Πῶς θὰ ἦταν ἡ ζωή χωρίς Αὐτὴν τὴν Μάνα, τὴν Ἐλπίδα, τὴν Παρηγορίαν, τὴν Παναγίαν μας;
Ποιανοῦ τὸ ὄνομα θὰ κράζαμε σὲ κάθε ἀνάγκη καὶ εὐτυχία;
Ποιὸ χέρι ἅγιο θὰ σκούπιζε τὰ δάκρυα τοῦ πόνου;
Ποιά ἀπαντοχή θὰ βρίσκαμε τοῦ βίου τὴν παραζάλη;
Καὶ στὸν ἀγῶνα τὸν καλό ποιός θὰ μᾶς γλύκαινε σὰν πρόβαλε ἡ πρώτη δυσκολία;
Καὶ αυτὰ τὰ βράδυα τοῦ Αὐγούστου θὰ ἦταν ἄδεια χωρίς τροπάρια δικά Της.
Μὰ σίγουρα, ἄν Αὐτή ἡ πανάρετη καὶ
ταπεινόφρων Κόρη δὲν ἦταν στὴν ζωή μας, σίγουρα,
θὰ ἦταν ζωή χωρίς Ζώη,
χωρίς Χριστόν, χωρίς τὸν ποθητόν ΥἱόΝ Της.
Ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ εἰς τὴν Μάνα μας, στὴν πιό τρανή ἑορτήν Της!
Ἀρχιμ. Ἀρσένιος Χαλδαιόπουλος
