«Κατά τόν
λαόν καί οἱ
ἄρχοντες», ἤ
«κατά τούς
ἄρχοντες
καί ὁ λαός»;
Πῶς τό Ἔθνος μας θά διαφυλαχθῇ ἀλώβητον, ὅταν ἡ
ἄθεος Πολιτεία, τήν ὁποία ἐμεῖς ἐκλέγομε καί εἴμεθα ὑπεύθυνοι καί
ὑπόλογοι διά τίς ἐπιλογές μας, προδίδῃ τήν Πίστιν, συστηματικῶς ἀποδομῇ
τήν Ἑλληνοχριστιανικήν παιδείαν, τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν, τήν Ἑλληνικήν
ἱστορίαν, τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν, κλπ; Πῶς θά μᾶς διαφυλάξῃ ὁ Χριστός,
ὅταν ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλλάς ἔχῃ ἤδη ἁλωθῆ ἐκ τῶν ἔσω; Ὁ Θεός, μή γένοιτο, ἄς
μήν ἐπιτρέψῃ νά ἁλωθῇ καί ἐκ τῶν ἔξω.
Πῶς ὁ Χριστός θά διαφυλάξῃ ἀλώβητον τήν Πατρίδα μας, ὅταν ἀκόμη καί οἱ πνευματικοί Ἄρχοντες συμφύρωνται μέ τούς ἐχθρούς Της; Πῶς καί δέν αἰσχύνονται, ὅταν συμπροσεύχωνται καί μολύνωνται ἀπό τόν συμφυρμόν μέ τούς προδότας τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος καί ὅταν δουλικῶς μετά κωδωνοκρουσιῶν ὑποδέχωνται τιμητικῶς αὐτούς, τούς ἐπερχομένους Δαναούς, τούς ἐπί σκοπόν καί μεθ᾽ ὑστεροβουλίας ''δῶρα παίρνοντας'';
Πῶς, ὁ λαός ἀποδίδει εὐθύνες κυρίως μόνον εἰς θεσμικά πρόσωπα, ὅταν ὁ ἴδιος εὑρίσκεται μέσα εἰς ἀπέραντον ἁμαρτίαν, περιφρονῇ θεληματικῶς τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί δέν ἀνησυχῇ διά τήν ἰδικήν του ἀμετανοησίαν;
Ὅλα λοιπόν εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία ὑπερεπλεόνασε καί εἰς τούς ἄρχοντας καί εἰς τόν λαόν, ἐκτός ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων.
Ἄραγε, «κατά τόν λαόν καί οἱ ἄρχοντες», ἤ «κατά τούς ἄρχοντες καί ὁ λαός»; Ἰδού τό ἐρώτημα.
Ἰδού καί τό πήδημα θανάτου πρός τήν Ἀθλιότητα, τόν Αἰώνιον θάνατον, ὅπερ ἐστίν ἡ προδοσία, οἱ συμβιβασμοί, οἱ ὑποχωρήσεις, οἱ παραχωρήσεις, ἡ ἀσυδοσία, οἱ ἔνοχες καί ὑπόλογες σιωπές, καί γενικώς ἡ ἁμαρτία καί ἡ ἀμετανοησία.
Ἰδού ὅμως καί τό ἀγωνιστικόν ἅλμα πρός τό Μεγαλεῖον, τόν Θεόν, ὅπερ ἐστίν ἡ σωτήριος μετάνοια, ἡ ὁμολογία καί ἡ μαρτυρία τῆς Ἀληθείας τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ ἐπιλογή τῆς Ἀθλιότητος ἤ τοῦ Μεγαλείου ἀνήκει μόνον εἰς τόν ἴδιον τόν ἄνθρωπον, εἴτε εἶναι ἄρχων, εἴτε εἶναι ἀρχόμενος.
Οὕτως, ὁ ἄνθρωπος, αὐτοπροαιρέτως, εἴτε γίνεται σκώληξ καί δέν διαμαρτύρεται ἐπειδή τόν πατοῦν, εἴτε γίνεται ὑψιπέτης ἀετός τῆς Χάριτος καί ἵπταται εἰς τούς Οὐρανούς.
Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι σήμερα ἔχουν ἐπιλέξει τήν ἀθλιότητα...
ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ
http://hristoifantos.blogspot.gr/2015/01/blog-post_60.html
Πῶς ὁ Χριστός θά διαφυλάξῃ ἀλώβητον τήν Πατρίδα μας, ὅταν ἀκόμη καί οἱ πνευματικοί Ἄρχοντες συμφύρωνται μέ τούς ἐχθρούς Της; Πῶς καί δέν αἰσχύνονται, ὅταν συμπροσεύχωνται καί μολύνωνται ἀπό τόν συμφυρμόν μέ τούς προδότας τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος καί ὅταν δουλικῶς μετά κωδωνοκρουσιῶν ὑποδέχωνται τιμητικῶς αὐτούς, τούς ἐπερχομένους Δαναούς, τούς ἐπί σκοπόν καί μεθ᾽ ὑστεροβουλίας ''δῶρα παίρνοντας'';
Πῶς, ὁ λαός ἀποδίδει εὐθύνες κυρίως μόνον εἰς θεσμικά πρόσωπα, ὅταν ὁ ἴδιος εὑρίσκεται μέσα εἰς ἀπέραντον ἁμαρτίαν, περιφρονῇ θεληματικῶς τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί δέν ἀνησυχῇ διά τήν ἰδικήν του ἀμετανοησίαν;
Ὅλα λοιπόν εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία ὑπερεπλεόνασε καί εἰς τούς ἄρχοντας καί εἰς τόν λαόν, ἐκτός ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων.
Ἄραγε, «κατά τόν λαόν καί οἱ ἄρχοντες», ἤ «κατά τούς ἄρχοντες καί ὁ λαός»; Ἰδού τό ἐρώτημα.
Ἰδού καί τό πήδημα θανάτου πρός τήν Ἀθλιότητα, τόν Αἰώνιον θάνατον, ὅπερ ἐστίν ἡ προδοσία, οἱ συμβιβασμοί, οἱ ὑποχωρήσεις, οἱ παραχωρήσεις, ἡ ἀσυδοσία, οἱ ἔνοχες καί ὑπόλογες σιωπές, καί γενικώς ἡ ἁμαρτία καί ἡ ἀμετανοησία.
Ἰδού ὅμως καί τό ἀγωνιστικόν ἅλμα πρός τό Μεγαλεῖον, τόν Θεόν, ὅπερ ἐστίν ἡ σωτήριος μετάνοια, ἡ ὁμολογία καί ἡ μαρτυρία τῆς Ἀληθείας τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ ἐπιλογή τῆς Ἀθλιότητος ἤ τοῦ Μεγαλείου ἀνήκει μόνον εἰς τόν ἴδιον τόν ἄνθρωπον, εἴτε εἶναι ἄρχων, εἴτε εἶναι ἀρχόμενος.
Οὕτως, ὁ ἄνθρωπος, αὐτοπροαιρέτως, εἴτε γίνεται σκώληξ καί δέν διαμαρτύρεται ἐπειδή τόν πατοῦν, εἴτε γίνεται ὑψιπέτης ἀετός τῆς Χάριτος καί ἵπταται εἰς τούς Οὐρανούς.
Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι σήμερα ἔχουν ἐπιλέξει τήν ἀθλιότητα...
ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ
http://hristoifantos.blogspot.gr/2015/01/blog-post_60.html
