να σβήσει ο ήλιος παρά να έρθει τέτοια μέρα -, αν όμως έρθει τέτοια μέρα και η Ελλάς γονατίσει σε καινά δαιμόνια διεθνών συμβολισμών και καταστάσεων και μείνεις ένας στη μαρτυρική μας πατρίδα, μη γονατίσεις, αλλά να εξακολουθείς να πιστεύεις στο Χριστό. Διότι σου το λέγω και σου το τονίζω στηριζόμενος επάνω στη Γραφή – δεν θα νικήσουν οι πολλοί, θα νικήσουν οι ολίγοι, που θα μείνουν με τον Χριστό.

Γιατί ο Χριστός δεν απέθανε, ο Χριστός ζει και βασιλεύει εις αιώνας αιώνων. Κάτω από τα άστρα δεν υπάρχει άλλος, δεν υπάρχει άλλος παρά μόνο ο Ιησούς ο Ναζωραίος• ον, παίδες, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας• αμήν».
από το βιβλίο: «Αφυπνιστικά Σωτήρια Σαλπίσματα» – Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη (Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη).

simeiakairwn.wordpress.com