Ὁ
Σεβαστὸς
Γέροντας
παπά Σάββας -- Ἐπιστολή Ὁμολογίας
πρὸς
συνασκητή
του.
Ὁ σεβαστὸς Γέροντας
π.Σάββας ἠκολούθει τὰς 19 Ἱ.Μονὰς τοῦ Ἁγ.Ὄρους νομίζων, ὅπως πολλοί, ὅτι
πρέπει εἰς τὰ τῆς Πίστεως νὰ κάνωμεν καὶ ὡρισμένας οἰκονομίας, ἄχρι
καιροῦ!...
Ἦτο ὅμως καλοπροαίρετος καὶ ἐνάρετος.
Τοῦτο εἶχον ἐκμεταλλευθῆ οἱ μνημονεύοντες καὶ κοινωνοῦντες μὲ οἰκουμενιστὰς νεοαγιορεῖται καὶ εἶχον πλαισιώσει τὸν Γέροντα μὲ συνεχεῖς ἐπισκέψεις. Εἶχον τοῦτον ὡς παράδειγμα πρὸς μίμησιν. Ἐὰν ὁ ζῆλος ἦτο καλός, ἔλεγον εἰς τοὺς ὑποτακτικούς των, δὲν θὰ τὸν ἡκολούθει καὶ ὁ ἐνάρετος π.Σάββας;
Ὅμως διεψεύσθησαν! Ὅταν ὁ «πατριάρχης» Δημήτριος συνελειτούργησεν μὲ τὸν πάπαν τῆς Ρώμης Δεκέμβριον τοῦ 1987, τότε ὁ Γέροντας ἐξανέστη! Δὲν ἠνέχθη ἡ ψυχή του νὰ εὑρίσκεται εἰς μίαν τοιαύτην, ἀνοικτὰ οἰκουμενιστικήν «ἐκκλησία». Ὁμοῦ μὲ ἑτέρους συνασκητάς του διεμαρτυρήθη καὶ διεχώρησεν τὴν εὐθύνην του ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἁγιορείτας ποὺ ἀκολουθοῦν τὰς 19 Ἱ.Μονάς.
Διέκοψεν τὸν ἐκκλησιασμόν του εἰς τὰς 19 Ἱ.Μονὰς καὶ εἰς ὅλα τὰ κελλία καὶ ἐξαρτήματα ποὺ ἀκολουθοῦν αὐτάς.
Ὅλοι οἱ μνημονεύοντες ἐξανέστησαν.
Μοναστηριακοὶ καὶ κελλιῶται προσέτρεξαν νὰ μεταπείσουν τὸν Γέροντα. Ἐστάθη ἀδύνατον. Αἱ ἐνοχλήσεις, ὅμως ἀπέβησαν συχναὶ καὶ φορτικαί.
Καταχωροῦμεν ἐπιστολήν του ἐν ἀντιγράφῳ, τὴν ὁποίαν ἀπέστειλεν εἰς συνασκητήν του παρενοχλοῦντα.
Ἡ ἐπιστολή του ἔχει ὡς ἑξῆς:
Ἱ.Κελλίον Ἅγιος Νικόλαος Καψάλα
13 Αὐγούστου 1991
Ἀγαπητὲ π.Νικόδημε, εὐλογεῖτε.
Κατὰ τὴν ἐπίσκεψίν σου, πρὸ ἡμερῶν, εἰς τὸ κελλίον μας, ἐπανέλαβες τοὺς ἀνορθοδόξους δογματισμούς σου ὅτι εἴμεθα ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἐπειδὴ δὲν μνημονεύομεν τὸν πατριάρχην Δημήτριον κι ἄλλα τινὰ διὰ τὰ ὁποῖα ἀναγκαζόμεθα καὶ γράφομεν τὰ κατωτέρω πρὸς καλυτέραν πληροφόρησίν σου, διότι τὰ ἐπιχειρήματά μας κατὰ τὴν συνομιλίαν μας, ἀφαιροῦν τὴν εἰρήνην σου καὶ συγχίζεσαι.
Εἰς τὸ Γεροντικὸν γράφει ὅτι ἐρωτηθεὶς ὁ Ἀββᾶς Ἀγάθων ἐὰν εἶναι ὑπερήφανος, πόρνος, αἱρετικός, ἀπήντησεν ὅτι τὰς πρώτας κατηγορίας, ἑμαυτῷ ἀπιγράφω, ὄφελος γὰρ τῇ ψυχῇ μου, τὸ δὲ αἱρετικός, χωρισμὸς ἐστιν ἀπὸ Θεοῦ. Λοιπόν, κατὰ σὲ (ἀλλὰ καὶ κατὰ τὰς 19 Ἱ.Μονάς –πλὴν τῆς Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου, Σκήτης Προφήτου Ἠλιοῦ καὶ τόσων Ζηλωτῶν Ἁγιορειτῶν), εἴμεθα πλανεμένοι, σχισματικοί! Δυσκολεύεσθε νὰ ὁμολογήσετε ὅτι τὸ Πατριαρχεῖον Κων/πόλεως κηρύττει αἵρεσιν, διότι θὰ πρέπη ταυτοχρόνως νὰ ὁμολογήσετε ὅτι εἶναι ἀξιοκατάκριτος ἡ κοινωνία σου μὲ τοὺς λυκοποιμένας καὶ νὰ παύσης νὰ τοὺς ἀκολουθῆς, ὅπως ἐντέλλονται ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ Σύνοδοι. Προσπαθεῖς νὰ δικαιολογήσης τοὺς Φαναριώτας, ἀλλὰ αἱ δηλώσεις καὶ τὰ ἔργα των σὲ διαψεύδουν.
Ματαίως ἐπικαλεῖσαι τὴ γνώμην τοῦ π.Παϊσίου καὶ τῶν ἄλλων ποὺ «οἰκονομοῦν» τὴν κατάστασιν, πὼς ὅταν θὰ ἔρθη καιρός (ἄν, δῆθεν, κοινωνήση ὁ Δημήτριος μὲ τὸν πάπα -ὅπως μᾶς λέγεις!) θὰ διαχωρίσετε τὶς εὐθύνες σας... σὲ ὅ,τι διαφωνεῖτε μὲ τὴν διδασκαλίαν Ἁγίων Πατέρων καὶ Συνόδων, πλανᾶσθε.
Τὰς γνωματεύσεις ποὺ ἐπικαλεῖσθε, εἴτε τοῦ Γέρο-Παϊσίου εἶναι, εἴτε τοῦ γείτονός σου παπᾶ-Ἰσαάκ, ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι ὀ Δημήτριος ὀρθοτομεῖ (!!!) εἴτε ἄλλου τινος εἶναι, ἐφόσον ἀντιτίθενται μὲ τὴν Ὀρθόδοξον διδασκαλίαν, θέλεις νὰ τὶς δεχθῶμεν ὡς θεάρεστες; Τί εἴδους οἰκονομία χρησιμοποιεῖτε ἀφοῦ προδίδεται ἡ ἀλήθεια καὶ καταντᾶ παρανομία; Ἰσχυρίζεσθε ὅτι ἐπειδὴ τὸ εἶπεν ὀ Γερο-Παΐσιος ὅτι “δὲν τὰ θέλει αὐτὰ ποὺ κάνει ὁ Δημήτριος, τὸν παρασύρουν οἱ γύρω του ἱεράρχαι” ἢ τό “ἂν διακόψωμεν τὸ μνημόσυνον εἴμεθα... ἐκτὸς ἐκκλησίας (!!!) κ.λ.π.” διὰ τὰ ὁποῖα, τόσον διὰ ταῦτα ἢ παρόμοια, ὁ Ἅγ.Χρυσόστομος λέγει: “Γέλως πάντα ταῦτα τὰ ρήματά τους καὶ μύθοι ἀνοήτων παίδων”. Εἶναι καρποὶ νέας θεολογίας , διὰ τῆς ὁποίας, ἀπὸ 1920, τὸ Φανάρι μὲ τὴν γνωστὴν ἐγκύκλιον ἀποκαλεῖ τοῦς αἱρετικούς “συγκληρονόμους τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ” !!!
Χρησιμοποιεῖς τὰ λόγια τῶν Ἁγ.Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ Ἁγ.Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου: “Οὔτε αἷμα μαρτυρίου δὲν ἐξαλείφει τὸ σχίσμα” καὶ “δίχα ἐπισκόπου μηδὲν πραττέσθω”. Ἄρα, λέγετε, ἀπομακρυνόμενοι ἀπὸ τὸν οἰκεῖον ἐπίσκοπον, εἴμεθα... ἐκτὸς ἐκκλησίας!...
Αὐτά, ὅμως τὰ λέγουν οἱ Ἅγιοι, καὶ πολὺ σωστά, διὰ περίοδον Ὀρθοδοξίας καὶ ἐκκλησιαστικῆς γαλήνης. Σήμερον, ὅπου ἡ θύελλα τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ πλανᾶ καὶ ἐκλεκτούς, ἰσχύουν οἱ λόγοι τῶν ἰδίων Ἁγίων: “ Ἐὰν εἶναι ὁ ἐπίσκοπός σου κακόδοξος, φεύγετε, φεύγετε, φεύγετε, ὡς ἀπὸ πυρὸς καὶ ὄφεως” (Χρυσοστόμου) καὶ “ἐὰν παρὰ τὰ διατεταγμένα διδάσκῃ ὁ ἐπίσκοπός σου κἂν παρθενεύῃ (γράφε· κἂν πρᾶος καὶ ἀσκητικὸς φαίνεται ὁ Δημήτριος, ὡς... ἀρχηγὸς Ὀρθοδοξίας!!), κἂν σημεῖα ποιῇ κἂν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω μὲ δορὰν προβάτου, φθορὰν ψυχῶν κατεργαζόμενος” (Ἅγ.Ἰγνάτιος). Ἂν ὀρθοτομοῦσε ὁ Δημήτριος, θὰ εἶχες δικαίωμα νὰ ἐπικαλῆσαι αὐτοὺς τοὺς λόγους τῶν Ἁγίων. Τώρα κολοβώνεις τὰ πατερικὰ λόγια εἰς τὰ μέτρα σου, διὰ νὰ διακαιολογήσης τὴν εὐθύνην τῆς συμπλεύσεώς σου μὲ Δημήτριον, Παρθένιον Ἀλεξανδρείας, Ἰάκωβον Ἀμερικῆς, Χαρκιανάκη κ.λ.π. καὶ τὰ τοσαῦτα Πατερικὰ χωρία Ἁγίων Συνόδων καὶ Ἁγίων δὲν σοῦ ἀρκοῦν; Ἢ φοβεῖσαι μήπως γίνης ἀποσυνάγωγος ἀπὸ τοὺς κακοδόξους; Ἀξία δὲν ἔχει ὅτι τ΄ἄλλα πατριαρχεῖα κοινωνοῦν μὲ Φαναριώτας, ἀλλὰ ποῖοι ἀκολουθοῦν τὰ ἴχνη τῶν Ἁγίων καὶ εἶναι μὲ τὴν Ἀλήθειαν! Οἱ Ἅγιοι λέγουν ὅτι ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὅσοι ὁμολογοῦν τὴν Ἀλήθεια. Ὁ Παρθένιος πατριάρχης Ἀλεξανδρείας εἶπεν ὅτι τὸν Μωάμεθ ἀναγνωρίζει Ἀπόστολον, ὁ ὁποῖος εἰργάσθη διὰ τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ (!!!) κ.λ.π. Τὶς γνωστὲς βλασφημίες, περὶ Ἰακώβου Κουκούζη καὶ Χαρκιανάκη περιττὸν νὰ ἐπαναλάβωμε τὰς κακοδοξίας των... Μὲ αὐτοὺς κοινωνεῖτε ὡς ὀθροτομοῦντας!! Ποῖος θὰ καταδικάση τὸν Ἰάκωβον Κουκούζην; Ὁ Παρθένιος ἢ ἡ ἐπιτροπὴ Φαναριωτῶν μὲ τὸν Βαρθολομαῖον ἡ ὁποία ἐξετάζει ἀπὸ διετίας ἂν ὁ Χαρκιανάκης εἶναι αἱρετικός (σ.σ. ὅπως αὐτὸς κατηγγέλθη ἀπὸ τὸν μητροπολίτην Φλωρίνης Αὐγουστῖνον καὶ ἀπὸ Ὀρθοδόξους τῆς Αὐστραλίας); Δὲν θέλουν νὰ λάβουν θέσιν (κατὰ τοῦ Χαρκιανάκη), δὲν τὸ κατανοεῖς;
Ὑπεσχέθησαν οἱ Φαναριῶται εἰς τὴν ἐπιτροπὴν τῶν τριῶν ἡγουμένων ὅτι θὰ ἀνακαλέσουν καὶ θὰ διορθώσουν τὴν συνέντευξη τοῦ πατριάρχου Δημητρίου ...περὶ Θ.Κοινωνίας ἀπὸ Λατίνους, τὸν Χαρκιανάκη θὰ ἀλλάξουν ἀπὸ πρόεδρο διαλόγων κ.λ.π. Βλέπεις πουθενὰ διόρθωση; Ἢ μήπως ἐπειδὴ τὸ λέγει ἀδιάντροπα ὁ Γ. Παΐσιος ὅτι οἱ δηλώσεις καὶ τὰ ἔργα τοῦ Δημητρίου δὲν προσκρούουν εἰς τὰ δόγματα καὶ δὲν βλάπτει τὴν ἀλήθεια, ἄρα δὲν ἔχομε εὐθύνη ...ἂς συνεχίσωμε τὴν κοινωνία μαζί τους;
Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται. Καὶ τὸν Ἅγ.Θεόδωρο Στουδίτη καὶ Ἅγ.Μάξιμο ὁμολογητὴ καὶ ὅσους Χριστιανοὺς δὲν ἀκολουθοῦσαν τὴν ἑκάστοτε κρατοῦσα Ἱεραρχία ποὺ κήρυττε αἵρεση, σχισματικοὺς τοὺς ἔλεγαν. Ὁ Ἅγ. Γεράσιμος ὁ Ἰορδανίτης διακονούμενος ἀπὸ τὸ λιοντάρι, θαυματουργὸς ὑπάρχων, ἐπλανᾶτο καὶ δὲν ἐδέχετο τὴν 4ην Οἰκουμ. Σύνοδο, παρασύροντας τόσες χιλιάδες μοναχοὺς τῆς Παλαιστίνης, ἕως ὅτου ὁ Ἅγ. Εὐθύμιος τὸν ἐδιόρθωσε καὶ μετενόησε. Καὶ διερωτᾶσαι: “Κάνει λάθος ὁ Γ. Παΐσιος ἢ 70 τόσοι Ἱεράρχαι τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας;”. Διὰ τῆς βίας θέλεις ὁ Θεὸς νὰ τοὺς ἀναδείξει ὁμολογητάς; Εἰς τὴν οἰκονομαχικὴν σύνοδον τοῦ 754 μ.Χ ἐπὶ Κοπρωνύμου διαβάζουμε ἀπὸ τὰ πρακτικὰ Συνόδων ἐκεῖνο τὸ φοβερὸ τῶν 338 συνοδικῶν: “Ζήτω ὁ Βασιλεύς, σήμερον σωτηρία γέγονε ...οἱ εἰκόνες εἶναι εἴδωλα ἢ θὰ καταστρέφονται ἢ θὰ ἀναρτῶνται ὑψηλὰ διὰ νὰ μὴ προσκυνοῦνται κ.τ.λ.” Σοῦ κάνει ἐντύπωση, λοιπόν, ἂν μποροῦν νὰ πλανηθοῦν 70; Δὲν βλέπεις πόσοι πλανήθηκαν; Καὶ σήμερα θέλουν μίτρες, μπαστούνια, ἡγουμενίες καὶ ὁμολογία εἰς τὰ χαρτιὰ δηλ. κάποια διαμαρτυρία (χωρὶς νὰ παύσουν τὸ μνημόσυνο) ἀνεχόμενοι νὰ καινοτομοῦν τὸ Εὐαγγέλιο οἱ κάθε «Δημήτριοι», «Ἰάκωβοι», «Παρθένιοι» ...κ.λ.π.
Ὁ Ἅγ. Θεόδ. Στουδίτης γράφει: “ὅτι ἔργον μοναχοῦ εἶναι νὰ μὴν ἀνέχεται νὰ καινοτομεῖται εἰς τι τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ”. Εἰς τὸ «συλλείτουργο» τῆς Ρώμης ὁ Δημήτριος δὲν ἐκοινώνησε μὲ τὴν ὄστια τοῦ Πάπα, διὰ νὰ μὴ ὑπάρξουν ἀντιδράσεις τῶν συντηρητικῶν. Ὑπέγραψε εἰς τὴν Ρώμη τότε καὶ τόσες ἄλλες φορὲς ὅτι οἱ Λατῖνοι ἔχουν μυστήρια. Δὲν σᾶς ἀρκεῖ; Ἀντέδρασαν ποτὲ οἱ ἅγιοι καὶ οἱ κάθε ἐποχῆς Χριστιανοὶ σὲ καιρὸ κηρυττομένης αἱρέσεως, ὅπως ἐσεῖς οἱ μνημονεύοντες τὸν πατριάρχη Δημήτριον; Ποῦ εὑρήκατε παραδείγματα ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ λέτε ὄτι τοὺς μιμεῖσθε; Ἐὰν εἶσθε υἱοὶ ἐκείνων (δηλ. μιμηταὶ τῶν ἁγίων) τὰ ἔργα «Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε ἄν ...», κατὰ τὸν λόγον τοῦ Εὐαγγελίου. Οἱ Ἁγιορεῖτες τότε ἐπὶ Βέκκου διέκοψαν τὸ μνημόσυνό του, ἐνῶ δὲν εἶχε καθαιρεθεῖ ἀπὸ Σύνοδο! Καὶ ἡ ἐμμονή των εἰς τὰ πατερικὰ κελεύσματα (μὴ κοινωνεῖτε τοῖς ἀποστατήσασι ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν) τοὺς ἐχάρισε τὸ μαρτυρικὸ στεφάνι. Τῶν δὲ συλλειτουργησάντων μὲ Λατινόφρονας τὰ πτώματά των εὑρίσκονται μέχρι σήμερον ὡς γνωστὸν τυμπανιαῖα, ὄζοντα, ἀδιάλυτα, πρὸς παραδειγματισμό.
Μᾶς εἶπες ὅτι: «Ὁ Δημήτριος, ἂν δὲν ἐξομολογηθεῖ γι΄αὐτὰ ποὺ κάνει, θὰ κολαστεῖ...» Ὁμιλεῖς σοβαρῶς π. Νικόδημε ἢ ἀστειύεσαι καθ᾽ἑαυτόν; Δηλαδὴ καὶ ὁ Ἀθηναγόρας νὰ μετανόει καὶ νὰ ἐξομολογεῖτο ὀλίγον πρὸ τοῦ θανάτου του (χωρὶς νὰ διορθώση δημοσίως ὅ,τι ἐγκλήματα δημοσίως ἔπραξεν κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας)... θὰ ἐσώζετο[1];;; Χωρὶς δημοσίαν ἀποκήρυξιν τῆς πλάνης των ἀρνητῶν καὶ τῶν αἱρετικῶν δὲν δυνάμεθα νὰ ὑποθέτωμεν... μυστικὰς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεις!!! Διότι, ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, θὰ συμπεράνωμεν ὅτι ὅλοι οἱ ἀπ΄ αἰῶνος αἱρετικοί, τὴν τελευταίαν στιγμὴ μετενόησαν καὶ ἐσώθησαν!!... Ὅπερ ἠθελημένον (ἐν γνώσει) ψεῦδος.
Δεῖξε μας μία καὶ μόνη Πατερικὴ μαρτυρία ἡ ὁποία νὰ δικαιολογῆ τὴν παραμονὴ εἰς τὴν ἐκκλησίαν τοῦ κηρύττοντος αἵρεσιν τύπου πράου, ἡσύχου καὶ ἀρχηγοῦ ὀρθοδοξίας Δημητρίου. Θὰ μᾶς ἁγιάσῃ τοιαύτη ὑπακοὴ εἰς ἱεραρχίαν ἡ ὁποία δὲν ὀρθοτομεῖ; Ἂν δὲν θέλης νὰ ὁμολογήσης ὅτι ἡ Ἱ.Μ.Ἐσφιγμένου καὶ τόσοι Ζηλωταὶ Πατέρες εἶναι ἄξιοι τιμῶν (κατὰ τὸν ΙΕ΄κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου), σιώπα καὶ μὴ βλασφημῆς ὅτι εἶναι σχισματικοί, ἐκτὸς Ἐκκλησίας κ.λ.π. Ἀγνοεῖς τὴν ὕπαρξιν τῆς διαθήκης τοῦ Ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ (δὲν ἤθελε τοὺς λατινόφρονας οὔτε εἰς τὴν κηδείαν του);
Μελέτησε, λοιπόν, πρῶτον καὶ ὕστερον γνωματεύεις!... Κατὰ τὴν γνώμην σου εἶναι καὶ αὐτὸς καὶ ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς καὶ τόσοι ἄλλοι μὴ κοινωνήσαντες μὲ κακοδόξους... ἐκτὸς Ἐκκλησίας!!
Εἶδες ποὺ ὁδηγεῖ ἡ «θεολογία» σου; Ὁποῖον κατάντημα, Ἁγιορεῖται καὶ νὰ κρατοῦν ὡς εὐαγγέλιον τὸ βιβλίον “Τὰ δύο ἄκρα” τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου!! Μᾶς συνιστᾶς διαμαρτυρίας σὰν αὐτὰς τὰς ὁποίας ἀναγινώσκομεν εἰς τὸ βιβλίον αὐτὸ “Τὰ δύο ἄκρα” σελ.19 καὶ 22: «Διὰ Ἱεροὺς Κανόνας ποὺ εἶναι ἀνεφάρμοστοι εἰς τὴν ἐποχήν μας ὡς στερούμενοι ἀγάπης». Καὶ ἀποκαλεῖ τὸν Ἀθηναγόρα, «ἔχοντα ΔΑΙΜΟΝΙΩΔΗ ἀγάπην»!! Ὡραία συνέπεια! Παρομοίας διαμαρτυρίας... βλέπομεν π.χ. ὅταν ὁ ἀντιπρόσωπος τῆς Ἱ.Μ.Γρηγορίου ζητεῖ νὰ ἀναγραφῆ εἰς τὰ πρακτικὰ τῆς συνεδρίας τῆς Ἱ.Κοινότητος, ὅτι ἂν σταλῆ ὁ ἀρχιγραμματεὺς εἰς Αὐστραλίαν, δὲν θὰ συλλειτουργήσουν μαζί του. Καὶ ὁ μὲν ἀρχιγραματεὺς δὲν μετέβη, ὁ δὲ π. Βασίλειος ἡγούμενος τῆς Ἱ.Μ.Σταυρονικήτα, ἀδιαφορῶν διὰ τὴν ἀπόφασιν τῶν ἄλλων Μονῶν, ἔστειλεν τὸν π.Τύχωνα διὰ νὰ βοηθήση τὸν Χαρκιανάκη... Ἐπιστρέφοντας ὁ π.Τύχων, ἐστάλη εἰς τὴν πανήγυριν τοῦ Κελλίου “Μπουραζέρι”. Ἐκεῖ συνελλειτούργησεν ὁ ἀντιπρόσωπος τῆς Μ.Γρηγορίου (ὁ π. Ἀθανάσιος) μὲ τὸν π. Τύχωνα καὶ τοὺς λοιπούς... Περιττεύουν τὰ σχόλια...
Ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ἐσιώπησεν ὅταν πρὸ εἰκοσαετίας ἀνήρεσαν τὶς πλάνες του! Ἐσεῖς, μὲ τὰ ἴδια ἀθεολόγητα ἐπιχειρήματα, θέλετε νὰ διακαιολογήσετε -ὅπως καὶ ἐκεῖνος- τὴν κοινωνίαν σας μὲ «παναγιωτάτους» ποὺ κηρύττουν αἱρέσεις “γυμνῇ τῇ κεφαλῇ”, ἐφαρμόζοντες τὴν δαιμονιώδη ἀγάπην των ὑπὲρ τῶν ἑτεροδόξων, τοὺς δὲ ὅντως Ὀρθοδόξους διώκουν, «ἀποσχηματίζουν», ἁμιλλώμενοι τοὺς «Βέκκους», «Κοπρωνύμους» κ.λ.π. Ὅταν τοὺς πολυχρονίζετε καὶ τοὺς μνημονεύετε, εἶναι σὰν νὰ τοὺς λέγετε· «εἶσθε ὑγιεῖς εἰς τὴν πίστιν καὶ σᾶς πρέπει ὑπακοή, τιμή, μνημόσυνον κ.λ.π.». Καὶ δὲν τοὺς βοηθεῖτε νὰ κατανοήσουν τὴν κακὴν πορείαν τους, ἐνῷ μὲ τὴν διακοπὴν μνημοσύνου θὰ ἐδημιουργεῖτο εἰς αὐτοὺς κρίσις συνειδήσεως καὶ ἀναζήτησις ἀληθείας. Καὶ ἡ εὐθύνη σας, μὲ τὴν ἔνοχον σιωπήν (τὴν ὁποίαν ὁ Ἅγ.Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς χαρακτηρίζει τρίτον εἶδος ἀθεΐας) ἔστω μὲ τὶς διαμαρτυρίες, αὐξάνει ἡμέρᾳ τῇ ἡμέρᾳ...
Ἡ κυρία Θεοτόκος, ἡ Προστάτις τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅταν ἤρχοντο οἱ λατινόφρονες, ἐπὶ Βέκκου, εἰς Ἅγιον Ὄρος διὰ νὰ ἐπιβάλλουν τὴν ἕνωσιν μὲ τοὺς Λατίνους, ὡμίλησεν ἡ ἰδία, λέγοντας· “ Ἔρχονται οἱ ἐχθροὶ τοῦ Υἱοῦ μου καὶ ἐμοῦ”. Τὸ παρελθὸν ἔτος, ὅταν ἤρχετο ὁ διάδοχος τοῦ Βέκκου, ὁ Δημήτριος «ὁ ἀρχηγός τῆς Ὀρθοδοξίας», εὗρε μελανοφορεμένον τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀπὸ τὴν ἐπὶ δύο ἑβδομάδας συνεχῆ πυρκαϊάν. Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούει καὶ τὴν φωνήν αὐτὴν (τὸν θρῆνον) τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου...
Εἶθε νὰ εὕρῃς τὴν ὁδὸν τῆς καλῆς διαφωνίας, ὅπως δίδασκε καὶ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης εἰς τὴν ἑρμηνεία τῶν 14 ἐπιστολῶν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, λέγων: “Εἰ μὲν κατὰ τὴν πίστιν κακός (ὁ ἡγούμενος ἢ ὁ ἀρχιερεύς) ἤγουν, εἰ μὲν ἔχει αἱρετικὰ δόγματα καὶ βλάσφημα, φεῦγε ἀπὸ αὐτὸν κἂν ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανόν...”.
Μὲ τὴν Ὀρθόδοξον αὐτὴν ὁμολογίαν ἐκοιμήθη ὁ ἀείμνηστος Γέροντας εἰς τὸ ὡς ἄνω Κελλίον του, τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 1991.
(Δημοδίευση εἰς τὸ περιοδικό “ Ἅγιος Ἀγαθάγγελος ” Ἁγ.Ὄρους)
http://apotixisis.blogspot.ca/
Ἦτο ὅμως καλοπροαίρετος καὶ ἐνάρετος.
Τοῦτο εἶχον ἐκμεταλλευθῆ οἱ μνημονεύοντες καὶ κοινωνοῦντες μὲ οἰκουμενιστὰς νεοαγιορεῖται καὶ εἶχον πλαισιώσει τὸν Γέροντα μὲ συνεχεῖς ἐπισκέψεις. Εἶχον τοῦτον ὡς παράδειγμα πρὸς μίμησιν. Ἐὰν ὁ ζῆλος ἦτο καλός, ἔλεγον εἰς τοὺς ὑποτακτικούς των, δὲν θὰ τὸν ἡκολούθει καὶ ὁ ἐνάρετος π.Σάββας;
Ὅμως διεψεύσθησαν! Ὅταν ὁ «πατριάρχης» Δημήτριος συνελειτούργησεν μὲ τὸν πάπαν τῆς Ρώμης Δεκέμβριον τοῦ 1987, τότε ὁ Γέροντας ἐξανέστη! Δὲν ἠνέχθη ἡ ψυχή του νὰ εὑρίσκεται εἰς μίαν τοιαύτην, ἀνοικτὰ οἰκουμενιστικήν «ἐκκλησία». Ὁμοῦ μὲ ἑτέρους συνασκητάς του διεμαρτυρήθη καὶ διεχώρησεν τὴν εὐθύνην του ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἁγιορείτας ποὺ ἀκολουθοῦν τὰς 19 Ἱ.Μονάς.
Διέκοψεν τὸν ἐκκλησιασμόν του εἰς τὰς 19 Ἱ.Μονὰς καὶ εἰς ὅλα τὰ κελλία καὶ ἐξαρτήματα ποὺ ἀκολουθοῦν αὐτάς.
Ὅλοι οἱ μνημονεύοντες ἐξανέστησαν.
Μοναστηριακοὶ καὶ κελλιῶται προσέτρεξαν νὰ μεταπείσουν τὸν Γέροντα. Ἐστάθη ἀδύνατον. Αἱ ἐνοχλήσεις, ὅμως ἀπέβησαν συχναὶ καὶ φορτικαί.
Καταχωροῦμεν ἐπιστολήν του ἐν ἀντιγράφῳ, τὴν ὁποίαν ἀπέστειλεν εἰς συνασκητήν του παρενοχλοῦντα.
Ἡ ἐπιστολή του ἔχει ὡς ἑξῆς:
Ἱ.Κελλίον Ἅγιος Νικόλαος Καψάλα
13 Αὐγούστου 1991
Ἀγαπητὲ π.Νικόδημε, εὐλογεῖτε.
Κατὰ τὴν ἐπίσκεψίν σου, πρὸ ἡμερῶν, εἰς τὸ κελλίον μας, ἐπανέλαβες τοὺς ἀνορθοδόξους δογματισμούς σου ὅτι εἴμεθα ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἐπειδὴ δὲν μνημονεύομεν τὸν πατριάρχην Δημήτριον κι ἄλλα τινὰ διὰ τὰ ὁποῖα ἀναγκαζόμεθα καὶ γράφομεν τὰ κατωτέρω πρὸς καλυτέραν πληροφόρησίν σου, διότι τὰ ἐπιχειρήματά μας κατὰ τὴν συνομιλίαν μας, ἀφαιροῦν τὴν εἰρήνην σου καὶ συγχίζεσαι.
Εἰς τὸ Γεροντικὸν γράφει ὅτι ἐρωτηθεὶς ὁ Ἀββᾶς Ἀγάθων ἐὰν εἶναι ὑπερήφανος, πόρνος, αἱρετικός, ἀπήντησεν ὅτι τὰς πρώτας κατηγορίας, ἑμαυτῷ ἀπιγράφω, ὄφελος γὰρ τῇ ψυχῇ μου, τὸ δὲ αἱρετικός, χωρισμὸς ἐστιν ἀπὸ Θεοῦ. Λοιπόν, κατὰ σὲ (ἀλλὰ καὶ κατὰ τὰς 19 Ἱ.Μονάς –πλὴν τῆς Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου, Σκήτης Προφήτου Ἠλιοῦ καὶ τόσων Ζηλωτῶν Ἁγιορειτῶν), εἴμεθα πλανεμένοι, σχισματικοί! Δυσκολεύεσθε νὰ ὁμολογήσετε ὅτι τὸ Πατριαρχεῖον Κων/πόλεως κηρύττει αἵρεσιν, διότι θὰ πρέπη ταυτοχρόνως νὰ ὁμολογήσετε ὅτι εἶναι ἀξιοκατάκριτος ἡ κοινωνία σου μὲ τοὺς λυκοποιμένας καὶ νὰ παύσης νὰ τοὺς ἀκολουθῆς, ὅπως ἐντέλλονται ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ Σύνοδοι. Προσπαθεῖς νὰ δικαιολογήσης τοὺς Φαναριώτας, ἀλλὰ αἱ δηλώσεις καὶ τὰ ἔργα των σὲ διαψεύδουν.
Ματαίως ἐπικαλεῖσαι τὴ γνώμην τοῦ π.Παϊσίου καὶ τῶν ἄλλων ποὺ «οἰκονομοῦν» τὴν κατάστασιν, πὼς ὅταν θὰ ἔρθη καιρός (ἄν, δῆθεν, κοινωνήση ὁ Δημήτριος μὲ τὸν πάπα -ὅπως μᾶς λέγεις!) θὰ διαχωρίσετε τὶς εὐθύνες σας... σὲ ὅ,τι διαφωνεῖτε μὲ τὴν διδασκαλίαν Ἁγίων Πατέρων καὶ Συνόδων, πλανᾶσθε.
Τὰς γνωματεύσεις ποὺ ἐπικαλεῖσθε, εἴτε τοῦ Γέρο-Παϊσίου εἶναι, εἴτε τοῦ γείτονός σου παπᾶ-Ἰσαάκ, ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι ὀ Δημήτριος ὀρθοτομεῖ (!!!) εἴτε ἄλλου τινος εἶναι, ἐφόσον ἀντιτίθενται μὲ τὴν Ὀρθόδοξον διδασκαλίαν, θέλεις νὰ τὶς δεχθῶμεν ὡς θεάρεστες; Τί εἴδους οἰκονομία χρησιμοποιεῖτε ἀφοῦ προδίδεται ἡ ἀλήθεια καὶ καταντᾶ παρανομία; Ἰσχυρίζεσθε ὅτι ἐπειδὴ τὸ εἶπεν ὀ Γερο-Παΐσιος ὅτι “δὲν τὰ θέλει αὐτὰ ποὺ κάνει ὁ Δημήτριος, τὸν παρασύρουν οἱ γύρω του ἱεράρχαι” ἢ τό “ἂν διακόψωμεν τὸ μνημόσυνον εἴμεθα... ἐκτὸς ἐκκλησίας (!!!) κ.λ.π.” διὰ τὰ ὁποῖα, τόσον διὰ ταῦτα ἢ παρόμοια, ὁ Ἅγ.Χρυσόστομος λέγει: “Γέλως πάντα ταῦτα τὰ ρήματά τους καὶ μύθοι ἀνοήτων παίδων”. Εἶναι καρποὶ νέας θεολογίας , διὰ τῆς ὁποίας, ἀπὸ 1920, τὸ Φανάρι μὲ τὴν γνωστὴν ἐγκύκλιον ἀποκαλεῖ τοῦς αἱρετικούς “συγκληρονόμους τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ” !!!
Χρησιμοποιεῖς τὰ λόγια τῶν Ἁγ.Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ Ἁγ.Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου: “Οὔτε αἷμα μαρτυρίου δὲν ἐξαλείφει τὸ σχίσμα” καὶ “δίχα ἐπισκόπου μηδὲν πραττέσθω”. Ἄρα, λέγετε, ἀπομακρυνόμενοι ἀπὸ τὸν οἰκεῖον ἐπίσκοπον, εἴμεθα... ἐκτὸς ἐκκλησίας!...
Αὐτά, ὅμως τὰ λέγουν οἱ Ἅγιοι, καὶ πολὺ σωστά, διὰ περίοδον Ὀρθοδοξίας καὶ ἐκκλησιαστικῆς γαλήνης. Σήμερον, ὅπου ἡ θύελλα τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ πλανᾶ καὶ ἐκλεκτούς, ἰσχύουν οἱ λόγοι τῶν ἰδίων Ἁγίων: “ Ἐὰν εἶναι ὁ ἐπίσκοπός σου κακόδοξος, φεύγετε, φεύγετε, φεύγετε, ὡς ἀπὸ πυρὸς καὶ ὄφεως” (Χρυσοστόμου) καὶ “ἐὰν παρὰ τὰ διατεταγμένα διδάσκῃ ὁ ἐπίσκοπός σου κἂν παρθενεύῃ (γράφε· κἂν πρᾶος καὶ ἀσκητικὸς φαίνεται ὁ Δημήτριος, ὡς... ἀρχηγὸς Ὀρθοδοξίας!!), κἂν σημεῖα ποιῇ κἂν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω μὲ δορὰν προβάτου, φθορὰν ψυχῶν κατεργαζόμενος” (Ἅγ.Ἰγνάτιος). Ἂν ὀρθοτομοῦσε ὁ Δημήτριος, θὰ εἶχες δικαίωμα νὰ ἐπικαλῆσαι αὐτοὺς τοὺς λόγους τῶν Ἁγίων. Τώρα κολοβώνεις τὰ πατερικὰ λόγια εἰς τὰ μέτρα σου, διὰ νὰ διακαιολογήσης τὴν εὐθύνην τῆς συμπλεύσεώς σου μὲ Δημήτριον, Παρθένιον Ἀλεξανδρείας, Ἰάκωβον Ἀμερικῆς, Χαρκιανάκη κ.λ.π. καὶ τὰ τοσαῦτα Πατερικὰ χωρία Ἁγίων Συνόδων καὶ Ἁγίων δὲν σοῦ ἀρκοῦν; Ἢ φοβεῖσαι μήπως γίνης ἀποσυνάγωγος ἀπὸ τοὺς κακοδόξους; Ἀξία δὲν ἔχει ὅτι τ΄ἄλλα πατριαρχεῖα κοινωνοῦν μὲ Φαναριώτας, ἀλλὰ ποῖοι ἀκολουθοῦν τὰ ἴχνη τῶν Ἁγίων καὶ εἶναι μὲ τὴν Ἀλήθειαν! Οἱ Ἅγιοι λέγουν ὅτι ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὅσοι ὁμολογοῦν τὴν Ἀλήθεια. Ὁ Παρθένιος πατριάρχης Ἀλεξανδρείας εἶπεν ὅτι τὸν Μωάμεθ ἀναγνωρίζει Ἀπόστολον, ὁ ὁποῖος εἰργάσθη διὰ τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ (!!!) κ.λ.π. Τὶς γνωστὲς βλασφημίες, περὶ Ἰακώβου Κουκούζη καὶ Χαρκιανάκη περιττὸν νὰ ἐπαναλάβωμε τὰς κακοδοξίας των... Μὲ αὐτοὺς κοινωνεῖτε ὡς ὀθροτομοῦντας!! Ποῖος θὰ καταδικάση τὸν Ἰάκωβον Κουκούζην; Ὁ Παρθένιος ἢ ἡ ἐπιτροπὴ Φαναριωτῶν μὲ τὸν Βαρθολομαῖον ἡ ὁποία ἐξετάζει ἀπὸ διετίας ἂν ὁ Χαρκιανάκης εἶναι αἱρετικός (σ.σ. ὅπως αὐτὸς κατηγγέλθη ἀπὸ τὸν μητροπολίτην Φλωρίνης Αὐγουστῖνον καὶ ἀπὸ Ὀρθοδόξους τῆς Αὐστραλίας); Δὲν θέλουν νὰ λάβουν θέσιν (κατὰ τοῦ Χαρκιανάκη), δὲν τὸ κατανοεῖς;
Ὑπεσχέθησαν οἱ Φαναριῶται εἰς τὴν ἐπιτροπὴν τῶν τριῶν ἡγουμένων ὅτι θὰ ἀνακαλέσουν καὶ θὰ διορθώσουν τὴν συνέντευξη τοῦ πατριάρχου Δημητρίου ...περὶ Θ.Κοινωνίας ἀπὸ Λατίνους, τὸν Χαρκιανάκη θὰ ἀλλάξουν ἀπὸ πρόεδρο διαλόγων κ.λ.π. Βλέπεις πουθενὰ διόρθωση; Ἢ μήπως ἐπειδὴ τὸ λέγει ἀδιάντροπα ὁ Γ. Παΐσιος ὅτι οἱ δηλώσεις καὶ τὰ ἔργα τοῦ Δημητρίου δὲν προσκρούουν εἰς τὰ δόγματα καὶ δὲν βλάπτει τὴν ἀλήθεια, ἄρα δὲν ἔχομε εὐθύνη ...ἂς συνεχίσωμε τὴν κοινωνία μαζί τους;
Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται. Καὶ τὸν Ἅγ.Θεόδωρο Στουδίτη καὶ Ἅγ.Μάξιμο ὁμολογητὴ καὶ ὅσους Χριστιανοὺς δὲν ἀκολουθοῦσαν τὴν ἑκάστοτε κρατοῦσα Ἱεραρχία ποὺ κήρυττε αἵρεση, σχισματικοὺς τοὺς ἔλεγαν. Ὁ Ἅγ. Γεράσιμος ὁ Ἰορδανίτης διακονούμενος ἀπὸ τὸ λιοντάρι, θαυματουργὸς ὑπάρχων, ἐπλανᾶτο καὶ δὲν ἐδέχετο τὴν 4ην Οἰκουμ. Σύνοδο, παρασύροντας τόσες χιλιάδες μοναχοὺς τῆς Παλαιστίνης, ἕως ὅτου ὁ Ἅγ. Εὐθύμιος τὸν ἐδιόρθωσε καὶ μετενόησε. Καὶ διερωτᾶσαι: “Κάνει λάθος ὁ Γ. Παΐσιος ἢ 70 τόσοι Ἱεράρχαι τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας;”. Διὰ τῆς βίας θέλεις ὁ Θεὸς νὰ τοὺς ἀναδείξει ὁμολογητάς; Εἰς τὴν οἰκονομαχικὴν σύνοδον τοῦ 754 μ.Χ ἐπὶ Κοπρωνύμου διαβάζουμε ἀπὸ τὰ πρακτικὰ Συνόδων ἐκεῖνο τὸ φοβερὸ τῶν 338 συνοδικῶν: “Ζήτω ὁ Βασιλεύς, σήμερον σωτηρία γέγονε ...οἱ εἰκόνες εἶναι εἴδωλα ἢ θὰ καταστρέφονται ἢ θὰ ἀναρτῶνται ὑψηλὰ διὰ νὰ μὴ προσκυνοῦνται κ.τ.λ.” Σοῦ κάνει ἐντύπωση, λοιπόν, ἂν μποροῦν νὰ πλανηθοῦν 70; Δὲν βλέπεις πόσοι πλανήθηκαν; Καὶ σήμερα θέλουν μίτρες, μπαστούνια, ἡγουμενίες καὶ ὁμολογία εἰς τὰ χαρτιὰ δηλ. κάποια διαμαρτυρία (χωρὶς νὰ παύσουν τὸ μνημόσυνο) ἀνεχόμενοι νὰ καινοτομοῦν τὸ Εὐαγγέλιο οἱ κάθε «Δημήτριοι», «Ἰάκωβοι», «Παρθένιοι» ...κ.λ.π.
Ὁ Ἅγ. Θεόδ. Στουδίτης γράφει: “ὅτι ἔργον μοναχοῦ εἶναι νὰ μὴν ἀνέχεται νὰ καινοτομεῖται εἰς τι τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ”. Εἰς τὸ «συλλείτουργο» τῆς Ρώμης ὁ Δημήτριος δὲν ἐκοινώνησε μὲ τὴν ὄστια τοῦ Πάπα, διὰ νὰ μὴ ὑπάρξουν ἀντιδράσεις τῶν συντηρητικῶν. Ὑπέγραψε εἰς τὴν Ρώμη τότε καὶ τόσες ἄλλες φορὲς ὅτι οἱ Λατῖνοι ἔχουν μυστήρια. Δὲν σᾶς ἀρκεῖ; Ἀντέδρασαν ποτὲ οἱ ἅγιοι καὶ οἱ κάθε ἐποχῆς Χριστιανοὶ σὲ καιρὸ κηρυττομένης αἱρέσεως, ὅπως ἐσεῖς οἱ μνημονεύοντες τὸν πατριάρχη Δημήτριον; Ποῦ εὑρήκατε παραδείγματα ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ λέτε ὄτι τοὺς μιμεῖσθε; Ἐὰν εἶσθε υἱοὶ ἐκείνων (δηλ. μιμηταὶ τῶν ἁγίων) τὰ ἔργα «Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε ἄν ...», κατὰ τὸν λόγον τοῦ Εὐαγγελίου. Οἱ Ἁγιορεῖτες τότε ἐπὶ Βέκκου διέκοψαν τὸ μνημόσυνό του, ἐνῶ δὲν εἶχε καθαιρεθεῖ ἀπὸ Σύνοδο! Καὶ ἡ ἐμμονή των εἰς τὰ πατερικὰ κελεύσματα (μὴ κοινωνεῖτε τοῖς ἀποστατήσασι ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν) τοὺς ἐχάρισε τὸ μαρτυρικὸ στεφάνι. Τῶν δὲ συλλειτουργησάντων μὲ Λατινόφρονας τὰ πτώματά των εὑρίσκονται μέχρι σήμερον ὡς γνωστὸν τυμπανιαῖα, ὄζοντα, ἀδιάλυτα, πρὸς παραδειγματισμό.
Μᾶς εἶπες ὅτι: «Ὁ Δημήτριος, ἂν δὲν ἐξομολογηθεῖ γι΄αὐτὰ ποὺ κάνει, θὰ κολαστεῖ...» Ὁμιλεῖς σοβαρῶς π. Νικόδημε ἢ ἀστειύεσαι καθ᾽ἑαυτόν; Δηλαδὴ καὶ ὁ Ἀθηναγόρας νὰ μετανόει καὶ νὰ ἐξομολογεῖτο ὀλίγον πρὸ τοῦ θανάτου του (χωρὶς νὰ διορθώση δημοσίως ὅ,τι ἐγκλήματα δημοσίως ἔπραξεν κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας)... θὰ ἐσώζετο[1];;; Χωρὶς δημοσίαν ἀποκήρυξιν τῆς πλάνης των ἀρνητῶν καὶ τῶν αἱρετικῶν δὲν δυνάμεθα νὰ ὑποθέτωμεν... μυστικὰς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεις!!! Διότι, ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, θὰ συμπεράνωμεν ὅτι ὅλοι οἱ ἀπ΄ αἰῶνος αἱρετικοί, τὴν τελευταίαν στιγμὴ μετενόησαν καὶ ἐσώθησαν!!... Ὅπερ ἠθελημένον (ἐν γνώσει) ψεῦδος.
Δεῖξε μας μία καὶ μόνη Πατερικὴ μαρτυρία ἡ ὁποία νὰ δικαιολογῆ τὴν παραμονὴ εἰς τὴν ἐκκλησίαν τοῦ κηρύττοντος αἵρεσιν τύπου πράου, ἡσύχου καὶ ἀρχηγοῦ ὀρθοδοξίας Δημητρίου. Θὰ μᾶς ἁγιάσῃ τοιαύτη ὑπακοὴ εἰς ἱεραρχίαν ἡ ὁποία δὲν ὀρθοτομεῖ; Ἂν δὲν θέλης νὰ ὁμολογήσης ὅτι ἡ Ἱ.Μ.Ἐσφιγμένου καὶ τόσοι Ζηλωταὶ Πατέρες εἶναι ἄξιοι τιμῶν (κατὰ τὸν ΙΕ΄κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου), σιώπα καὶ μὴ βλασφημῆς ὅτι εἶναι σχισματικοί, ἐκτὸς Ἐκκλησίας κ.λ.π. Ἀγνοεῖς τὴν ὕπαρξιν τῆς διαθήκης τοῦ Ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ (δὲν ἤθελε τοὺς λατινόφρονας οὔτε εἰς τὴν κηδείαν του);
Μελέτησε, λοιπόν, πρῶτον καὶ ὕστερον γνωματεύεις!... Κατὰ τὴν γνώμην σου εἶναι καὶ αὐτὸς καὶ ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς καὶ τόσοι ἄλλοι μὴ κοινωνήσαντες μὲ κακοδόξους... ἐκτὸς Ἐκκλησίας!!
Εἶδες ποὺ ὁδηγεῖ ἡ «θεολογία» σου; Ὁποῖον κατάντημα, Ἁγιορεῖται καὶ νὰ κρατοῦν ὡς εὐαγγέλιον τὸ βιβλίον “Τὰ δύο ἄκρα” τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου!! Μᾶς συνιστᾶς διαμαρτυρίας σὰν αὐτὰς τὰς ὁποίας ἀναγινώσκομεν εἰς τὸ βιβλίον αὐτὸ “Τὰ δύο ἄκρα” σελ.19 καὶ 22: «Διὰ Ἱεροὺς Κανόνας ποὺ εἶναι ἀνεφάρμοστοι εἰς τὴν ἐποχήν μας ὡς στερούμενοι ἀγάπης». Καὶ ἀποκαλεῖ τὸν Ἀθηναγόρα, «ἔχοντα ΔΑΙΜΟΝΙΩΔΗ ἀγάπην»!! Ὡραία συνέπεια! Παρομοίας διαμαρτυρίας... βλέπομεν π.χ. ὅταν ὁ ἀντιπρόσωπος τῆς Ἱ.Μ.Γρηγορίου ζητεῖ νὰ ἀναγραφῆ εἰς τὰ πρακτικὰ τῆς συνεδρίας τῆς Ἱ.Κοινότητος, ὅτι ἂν σταλῆ ὁ ἀρχιγραμματεὺς εἰς Αὐστραλίαν, δὲν θὰ συλλειτουργήσουν μαζί του. Καὶ ὁ μὲν ἀρχιγραματεὺς δὲν μετέβη, ὁ δὲ π. Βασίλειος ἡγούμενος τῆς Ἱ.Μ.Σταυρονικήτα, ἀδιαφορῶν διὰ τὴν ἀπόφασιν τῶν ἄλλων Μονῶν, ἔστειλεν τὸν π.Τύχωνα διὰ νὰ βοηθήση τὸν Χαρκιανάκη... Ἐπιστρέφοντας ὁ π.Τύχων, ἐστάλη εἰς τὴν πανήγυριν τοῦ Κελλίου “Μπουραζέρι”. Ἐκεῖ συνελλειτούργησεν ὁ ἀντιπρόσωπος τῆς Μ.Γρηγορίου (ὁ π. Ἀθανάσιος) μὲ τὸν π. Τύχωνα καὶ τοὺς λοιπούς... Περιττεύουν τὰ σχόλια...
Ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ἐσιώπησεν ὅταν πρὸ εἰκοσαετίας ἀνήρεσαν τὶς πλάνες του! Ἐσεῖς, μὲ τὰ ἴδια ἀθεολόγητα ἐπιχειρήματα, θέλετε νὰ διακαιολογήσετε -ὅπως καὶ ἐκεῖνος- τὴν κοινωνίαν σας μὲ «παναγιωτάτους» ποὺ κηρύττουν αἱρέσεις “γυμνῇ τῇ κεφαλῇ”, ἐφαρμόζοντες τὴν δαιμονιώδη ἀγάπην των ὑπὲρ τῶν ἑτεροδόξων, τοὺς δὲ ὅντως Ὀρθοδόξους διώκουν, «ἀποσχηματίζουν», ἁμιλλώμενοι τοὺς «Βέκκους», «Κοπρωνύμους» κ.λ.π. Ὅταν τοὺς πολυχρονίζετε καὶ τοὺς μνημονεύετε, εἶναι σὰν νὰ τοὺς λέγετε· «εἶσθε ὑγιεῖς εἰς τὴν πίστιν καὶ σᾶς πρέπει ὑπακοή, τιμή, μνημόσυνον κ.λ.π.». Καὶ δὲν τοὺς βοηθεῖτε νὰ κατανοήσουν τὴν κακὴν πορείαν τους, ἐνῷ μὲ τὴν διακοπὴν μνημοσύνου θὰ ἐδημιουργεῖτο εἰς αὐτοὺς κρίσις συνειδήσεως καὶ ἀναζήτησις ἀληθείας. Καὶ ἡ εὐθύνη σας, μὲ τὴν ἔνοχον σιωπήν (τὴν ὁποίαν ὁ Ἅγ.Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς χαρακτηρίζει τρίτον εἶδος ἀθεΐας) ἔστω μὲ τὶς διαμαρτυρίες, αὐξάνει ἡμέρᾳ τῇ ἡμέρᾳ...
Ἡ κυρία Θεοτόκος, ἡ Προστάτις τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅταν ἤρχοντο οἱ λατινόφρονες, ἐπὶ Βέκκου, εἰς Ἅγιον Ὄρος διὰ νὰ ἐπιβάλλουν τὴν ἕνωσιν μὲ τοὺς Λατίνους, ὡμίλησεν ἡ ἰδία, λέγοντας· “ Ἔρχονται οἱ ἐχθροὶ τοῦ Υἱοῦ μου καὶ ἐμοῦ”. Τὸ παρελθὸν ἔτος, ὅταν ἤρχετο ὁ διάδοχος τοῦ Βέκκου, ὁ Δημήτριος «ὁ ἀρχηγός τῆς Ὀρθοδοξίας», εὗρε μελανοφορεμένον τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀπὸ τὴν ἐπὶ δύο ἑβδομάδας συνεχῆ πυρκαϊάν. Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούει καὶ τὴν φωνήν αὐτὴν (τὸν θρῆνον) τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου...
Εἶθε νὰ εὕρῃς τὴν ὁδὸν τῆς καλῆς διαφωνίας, ὅπως δίδασκε καὶ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης εἰς τὴν ἑρμηνεία τῶν 14 ἐπιστολῶν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, λέγων: “Εἰ μὲν κατὰ τὴν πίστιν κακός (ὁ ἡγούμενος ἢ ὁ ἀρχιερεύς) ἤγουν, εἰ μὲν ἔχει αἱρετικὰ δόγματα καὶ βλάσφημα, φεῦγε ἀπὸ αὐτὸν κἂν ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανόν...”.
Μὲ τὴν Ὀρθόδοξον αὐτὴν ὁμολογίαν ἐκοιμήθη ὁ ἀείμνηστος Γέροντας εἰς τὸ ὡς ἄνω Κελλίον του, τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 1991.
(Δημοδίευση εἰς τὸ περιοδικό “ Ἅγιος Ἀγαθάγγελος ” Ἁγ.Ὄρους)
http://apotixisis.blogspot.ca/
