Πορεία Καταστροφῆς
πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
Ἡ δραστηριότητά του αὐτὴ προφανῶς καὶ ἀπογοητεύει τοὺς πιστούς, ποὺ αἰσθάνονται προσβεβλημένοι, ἀφοῦ ὅλα βαίνουν καλῶς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἄρα προχωροῦμε στὴν ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν», δηλαδὴ στὴν ἔσχατη πτώση, ποὺ καταλήγει στὰ βαθύτερα τῆς κολάσεως. Θὰ εἶναι μία ἕνωση τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὴν αἵρεση καὶ θὰ ἀποτελεῖ τὸ μεγαλύτερο κατόρθωμα τοῦ διαβόλου ἀνὰ τοὺς αἰῶνες.
Μὲ τὴν ἕνωση αὐτὴ ἡ αἵρεση θὰ ἀναβαθμιστεῖ. Ἐπιβάλλεται οἱ κληρικοὶ καὶ ὁ πιστὸς λαὸς νὰ βρίσκονται σὲ ἐγρήγορση καὶ νὰ μὴ ἀπογοητεύονται. Ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία γνωρίζουμε ὅτι τὰ θέματα τῆς πίστεως δὲν τὰ χειρίζονται κατὰ τὶς προσωπικές τους ἐπιλογὲς οἱ μεγαλόσχημοι τῆς Ἐκκλησίας, Πατριάρχης καὶ Ἀρχιεπίσκοποι.
Τὸν κύριο καὶ πρῶτο λόγο ἔχει ὁ πιστὸς λαὸς καὶ οἱ εὐλαβεῖς κληρικοὶ καὶ μοναχοί.Ὅταν αὐτοὶ ποῦν «ὄχι», τὰ ἔργα τῶν οἰκουμενιστῶν δὲν ἔχουν καμία ἀξία. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κάλεσε τὸ νέο Πάπα στὸ Φανάρι, γιὰ νὰ ἐπαναληφθεῖ τὸ θλιβερὸ σκηνικό, ποὺ εἶχε στηθεῖ τὸ 2006, ὅταν ὁ κ. Βαρθολομαῖος ὑποδέχτηκε ἔμπλεως χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως τὸν προηγούμενο Πάπα Βενέδικτο τὸν ΙΣΤ´! Ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἐπίσκεψη τί θετικὸ προέκυψε; Τίποτα. Ἀπὸ τὴν ἐπικείμενη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Φραγκίσκου τί θὰ προκύψει;
Καὶ πάλι τίποτα. Γιὰ μᾶς ὅμως τοὺςὈρθοδόξους προκύπτουν πολλὰ ἀρνητικά. Σκανδαλισμὸς ἀπὸ τὶς συμπροσευχές, περιφρόνηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις γιὰ τὶς προθέσεις τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν καὶ κυρίως ἐμφανίζεται ἡ Ὀρθοδοξία ὄχι ὡς ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἀλλὰ ὡς μία ἐκκλησία ὅπως εἶναι καὶ τόσες ἄλλες! Ἔτσι, δυστυχῶς, γράφεται ἡ σύγχρονη ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία. Δίχως φόβο Θεοῦ, δίχως ὁμολογία Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ προπαντὸς δίχως αἴσθηση ζωῆς αἰωνίου.
Ἡ Ὀρθοδοξία βαδίζει πρὸς τὸ Βατικανό, γιὰ νὰ ἀποκτήσει κοσμικὴ δύναμη ἀπὸ τὸ μεγάλο ἅγιο Πατέρα, τὸν Πάπα, ὁ ὁποῖος πάντα στοχεύει στὴν ὑποταγὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴ δική του ἐπικράτηση στὴν ὑφήλιο, κάτι ποὺ οἱ οἰκουμενιστὲς θέλουν νὰ ἀγνοοῦν. Καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, ὅσοι διαφωνοῦν καὶ ἀντιστέκονται δέχονται ἀπειλὲς καὶ χαρακτηρίζονται ὡς φανατικοὶ καὶ μικρᾶς ἀντιλήψεως ἄνθρωποι, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἐκτιμήσουν τὴν κρισιμότητα τῶν καιρῶν καὶ τὸ μεγάλο μήνυμα τῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν.
Αὐτοὶ ὅμως οἱ χαρακτηρισμοὶ δὲν μᾶς ἐπηρεάζουν καὶ δὲν πρόκειται νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ γρήγορο βηματισμὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου πρὸς τὴν ἕνωση τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὴν αἵρεση.
πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
Posted: 13 Jul 2013 01:26 PM PDT
Η
ΣΤΑΣΗ τῶν οἰκουμενιστῶν ἀπέναντι στὸν Πάπα εἶναι προκλητική.
Ἀνταποκρίνονται στὶς προσκλήσεις του καὶ συμμετέχουν σὲ κοινὲς προσευχὲς
καὶ σὲ διαλόγους μὲ τόση προθυμία, ποὺ προσεγγίζει τὰ ὅρια τῆς
ἀφέλειας. Δυστυχῶς, ἔχουν ἐμπιστοσύνη στὸν αἱρετικὸ Πάπα, τὸν μεγάλο
πολιτικό, ὁ ὁποῖος ἔχει διαστρεβλώσει τὸ γνήσιο πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου
καὶ δραστηριοποιεῖται ὡς ἀδίστακτος ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου καὶ πάντα
μὲ τὸν ὑποκριτικὸ μανδύα τοῦ μοναδικοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς
γῆς!
Στὴν
ἐνθρόνιση τοῦ νέου Πάπα Φραγκίσκου τοῦ Α´ ἦταν παρὼν καὶ ὁ Οἰκ.
Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος ἀρέσκεται στὴν πρωτοτυπία ἀλλὰ καὶ
στὴν περιφρόνηση τῶν Ἱ. Κανόνων καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας παράδοσης.
Φαίνεται ὅτι ὁ Παναγιώτατος δὲν ἀνησυχεῖ ἀπὸ τὴ βλαπτικὴ δράση τῶν
Οὐνιτῶν καὶ γενικότερα τῶν Παπικῶν, οἱ ὁποῖοι οὐδέποτε μέχρι τώρα δὲν
ἔδειξαν τὴν παραμικρὴ μεταμέλεια καὶ προπαντὸς δὲν παραδέχτηκαν τὰ
αἱρετικά τους φρονήματα.
Καὶ
ὅμως ὁ Οἰκ. Πατριάρχης δὲν θεωρεῖ τοὺς Παπικούς, ὅπως καὶ τοὺς
Προτεστάντες, αἱρετικοὺς γι᾽ αὐτὸ καὶ ἐπικοινωνεῖ μαζί τους καὶ
ἀναπτύσσει δραστηριότητες, οἱ ὁποῖες συσκοτίζουν τὸ σωτήριο φῶς τῆς
Ὀρθοδοξίας.
Ἡ δραστηριότητά του αὐτὴ προφανῶς καὶ ἀπογοητεύει τοὺς πιστούς, ποὺ αἰσθάνονται προσβεβλημένοι, ἀφοῦ ὅλα βαίνουν καλῶς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἄρα προχωροῦμε στὴν ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν», δηλαδὴ στὴν ἔσχατη πτώση, ποὺ καταλήγει στὰ βαθύτερα τῆς κολάσεως. Θὰ εἶναι μία ἕνωση τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὴν αἵρεση καὶ θὰ ἀποτελεῖ τὸ μεγαλύτερο κατόρθωμα τοῦ διαβόλου ἀνὰ τοὺς αἰῶνες.
Μὲ τὴν ἕνωση αὐτὴ ἡ αἵρεση θὰ ἀναβαθμιστεῖ. Ἐπιβάλλεται οἱ κληρικοὶ καὶ ὁ πιστὸς λαὸς νὰ βρίσκονται σὲ ἐγρήγορση καὶ νὰ μὴ ἀπογοητεύονται. Ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία γνωρίζουμε ὅτι τὰ θέματα τῆς πίστεως δὲν τὰ χειρίζονται κατὰ τὶς προσωπικές τους ἐπιλογὲς οἱ μεγαλόσχημοι τῆς Ἐκκλησίας, Πατριάρχης καὶ Ἀρχιεπίσκοποι.
Τὸν κύριο καὶ πρῶτο λόγο ἔχει ὁ πιστὸς λαὸς καὶ οἱ εὐλαβεῖς κληρικοὶ καὶ μοναχοί.Ὅταν αὐτοὶ ποῦν «ὄχι», τὰ ἔργα τῶν οἰκουμενιστῶν δὲν ἔχουν καμία ἀξία. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κάλεσε τὸ νέο Πάπα στὸ Φανάρι, γιὰ νὰ ἐπαναληφθεῖ τὸ θλιβερὸ σκηνικό, ποὺ εἶχε στηθεῖ τὸ 2006, ὅταν ὁ κ. Βαρθολομαῖος ὑποδέχτηκε ἔμπλεως χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως τὸν προηγούμενο Πάπα Βενέδικτο τὸν ΙΣΤ´! Ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἐπίσκεψη τί θετικὸ προέκυψε; Τίποτα. Ἀπὸ τὴν ἐπικείμενη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Φραγκίσκου τί θὰ προκύψει;
Καὶ πάλι τίποτα. Γιὰ μᾶς ὅμως τοὺςὈρθοδόξους προκύπτουν πολλὰ ἀρνητικά. Σκανδαλισμὸς ἀπὸ τὶς συμπροσευχές, περιφρόνηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις γιὰ τὶς προθέσεις τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν καὶ κυρίως ἐμφανίζεται ἡ Ὀρθοδοξία ὄχι ὡς ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἀλλὰ ὡς μία ἐκκλησία ὅπως εἶναι καὶ τόσες ἄλλες! Ἔτσι, δυστυχῶς, γράφεται ἡ σύγχρονη ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία. Δίχως φόβο Θεοῦ, δίχως ὁμολογία Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ προπαντὸς δίχως αἴσθηση ζωῆς αἰωνίου.
Ἡ Ὀρθοδοξία βαδίζει πρὸς τὸ Βατικανό, γιὰ νὰ ἀποκτήσει κοσμικὴ δύναμη ἀπὸ τὸ μεγάλο ἅγιο Πατέρα, τὸν Πάπα, ὁ ὁποῖος πάντα στοχεύει στὴν ὑποταγὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴ δική του ἐπικράτηση στὴν ὑφήλιο, κάτι ποὺ οἱ οἰκουμενιστὲς θέλουν νὰ ἀγνοοῦν. Καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, ὅσοι διαφωνοῦν καὶ ἀντιστέκονται δέχονται ἀπειλὲς καὶ χαρακτηρίζονται ὡς φανατικοὶ καὶ μικρᾶς ἀντιλήψεως ἄνθρωποι, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἐκτιμήσουν τὴν κρισιμότητα τῶν καιρῶν καὶ τὸ μεγάλο μήνυμα τῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν.
Αὐτοὶ ὅμως οἱ χαρακτηρισμοὶ δὲν μᾶς ἐπηρεάζουν καὶ δὲν πρόκειται νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ γρήγορο βηματισμὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου πρὸς τὴν ἕνωση τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὴν αἵρεση.
Ὀρθόδοξος Τύπος άρ. φύλ. 1983
