Ὁ προφήτης Ἠλίας στήν ἐποχή του καί στά ἔσχατα
Ὁ προφήτης Ἠλίας, ὁ μέγιστος τῶν Προφητῶν.
Ὁ προφήτης Ἠλίας, ἀγαπητοί μου, εἶναι μία μεγάλη μορφή, μιά πολύ μεγάλη μορφή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Εἶναι ὁ μέγιστος τῶν Προφητῶν· εἶναι ἀνώτερος κι ἀπ’ αὐτόν τόν προφήτη Ἡσαΐα τόν μεγαλοφωνότατο. Καί ἐνῶ δέν ἔγραψε ὁ προφήτης Ἠλίας οὔτε μία λέξη, ὑπῆρξε ὁ ἴδιος μία μεγάλη προφητεία. Αὐτό του τό ἔργο, ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἔζησε, ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἔφυγε ἀπό τήν παροῦσα ζωή ἀλλά καί ἡ ἐμφάνισή του στή Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ δείχνουν ὅτι ἡ μορφή αὐτή εἶναι παμμέγιστη, εἶναι πελώρια!
Γιά τόν προφήτη Ἠλία ἔχουν γραφεῖ στήν Παλαιά Διαθήκη πολλές σελίδες, πού ὅλες εἶναι μεστές πολλῆς καί βαθειᾶς θεολογίας. Τό Καρμήλιον ὄρος, πάνω στό ὁποῖο ὁ Προφήτης προσέφερε κατά θαυμαστό τρόπο τή θυσία του, ὅταν ἀπό τόν οὐρανό κατῆλθε φωτιά καί κατέκαψε τά σφάγια, τό ὄρος Σινά, ἐπί τοῦ ὁποίου εἶχε θεοπτεία ὁ μέγας Προφήτης , καί τό ὄρος Θαβώρ, πάνω στό ὁποῖο ἐμφανίσθηκε μαζί μέ τόν Κύριό μας ὁ Προφήτης, εἶναι οἱ τρεῖς μεγάλες κορυφές ὀρέων, πού ἀναφέρονται στή δόξα τή δική του.
Ὁ διαχρονικός Προφήτης.
Ὁ προφήτης Ἠλίας εἶναι παρών, τόσο στόν χῶρο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅσο καί στόν χῶρο τῆς Καινῆς Διαθήκης.
Βέβαια ὅ,τι νά πεῖ κανείς καί ὅ,τι νά ἀναλύσει, πάντα θά μένει στήν περιφέρεια τῶν πραγμάτων, γιατί, ὅπως σᾶς ἐξήγησα, εἶναι μία ἀπύθμενη σέ ἀνάλυση προσωπικότητα ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ Προφήτης. Θά μείνουμε μόνο σ’ ἕνα μικρό περιστατικό τῆς ζωῆς του, ἀλλά πολύ χαρακτηριστικό. Μάλιστα τό περιστατικό αὐτό μᾶς δίνει ταυτόχρονα καί μιά ἄλλη εἰκόνα, μᾶς δίνει ἕναν τύπο τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν.
Ἡ ἐπικαιρότητα τοῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως.
Ὅπως θά ἔχετε διαπιστώσει –πεῖτε ἀπό τά γεγονότα, πεῖτε ἀπό τόν τρόπο πού ζεῖ ὁ κόσμος σήμερα, πεῖτε ὅτι πλησιάζουμε στά ἔσχατα, πεῖτε ὅ,τι θέλετε– στίς μέρες μας τό πολύ παραγνωρισμένο καί παραγκωνισμένο καί παραθεωρημένο βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ἔρχεται στήν ἐπικαιρότητα, κι ἔτσι ὅλοι σήμερα ἀσχολούμαστε μέ τό βιβλίο αὐτό. Τό δυστύχημα εἶναι ὅτι τό Ὀρθόδοξο πλήρωμα εἶναι ἀνέτοιμο νά προσεγγίσει τό βιβλίο αὐτό, ἐπειδή ἀκριβῶς δέν τοῦ εἶναι οἰκεῖο· καί δέν τοῦ εἶναι οἰκεῖο ἐπειδή γιά ὁλόκληρους αἰῶνες, ἰδίως στήν Ἀνατολή, ἐπικράτησε μιά παρεξηγημένη ἐντύπωση, ὅτι τό βιβλίο αὐτό εἶναι σφραγισμένο μέ ἑπτά σφραγῖδες, δηλαδή ἀκατανόητο, ὅτι τό βιβλίο αὐτό εἶναι γεμᾶτο ἀπό προφητεῖες, πού... μήν τίς πιάνεις ... καί ὅτι ἄν πιάσει κανείς τίς προφητεῖες αὐτές, μοιραῖα θά πέσει σέ αἱρέσεις καί σέ λάθη. Ὑπῆρχε αὐτή ἡ παρανόηση.
Ὅλα αὐτά βεβαίως δέν εἶναι σωστά· μόνο μέχρις ἑνός βαθμοῦ εἶναι σωστά. Ὡστόσο ὅμως ὅλα αὐτά ἀποτέλεσαν θά λέγαμε τήν αἰτία γιά τήν ὁποία τό Ὀρθόδοξο πλήρωμα δέν προσεγγίζει τό βιβλίο αὐτό τοῦ Θεοῦ, τό τελευταῖο βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης, τό θεόπνευστο αὐτό βιβλίο, τό ὑπέροχο αὐτό βιβλίο, τό γεμᾶτο ὄχι μόνο ἀπό προφητεῖες ἀλλά καί ἀπό πνεῦμα παρηγορίας, καί τό ὁποῖο ὑπάρχει γιά νά ἐνισχύσει τόν λαό τοῦ Θεοῦ καθ’ ὅλη τήν πορεία τῆς ζωῆς του πάνω στή γῆ αὐτή, καί προπαντός στά ἔσχατα.
Ἔτσι, ἀγαπητοί, ἐπανέρχομαι στό θέμα μου, γιά νά σᾶς πῶ ὅτι ὁπωσδήποτε αὐτά πού θά ἀκούσετε θά δεῖτε ὅτι ἔχουν σχέση μέ τά ἔσχατα. Ἔσχατα λέγονται ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἀφοροῦν στό τέλος τῆς Ἱστορίας, δηλαδή ὅταν πιά πλησιάζει νά ἔρθει γιά τελευταία φορά ὁ Χριστός. Θά δεῖτε λοιπόν ὅτι ἡ ζωή τοῦ προφήτου Ἠλιού δέν εἶναι παρά μιά ζωή ἑνός ἀντιτύπου πού δείχνει ἕνα πρωτότυπο στά ἔσχατα.
Ἡ ἱστορική πορεία κάθε λαοῦ. – Ἡ ἰδιότυπη πορεία τοῦ Ἰσραήλ.
Ἕνας λαός, πράγματι, στήν ἱστορική του πορεία ἀσφαλῶς συναντᾶ πολύ δύσκολες ἡμέρες γιά νά ἐπιβιώσει. Ὅμως ὁ Θεός εἶναι ἐκεῖνος πού ἔχει τάξει τά ὁροθέσια τῆς κατοικίας τῶν λαῶν, δηλαδή τά σύνορα τοῦ κάθε λαοῦ, ἀλλά καί τό πόσον καιρό θά ζήσει ἕνας λαός. Αὐτό εἶναι σύμφωνο μ’ ἐκεῖνο πού λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στούς Ἀθηναίους· «ὁ Θεὸς... ὁρίσας προστεταγμένους καιροὺς καὶ τὰς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν». Ἔβαλε τά σύνορα λοιπόν ὁ Θεός, ἀλλά καί ὅρισε τούς προστεταγμένους καιρούς, τό πόσο δηλαδή θά ζήσει ὁ κάθε λαός. Ἔτσι Ἐκεῖνος εἶναι πού κρίνει πόσο θά ζήσει ἕνας λαός καί ποιά θά εἶναι τά σύνορά του.
Ὁ Ἰσραήλ ἦταν ἕνας λαός ἀγαπημένος, ἦταν ὁ ξεχωρισμένος λαός –ἐξ ἄλλου Ἰσραήλ θά πεῖ ἀγαπημένος – καί ὁ Θεός πολλές φορές στήν ἱστορική του πορεία τόν εἶχε προστατεύσει. Κατά θαυμαστό μάλιστα τρόπο καί σκανδαλώδη ἔναντι τῶν ἄλλων ἐθνῶν ὁ Θεός εἶχε προστατεύσει τόν Ἰσραήλ!
Τώρα ὅμως, εὑρισκόμενοι κάπου στόν 8ο αἰῶνα πρό Χριστοῦ, τό βόρειο βασίλειο ἀποστατεῖ ἀπ’ τόν Θεό. Πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι μετά τόν θάνατο τοῦ Σολομῶντος ὁ λαός χωρίστηκε σέ δυό βασίλεια· τό βόρειο βασίλειο, μέ τίς δέκα φυλές, καί τό νότιο βασίλειο, μέ τίς δυό φυλές, τοῦ Ἰούδα καί τοῦ Βενιαμίν. Τό νότιο βασίλειο εἶχε πρωτεύουσα τήν Ἱερουσαλήμ, ἐνῶ τό βόρειο τή Σαμάρεια. Τό βόρειο βασίλειο λοιπόν εἶχε ἀποστατήσει ἀπό τόν Θεό. Οἱ βασιλεῖς του ἀτυχῶς ὑπῆρξαν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι εἶχαν μιά πολύ μεγάλη εὐκολία νά εἰδωλολατροῦν.
Ἀχαάβ – Ἰεζάβελ.
Ἔτσι βασιλιάς τοῦ βορείου βασιλείου τόν 8ο αἰῶνα ἦταν ὁ Ἀχαάβ. Αὐτός εἶχε ἕναν μαλακό, χαλαρό χαρακτῆρα, μέ μιά πολύ εὔκολη στροφή πρός τήν εἰδωλολατρία, καί ἦταν ἄνθρωπος πού ἐπηρεαζόταν ἀπό τή γυναῖκα του Ἰεζάβελ. Αὐτή δέ ἡ γυναίκα του, ἡ ὁποία δέν ἦταν Ἑβραία, ἀλλά Συροφοινίκισσα, εἰδωλολάτρισσα φανατική, ἀποτελοῦσε καί τό χειρότερο κακό! Γρήγορα, ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς φοβερῆς γυναίκας, ἡ λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἐξοστρακίστηκε, καί ἔτσι εἰσήχθη ἡ λατρεία τοῦ Βάαλ καί τῆς αἰσχρότατης Ἀστάρτης –ἡ ὁποία Ἀστάρτη ἦταν κάτι ἀντίστοιχο μέ τή δική μας τήν Ἀφροδίτη.
Ἡ κεραυνοβόλα ἐμφάνιση τοῦ Προφήτου.
Σ’ αὐτή τήν κρίσιμη καμπή τοῦ Ἰσραήλ, ὁ ὁποῖος ἔζησε ὅσο ποτέ ἄλλοτε τήν ἀποστασία στίς ἡμέρες αὐτοῦ τοῦ βασιλιᾶ, ἐμφανίζεται ὁ φλογερός καί ζηλωτής Προφήτης ἀπό τή Θέσβη, ὁ Ἠλίας. Κι ἔρχεται αἰφνίδια –προσέξτε αὐτό τό αἰφνίδια. Ἔρχεται αἰφνίδια! Σάν ἀστραπή καί βροντή ἐμφανίζεται μπροστά στόν βασιλιᾶ, ἀπό προσώπου τοῦ Θεοῦ, γιά νά τοῦ δώσει ἐκεῖνο τό φοβερό μήνυμα τῆς ἐπ’ ἀόριστον ἀνομβρίας, σάν τιμωρία ἀπό τόν Θεό γιά τήν ἀποστασία τοῦ λαοῦ ἀλλά καί τῆς κυβερνήσεώς του.
«Ζῇ Κύριος ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, λέει στόν βασιλιᾶ, ὁ Θεὸς Ἰσραήλ, ᾧ παρέστην ἐνώπιον αὐτοῦ, εἰ ἔσται τὰ ἔτη ταῦτα δρόσος καὶ ὑετός, ὅτι εἰ μὴ διὰ στόματος λόγων μου.» Ὁρκίζομαι στόν Θεό τόν ζῶντα, τόν Θεό τοῦ Ἰσραήλ, ἐνώπιον τοῦ Ὁποίου στέκομαι καί ὑπηρετῶ, ὅτι σ’ αὐτά τά χρόνια πού θά ἔρθουν οὔτε θά βρέξει οὔτε θά πέσει δροσιά. Κι ὅλα αὐτά θά ἐξαρτῶνται ἀπό τό στόμα τό δικό μου· ὅ,τι λέω ἐγώ, αὐτό θά γίνεται. Αὐτά εἶπε ὁ Προφήτης, καί ἐξαφανίσθηκε ἀπό προσώπου Ἀχαάβ.
Ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἱστορική πορεία τῶν λαῶν.
Τά λόγια του ὅμως αὐτά, ἀγαπητοί μου, ἀποτελοῦν τήν κρίση τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἀποστασία ἑνός λαοῦ.
Ποῦ εἶναι ἐκεῖνοι, ἀλήθεια, πού λένε ὅτι μποροῦν νά ρυθμίζουν ἐλεύθερα τήν ἱστορική τους πορεία καί τή ζωή τους καί ὅτι δέν ἔχει κανέναν λόγο ὁ Θεός στήν ἱστορική πορεία ἑνός λαοῦ ἤ ἑνός προσώπου; Ποῦ εἶναι ἐκεῖνοι πού τό λένε; Βλέπετε ἐδῶ; Καί γιά νά μήν νομισθεῖ ὅτι αὐτό ἀφορᾶ μόνο στόν Ἰσραήλ, σᾶς λέω ὅτι ὁ Θεός σκεπτόταν καί ὅλα τά ἔθνη, καί χάραζε τήν πορεία ὅλων τῶν ἐθνῶν.
Ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἱστορική πορεία τοῦ Ἰσραήλ.
Πρόχειρα σᾶς λέω τό ἑξῆς. Στή γῆ Χαναάν κατοικοῦσαν πολλοί λαοί. Καί λέει ὁ Θεός στόν Ἀβραάμ: «Ἀκόμα δέν ἔφτασε νά γεμίσει τό ποτήρι τῶν ἀνομιῶν τους · γι’ αὐτόν τόν λόγο δέν θά ἐγκατασταθεῖς ἐδῶ στή χώρα αὐτή τώρα. Οἱ ἀπόγονοί σου, λέει στόν Ἀβραάμ, θά ἀναπτυχθοῦν πρῶτα στήν Αἴγυπτο, θά γίνουν λαός πολύς, καί κατόπιν θά ἔλθουν ἐδῶ στή γῆ Χαναάν.». Κι αὐτό ξέρετε μέ πόσα χρόνια ἀντιστοιχοῦσε; Μέ τετρακόσια τριάντα χρόνια! «Τότε μόνο θά κατοικήσουν στή γῆ αὐτή, ὅταν οἱ λαοί αὐτοί θά ἔχουν γεμίσει τό ποτήρι τῶν ἀνομιῶν τους.» Εἶναι φοβερό. Περιμένει ὁ Θεός πότε θά ἔρθει τό πλήρωμα τῆς ἁμαρτίας· μέχρι πού νά ξεχειλίσει τό ποτήρι. Τότε λέει θά καταστραφοῦν οἱ λαοί αὐτοί.
Κι ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυή νά μπεῖ μέσα στή γῆ Χαναάν, τοῦ λέει πάλι ὁ Θεός: «Πρόσεξε. Οἱ λαοί αὐτοί, μέ τά μάγια τους, μέ τίς μαντεῖες τους, μέ τή διαφθορά τους καί μέ τόν τρόπο πού ζοῦν, ἦλθε ἡ ὥρα νά καταστραφοῦν · γι’ αὐτό ἐσεῖς θά κυριεύσετε τή γῆ αὐτή μέ πολλή εὐκολία. Προσέξτε ὅμως · μήν κάνετε κι ἐσεῖς τά ἴδια, γιατί θά ἔρθει καί ἡ δική σας ἡ ὥρα νά ὑποστεῖτε τό ἴδιο πρᾶγμα.»
Βλέπουμε λοιπόν ὅτι ὁ Θεός δέν ἔρχεται νά ξεριζώσει κάποιους λαούς γιά νά ἐγκαταστήσει τόν ἀγαπημένο Του λαό, παρά μόνο ἐφ’ ὅσον οἱ λαοί αὐτοί ἔχουν ἁμαρτήσει.
Ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἱστορική πορεία τῶν ἄλλων λαῶν καί τῶν Ἑλλήνων.
Θέλετε κάτι ἀκόμη; Ἀνοῖξτε τό βιβλίο τοῦ Ἡσαΐα νά δεῖτε κάτι καταπληκτικό. Ὁμιλεῖ καί προφητεύει ὁ Ἡσαΐας, ὅπως καί ὁ Ἱερεμίας καί ὁ Ἰεζεκιήλ καί ὁ Δανιήλ, προφητεύουν γιά τά ἔθνη, ἀγαπητοί μου, γιά τούς λαούς· ὄχι μόνο γιά τόν Ἰσραήλ. «Ὤ, Βαβυλώνα, λένε, ἦλθε τό τέλος σου ! Ὤ, Συρία...! Ὤ, Αἴγυπτος...! Ὤ, Μωαβῖτες...! Ὤ...! Ὤ...!» Ὁ Δανιήλ, πεῖτε μου, δέν προφητεύει γιά τούς Ἕλληνες καί γιά τούς Πέρσες; Δέν προφητεύει γιά τούς Βαβυλωνίους; Δέν λέει ὅτι οἱ Ἕλληνες θά νικήσουν τούς Πέρσες, μ’ ἐκείνη τή θαυμαστή προφητεία του, πού ἔρχεται ἕνας τράγος, –ὁ μέγας Ἀλέξανδρος, ξέρετε, ἀπεικονίζεται στά νομίσματα μέ κέρατα– ἕνας τράγος πού τρέχει ἀπό τή Δύση ὁλοταχῶς, λέει, καί συγκρούεται μ’ ἕναν κριό, πού ἀντιπροσωπεύει τούς Πέρσες, τόν ὁποῖο κυριολεκτικά λιανίζει;
Βλέπετε λοιπόν, καί ἐπιμένω, δέν ὁμιλεῖ ὁ Θεός μόνο γιά τόν Ἰσραήλ· ὁμιλεῖ γιά ὅλους τούς λαούς καί κατευθύνει τίς τύχες ὅλων τῶν λαῶν.
Θά σᾶς ἐπαναλάβω ἐκεῖνο πού σᾶς διάβασα προηγουμένως, πού λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στούς Ἀθηναίους, ὅτι ὁ Θεός εἶναι ὁ «ὁρίσας προστεταγμένους καιροὺς καὶ τὰς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν», πάντων τῶν ἐθνῶν, ὅλων τῶν λαῶν. Συνεπῶς, ἀγαπητοί, θά λέγαμε ἐδῶ ὅτι οἱ Ἕλληνες δέν βγαίνουν ἔξω ἀπό τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, πολύ δέ περισσότερο ἀφοῦ ἔχουμε δεχθεῖ τό Εὐαγγέλιο ἀπό τούς πρώτους, ὅταν κηρύχθηκε στόν κόσμο τό μήνυμα τοῦ Κυρίου.
Ἡ Ἑλλάδα στά χνάρια τοῦ παλαιοῦ Ἰσραήλ, ἕτοιμη νά ὑποστεῖ τίς ἴδιες συνέπειες.
Καί ἐρχόμαστε τώρα νά ρωτήσουμε: Μήπως καί ἡ πατρίδα μας ζεῖ καί πολιτεύεται στά ἴδια χνάρια τοῦ παλαιοῦ Ἰσραήλ; Καί ὅσα δεινά μᾶς βροῦν, θά λέγαμε ποῦ θά ὀφείλονται; Τί λέτε; εἶναι δυνατόν νά ὑποστοῦμε μιά τυχόν –τυχόν!– συρρίκνωση τῶν συνόρων μας; Ξέρετε ὅτι πάλι μποροῦμε νά γίνουμε μικρότεροι; Ἀγαπητοί μου, τό ξέρετε ὅτι μποροῦμε νά γίνουμε πάλι μικρότεροι στά σύνορά μας;... Δέν ὑπάρχει τίποτα τό ἀμετάθετο καί σίγουρο. Ἀπό ποῦ θά ἔχει τό αἴτιό του τό θέμα; Ἀκόμη, ἄν ὑποστοῦμε σάν λαός μιά δυσπραγία οἰκονομική ἤ ἀκόμα καί μιά κοινωνική ἀναστάτωση, ἀπό ποῦ θά ἔχει τήν ἀφετηρία της αὐτή ὅλη ἡ κατάσταση; Ἀσφαλῶς ἀπό τήν ἀποστασία τοῦ λαοῦ μας καί τήν στροφή του πρός τήν εἰδωλολατρία.
Ἀγαπητοί μου, ὁ λαός μας ἀποστατεῖ ἀπό τόν Θεό καθημερινά. Τό φαινόμενο τῆς ἀθεΐας ἦταν ἄγνωστο στήν πατρίδα μας. Κι ἀρχίζει ἡ ἀθεΐα νά γίνεται μία πραγματικότητα σ’ αὐτόν ἐδῶ τόν χῶρο, τόν ἑλληνικό, ἐδῶ πού ἀναπτύχθηκε ἡ Ὀρθοδοξία καί ἔχουμε τόσους Ἁγίους! Εἶναι κάτι πού ἐκπλήσσει. Καί ξαναγυρίζουμε πάλι πίσω στήν εἰδωλολατρία!
Ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι οἱ ἡμέρες εἶναι κρίσιμες γιά τόν λαό μας ἀλλά καί γιά ὅλο τόν κόσμο;
Ἀλλά γιατί τό εἶπε αὐτό ὁ Προφήτης στόν Ἀχαάβ; Γιά νά μετανοήσει ὁ λαός. Μετανόησε ὁ Ἀχαάβ; Οὔτε ὁ Ἀχαάβ, οὔτε ὁ λαός. Ἄραγε ἐμεῖς θά μετανοήσουμε; Ὅταν σήμερα κηρύσσεται τό κήρυγμα, τῆς μετανοίας τό κήρυγμα, καί λέγονται αὐτά πού λέγονται, τί νομίζετε ὅτι εἶναι; Αὐτά πού σᾶς λέω τώρα τί νομίζετε ὅτι εἶναι; Νομίζετε ὅτι εἶναι ἕνα φιλολογικό κήρυγμα, γιά τό ὁποῖο μποροῦμε νά λέμε ὅτι εἶναι μόνο λόγια; Ὄχι· εἶναι κήρυγμα μετανοίας, εἶναι κήρυγμα ἀφυπνιστικό! Ἄλλο τώρα ἐάν κοιμόμαστε κάποτε καί μέ τόν αἰσθητό ὕπνο, κλείνουμε τά μάτια μας καί δέν προσέχουμε τόν ὁμιλητή· ἄλλη παράγραφος αὐτή. Ἀλλά αὐτά πού λέμε ἐδῶ τώρα εἶναι κήρυγμα μετανοίας, καί καλούμεθα νά μετανοήσουμε γιά ’κείνη τήν κατάσταση πού ἤδη ἐπικρατεῖ μέσα στόν λαό μας! Εἶναι φοβερή ἡ κατάσταση· τό ἀντιλαμβανόμαστε;... Εἴμαστε σέ παράλληλες ἡμέρες μέ τήν ἐποχή τοῦ βορείου Ἰσραήλ, πού ὁ Προφήτης ἐλέγχει μέ δριμύτητα τήν κατάσταση καί φωνάζει· φωνάζει καί χρησιμοποιεῖ, θά λέγαμε, τό ἔκτακτο ἐκεῖνο στοιχεῖο, πού καταπλήσσει μέ τήν παρουσία του τόν λαό. Θά τό ἀντιληφθοῦμε ἐμεῖς ὅτι οἱ ἡμέρες μας εἶναι κρίσιμες γιά τόν λαό μας ἀλλά καί γιά ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη; Θά τό καταλάβουμε αὐτό;...
Συνέπειες τῆς ἀποστασίας τοῦ παλαιοῦ Ἰσραήλ.
Ὡστόσο, ἀγαπητοί μου, ὁ Προφήτης εἶπε τό μήνυμά του, ὅπως σᾶς εἶπα, τό μήνυμα τοῦ Οὐρανοῦ, καί ἐξαφανίστηκε ἀπό προσώπου τοῦ Ἀχαάβ. Ἀπό ’κείνη τή στιγμή ὅμως ἀρχίζει καί ἡ περιπέτεια τοῦ βορείου βασιλείου. Ἄν θέλετε, διαβάστε τά τέσσερα Βασιλειῶν –ἰδίως τό τέλος τοῦ δευτέρου, τό τρίτο καί τέταρτο Βασιλειῶν– γιά νά δεῖτε ἐκεῖ τί περιπέτειες καί τί καταστροφές ὑπέστη τό βόρειο βασίλειο, μέ κατάληξη τήν αἰχμαλωσία του ἀπό τούς Ἀσσυρίους, ἑκατό περίπου χρόνια πρίν ἀπό τήν καταστροφή τοῦ νοτίου βασιλείου, πού καί τό δικό του τέλος –τοῦ νοτίου βασιλείου– ἦταν ἡ αἰχμαλωσία του ἀπό τούς Βαβυλωνίους.
Προειδοποιοῦσε καί ὁ προφήτης Ἡσαΐας: «Κυράδες μου... φορᾶτε τά φουστάνια σας τά ὡραῖα, ἔλεγε, μέ τίς ζῶνες σας τίς χρυσές καί τά χρυσοκεντημένα καί μεταξωτά σας ροῦχα... Σκοινί θά μπεῖ στή μέση σας καί θά συρθεῖτε ξυπόλητες στή γῆ τῆς αἰχμαλωσίας !...».
Κι ἄν δέν τά καταλαβαίνουμε αὐτά, θά ’ρθοῦν οἱ συνέπειες, καί τότε θά τά καταλάβουμε...
Ὁ Θεός προστατεύει τόν Προφήτη Του.
Ἀλλ’ ὅμως ὁ Θεός, ἀγαπητοί μου, προστατεύει τόν Προφήτη Του· τόν προστατεύει ἀπό τήν ὀργή τοῦ Ἀχαάβ. Διότι ὅταν ἄκουσε αὐτά ὁ Ἀχαάβ, ἔμεινε ἔκπληκτος· καί πρίν προλάβει νά ἀντιδράσει, ὁ Προφήτης ἐξαφανίστηκε. Γι’ αὐτό σᾶς εἶπα ὅτι σάν ἀστραπή παρουσιάστηκε καί σάν βροντή ἔφυγε. Καί ἐπειδή δέν πρόλαβε ὁ Ἀχαάβ νά ἀντιδράσει, καταδιώκει τόν Προφήτη. Ὁ Θεός ὅμως προστατεύει τόν Προφήτη Του, ὄχι μόνο ἀπό τήν ὀργή τοῦ Ἀχαάβ, ἀλλά καί ἀπό τόν ἐνσκύψαντα λιμό, τήν πεῖνα πού ἔπεσε.
«Καὶ ἐγένετο ῥῆμα Κυρίου πρὸς Ἠλιού», καί δόθηκε ἐντολή ἀπό τόν Κύριο πρός τόν Ἠλία · «πορεύου ἐντεῦθεν κατὰ ἀνατολὰς καὶ κρύβηθι ἐν τῷ χειμάῤῥῳ Χοῤῥὰθ τοῦ ἐπὶ προσώπου Ἰορδάνου· καὶ ἔσται ἐκ τοῦ χειμάῤῥου πίεσαι ὕδωρ, καὶ τοῖς κόραξιν ἐντελοῦμαι διατρέφειν σε ἐκεῖ.» Φῦγε, κρύψου. Φῦγε, κρύψου σ’ ἐκεῖνον τόν χείμαρρο, τόν Χορράθ, πού βλέπει πρός τά ἀνατολικά καί πού χύνεται στόν Ἰορδάνη. Πήγαινε κρύψου ἐκεῖ · ἐκεῖ θά βρεῖς νερό –γιατί νερό δέν ὑπῆρχε, ἐξ αἰτίας τῆς ἀνομβρίας. Ἐκεῖ θά βρεῖς νερό. Καί ἐγώ θά στέλνω τά κοράκια μου, πού ἐγώ τά παραγγέλλω νά τό κάνουν αὐτό, νά σέ διατρέφουν.
Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ὀφείλει νά κρυφτεῖ.
Προσέξτε, ἀγαπητοί. Αὐτά τά λόγια τοῦ Θεοῦ εἶναι παμμέγιστης σημασίας. Δέν ἀφοροῦν μόνο στόν προφήτη Ἠλία· ἀφοροῦν καί σ’ ἐμᾶς· θά τό δεῖτε στή συνέχεια.
Τί εἶπε ὁ Θεός στόν Προφήτη Του; «καὶ κρύβηθι», κρύψου ! Αὐτό τό «κρύβηθι», κρύψου, εἶναι ἕνα σπουδαῖο σημεῖο γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ στίς δύσκολες ἡμέρες.
Αὐτό μᾶς θυμίζει ἐκεῖνο πού λέει στόν προφήτη Ἡσαΐα· «βάδιζε, λαός μου, λέει ἐκεῖ ὁ Θεός, εἴσελθε εἰς τὰ ταμιεῖά σου, ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕως ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου». Λαέ μου, περπάτα, μπές μέσα στά ἐσώτερα δωμάτια τοῦ σπιτιοῦ σου, κλεῖσε τήν πόρτα σου, κρύψου γιά λίγο, «ὅσον ὅσον», ἕως ὅτου περάσει ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου.
Ποῦ νά πάει νά κρυφτεῖ ὁ λαός τοῦ Θεοῦ;
Ἔχουμε τή συνείδηση ὅτι εἴμαστε λαός τοῦ Θεοῦ;
Κατ’ ἀρχάς ἤθελα νά σᾶς ρωτήσω, ἀγαπητοί μου: Ἔχετε τήν συνείδηση ὅτι εἶστε λαός τοῦ Θεοῦ; Εἶναι μία ἀνάγκη αὐτοσυνειδησίας, ὅτι εἴμαστε λαός τοῦ Θεοῦ. Εἴμαστε λαός τοῦ Θεοῦ; Ἔχετε τήν συνείδηση ὅτι ξεχωρίζετε ἀπ’ αὐτό πού λέγεται κόσμος; –γιατί ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ξεχωρίζει ἀπ’ αὐτό πού λέγεται κόσμος. Ἄν δέν τήν ἔχετε τή συνείδηση αὐτή ὅτι εἶστε λαός τοῦ Θεοῦ, κλεῖστε τ’ αὐτιά σας γιά τά παρακάτω πού θά ποῦμε· δέν σᾶς ἀφοροῦν· εἶστε κόσμος, καί πορεύεσθε στήν καταστροφή. Ἄν ὅμως εἶστε λαός τοῦ Θεοῦ καί τό συνειδητοποιεῖτε αὐτό, τότε ἀκοῦστε καλά· ἀνοῖξτε πιό πολύ τά αὐτιά σας νά ἀκούσετε τί μᾶς λέει ὁ Κύριος.
Πρέπει, λέει, νά κρυφτοῦμε. Ἀλλά ποῦ νά κρυφτοῦμε;
Ἱστορικά προηγούμενα φυγῆς καί διάσωσης.
Γιά νά κατανοήσουμε αὐτή τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ὅτι πρέπει νά κρυφτοῦμε, καί γιά νά δοῦμε τί εἴδους εἶναι αὐτή ἡ ἀπόκρυψή μας, πρέπει νά δοῦμε τό γεγονός αὐτό τοῦ προφήτου Ἠλιού σάν ἕναν ἱστορικό τύπο τῶν ἐσχάτων. Ὅταν λέμε ἱστορικό τύπο, ἐννοοῦμε τό ἑξῆς· ἕνα γεγονός, ἱστορικό δηλαδή γεγονός, τό ὁποῖο γίνεται τύπος ἑνός ἄλλου γεγονότος, πού ἀνήκει ἱστορικά πιό κάτω.
Παράδειγμα. Ὁ Ἰσραήλ φεύγει ἀπό τήν Αἴγυπτο, περνάει τήν Ἐρυθρά θάλασσα καί ἔρχεται στή γῆ Χαναάν. Τό πέρασμά του ἀπό τήν Ἐρυθρά θάλασσα ἦταν ἕνα γεγονός· ταυτόχρονα ὅμως εἶναι καί ἕνας ἱστορικός τύπος. Τί τύπος; Ἡ Αἴγυπτος θεωρεῖται ἡ χώρα τοῦ Σατανᾶ· ἤ ἡ γῆ Χαναάν θεωρεῖται ἡ χώρα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Τό πέρασμα λοιπόν –αὐτό θά πεῖ πάσχα· πέρασμα– εἶναι ἡ Ἐρυθρά θάλασσα. Ἐκεῖ, στήν Ἐρυθρά θάλασσα, καταποντίζει ὁ Θεός τόν Φαραώ καί τούς στρατιῶτες του, καί ὁ λαός περνάει ἀσφαλής. Εἶναι ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέ τήν ὁποία μᾶς παίρνει ἀπό τήν γῆ τοῦ θανάτου καί τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ Σατανᾶ καί μᾶς φέρνει στή Βασιλεία Του, καί περνᾶμε ἀπό τό πέρασμα πού λέγεται Βάπτισμα. Ὥστε λοιπόν τί ἦταν τό πέρασμα τοῦ Ἰσραήλ ἀπό τήν Αἴγυπτο διά μέσου τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης στή γῆ Χαναάν; Ἕνας ἱστορικός τύπος. Τίνος πρωτοτύπου; Τοῦ Βαπτίσματος καί τῆς σωτηρίας.
Ἄλλο παράδειγμα εἶναι καί ἡ καταστροφή τῆς Ἱερουσαλήμ, πού ἔγινε τό 70 μ.Χ.. Ἀποτελεῖ ἕναν ἱστορικό τύπο, ἕνα γεγονός, ἀλλά ταυτοχρόνως ἀποτελεῖ κι ἕναν τύπο. Τίνος πρωτοτύπου; Τοῦ τέλους τοῦ κόσμου, τότε πού θά καταστραφεῖ ὁ κόσμος.
Ὁ προφήτης Ἠλίας παρών καί στά ἔσχατα ὡς ἱστορικό ἀντίτυπο μαζί καί πρωτότυπο!
Ἔτσι κι ἐδῶ· ἐκεῖνο τό γεγονός πού συνέβη ἀνάμεσα στόν Προφήτη καί τόν Ἀχαάβ τόν βασιλιά ἀποτελεῖ ὁπωσδήποτε ἕνα γεγονός, καί ταυτόχρονα ἕναν ἱστορικό τύπο τῶν ἐσχάτων. Διότι ὁ Ἀχαάβ εἶναι ἀντίτυπο τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἀλλά τό πιό καταπληκτικό ἀπ’ ὅλα ξέρετε ποιό εἶναι; Τό πιό καταπληκτικό πρᾶγμα –πού εἶναι καί ἡ μοναδική περίπτωση ἐδῶ, ἡ ἐντελῶς μοναδική περίπτωση μέσα στήν Ἱστορία– εἶναι ὅτι ὁ προφήτης Ἠλίας, πού ἀποτέλεσε ἱστορικό ἀντίτυπο ἑνός πρωτοτύπου τῶν ἐσχάτων, ταυτόχρονα εἶναι καί πρωτότυπο! Ὁ ἴδιος Προφήτης θά εἶναι παρών καί στίς ἡμέρες τοῦ Ἀντιχρίστου!
Ὅπως θά ξέρετε, ὁ προφήτης Ἠλίας δέν πέθανε· ἀναλήφθηκε κάπου στόν οὐρανό. Θά ἐπανέλθει! Καί ὅπως ἔλεγξε τόν Ἀχαάβ, ἔτσι θά ἐλέγξει καί τόν Ἀντίχριστο· μέ τόν ἴδιο τρόπο. Καί τό καταπληκτικό: τριάμισι χρόνια ἀνομβρία ἐπέφερε ὁ προφήτης Ἠλίας στόν Ἀχαάβ, τριάμισι χρόνια ἀνομβρία θά ἐπιφέρει καί στόν Ἀντίχριστο! Συνεπῶς ἔχουμε τό μοναδικό φαινόμενο, πού ἕνα πρόσωπο, ὁ προφήτης Ἠλίας, ἀποτελεῖ ὄχι μόνο ἕνα ἱστορικό ἀντίτυπο σ’ ἐκείνη τήν ἐποχή, ἀλλά καί ἕνα ἱστορικό πρωτότυπο στό μέλλον, στά ἔσχατα. Ἔτσι λοιπόν τό ἴδιο πρόσωπο εἶναι παρόν καί στή μία καί στήν ἄλλη περίπτωση. Ἐπαναλαμβάνω· μοναδικό φαινόμενο!
Κι ἄν, ἀγαπητοί μου, στίς ἡμέρες τῶν παιδιῶν σας ἔρθει ὁ προφήτης Ἠλίας –ἐπειδή θά ἔχει ἔλθει ὁ Ἀντίχριστος– κι ἄν στίς ἡμέρες μας ἔλθει –ὄχι μόνο τῶν παιδιῶν σας– πέστε μου, εἶναι καιρός γιά νά κοιμόμαστε; ἤ εἶναι καιρός γιά νά ἀνησυχοῦμε;... Ἐρωτῶ.
Τί γράφει ἡ Ἀποκάλυψη γιά τόν προφήτη Ἠλία.
Ἀκοῦστε τώρα τί γράφει τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως στό 11ο κεφάλαιο, πάνω σ’ ἐκεῖνο τό θέμα τοῦ ἐλέγχου τοῦ Ἀντιχρίστου ὑπό τοῦ Προφήτου, καί τί θά γίνει παρακάτω. «καὶ δώσω, λέει ὁ Θεός, τοῖς δυσὶ μάρτυσί μου, καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα... οὗτοι ἔχουσιν ἐξουσίαν τὸν οὐρανὸν κλεῖσαι, ἵνα μὴ ὑετὸς βρέχῃ τὰς ἡμέρας τῆς προφητείας αὐτῶν. καὶ... τὸ θηρίον τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου... ἀποκτενεῖ αὐτούς.» Παραλείπω μερικούς στίχους, γιά λόγους συντομίας. Καί θά δώσω στούς δυό μάρτυρές μου, λέει ὁ Χριστός, καί θά προφητεύσουν. Λέγονται μάρτυρες, γιατί θά δώσουνε μία μαρτυρία· λέγονται ἀκόμη καί προφῆτες, γιατί θά προφητεύσουν.
Πόσο θά προφητεύσουν; Χίλιες διακόσιες ἑξήντα ἡμέρες, ἴσον τριάμισι χρόνια. Πόσες μέρες εἶχε κρατήσει τήν ἀνομβρία τότε ὁ Προφήτης; Τριάμισι χρόνια. Τό ἴδιο φαινόμενο, ἀπό τό ἴδιο πρόσωπο!
Τ’ ἀκοῦτε, παρακαλῶ, πῶς τό λέει ἡ Καινή Διαθήκη αὐτό; «Αὐτοί θά ἔχουν ἐξουσία νά κλείσουν τόν οὐρανό, γιά νά μήν πέσει βροχή κατά τίς ἡμέρες τῆς προφητείας τους.»! Τό κήρυγμα τῆς μετανοίας λοιπόν θά διαρκέσει τριάμισι χρόνια, ὅσο καί ἡ περίοδος τῆς ἀνομβρίας.
Ἀλλά τότε, λέει, τό Θηρίον πού θά ἀνεβεῖ ἀπό τήν ἄβυσσο, ὁ Ἀντίχριστος, μή ἀνεχόμενος τήν παρουσία καί τόν ἔλεγχο τῶν δύο Προφητῶν, θά τούς φονεύσει καί θά ἀφήσει τά σώματά τους ἄταφα στήν πλατεῖα τῆς Ἱερουσαλήμ.
Ἑρμηνεύει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός καί λέει: «Ἀποσταλήσεται Ἐνὼχ καὶ Ἠλίας ὁ Θεσβίτης ... καὶ ὑπ’ αὐτοῦ ἀναιρεθήσονται.».
Γι’ αὐτούς τούς δύο Προφῆτες μᾶς λέει τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ὅτι θά τούς δεῖ ὅλος ὁ κόσμος, ἀφοῦ θά ’χουν φονευθεῖ στήν πλατεῖα τῆς Ἱερουσαλήμ. Βέβαια αὐτό δείχνει ὅτι ἐκεῖ θά κυβερνήσει ὁ Ἀντίχριστος, τόν ὁποῖο θά ἐλέγξουν, ἀλλά καί θά καταδείξουν οἱ δύο Προφῆτες ὅτι αὐτός τελικά εἶναι ὁ Ἀντίχριστος. Θά τούς φονεύσει ὅμως, λέει, καί τότε θά δοῦν τόν φόνο τους «γλῶσσες, φυλές, ἔθνη, λαοί». Εἶναι μιά συνηθισμένη φράση πού χρησιμοποιεῖται στήν Ἀποκάλυψη ἀπό τόν εὐαγγελιστή Ἰωάννη , ἀλλά χρησιμοποιεῖται καί ἀπό τόν προφήτη Δανιήλ .
Πῶς θά δοῦν αὐτές οἱ «γλῶσσες, φυλές, ἔθνη, λαοί» τήν ἀναίρεση, τόν θάνατο τῶν δύο Προφητῶν; Ἀσφαλῶς μέ τήν τηλεόραση!
Μποροῦσαν ποτέ νά φανταστοῦν οἱ παλιότεροι ὅτι θά ἐρχόταν ἡ τηλεόραση;... Θά μπορούσαμε νά φανταστοῦμε ὅτι ὅλοι οἱ λαοί θά μποροῦσαν ἔτσι νά βλέπουν;... Κι ὅμως σήμερα εἶναι δυνατόν. Μήπως λοιπόν –μήπως!– εἶναι κοντά τό τέλος, μόνο καί μόνο ἐπειδή ἀκριβῶς καί τό μηχάνημα τῆς τηλεοράσεως ἤδη ἔχει ἔρθει, δηλαδή ἔχει ἐπινοηθεῖ;... καί μήπως –μήπως!– ἀκριβῶς κι αὐτό θά μπεῖ στήν ὑπηρεσία τοῦ Ἀντιχρίστου;... Τό ὅτι πρό πολλοῦ ἔχει μπεῖ εἶναι γνωστό, διότι ὅ,τι προβάλλει σήμερα ἡ τηλεόραση δέν εἶναι παρά γιά νά προετοιμάσει τούς ἀνθρώπους γιά τόν ἐρχομό τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ πρέπει νά ἀποκρυβεῖ.
Στά τριάμισι αὐτά χρόνια τῆς τυραννίας τοῦ Ἀντιχρίστου ὁ λαός τοῦ Θεοῦ πρέπει νά ἀποκρυβεῖ «μικρὸν ὅσον ὅσον». Προσέξτε· τριάμισι χρόνια πρέπει νά κρυφτεῖ !
Γιατί ὅμως πρέπει νά κρυφτεῖ;
Γιά νά γλυτώσει.
Γιά νά γλυτώσει τόν θάνατο;
Ὄχι τόσο τόν θάνατο· ἀλλά καί τόν θάνατο. Ὄχι τόσο τόν θάνατο, ὅσο καί κυρίως τίς κακές ἐπιδράσεις ἐκείνων τῶν τριάμισι ἐτῶν.
Εἶναι φοβερό, ἀγαπητοί μου, ὅταν βλέπουμε Χριστιανούς στήν ἐποχή μας νά ἐπηρεάζονται τόσο πολύ ἀπό τόν τρέχοντα πολιτισμό μας –ὁ ὁποῖος ὑπηρετεῖ τόν Ἀντίχριστο· πρέπει νά σᾶς τό πῶ αὐτό– καί νά μή μποροῦμε νά τούς συγκρατήσουμε.
Θέλετε ἕνα μικρό ἀλλά πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα; Μαζέψτε τά παιδιά σας, ἄν μπορεῖτε, καί φέρτε τα στήν Ἐκκλησία... Τί σᾶς λένε; Σᾶς λένε ὅτι τά μυαλά σας εἶναι σκουριασμένα, ὅτι αὐτά ἔχουν τώρα καινούργια μυαλά, ὅτι ἔχουν καινούργια θεώρηση τῆς ζωῆς... Μαζέψτε τά παιδιά σας, ἄν μπορεῖτε, γιά νά δεῖτε ὅτι ὄχι μόνο τά παιδιά, ἀλλά καί οἱ μεγάλοι ἔχουνε πάρει ἀέρα κι ἔχουν κοσμικοποιηθεῖ. Κι ἀκόμα δέν ἦρθε ὁ Ἀντίχριστος· καί ποῦ νά ’ρθει καί νά ἐπιβάλει πεῖνα καί οἰκονομικό ἀποκλεισμό...! Τί θά γίνει τότε;...
Νά ἡ ἀξία τοῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως· ἔρχεται γιά νά μᾶς προετοιμάσει. Καί ἡ προετοιμασία εἶναι πρῶτα σάν μήνυμα καί ὕστερα σάν ἄσκηση. Πρέπει νά τό καταλάβουμε.
Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ θά κρυφτεῖ στήν ἔρημο.
Λοιπόν· ποῦ θά πρέπει νά καταφύγει ὁ λαός τοῦ Θεοῦ; –καί ὁ λαός τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐκεῖνοι πού δέν θά προσκυνήσουν τόν Ἀντίχριστο.
Στήν ἐρημιά, ὅπως καί ὁ Προφήτης. Ἐκεῖ θά καταφύγει ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, στήν ἐρημιά, ὅπως παλιά καί ὁ Προφήτης! Ἔτσι λοιπόν ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, ὅπως καί οἱ υἱοί τῶν Προφητῶν στήν ἐποχή τοῦ προφήτου Ἠλιού –πού ἦταν πάρα πολλοί καί περιστοίχιζαν τότε τόν προφήτη Ἠλία· σημειώσατέ το αὐτό – ὅλοι αὐτοί, ὅπως καί ἡ Ἐκκλησία στά ἔσχατα, καταφεύγουν στήν ἔρημο , κρύβονται.
Τί λέει ἡ Ἀποκάλυψη γιά τήν ἔρημο.
Γιά νά τό δοῦμε αὐτό πῶς τό λέει τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως στό 12ο κεφάλαιο, ἀπό τόν στίχο 14.
«Καὶ ἐδόθησαν τῇ γυναικὶ δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου, ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς.» Δόθηκαν, λέει, στή γυναῖκα... Ποιά εἶναι ἡ γυναίκα; Εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Δόθηκαν στή γυναῖκα, στήν Ἐκκλησία, δυό φτεροῦγες τοῦ μεγάλου ἀετοῦ.
Στήν Παλαιά Διαθήκη ἔχουμε πολλές φορές αὐτή τήν εἰκόνα –ὅπως στό Δευτερονόμιο καί ἀλλοῦ – πού δείχνει ὅτι αὐτές οἱ δυό μεγάλες φτεροῦγες τοῦ ἀετοῦ εἶναι ἡ μεγάλη προστασία τοῦ Θεοῦ. Ὅταν λοιπόν λέει «δόθηκαν δύο φτεροῦγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου», σημαίνει: ὁ Θεός προστατεύει τήν Ἐκκλησία.
Καί συνεχίζει: «ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς», γιά νά πετάξει καί νά φύγει στήν ἐρημιά, στόν τόπο της. Ὥστε ὁ τόπος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἔρημος; Ναί, ἡ ἔρημος!
Τά Μοναστήρια ἀποτελοῦν προοίμιο τῆς ἐξόδου τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ στήν ἔρημο.
Τό ξέρετε ὅτι ἕνα μικρό προοίμιο, καί ταυτοχρόνως ἕνα μήνυμα μέσα στούς αἰῶνες, τοῦ ὅτι ἡ Ἐκκλησία θά καταφύγει στήν ἔρημο εἶναι τά Μοναστήρια; Πολλοί λένε: «Γιατί κάθεστε στά Μοναστήρια, ἐσεῖς οἱ μοναχοί;». Γιά νά σᾶς θυμίζουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία θά ξαναγυρίσει στήν ἔρημο. Ἄλλωστε ἀπό τήν ἔρημο ξεκίνησε ἡ Ἐκκλησία. Ἔχετε ἀντίρρηση; Διαβάστε τό 1ο κεφάλαιο ἀπό τό Κατά Μᾶρκον εὐαγγέλιο, νά τό δεῖτε αὐτό· «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ». Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος φωνάζει καί λέει ὅτι ἔρχεται ὁ Μεσσίας. Καί ποῦ ἔδειξε, παρακαλῶ, τόν Μεσσία; Στήν ἔρημο. Ποῦ εἶναι τά θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας; Στήν ἔρημο. Στήν ἔρημο λοιπόν θά καταλήξει.
Ὁ Ὄφις καθιστᾶ τήν Γυναῖκα «ποταμοφόρητον».
Ἔτσι, λέει πιό κάτω: «καὶ ἔβαλεν ὁ ὄφις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικὸς ὕδωρ ὡς ποταμόν, ἵνα αὐτὴν ποταμοφόρητον ποιήσῃ» . Ὁ Διάβολος, ὁ Ἀντίχριστος, πίσω ἀπό τόν ὁποῖο εἶναι ὁ Διάβολος, θά κυνηγήσει τήν Ἐκκλησία, θά διώξει τήν Ἐκκλησία –γι’ αὐτό ἐκείνη θά καταφύγει στήν ἔρημο– καί θά βγάλει νερό ἀπό τό στόμα του, γιά νά τήν πνίξει.
Τί εἶναι αὐτό τό νερό πού βγάζει ὁ Διάβολος, καί ὁ Ἀντίχριστος, ἀπό τό στόμα του; Νά, ἀγαπητοί μου, τί εἶναι· τά διάφορα κοινωνικά καί φιλοσοφικά συστήματα, πού θέλουν νά πνίξουν τόν σύγχρονο Χριστιανό. Εἶναι ὅταν ὁ ἄλλος σοῦ δίνει ἕνα πιάτο φαΐ καί σοῦ λέει: «Θά φᾶς καλά· ἀλλά, ξέρεις, θά ἀκολουθήσεις αὐτό τό κοινωνικό σύστημα ἤ αὐτό τό οἰκονομικό σύστημα.». Δέν νομίζετε ὅτι μοιάζουμε λίγο μέ τόν Ἡσαῦ, πού πούλησε τά πρωτοτόκιά του, τό νά φέρει δηλαδή τόν Μεσσία, γιατί ἤθελε νά φάει;... Ἔτσι κι ἐμεῖς ξεπουλᾶμε τόν Χριστό, γιά νά ἔχουμε οἰκονομικά ὀφέλη... Τί κρῖμα! Τί κρῖμα!... Αὐτά λοιπόν θά πνίξουν, θά προσπαθήσουν νά πνίξουν τήν Ἐκκλησία.
Νά τό πάρουμε εἴδηση· τό πνεῦμα τοῦ Ἀντιχρίστου μπορεῖ νά μᾶς ἐπιβληθεῖ, καί νά χαθοῦμε!
Βέβαια ἡ Ἁγία Γραφή λέει ὅτι πολλοί Χριστιανοί θά χαθοῦν . Τό λέει καί στό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, ὅταν ὁ Ἰωάννης καλεῖται νά μετρήσει τόν ναό μόνο καί τό θυσιαστήριο, καί ὄχι τήν αὐλή του. Αὐτό δείχνει ὅτι θά σωθεῖ μόνο τό λεῖμμα , ἕνα μικρό μέρος τῶν Χριστιανῶν. Συγκεκριμένα λέει ὁ ἄγγελος στόν Ἰωάννη: «Μή μετρήσεις τά ὑπόλοιπα· δόθηκαν νά πατηθοῦν ἀπό τά ἔθνη γιά σαράντα δύο μῆνες.». Δηλαδή θά ἐπικρατήσει ὁ Ἀντίχριστος στούς Χριστιανούς τριάμισι χρόνια. Στούς Χριστιανούς! Ναί· διότι, κατά τούς Πατέρες, ὁ ναός, οἱ αὐλές του καί ἡ πόλη Ἱερουσαλήμ, ἡ πόλη Σιών, πάντοτε συμβολίζουν τήν Ἐκκλησία. Τί μετριέται; Μόνο ὁ ναός, λέει, καί τό θυσιαστήριο, δηλαδή ἕνα μικρό μέρος.
Νά τό πάρουμε εἴδηση ὅτι μπορεῖ νά χαθοῦμε καί ὅτι τό πνεῦμα τοῦ Ἀντιχρίστου μπορεῖ νά ἐπιβληθεῖ καί σ’ ἐμᾶς! Νά τό πάρωμε εἴδηση!... Αὐτό θά πεῖ ὅτι ὁ Δράκων καθιστᾶ «ποταμοφόρητον» τήν Ἐκκλησία· πάει νά τήν πνίξει μέ τό νερό. Τό νερό εἶναι ὅ,τι σᾶς ἐξήγησα.
Ὁ Θεός βοηθᾶ τόν λαό Του, χρησιμοποιώντας τά φυσικά στοιχεῖα.
«Καὶ ἐβοήθησεν ἡ γῆ τῇ γυναικί, καὶ ἤνοιξεν ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆς καὶ κατέπιε τὸν ποταμὸν ὃν ἔβαλεν ὁ δράκων ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ.»
Ἔρχονται τά φυσικά στοιχεῖα νά βοηθήσουν. Ἡ γῆ, λέει, κατάπιε τό νερό.
Ἡ περίπτωση ἐδῶ εἶναι ὅπως καί στή διάβαση τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης. Κάπου μετά τά μεσάνυχτα ἄρχισε νά πνέει ἄνεμος νότιος, λέει, τόσο ἰσχυρός, πού τό νερό τῆς θαλάσσης τό χώρισε στά δυό. Πέρασαν οἱ Ἑβραῖοι· καί ὅταν πιά ξημέρωνε, πῆγαν νά μποῦν καί οἱ Αἰγύπτιοι. Σταματάει ὁ ἄνεμος, κλείνει τό νερό καί τούς πνίγει ὅλους.
Ἐδῶ βλέπουμε τά στοιχεῖα τῆς φύσεως. Βέβαια τά στοιχεῖα τῆς φύσεως τά κυβερνάει ὁ Θεός· ἀλλά ἐδῶ ὅμως δείχνει ὄχι ποιός τά κυβερνάει, ἀλλά τί κάνουν αὐτά, σ’ ἕνα πρῶτο πλάνο, σ’ ἕνα πρῶτο ἐπίπεδο· ὅτι δηλαδή τά στοιχεῖα τῆς φύσεως ἔρχονται ἤ νά καταστρέψουν τόν ἀσεβῆ ἤ νά ἐνισχύσουν καί νά βοηθήσουν τόν εὐσεβῆ.
Εἴδατε, ὁ προφήτης Ἰωνᾶς ζεσταίνεται περιμένοντας τήν καταστροφή τῆς Νινευῆ. «Οὔφ ! ζέστη, καλοκαίρι !» Μέσα σέ λίγα λεπτά φυτρώνει μία κολοκυθιά μέ μεγάλα φύλλα καί τόν σκιάζει!
Ἔτσι λοιπόν ἡ φύση ἔρχεται νά βοηθήσει τόν εὐσεβῆ καί τήν Ἐκκλησία.
Ὁ Ἀντίχριστος ὀργίζεται μ’ αὐτούς πού κρύφτηκαν στήν ἔρημο, καί κάνει πόλεμο μέ τούς λοιπούς Χριστιανούς στίς πόλεις.
«Καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων ἐπὶ τῇ γυναικί, καὶ ἀπῆλθε ποιῆσαι πόλεμον μετὰ τῶν λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ.»
Ὁ Ἀντίχριστος ὅμως δέν τά κατάφερε· κρύφτηκε ἡ Ἐκκλησία.
Δηλαδή, θά σκεφθεῖτε, πόσοι μποροῦν νά κρυφτοῦν; Ἄς ποῦμε, στή Θεσσαλία πόσοι νά εἶναι ἄραγε οἱ ἀληθινοί Χριστιανοί; Πενήντα; ἑκατό; πεντακόσιοι; χίλιοι;... Μποροῦν ὅλοι αὐτοί νά πάρουν τά βουνά, νά πᾶνε στίς τρῦπες τῆς γῆς καί στίς σπηλιές καί νά κρυφτοῦν; Ὄχι. Οἱ ὑπόλοιποι; Οἱ ὑπόλοιποι μένουν στίς πόλεις. Δηλαδή μόνο αὐτοί εἶναι οἱ εὐσεβεῖς, πού ἔφυγαν στά βουνά; Ὄχι· ἔχει κι ἄλλους, στίς πόλεις. Τότε τί γίνεται μ’ αὐτούς; «Ἔρχεται ὁ Διάβολος, λέει, καί κάνει πόλεμο μέ τούς λοιπούς.» Ἀλλοίμονό τους ὅμως· ἔχουν ν’ ἀντιμετωπίσουν πραγματικά τήν τυραννία τοῦ Ἀντιχρίστου !
Ὅπως ὁ Θεός ἔτρεφε τόν Προφήτη Του γιά τριάμισι χρόνια, ἔτσι θά τρέφει καί τόν λαό Του στήν ἔρημο γιά ἴσο χρονικό διάστημα.
Ἀλλά ἐκεῖ στήν ἔρημο ὁ προφήτης Ἠλίας τί ἔτρωγε;
«Καὶ οἱ κόρακες ἔφερον αὐτῷ ἄρτους τὸ πρωῒ καὶ κρέα τὸ δείλης, καὶ ἐκ τοῦ χειμάῤῥου ἔπινεν ὕδωρ.» Κοράκια τοῦ ἔφερναν ψωμί τό πρωΐ, καί τό βράδυ τοῦ ἔφερναν κρέας, κι ἔπινε νερό ἀπό τόν χείμαρρο.
Γιατί κοράκια; Ξέρετε ὅτι τά κοράκια εἶναι σαρκοβόρα. Τό λέει καί ἡ Ἁγία Γραφή αὐτό , ἀλλά τό ξέρουμε κι ἀπό τή φύση τους. Τά κοράκια τρῶνε κρέατα, καί μάλιστα σάπια κρέατα· πτώματα τρῶνε τά κοράκια. Βάζει λοιπόν κοράκια, στέλνει κοράκια, γιά νά δείξει –τί;– ὅτι πρόκειται γιά θαῦμα, πού μέ τόν τρόπο αὐτό τονίζεται. Τά κοράκια, πού μποροῦν νά φᾶνε τό κρέας, καί μάλιστα σέ μία ἐποχή πείνας, δέν τό τρῶνε, ἀλλά τό φέρνουν στόν Προφήτη. Γιά νά τονισθεῖ τό θαῦμα τῆς προστασίας τοῦ Προφήτου ἀπό τόν Θεό. Παρόμοια θά τρέφεται καί ἡ Ἐκκλησία στήν ἔρημο.
Λέει πάλι τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως: «ὅπως τρέφηται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως», γιά νά τρέφεται ἐκεῖ ἡ Ἐκκλησία, λέει, «καιρὸν» –εἶναι τό ἔτος– «καὶ καιροὺς» –εἶναι τά δύο χρόνια· δύο σύν ἕνα, τρία– «καὶ ἥμισυ καιροῦ» –εἶναι ὁ μισός χρόνος– δηλαδή τριάμισι χρόνια, «ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως», δηλαδή γιά ὅσο καιρό ὁ Διάβολος καί ὁ Ἀντίχριστος θά ἐπικρατοῦν σ’ αὐτόν τόν κόσμο.
Τά ἱστορικά προηγούμενα διαθρέψεως τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἀποτελοῦν ἐγγύηση γιά τή διατροφή του στά ἔσχατα.
Ὥστε λοιπόν θά τρέφει ὁ Θεός. Πῶς ὅμως θά τρέφει ὁ Θεός ἐκεῖ;
Ξέρουμε ὅτι ὁ παλαιός Ἰσραήλ τρεφόταν στήν ἔρημο κατά θαυμαστό τρόπο σαράντα ὁλόκληρα χρόνια. Ξέρουμε ἀκόμη ὅτι καί οἱ Χριστιανοί στήν ἔρημο, πού κατέφευγαν ἀπό τούς διωγμούς, τρέφονταν κατά τρόπο πού οἰκονομοῦσε ὁ Θεός. Πῶς ὅμως θά τρέφονται στά ἔσχατα οἱ Χριστιανοί πού θά φεύγουν στήν ἔρημο;
Αὐτό τό ξέρει ὁ Θεός, καί θά τό φανερώσει τότε. Δέν εἶπε ποτέ, φέρ’ εἰπεῖν, στούς Ἑβραίους στήν Αἴγυπτο «Ὅταν θά σᾶς βγάλω στήν ἔρημο, ἐγώ θά σᾶς τρέφω μέ τό μάννα.»· δέν εἶπε κάτι τέτοιο ὁ Θεός· ἀλλ’ ὅταν ὁ λαός βρέθηκε στήν ἔρημο καί εἶπαν «Τί θά φᾶμε;», τότε ὁ Θεός ἔριξε τό μάννα. Ὅταν λοιπόν καί οἱ Χριστιανοί θά βρεθοῦν στίς ἐρημιές καί θά ποῦν «Τί θά φᾶμε;», τότε ὁ Θεός ξέρει τί θά δώσει· τώρα δέν τό ξέρουμε αὐτό.
Ἡ ἀπεικόνιση τοῦ Προφήτη μέ τόν κόρακα πού τόν διατρέφει τονίζει τήν ἱστορικότητά του ὡς τύπου τῶν ἐσχάτων.
Ἀγαπητοί μου· ὁ μέγιστος τῶν Προφητῶν, ὁ Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἔζησε τόν ἱστορικό τύπο τῶν ἐσχάτων, ὅπως σᾶς ἐξήγησα διά πολλῶν, γιά νά μᾶς δείξει πῶς θά ζήσει κοντά του καί ἡ Ἐκκλησία.
Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀνάμεσα στά τόσα γεγονότα τοῦ πολυτάραχου βίου τοῦ προφήτου Ἠλιού, ἱστορεῖ, ἀπεικονίζει δηλαδή ἐπάνω σέ εἰκόνες, ἕνα μόνο χαρακτηριστικό· νά κάθεται μέσα σέ μία σπηλιά, καί ἐκεῖ νά βλέπει τόν κόρακα νά τοῦ φέρνει τό ψωμί ἤ τό κρέας. Δέν δείχνει τίποτε ἄλλο ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ἀπό τή ζωή τοῦ προφήτου Ἠλιού· οὔτε τήν θαυμαστή ἐκείνη θυσία του στό Καρμήλιον ὄρος, οὔτε ἀκόμα ἐκείνη τήν θεοπτεία του στό ὄρος Χωρήβ, δηλαδή στό Σινά, οὔτε τίποτε ἀπ’ ὅλα τ’ ἄλλα τά παράδοξα, παρά εἰκονίζει μόνο αὐτό. Ξέρετε γιατί; Γιατί ἡ Ἐκκλησία μας θέλει νά τονίσει τήν ἱστορικότητα τοῦ Προφήτου σάν τύπο τῶν ἐσχάτων, ἀλλά καί νά μᾶς πεῖ –μόνο αὐτή τήν εἰκόνα παίρνω κι ἐγώ ἀπό τόν Προφήτη– νά μᾶς πεῖ τί θά γίνει μέ τούς πιστούς μας ὅταν θά ἔλθει τό τέλος τοῦ κόσμου.
Ὅπως ἔλεγξε τόν Ἀχαάβ, ἔτσι θά ἐλέγξει καί τόν Ἀντίχριστο.
Ἀγαπητοί μου, ὁ προφήτης Ἠλίας, ὅπως σᾶς εἶπα καί προηγουμένως, θά δείξει τόν Ἀντίχριστο ἀλλά καί θά τόν ἐλέγξει φοβερά, ὅπως ἔλεγξε καί τόν Ἀχαάβ.
Ξέρετε τί εἶπε στόν Ἀχαάβ; Τοῦ εἶπε: «Τό αἷμα σου θά τό γλύψουν τά σκυλιά καί τά γουρούνια !». Ἔτσι ἔγινε, ἀγαπητοί μου. Πληγώθηκε σ’ ἕναν πόλεμο ὁ Ἀχαάβ, καί τόν πῆγαν πληγωμένο σέ μία πηγή· ἐκεῖ, λέει, πού οἱ πόρνες λούζονται. Ἐκεῖ λοιπόν τόν ἔπλυναν, τοῦ ἔπλυναν τίς πληγές. Ἀλλά τόσο πολύ ἔτρεχε τό αἷμα, ἀκατάσχετο, πού τελικά πέθανε ἐκεῖ. Καί πῆγαν μετά τά σκυλιά καί τά γουρούνια καί ἔγλυφαν ἐκεῖ τό αἷμα τοῦ Ἀχαάβ!
«Ἐσένα, λέει στήν Ἰεζάβελ, ἐσένα... ἐσένα... θά σέ ποδοπατήσουν τά ἄλογα καί θά σέ λιανίσουν, καί θά σέ φᾶνε τά σκυλιά !...» Ἔτσι κι ἔγινε, ἀγαπητοί μου. Τήν πέταξαν ἀπό τό παράθυρο τοῦ παλατιοῦ κάτω στήν αὐλή. Πραγματικά, ἐκεῖνοι πού ξεκλήρισαν τήν οἰκογένεια τοῦ Ἀχαάβ –ἄλλαξε ἡ κυβέρνηση· νά μήν πολυλογῶ– τήν πέταξαν ἀπό τό παράθυρο, τά ἄλογα τήν ποδοπάτησαν, καί σέ λίγο πῆγαν τά σκυλιά καί τήν ἔφαγαν! Καί λένε γιά μιά στιγμή ἐκεῖνοι πού μπῆκαν μές στό παλάτι: «Γιά νά πᾶμε νά δοῦμε· τί ἔγινε αὐτή;». Καί πᾶνε κάτω καί βλέπουνε μόνο γδαρμένα κόκκαλα... Τήν εἶχαν φάει τά σκυλιά !
Ἐλέγχει λοιπόν φοβερά ὁ Προφήτης. Ἔτσι θά ἐλέγξει καί τόν Ἀντίχριστο.
Ἄν γιά τούς ἀπίστους θά εἶναι φοβερός, τότε γιά τούς δικαίους θά εἶναι μιά ἀληθινή εὐλογία.
Ἀλλά καί γιά τούς ἀπίστους θά εἶναι φοβερός ὁ Προφήτης.
Μᾶς λέει τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ὅτι ὅταν ὁ Ἀντίχριστος θά τόν συλλάβει μαζί μέ τόν ἄλλο Προφήτη, τόν Ἐνώχ, καί θά τούς κρεμάσει, θά τούς φονεύσει, τότε τόσο θά χαροῦν οἱ ἄνθρωποι –ἀκοῦστε· θά χαροῦν!– ὥστε θά ἀνταλλάξουν δῶρα μεταξύ τους, γιατί ἐπιτέλους ἀπαλλάχτηκαν ἀπό ἕναν κήρυκα πού τούς βασάνιζε μέ τά λόγια του... Οἱ ἁμαρτωλοί λοιπόν ἄνθρωποι θά χαροῦν. Ἀλλά θά σταθῆ ὅμως φοβερός, γιατί σέ τρεισήμισι μέρες θά δοῦν τόν προφήτη Ἠλία νά ἀνασταίνεται ἀπό τούς νεκρούς καί νά ἀνεβαίνει στόν οὐρανό, καί τότε θά τούς πιάσει φόβος καί τρόμος !
Ἀλλά ἐάν γιά τούς ἀπίστους ὁ Ἠλίας θά εἶναι φοβερός, γιά τούς δικαίους θά εἶναι μιά ἀληθινή εὐλογία. Γι’ αὐτό καί ὁ ὕμνος τῶν Πατέρων στό βιβλίο τῆς Σοφίας Σειράχ, στό 48ο κεφάλαιο, στήν Παλαιά Διαθήκη, πού ἀναφέρεται στόν προφήτη Ἠλία, τελειώνει ὡς ἑξῆς: «μακάριοι οἱ ἰδόντες σε καὶ οἱ ἐν ἀγαπήσει κεκοσμημένοι, καὶ γὰρ ἡμεῖς ζωῇ ζησόμεθα», εὐτυχισμένοι αὐτοί πού θά σέ δοῦν, ἤ πού σέ βλέπουν, αὐτοί πού ζοῦν στολισμένοι μέ ἀρετές · κι ἐμεῖς θά ζήσουμε καί θά σέ δοῦμε. Ὁ Σειράχ ζεῖ περίπου ἑξακόσια χρόνια μετά τόν Προφήτη. Λέει «θά σέ δοῦμε»!
Τή χαρά καί τήν ἐλπίδα πού σκορποῦσε ὁ προφήτης Ἠλίας στούς δικαίους τῆς ἐποχῆς του θά σκορπίσει καί στούς δικαίους τῶν ἐσχάτων ἀλλά καί σ’ ὅλους πού θά ἀναστηθοῦν.
Ἀγαπητοί μου, τόν προφήτη Ἠλία τόν εἶδαν μέ χαρά καί ἐλπίδα πρῶτα-πρῶτα ἐκεῖνοι οἱ ἑφτά χιλιάδες ἄνδρες στήν ἐποχή του, ὅταν ἦταν κρυμμένοι καί δέν φανέρωναν τήν πίστη τους στόν ἀληθινό Θεό· τότε πού ὁ Προφήτης μέ παράπονο ἔφθασε νά πεῖ στόν Θεό: «Κύριε, μόνος ἐγώ ἔμεινα νά Σέ λατρεύω. Ὅλοι οἱ ἄλλοι προσκύνησαν τά εἴδωλα !». «Ὄχι, Ἠλία· ἑφτά χιλιάδες ἄνδρες δέν προσκύνησαν τόν Βάαλ.» Αὐτοί οἱ ἑφτά χιλιάδες ἄνδρες, ἅμα ἔβλεπαν τόν Προφήτη νά ἐλέγχει τόν Ἀχαάβ, χαίρονταν. Χαίρονταν· ἦταν ἡ ἐλπίδα τους ὁ Προφήτης !
Ἀλλά θά τόν δοῦν μέ χαρά καί ἐλπίδα καί οἱ δίκαιοι τῶν ἐσχάτων. Ὅταν θά κηρύσσει στά Ἱεροσόλυμα, ὅλοι οἱ εὐσεβεῖς, οἱ δίκαιοι, θά ποῦν: «Ἦλθε ὁ Ἠλίας. Ἦλθε ὁ Ἠλίας ! Ἐλέγχει τόν Ἀντίχριστο. Ἦλθε ὁ Ἠλίας !... Τά βάσανά μας τελειώνουν ! Ἔρχεται ὁ Χριστός !...». Θά εἶναι λοιπόν καί ἡ ἐλπίδα τῶν δικαίων τῶν ἐσχάτων.
Θά τόν δοῦν ἀκόμη καί ὅλοι οἱ δίκαιοι πού κατά τή δευτέρα Παρουσία θά ἀναστηθοῦν· «καὶ γὰρ ἡμεῖς ζωῇ ζησόμεθα», γιατί κι ἐμεῖς θά ζήσουμε, ὅπως ἔγραφε ὁ συγγραφέας τῆς Σοφίας Σειράχ τό 200 π.Χ.· ὅπως τόν εἶδαν καί οἱ τρεῖς Μαθητές στό Θαβώρ, ὁ Πέτρος, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης.
Ἀγαπητοί μου, αὐτή εἶναι μέ λίγα λόγια ἡ θαυμαστή προσωπικότητα τοῦ ἁγίου προφήτου Ἠλιού. Κι ἐμεῖς, τελειώνοντας, τί ἄλλο θά μπορούσαμε νά ποῦμε; Ὦ ἅγιε τοῦ Θεοῦ Προφῆτα, ἔνδοξε Ἠλία, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν !...
20–7–1986
Ἀπό τό βιβλίον : ΛΟΓΟΙ ΑΦΥΠΝΙΣΕΩΣ
Copyright:
Ἱερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» καί «Ἁγίου Δημητρίου»
400.07 Στόμιον Λαρίσης.
Τηλ. & Fax.: 24950.91220.
Κεντρική διάθεση:
Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
Σπαρτάκου 6, Συκιές, 566.26 Θεσσαλονίκη.
Τηλ.: 2310.212659. Fax : 2310.207340.
Διάθεση στὸ διαδίκτυο: http://arnion.gr
Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση ὁλοκλήρου ἤ μέρους τοῦ κειμένου, μέ ἁπλῆ ἀναφορά τῆς προελεύσεώς του.
