Ο πατήρ Μάξιμος, με τον συνηθισμένο ήρεμο
τρόπο του, μας αφηγήθηκε άλλη μια ιστορία. «Τον πρώτο χρόνο που ήμουν μοναχός
στο Αγιον Όρος, δημιουργήθηκε κάποια παρεξήγηση ανάμεσα σε έναν νεαρό ιερομόναχο
και το γέροντά του. Ο ιερομόναχος είχε αναστατωθεί επειδή άκουσε μια φήμη ότι ο
γέροντας σκοπεύει να αλλάξει το πρόγραμμα της δουλειάς του. Και καθώς ήταν νέος
και άπειρος, άρχισε να κακολογεί το γέροντα.
Εμείς
οι υπόλοιποι, αφελείς, και ακόμα πιο νέοι από αυτόν, δεν χάσαμε στιγμή πήγαμε
κατευθείαν στο γέροντα και του το είπαμε. Η αντίδραση του γέροντα ήταν: "Θα
τον κανονίσω στον εσπερινό. Θα τον κάνω να μην ξέρει πού να πάει να κρυφτεί”.
Πιστέψαμε ότι θα τον επιπλήξει αυστηρά.
»Θυμάμαι
ότι ήταν Σάββατο, πριν από τον εσπερινό. Ο γέροντας κατέβηκε από το κελί του,
που ήταν στον δεύτερο όροφο, και είπε στον ιερομόναχο με σοβαρό ύφος: "Έλα
στο ιερό. Θέλω να σου μιλήσω”. “Παναγία μου!”, μουρμουρίσαμε εμείς μεταξύ μας.
"Αλίμονο του”. Ο γέροντας θα τον "πειθαρχούσε” μέσα στο ιερό. Όλοι
περιμέναμε την εξέλιξη γεμάτοι αγωνία.
Ήμασταν σίγουροι ότι θα ακούσουμε
έντονες φωνές και επιπλήξεις, αφού θα τον μάλωνε, ο γέροντας. Εγώ έτυχε να
είμαι μέσα στο ιερό - μόλις είχα γίνει διάκονος και βοηθούσα στη λειτουργία.
Και τι νομίζετε ότι είδα; Μόλις μπήκαν στο ιερό, ο εξηνταπεντάχρονος γέροντας
έπεσε στα γόνατα μπροστά στον εικοσιπεντάχρονο μοναχό, του φίλησε τα πόδια και
ζήτησε συγχώρηση. "Με συγχωρείς, αδελφέ μου”, είπε στον ιερομόναχο. “Κάτι πρέπει
να έκανα και σε στενοχώρησα. Σε παρακαλώ, συγχώρησή με”. Ο άλλος, φυσικά,
αισθάνθηκε συντριβή, και άρχισε να κλαίει και να ζητά συγχώρηση από το γέροντα.
Με τη χάρη του Θεού, αποκαταστάθηκε η γαλήνη στο μοναστήρι και πήραμε όλοι μας
ένα πολύτιμο μάθημα».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΡΚΙΔΗΣ.
