Η συνέντευξη δόθηκε στην εφημερίδα «Le Monde» και από τα χειραγωγούμενα επικοινωνιακά επιτελεία, επιχειρείται να εμφανιστεί ως ένα δριμύ «κατηγορώ» του Αλέξη Τσίπρα για τα τεκταινόμενα αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, και με φόντο την πολυσυζητημένη «επαναδιαπραγμάτευση» για το «ελληνικό ζήτημα»…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική. Ο πρωθυπουργός μέσα από μια συνέντευξη απόλυτα εναρμονισμένη με την πεμπτουσία των πολιτικών που του υπαγορεύονται, επιχειρεί μέσα από αυτή τη συνέντευξη, έναν ευρύτατο αποπροσανατολισμό, περιορίζοντας τις αναφορές του σε δημοφιλή και σχετικά «πιασάρικα» ζητήματα, αφήνοντας στο απυρόβλητο την ουσία αυτού που συντελείται σήμερα στην Ευρώπη.
Η προσφιλής μέθοδος γι αυτό είναι η λαγνεία του ψεύδους, και ο «πρώτη φορά αριστερός» πρωθυπουργός, χρησιμοποιεί τέσσερα σοβαρά πολιτικά ψεύδη, συμμετέχοντας και ο ίδιος σ αυτή την απόλυτα χορογραφημένη επιχείρηση.

Ψέμα πρώτο.
 
«Το ζήτημα της Ελλάδας δεν αφορά μόνο τη χώρα, αλλά είναι το επίκεντρο της σύγκρουσης δύο εκ διαμέτρου αντίθετων στρατηγικών για το μέλλον της ΕΕ».

Η αλήθεια είναι ότι…
 
Δεν υπάρχουν δύο διαφορετικές στρατηγικές για το μέλλον της ΕΕ. Η στρατηγική είναι μια, ενιαία και αδιαίρετη, αποδεκτή στο σύνολό της χωρίς αστερίσκους και παραπομπές από την πολιτική μαφία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Είναι η στρατηγική του Μάαστριχτ, η στρατηγική της συρρίκνωσης των εθνικών κυριαρχιών, η στρατηγική της…
παραπέρα συγκέντρωσης υπερεθνικών εξουσιών όπως και της υπερενίσχυσης των ισχυρών χρηματοπιστωτικών ομίλων.

Στον αντίποδα, δεν υπάρχει μια άλλη στρατηγική όπως ψευδώς ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός, αλλά μια πλατφόρμα αυταπατών και ιδεοληψιών στη σύγχρονη μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας. Μια πλατφόρμα που ναυάγησε… που διαψεύδεται καθημερινά και διασύρει ανεπανόρθωτα τους φορείς αυτών των αντιλήψεων.

Ψέμα δεύτερο.
 
Ο πρωθυπουργός σημειώνει ότι θέλει να πει «την αλήθεια στους ευρωπαϊκούς λαούς για τη διαπραγμάτευση» τονίζοντας ότι δεν είναι ευθύνη της Ελλάδας η καθυστέρηση, αλλά φταίει η αδιαλλαξία των θεσμών.

Η αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί στους ευρωπαϊκούς λαούς…
 
Δεν είναι η αλήθεια για τη διαπραγμάτευση, αλλά η βρώμικη αλήθεια που αφορά στις πρακτικές που ακολουθήθηκαν με στόχο τη σωτηρία των τραπεζιτών, το φόρτωμα των οικονομικών βαρών στις πλάτες των λαών της Ευρώπης, και της αξιοποίησης της κρίσης που δημιούργησαν επιλογές και πρακτικές διεφθαρμένων πολιτικών ηγεσιών, ως άλλοθι για τη συμπίεση των λαών, των δημοκρατικών δικαιωμάτων τους και την παραπέρα επιδείνωση της οικονομικής τους θέσης.

Ψέμα τρίτο.
 
Κάποιοι θέλουν να αποδεχτούμε – λέει ο πρωθυπουργός – να διορίζονται οι υπουργοί και οι πρωθυπουργοί από τους θεσμούς και οι πολίτες να αποστερούνται από το δικαίωμα του εκλέγειν μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος. Κάτι τέτοιο σημαίνει την ολοκληρωτική κατάργηση της δημοκρατίας στην Ευρώπη, το τέλος κάθε προσχήματος και την αρχή μιας διάσπασης και ενός απαράδεκτου διχασμού της Ενωμένης Ευρώπης.

Η αλήθεια όμως είναι ότι.
 
Το πρόβλημα της δημοκρατίας βεβαίως δεν περιορίζεται στην επανεμφάνιση του φαινομένου του διορισμού ανδρεικέλων για την υλοποίηση συγκεκριμένων πολιτικών, αλλά εκδηλώνεται κυρίως με τη χρησιμοποίηση κάθε θεμιτού και αθέμιτου μέσου για τη επιβολή των συγκεκριμένων πολιτικών η προώθηση των οποίων αποτελεί προτεραιότητα των κυρίαρχων κύκλων, και το πολιτικό προσωπικό ακόμη και όταν εκλέγεται και δε διορίζεται δια της μεθόδου της κωλοτούμπας και παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις του, ενσωματώνεται, ενστερνίζεται και υλοποιεί αυτές τις πολιτικές βιάζοντας τη δημοκρατία και τις επιλογές των πολιτών

Ψέμα τέταρτο.
 
Παράλληλα «βλέπει» να υπάρχει στρατηγική για διάσπαση και διχασμό της Ευρώπης.
 
«Πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η δημιουργία μιας Ευρωζώνης δύο ταχυτήτων, όπου ο σκληρός πυρήνας θα θέτει σκληρούς κανόνες λιτότητας και προσαρμογής και θα διορίζει έναν Υπερυπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης με απεριόριστη εξουσία, με τη δυνατότητα δηλαδή να απορρίπτει ακόμη και προϋπολογισμούς κυρίαρχων κρατών που δεν ευθυγραμμίζονται με τα δόγματα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού» γράφει ο πρωθυπουργός.
«Για όσες χώρες αρνούνται να υποκύψουν στην νέα εξουσία η λύση θα είναι απλή: Σκληρή τιμωρία. Υποχρεωτική λιτότητα. Και, ακόμη περισσότερο, περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, πειθαρχικές κυρώσεις, πρόστιμα, ακόμη και παράλληλο νόμισμα. Έτσι οικοδομείται η νέα ευρωπαϊκή εξουσία με πρώτο θύμα την Ελλάδα η οποία στο μυαλό αρκετών αποτελεί χρυσή ευκαιρία παραδειγματισμού για όλους τους υποψήφιους απείθαρχους» συμπληρώνει.
Η αλήθεια είναι ότι…
 
Το ιδεολόγημα περί Ευρώπης – Ευρωζώνης δυο ταχυτήτων, συνιστά μια ακόμη ολέθρια αποπροσανατολιστική αυταπάτη που επιδιώκει να αποκοιμίζει και να συντηρεί ψεύτικη ελπίδα στους λαούς.

Δεν υπάρχει Ευρώπη δυο ταχυτήτων, αλλά η αδίστακτη εφαρμογή του «νόμου του ισχυρού» που δεν καθυποτάσσει μονάχα τις υποτιθέμενα σύμμαχες χώρες, αλλά και τους ίδιους τους λαούς μέσα στις ίδιες ισχυρές χώρες, διότι εκτός από το γεωπολιτικό χαρακτήρα των επιλογών, υπάρχει και ο γεγονός πως οι πολιτικές που ασκούνται είναι στοχευμένες στην υπεράσπιση συγκεκριμένης ενότητας συμφερόντων.
Το αέναο κυνήγι των υποτακτικών λοιπόν, μέσα σε μια έτσι δομημένη οικονομική και πολιτική συμμαχία, καθιστά μονόδρομο και όχι επιλογή που δυνητικά θα μπορούσε να αλλάξει αυτή την εξέλιξη.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ