Φυγάδες καὶ ριψάσπιδες ἐν καιρῶ πολέμου οἱ Ἁγιορεῖτες καὶ οἱ Μητροπολῖτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Φυγάδες καὶ ριψάσπιδες ἐν καιρῶ πολέμου οἱ Ἁγιορεῖτες καὶ οἱ Μητροπολῖτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Θα θέλαμε πολύ και θα ήταν καλό να υπακούουμε στους επισκόπους και να τους αφήσουμε να οικονομούν τα της σωτηρίας μας. Επειδή όμως από επισκόπους και ιερείς προέκυψαν οι εχθροί της αληθείας, οι αιρετικοί, είναι απολύτως δικαιολογημένο να δοκιμάζουμε το «κρείττον από του χείρονος» και από τους καρπούς να κρίνουμε αν πρέπει να προστρέχουμε στους επισκόπους ή να χωριζόμαστε από τους ανίερους, όταν τέμνουν διαφορετικούς δρόμους από αυτούς των Αποστόλων και των Αγίων. Δεν δόθηκε η εξουσία στους επισκόπους και σε κανέναν άλλον, να διδάξουν ή να πράξουν διαφορετικά από όσα εκείνοι. Ένας μοναχός Λάζαρος που κατηγορήθηκε επίσης από επίσκοπο «ως λάλος και περιττός και ανυπότακτος» την εποχή του λατινόφρονος πατριάρχου Βέκκου, γράφει στον επίσκοπο:

«Κρείσσον γαρ τω θανάτω ακολουθείν ή υμίν, καν μυριάκις πάλιν είπης με αλαζόνα και ανυπότακτον».

Και προσθέτει τα εξής, που φωτογραφίζουν την σημερινή κατάσταση:

«Αλλ΄ επειδή “οι ιερείς ηθέτησαν νόμους Θεού και εβεβήλωσαν τα άγια αυτού”, oι στύλοι της πίστεως, οι ποιμένες και διδάσκαλοι των εκκλησιών, οι πρόβολοι και πρόμαχοι του ορθοδόξου λαού—όθεν δε εις τούτο το βάραθρον ωλίσθησαν ουδείς αγνοεί—προσεδέξαντο δε τον αναιδή λύκον, τον απωσμένον Ιταλόν, ένδον της μάνδρας Χριστού του αληθινού Θεού ημών, της καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας, ον οι των επτά συνόδων πατέρες τω όρω της πίστεως μακράν της Χριστού ποίμνης εξωστράκισαν και τω αναθέματι παρέδωκαν, καντεύθεν ούτος παρείσδυσιν εφευρών, ου παύεται τους αρνίους του Χριστού εσθίειν και κατατέμνειν και της εαυτού συμμορίας και κατακρίσεως μετόχους επιτελείν. Όθεν ουκ έπρεπε σιγή την τοιαύτην συμφοράν παρελθείν και μόνους σώζειν εαυτούς αγαπήσαντας, αλλ΄ έδει κηρύξαι εφ΄ υψηλού την ευσέβειαν και δια των αποστολικών και πατρικών ρημάτων στηλιτεύσαι των Ιταλών και των Γραικών την άνοιαν, των μεν ως δορά μόνη προβάτου ενδεδυμένους, τη του Χριστιανού δηλαδή ψιλή επικλήσει, μηδέν του Χριστιανισμού επιφέροντας, των δε ως τας των αποστολικών και πατρικών “βιβλίων” παραδόσεις εν χερσί πάντοτε περιφέροντας και μηδενός των εγκειμένων εις γνώσιν ελθείν βουληθέντας δι΄ εσχάτης φιλοπαθείας υπερβολήν, αλλ΄ αεί καθάπερ σπάθην τους κανονικούς περιστρέφοντας λόγους εν ου πολέμου καιρώ, επιστάντος δε τούτου φυγάδες και ριψάσπιδες του βουλομένου παντός αποδείκνυται».

http://pureorthodoxvoice.blogspot.ca/