Ποιμένων ῥόλος καὶ λόγος
Τοῦ ἀρχιμ. Χρυσοστόμου Χρυσοπούλου, διὰ τὸ AMEN.gr
Οι ποιμένες της υπαίθρου μας
φαίνονται απλοί άνθρωποι, για
κάποιους δευτέρας κατηγορίας, έτσι είναι
; δεν μπορεί ! η
συμμετοχή τους και η παρουσία
τους στο θαύμα της Θείας ενανθρώπησης
για άλλα έρχεται να μας πείσει
Πού όλα αυτά ; Στην Βηθλεέμ !
Βηθλεέμ : μια άσημη πόλη που
έμελλε να κάνει σημαντική την ζωή όχι την δική της απλά, αλλά και του κόσμου
όλου. Η Γέννηση του Χριστού
δίνει πλέον ελπίδα για το αύριο
της ανθρωπότητας. Προφητεύτηκε1
και επαληθεύτηκε.
Θα
σταματήσουμε την σκέψη μας στους ποιμένες που διαδραμάτισαν ρόλο και είχαν τον λόγο στο Μυστήριο της Γέννησης
του Θεανθρώπου. Είναι από
τους πρώτους παγκόσμια που προσκύνησαν το νεογέννητο
βρέφος. Τους τοποθετεί
εκεί η πρόνοια του Θεού,
ως καθαρούς στην καρδιά και γι΄ αυτό είναι αδιάψευστοι μάρτυρες του θαύματος. Εκπροσωπούν - τότε και πάντοτε - όλους
όσους προστρέχουν στο κάθε θαύμα με καθαρή
καρδιά. Χωρίς όρους και όρια υπάρχει η
αναμονή τους για την εκπλήρωσή
του, γιατί έχουν και την ενδόμυχη βεβαιότητα ότι «Μεθ΄ ημών ο Θεός2».
Πῶς
τοποθετήθηκαν λοιπόν οι Ποιμένες
απέναντι στο γεγονός της ενανθρωπήσεως αυτού του ίδιου του Θεού ;
Μας το περιγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς3 και ταυτόχρονα μια διδαχή ξετυλίγεται για ωφέλεια όλων μας.
Οἱ ποιμένες ήλθαν (στ. 16), είδαν (στ. 17), έφυγαν (στ.
20).Η επιστροφή τους είχε δοξολογικό
χαρακτήρα διὰ τὴν Θεία Δωρεά, αυτόπτες μάρτυρες οι ίδιοι
και κήρυκες του γεγονότος. Είχαν
τις προϋποθέσεις,
αφού . όχι μόνο
άκουσαν (στ. 10),αλλά και έτρεξαν (στ. 15),ταυτόχρονα κήρυξαν (στ. 18) και
κυρίως δοξολόγησαν (στ. 20).
Οι ταπεινοί και ασήμαντοι ποιμένες «που προσφέρουν το θαύμα»4, κατά τον ιερό υμνωδό, ακολούθησαν
την παραπάνω πορεία και έμειναν
στην ιστορία, εμείς γιατί να μείνουμε στο
περιθώριο και αυτή της ίδιας της προσωπικής μας ιστορίας και βιωτής; Το
κάνουμε όταν την υποβαθμίζουμε και την ευτελίζουμε μέρα με την ημέρα, με λόγια και έργα. Δεν
ζούμε, απλά επιβιώνουμε και συμβιώνουμε.
Γεννήθηκε
ο μοναδικός Σωτήρας της ανθρωπότητας. Μεριμνάμε
τούτες τις ημέρες για πολλά, όχι
όμως για να δοξάσουμε τον Θεό για την
θέλησή Του να έρθει στον κόσμο όχι ως επίσκεψη ρουτίνας, αλλά ως αρχή αγιασμού. Ας αξιολογήσουμε
όπως πρέπει κάποτε την «ανεκδιήγητο
δωρεά Του5». Πρέπει να φροντίσουμε η πόλη της Βηθλεέμ να υπερβεί
τα γεωγραφικά της όρια και να
εισβάλλει στα σπίτια μας, στην ζωή μας και στην κοινωνία μας φέρνοντας βέβαια τον
εκεί τεχθέντα. Δωρεά μοναδική και ανεπανάληπτη,
γι΄ αυτό
«ας χαρούν οι ουρανοί και ας νιώσει
αγαλλίαση η γη, για τον επουράνιο που έγινε επίγειος. Έγινε άνθρωπος ο Χριστός,
νιώστε αγαλλίαση, δέος και χαρά. Δέος
εξαιτίας της αμαρτίας, χαρά λόγω της
ελπίδας», μας προτρέπει
Πατέρας της Εκκλησίας6.
Η
εμπιστοσύνη στην θεία πρόνοια θα είναι το κλειδί που θα ξεκλειδώσει
τις σφραγισμένες από την προκατάληψη και τον εγωϊσμό καρδιές μας,
για να υποδεχθούν στην συνέχεια χριστιανορθόδοξα Εκείνον. Ταυτόχρονα
και εμείς ως άλλοι ποιμένες να
βροντοφωνάξουμε το θαύμα, να προσκυνήσουμε «το παιδίον μετά Μαρίας
της μητέρας αυτού7».
Ἂς ακούσουμε και ἐφέτος το μήνυμα της Βηθλεέμ
με αναμεταδότες τους ποιμένες. Χριστούγεννα με Χριστό και όχι γύρω
από τον Χριστό. Χριστούγεννα με καρδιά γεμάτη αγάπη
και όχι απλά γεμάτο το τραπέζι μας.
Χριστούγεννα με στολισμένη την ψυχή μας με αρετή και όχι απλά
και μόνο στολισμένα τα σπίτια μας.
Παραπομπές
1.Μιχ. 5, 1 – 3
2.Ματθ.
α, 23
3.Λουκ. β, 8 – 20
4.Στιχηρό (4ο) εσπερινού
Χριστουγέννων
5.Β΄ Κορ. θ, 15
6.Γρηγόριος
ο Θεολόγος Migne 36, 312
7.Ματθ. β, 11
