Mετάνοια
και
Εξομολόγηση
– Οσία Μαρία
η Αιγυπτία
Kάποτε ένας βασιλιάς επισκέφθηκε μια φυλακή, με σκοπό να δώσει χάρη σε
έναν βαρυποινίτη. Ρώτησε στο κελί του έναν ισοβίτη: -Τι έκανες και
βρίσκεσαι εδώ; Εκείνος απάντησε: -Βασιλιά μου, τίποτε. θύμα συκοφαντίας
έχω πέσει. ΄΄Άλλος έφταιξε΄΄… εγώ τιμωρήθηκα. Εγώ είμαι ο καλύτερος
άνθρωπος… Προσπέρασε το κελί του ο βασιλιάς. και προχώρησε στο διπλανό:
-Συ τι έχεις; Γιατί σε φέρανε εδώ μέσα; -Η αδικία των δικαστών, βασιλιά
μου, αυτή με οδήγησε εδώ, Είμαι αθώος. Ανάθεμα σ” εκείνους, που ψεύτικα
με κατηγόρησαν… Και προχώρησε ο βασιλιάς σε αρκετά κελιά. Για κανέναν
βαρυποινίτη δεν έδινε εντολή αποφυλακίσεως. Τέλος έφτασε σ” ένα κελί,
όπου ένας κατάδικος ήταν κλειδωμένος, κατηγορούμενος για φρικτά
εγκλήματα, -Συ τι έκανες; Γιατί βρίσκεσαι εδώ; -Εγώ, βασιλιά, είμαι ο
χειρότερος άνθρωπος. Όχι τόσα αλλά και άλλα τόσα έπρεπε να φυλακισθώ.
Είμαι χρόνια ελεεινός. Έπεσα πολύ χαμηλά.. Δεν είμαι άξιος να σε ατενίζω
ούτε σένα ούτε τους άλλους ανθρώπους… Γυρίζει ο βασιλιάς στον
δεσμοφύλακα και λέει… -Σ” αυτόν Χάρη! Ανοίξτε το κελί του, Είναι
ελεύθερος! Χάρη! Χάρη στον αμαρτωλό, που παραδέχεται την ενοχή του. Χάρη
στον αμαρτωλό, που δεν δικαιολογεί την αμαρτία του. Χάρη στον αμαρτωλό,
που πιστεύει στη Χάρη. Χάρη στον αμαρτωλό, που κλαίει και
εξομολογείται. Χάρη στον αμαρτωλό, που πιστεύει, ότι το σφουγγάρι της
αγάπης του θεού σβήνει όλες τις πτώσεις, γιατί είναι βουτηγμένο στο Αίμα
του Υιού του θεού. Χάρη! Αυτό είναι η Εξομολόγησις. H αμαρτωλή ζωή κι η
θαυμαστή άσκηση της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, της οποίας η Εκκλησία
σήμερα επιτελεί την μνήμη, πάντα μας διδάσκει πολλά και μάλιστα στην
εποχή μας, που οι άνθρωποι, κυνηγώντας χωρίς φραγμούς την ευτυχία, έχουν
ριχθεί μανιωδώς σε κάθε είδους υλική και σαρκική απόλαυση. Εκείνο που
μένει πάντα μέσα από την τέτοια ικανοποίηση των παθών είναι η πικρία και
η μεταμέλεια – ένα άδειασμα κι ένα κενό μέσα στον άνθρωπο. Χαρά σε
κείνους που κι όταν φθάσουν στο κατώτατο σκαλοπάτι του κακού, δεν
πέφτουν σε απόγνωση, μα με την βέβαιη ελπίδα της σωτηρίας παίρνουν τον
δρόμο του γυρισμού. Κάποιο σημείο πάντα δείχνει την κλήση του Θεού σε
μετάνοια «ήψατο γαρ των οφθαλμών της καρδίας μου λόγος σωτηρίας», γράφει
ο άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων για την οσία Μαρία. Και τότε «όπου
επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η χάρις». Η οσία Μαρία γεννήθηκε
στην Αίγυπτο την εποχή του Ιουστινιανού (527-565). Από νεαρή ηλικία,
αγνοώντας τις συμβουλές των οικείων της, ακολούθησε το δρόμο της
διαφθοράς και της ακολασίας για δεκαεπτά χρόνια. Κάποια στιγμή όμως
οδηγούμενη από Θεία πρόνοια, η Μαρία βρέθηκε μαζί με άλλους ασελγείς
νέους στα Ιεροσόλυμα τον καιρό που εορταζόταν η προσκύνηση του Τιμίου
Σταυρού. Η Μαρία θέλησε να εισέλθει στην εκκλησία όπου βρισκόταν ο
Σταυρός για να προσκυνήσει, όμως κάποια αόρατη δύναμη την εμπόδιζε να
περάσει την είσοδο του ιερού ναού. Η οσία τότε συνειδητοποίησε ότι η
αμαρτωλή ζωή της δεν ήταν αρεστή στα μάτια του Κυρίου και μετανόησε.
Ζήτησε από την Παρθένο Μαρία να της επιτραπεί η είσοδος στο ναό,
υποσχόμενη ότι θα ακολουθήσει την οδό της μετανοίας. Αφού προσκύνησε τον
Τίμιο Σταυρό, η Μαρία αποχώρησε αποφασισμένη να τηρήσει την υπόσχεσή
της. Αποσύρθηκε στην έρημο του Ιορδάνη, όπου αφιερώθηκε στην ασκητική
ζωή για σαράντα επτά ολόκληρα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα η οσία το
πέρασε με προσευχή και νηστεία, χωρίς μάλιστα να δει κανέναν άνθρωπο,
παρά μόνο τον ιερομόναχο Ζωσιμά, οποίος της πρόσφερε τη Θεία Κοινωνία
λίγο πριν κοιμηθεί. Η ευχή της ας μας ενδυναμώνει, αμήν.
