« Δὲν ἔχω τίποτα παπούλη, διάβασέ μου μία εὐχή νὰ πάω νὰ κοινωνήσω… »
Κάποιοι
Χριστιανοί μή θέλοντας να αποκαλύψουν τα βάθη τής ψυχής τους στόν
εντεταλμένο ιερέα εφευρίσκουν χίλιους δυό τρόπους για να αρπάξουν μιά
ευχή καί να τρέξουν μετά να κοινωνήσουν ! Συνήθως όμως είς κρίμα καί
κατάκριμα...
Παρουσιάζονται
κατά διαστήματα στους Πνευματικούς άνθρωποι μεγάλης συνήθως ηλικίας,
σε σπάνιες περιπτώσεις στις πόλεις, αλλά πολύ συχνότερα στα χωριά και
ζητούν να τους διαβάσουν (οι Εξομολόγοι) μια ευχή για να κοινωνήσουν.
Είναι προφανώς προκατειλημμένοι από μακροχρόνια επικρατούσα συνήθεια, η οποία εμφανίζεται μάλιστα και ως «παράδοση»!
Από
αμνημονεύτων χρόνων, και μάλλον από της Τουρκοκρατίας, λόγω απαιδευσίας
κλήρου και λαού, διέφυγε το στοιχείο της εξομολογήσεως από το μυστήριο
της Μετανοίας και Εξομολογήσεως και ο λαός συνήθισε να «εξομολογείται»
χωρίς να εξαγορεύει τα αμαρτήματά του, δηλ. στην ουσία χωρίς να
εξομολογείται.
Προσέρχονταν
στον Ιερέα και αυτός, χωρίς να τους συστήνει την Εξομολόγηση, τους
διάβαζε τη συγχωρητική ευχή, ή ατομικώς ή και ομαδικώς. Μετά
κοινωνούσαν έχοντας προφανώς και ήρεμη τη συνείδησή τους!
Και
επειδή οι άνθρωποι πάντοτε ρέπουν προς τα εύκολα, θέλουν δηλαδή λύση
των προβλημάτων τους και στην προκειμένη περίπτωση των αμαρτημάτων τους,
χωρίς μετάνοια και εξομολόγηση, χωρίς κόπο και θυσία, όσοι είναι αυτής
της νοοτροπίας, συνεχίζουν καί σήμερα αυτή την… «παράδοση»!
Αυτή η άγνοια και παρεξήγηση πρέπει να εκλείψει.
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι, διάγοντες τον 21ον αιώνα, δεν
είναι επιτρεπτό και τιμητικό οι Ιερείς να δέχονται, αλλά και οι
«πιστοί» να ζητούν εξομολόγηση χωρίς εξαγόρευση των αμαρτιών.
Αυτός
που θέλει να κοινωνήσει, πρέπει να υποδεχτεί τον Χριστό στο καθαρό
«σαλόνι» της ψυχής του· και η κάθαρση της ψυχής, γίνεται με την
εξομολόγηση.
Για
να υποδεχτούμε στην ονομαστική μας γιορτή τους επισκέπτες μας,
καθαρίζουμε μέρες το σπίτι μας και στολίζουμε ιδιαίτερα το σαλόνι μας.
Εάν
αυτά τα προσέχουμε για τους ανθρώπους, πώς θα υποδεχτούμε τον Χριστό με
τη Θεία Κοινωνία στην καρδιά μας, χωρίς να την καθαρίσουμε από τις
ποικίλες αμαρτίες που καθημερινά κάνουμε, χωρίς να εξομολογηθούμε;
Γίνεται
να βάλουμε τον επισκέπτη μας να καθίσει σε κάθισμα λερωμένο; Όταν δεν
συμμετέχουμε σωστά στο μυστήριο της Μετανοίας – Εξομολογήσεως μοιάζει
σαν να μη νοιώθουμε πού βάζουμε να «καθίσει» ο Χριστός.
Έκτος αυτών πρέπει να γνωρίζουμε ότι η εξαγόρευση των αμαρτιών μας είναι τελείως απαραίτητη για δύο βασικούς λόγους.
Πρώτον, διότι (η εξαγόρευση) αποτελεί ένα από τα αισθητά σημεία του Μυστηρίου και χωρίς αυτό δεν υπάρχει Μυστήριο.
Δεύτερον, διότι ο Εξομολόγος όταν διαβάζει τη σχετική ευχή μετά την εξομολόγηση του εξομολογουμένου, λέει ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες που ήδη έχει πει ο εξομολογούμενος (και όχι αυτές που δεν είπε).
diakonima.gr
