Ἐλειψαν οἱ ἀγωνιστές, θέριεψαν τὰ πάθη, συμβιβάσθηκαν αἱ αξίες, προδόθηκε ἡ ἱστορία.
Κάποτε ὁ Κύριός μας, ἀπέστειλε εἰς τὸν κόσμον τοὺς μαθητάς Του νὰ γίνουν «μάρτυρές » Του. Τοὺς ἀνέθεσε τὴν ἱεραποστολὴν νὰ φέρουν εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὸ μήνυμα τῆς ἐλπίδος καὶ τῆς σωτηρίας. Καὶ αὐτοὶ ἀνταπεκρίθηκαν. Μὲ λόγια καὶ ἔργα, μὲ θυσίες καὶ προσφορές, μὲ κινδύνους καὶ διωγμούς. Τοὺς περιφρόνησαν οἱ ἄνθρωποι, ὅταν δὲν τοὺς ἐδίωξαν. Καὶ τοὺς ἐθανάτωσαν, ὅταν δὲν τοὺς ἐφίμωναν. Καὶ ἀργότερα, μετὰ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, οἱ ἅγιοι Μάρτυρες, οἱ Ὅσιοι, οἱ Πατέρες, ὁ χορὸς τῶν ἀγωνιστῶν ἔδωσαν τὴν μαρτυρίαν τους. Ἐφώτισαν τὸν κόσμο, ἔμειναν ἀσυμβίβαστοι μὲ τὴν ἁμαρτίαν, ἐλεγκτικοὶ τῆς κακίας, ἀσίγαστοι κήρυκες τῆς ἀρετῆς. Καὶ παρέδωσαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἀθάνατα πρότυπα μαρτυρικῆς μαρτυρίας.
Μᾶς ἄφησαν μία βαρεὶα κληρονομία. Εἰς τὴν ἐποχήνν μας ὅμως οἱ χριστιανοὶ φαινόμαστε νὰ ἔχουμε λησμονήσει αὐτὸ τὸ χρέος. Μένουμε ἰκανοποιημένοι μὲ μία ἀτομική εὐσέβεια, ἀπονευρωμένη καὶ ἀδάπανη. Δὲν μᾶς κοστίζει σὲ τίποτε ἡ πίστις μας. Οὔτε καὶ εἴμαστε πρόθυμοι νὰ διακινδυνεύσουμεν τὴν προσωπική μας εὐτυχία διὰ χάριν τοῦ Χριστοῦ.
Ἀποδεχθήκαμε τὰ κοινωνικὰ κατεστημένα, ἀποκαταστήσαμε ἐπιφανειακὲς σχέσεις μὲ τὸν Χριστόν, ἀδυνάτισε τὸ αγωνιστικόν φρόνημα μέσα μας. Σήμερον δὲν εἴμεθα πολλοὶ ἔτοιμοι νὰ δώσουμε τὴν μαρτυρίαν τῆς πίστεώς μας, καὶ πολὺ περισσότερον νὰ ὑποστοῦμεν κάποια θυσία διὰ χάριν της. Δι΄ αὐτὸ καὶ ἔλειψαν οἱ ἀγωνιστές, θέριεψαν τὰ πάθη, συμβιβάσθηκαν αἱ ἀξίες, προδόθηκε ἡ ἱστορία. Μικροὶ καὶ μεγάλοι εἰς τὴν πλειονότητά μας, διακονοῦμεν μία καλόβολην καὶ ἀποδοτικὴν πίστιν, ποὺ ὅμως παραμένει ξένη εἰς τὶς μεγάλες προοπτικὲς τῆς εἰρηνικῆς ἐπαναστάσεως, διὰ τὴν ἀλλαγὴν τοῦ κόσμου.
Καὶ ὅμως σήμερον ὁ κόσμος περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ ἔχει τὴν ανάγκην αὐτῆς τῆς μαρτυρίας μας. Ὁ κόσμος τοῦ παραλόγου, τῆς καταναλώσεως, τοῦ ὑλισμοῦ, τῆς σκληρότητος καὶ τῆς συγχύσεϝς. Ὁ κόσμος τῶν φώτων καὶ τῶν ἀνέσεων, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἄγχους καὶ τῆς απόγνώσεως. Αυτὸς ὁ κόσμος ζητάει μία αὐθεντικὴ ἔκφρασις ζωῆς, τὴν γνησιότητα τοῦ ἤθους, τὴν προσωποποίησιν τῆς ἀρετῆς. Ζητάει ἀπεγνωσμένα τὴν σανίδα τῆς σωτηρίας του ἀπὸ τὸν κατακλυσμὸν του χαλασμοῦ, ἀπὸ τὴν κόλασιν τῆς ἀπομονώσεως. Ζητάει τὴν κοινωνίαν τῆς ἀγάπης καὶ τῆς συμπόνοιας, τὴν κοινωνικὴν δικαιοσύνην, τὴν ὁλοκλήρωσιν τοῦ προσώπου, τὴν μέθεξιν τῆς ἁγιότητος. Ζητάει ἀκόμη τὴν ἐμπιστοσύνην, τὴν αλήθειαν, τὴν Ζωήν. Καὶ ὅλα αὐτά του φαίνονται τόσο μακρυνά, τόσο ἀπρόσιτα. Ποιός, ἄν ὄχι ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, ὀφείλουμε καὶ μποροῦμε νὰ τοῦ τὰ δώσουμε; θὰ τὰ δώσουμε ὅμως; …
http://pureorthodoxvoice.blogspot.ca/
Κάποτε ὁ Κύριός μας, ἀπέστειλε εἰς τὸν κόσμον τοὺς μαθητάς Του νὰ γίνουν «μάρτυρές » Του. Τοὺς ἀνέθεσε τὴν ἱεραποστολὴν νὰ φέρουν εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὸ μήνυμα τῆς ἐλπίδος καὶ τῆς σωτηρίας. Καὶ αὐτοὶ ἀνταπεκρίθηκαν. Μὲ λόγια καὶ ἔργα, μὲ θυσίες καὶ προσφορές, μὲ κινδύνους καὶ διωγμούς. Τοὺς περιφρόνησαν οἱ ἄνθρωποι, ὅταν δὲν τοὺς ἐδίωξαν. Καὶ τοὺς ἐθανάτωσαν, ὅταν δὲν τοὺς ἐφίμωναν. Καὶ ἀργότερα, μετὰ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, οἱ ἅγιοι Μάρτυρες, οἱ Ὅσιοι, οἱ Πατέρες, ὁ χορὸς τῶν ἀγωνιστῶν ἔδωσαν τὴν μαρτυρίαν τους. Ἐφώτισαν τὸν κόσμο, ἔμειναν ἀσυμβίβαστοι μὲ τὴν ἁμαρτίαν, ἐλεγκτικοὶ τῆς κακίας, ἀσίγαστοι κήρυκες τῆς ἀρετῆς. Καὶ παρέδωσαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἀθάνατα πρότυπα μαρτυρικῆς μαρτυρίας.
Μᾶς ἄφησαν μία βαρεὶα κληρονομία. Εἰς τὴν ἐποχήνν μας ὅμως οἱ χριστιανοὶ φαινόμαστε νὰ ἔχουμε λησμονήσει αὐτὸ τὸ χρέος. Μένουμε ἰκανοποιημένοι μὲ μία ἀτομική εὐσέβεια, ἀπονευρωμένη καὶ ἀδάπανη. Δὲν μᾶς κοστίζει σὲ τίποτε ἡ πίστις μας. Οὔτε καὶ εἴμαστε πρόθυμοι νὰ διακινδυνεύσουμεν τὴν προσωπική μας εὐτυχία διὰ χάριν τοῦ Χριστοῦ.
Ἀποδεχθήκαμε τὰ κοινωνικὰ κατεστημένα, ἀποκαταστήσαμε ἐπιφανειακὲς σχέσεις μὲ τὸν Χριστόν, ἀδυνάτισε τὸ αγωνιστικόν φρόνημα μέσα μας. Σήμερον δὲν εἴμεθα πολλοὶ ἔτοιμοι νὰ δώσουμε τὴν μαρτυρίαν τῆς πίστεώς μας, καὶ πολὺ περισσότερον νὰ ὑποστοῦμεν κάποια θυσία διὰ χάριν της. Δι΄ αὐτὸ καὶ ἔλειψαν οἱ ἀγωνιστές, θέριεψαν τὰ πάθη, συμβιβάσθηκαν αἱ ἀξίες, προδόθηκε ἡ ἱστορία. Μικροὶ καὶ μεγάλοι εἰς τὴν πλειονότητά μας, διακονοῦμεν μία καλόβολην καὶ ἀποδοτικὴν πίστιν, ποὺ ὅμως παραμένει ξένη εἰς τὶς μεγάλες προοπτικὲς τῆς εἰρηνικῆς ἐπαναστάσεως, διὰ τὴν ἀλλαγὴν τοῦ κόσμου.
Καὶ ὅμως σήμερον ὁ κόσμος περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ ἔχει τὴν ανάγκην αὐτῆς τῆς μαρτυρίας μας. Ὁ κόσμος τοῦ παραλόγου, τῆς καταναλώσεως, τοῦ ὑλισμοῦ, τῆς σκληρότητος καὶ τῆς συγχύσεϝς. Ὁ κόσμος τῶν φώτων καὶ τῶν ἀνέσεων, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἄγχους καὶ τῆς απόγνώσεως. Αυτὸς ὁ κόσμος ζητάει μία αὐθεντικὴ ἔκφρασις ζωῆς, τὴν γνησιότητα τοῦ ἤθους, τὴν προσωποποίησιν τῆς ἀρετῆς. Ζητάει ἀπεγνωσμένα τὴν σανίδα τῆς σωτηρίας του ἀπὸ τὸν κατακλυσμὸν του χαλασμοῦ, ἀπὸ τὴν κόλασιν τῆς ἀπομονώσεως. Ζητάει τὴν κοινωνίαν τῆς ἀγάπης καὶ τῆς συμπόνοιας, τὴν κοινωνικὴν δικαιοσύνην, τὴν ὁλοκλήρωσιν τοῦ προσώπου, τὴν μέθεξιν τῆς ἁγιότητος. Ζητάει ἀκόμη τὴν ἐμπιστοσύνην, τὴν αλήθειαν, τὴν Ζωήν. Καὶ ὅλα αὐτά του φαίνονται τόσο μακρυνά, τόσο ἀπρόσιτα. Ποιός, ἄν ὄχι ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, ὀφείλουμε καὶ μποροῦμε νὰ τοῦ τὰ δώσουμε; θὰ τὰ δώσουμε ὅμως; …
http://pureorthodoxvoice.blogspot.ca/
