ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Posted: 28 Nov 2016 03:31 AM PST

+ Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα

Ξεφυλλίζοντας την επιστολή του απόστολου Παύλου, την προς Φιλιππησίους, την επιστολή της χαράς όπως ονομάστηκε από τις συνεχείς προτροπές  προς τους χριστιανούς των Φιλίππων να χαίρουν, παρατηρούμε ότι κάποια  σημεία της προσφέρουν βοήθεια στον αντιαιρετικό αγώνα.  Φιλλ. Α’1 ήδη ο πρώτος στίχος του πρώτου κεφαλαίου μας είναι χρήσιμος στην καταπολέμηση όλων εκείνων των αιρετικών, που απορρίπτουν την διάκριση κληρικών και λαϊκών μέσα στην χριστιανική εκκλησία.
 
Παῦλος καὶ Τιμόθεος, δοῦλοι Ἰησοῦ Χριστοῦ, πᾶσι τοῖς ἁγίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τοῖς οὖσιν ἐν Φιλίπποις σὺν ἐπισκόποις καὶ διακόνοις.   
 

Εδώ βλέπουμε ότι στους Φιλίππους υπάρχουν οι άγιοι εν Χριστώ δηλαδή οι Χριστιανοί, και υπάρχουν και οι επικεφαλής των Χριστιανών, επίσκοποι και διάκονοι.  Οι πρώτοι είναι λαϊκοί, οι δεύτεροι κληρικοί. 

Εδώ με την λέξη επίσκοποι δηλώνονται οι πρεσβύτεροι όπως ομόφωνα ερμηνεύεται από τους Πατέρας της Εκκλησίας. Στην πρωτοχριστιανική εκκλησία έχουμε περιπτώσεις που με τον όρο επίσκοπος δηλωνόταν όχι ο τρίτος βαθμός την ιεροσύνης αλλά ο δεύτερος, αυτό το βλέπουμε και στην προς Τίτον επιστολή στο πρώτο κεφάλαιο όπου στο α' 5 ομιλεί για πρεσβύτερους και στο α' 6 ονομάζει τους πρεσβύτερους, επισκόπους.

Θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα για να κατανοηθούν καλύτερα τα προηγούμενα. Υποθέτουμε ότι έχουμε έναν οργανισμό που διοικούντες αυτόν έχουν τρεις βαθμούς, όσοι ανήκουν στον δεύτερο βαθμό, ονομάζονται διευθυντές, και όσοι στον τρίτο, προϊστάμενοι.  Για κάποια όμως χρονική περίοδο συνέβη ώστε οι του β' βαθμού να αποκαλούνται και διευθυντές και προϊστάμενοι.
Αργότερα όμως καταστάλαξε ώστε  με την λέξη προϊστάμενοι να χαρακτηρίζονται αυτοί που ανήκουν στον τρίτο και ανώτερο βαθμό. Έτσι ακριβώς, στο ξεκίνημα της Χριστιανικής Εκκλησίας, με τον όρο επίσκοπος, προσδιοριζόταν και ο πρεσβύτερος, αργότερα όμως μονιμοποιήθηκε ο όρος για την δήλωση του γ' βαθμού.
 

Αυτό φαίνεται ολοκάθαρα σε κείμενα των αρχών του 2 μ.Χ αιώνος, όπως στις επιστολές του Αγίου Ιγνατίου επίσκοπου Αντιόχειας.
 
Λοιπόν, στην εκκλησία των Φιλίππων, υπάρχουν οι λαϊκοί που χαρακτηρίζονται με τις λέξεις πάντες οι άγιοι, αλλά και οι κληρικοί, που δηλώνονται με τις λέξεις επίσκοποι και διάκονοι Φιλλ β’22 σύμφωνα με αυτό το χωρίο ο Παύλος χαρακτηρίζεται πατέρας, και ο Τιμόθεος υιός,  ὡς πατρὶ τέκνον, ο Τιμόθεος, σὺν ἐμοὶ ἐδούλευσεν εἰς τὸ εὐαγγέλιον, για εμάς του Ορθοδόξους, μέσα στην εκκλησία υπάρχουν οι κληρικοί, που είναι και Πατέρες της εκκλησίας, και οι λαϊκοί που λογίζονται ως πνευματικά τέκνα.  Σε πολλές αιρετικές ομάδες απορρίπτεται αυτή η θέσις.

Κάποτε συζητούσα με έναν Ευαγγελικό, αυτός στην αρχή ήταν Ορθόδοξος, κατόπιν έγινε Ευαγγελικός, και τώρα ανήκει στους Πεντηκοστιανούς. Υποστήριζε ότι μέσα στην εκκλησία δεν υπάρχει διάκρισις κληρικών και λαϊκών και ότι όλοι είμαστε αδελφοί παρέπεμπε και σε σχετικά χωρία από τις επιστολές του απ. Παύλου εγώ του έλεγα σωστό είναι το ότι όλοι είμαστε αδελφοί αυτό όμως δεν αποκλείει ότι μερικοί από τους αδελφούς έχουν και κάποιο ιδιαίτερο αξίωμα μέσα στην Εκκλησία.
 

Στο εδάφιο Πράξεις ιδ' 23 διαβάζουμε, χειροτονήσαντες δὲ αὐτοῖς πρεσβυτέρους κατ᾿ ἐκκλησίαν, ενώ όλοι οι Χριστιανοί της Λυκαονίας και της Πισιδίας ήταν αδελφοί, αδελφοί εν Χριστώ, ωστόσο υπήρχαν ανάμεσα τους κάποιοι λίγοι που χειροτονήθηκαν από τον Παύλο και τον Βαρνάβα πρεσβύτεροι το ένα δεν αναιρεί το άλλο και ο απ. Παύλος έλεγε στους Χριστιανούς της Κορίνθου, ότι, όλοι και αυτός και εκείνοι, είναι μεταξύ τους αδελφοί.

Παράλληλα όμως τους έλεγε ότι αυτός ήταν πνευματικός πατέρας και αυτοί πνευματικά τέκνα. Β' Κοριν δ’14 δεν τα γράφω αυτά για να σας ντροπιάσω αλλά σαν τέκνα μου αγαπητά, τέκνα μου αγαπητά, σας νουθετώ και στον επόμενο στίχο, και εάν ακόμη έχετε μυριάδες δασκάλους στην χριστιανική σας ζωή έχετε μόνο ένα πατέρα και όχι πολλούς, διότι εγώ σας εγέννησα στην εν Χριστώ ζωή δια του Ευαγγελίου.  Αυτή η περικοπή Β' Κορινθ δ'14-15, είναι πολύ αντιπαθητική στους αιρετικούς. 

Φιλλ. β' 22 πνευματικός πατέρας ο Παύλος, πνευματικό τέκνο ο Τιμόθεος, παράβαλε και Α' Πετρ. ε'13 εκεί παρουσιάζεται ως πατέρας ο απ. Πέτρος και ως τέκνο ο Ευαγγελιστής Μάρκος, σας στέλνει χαιρετίσματα ο Μάρκος ο υιός μου.
Αλλά και ο λαός της Παλαιάς Διαθήκης, τους προφήτες του είχε σαν πατέρες.  Δεν έλεγε αδελφέ Ηλία ή αδελφέ Ελισσαίε, αλλά πατέρα μου.  

Στο βιβλίο Β' Βασιλέων ή κατά τους Εβδομήκοντα, Δ' Βασιλειών, βλέπουμε να αποκαλούνται οι 2 αυτοί προφήτες με τις λέξεις, πάτερ, πάτερ. β' 12, ιγ' 14.

Ακόμη και ο βασιλεύς του Ισραήλ, ο Ιωας, απευθυνόμενος προς τον Ελισσαίο λέει: πάτερ, πάτερ, άρμα του Ισραήλ και ιππεύς αυτού.  

H αλήθεια είναι ότι ο Θεός έχει την πατρότητα σε απόλυτο βαθμό, και υπ' αυτήν την έννοια, δεν λογίζεται κανένας άλλο πατέρας, αλλά οι πνευματικοί αρχηγοί του λαού του Θεού, είτε στην Παλαιά Διαθήκη, είτε στην Καινή Διαθήκη, είναι πατέρες με την σχετική έννοια της πατρότητος. Οι πατέρες με την σχετική έννοια είναι αντιπρόσωποι και όργανα του Πατρός με την απόλυτη έννοια.  

Ας μην είναι χοντροκομμένο το μυαλό μας, ας μπορεί να διακρίνει ανάμεσα σε αυτόν που έχει κάποια ιδιότητα σε απεριόριστο βαθμό, και σε αυτόν που την έχει σε περιορισμένο βαθμό.  Αν αυτό δεν μπορεί να γίνει κατανοητό πως θα προχωρήσουμε στα βαθύτερα της  Αγίας Γραφής; 

Φιλλ. β' 6-11: ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ,  ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος,  καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα,  ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων,  καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός.   

Αυτός είναι ο περίφημος Χριστολογικος ύμνος της προς Φιλιπισίους επιστολής, ο οποίος μάλιστα είναι γραμμένος σε ποιητικό στυλ.
Τον έγραψε ο απόστολος ευρισκόμενος σε ιδιαίτερη πνευματική έξαρση. Εδώ καταρχήν γίνεται λόγος για την προΰπαρξη του Χριστού, στην φράση εν μορφή Θεού υπάρχων, δηλώνεται η Θεϊκή φύσις του προϋπάρξαντος Χριστού.
Εδώ οι λέξις μορφή, σημαίνει τρόπο υπάρξεως, υπάρχουσα κατάστασις, μορφή Θεού ίσον ουσία Θεού, Θεός.
 

Όπως ακριβώς ποιο κάτω μορφή δούλου σημαίνει ουσία δούλου, δηλαδή ουσία ανθρώπου, άνθρωπος, μορφή Θεού ίσον πραγματικός Θεός, μορφή δούλου ίσον πραγματικός άνθρωπος.

Η φράσις εν μορφή Θεού, και είναι ίσα Θεώ, αφορούν την Θεϊκή φύση του Χριστού, ενώ το μορφή δούλου, και το εν ομοιώματι ανθρώπων, και το σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος, αφορούν την ανθρώπινη φύση του Χριστού.
 

Η φράσις οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ στο χωρίο β'6, είναι καταπέλτης κατά των αιρετικών που αρνούνται την θεότητα του Ιησού Χριστού.
Ο Χριστός δεν θεώρησε ότι την ισοθεΐα την είχε αρπάξει, ότι ήταν αποτέλεσμα αρπαγής, η ισοθεΐα ήταν κάτι το φυσικό στον Χριστό.
 

Αν ήταν κάτι που το είχε αρπάξει, τότε θα φοβόταν μη το χάσει, και δεν θα αποτολμούσε να ενσαρκωθεί και να ταπεινωθεί όσο κανείς άλλος.  Ουχ αρπαγμον ηγησατο το είναι ίσα Θεω δεν θεώρησε αποτέλεσμα αρπαγής την ισότητά του με τον Θεό. Δεν θεώρησε την ισοθεΐα σαν κάτι που το άρπαξε, οι Ιεχωβίτες θα ήθελαν να διατυπωνόταν αλλιώς η φράσις: ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα αρχαγγέλοις.  Αυτοί έχουν την βλάσφημη άποψη, ότι ο Χριστός, ήταν στην προΰπαρξη του ο αρχάγγελος Μιχαήλ.

Με το να γίνει άνθρωπος ο Χριστός, δεν έχασε αυτό που είχε, αφού η θεϊκή φύσις δεν υφίσταται φθορά ή αλλοίωση, αλλά προσέθεσε στην θεϊκή του φύση την ανθρώπινη.
Αυτό δηλώνεται με την φράση, εαυτόν εκκένωσεν μορφήν δούλου λαβών, εκκένωσε εαυτόν, άδειασε τον εαυτό του, εδώ το άδειασε, το εκκένωσε, θέλει να δείξει την ενσάρκωση και την ταπείνωση του Χριστού.  

Εξωτερικά ο Χριστός φαινόταν σαν ένας άσημος κι ταπεινός άνθρωπος, παρατηρεί επιγραμματικά ο Ιερός Χρυσόστομος, μένων ο ην έλαβε ο ουκ ην, μένοντας ότι ήταν, πήρε και ότι δεν ήταν, μένοντας δηλαδή Θεός, πήρε και την ανθρώπινη φύση. 
 

Έτσι ο Θεός γίνεται θεάνθρωπος.
 

Μετά την κένωση ακολουθεί η ένδοξη ύψωσις ακολουθεί η υπερύψωσις του αναστημένου Χριστού. Αυτό αφορά την ανθρώπινη φύση του Ιησού Χριστού η οποία μετά την Ανάσταση και την Ανάληψη εθεώθηκε και ως τεθεωμένη εκάθισε στα δεξιά του Πατρός, έτσι ο Ιησούς γίνεται Κύριος με την θεϊκή έννοια της λέξεως. 

Ως γνωστόν οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης σε παραθέματα από την Παλαιά Διαθήκη αποδίδουν την λέξης Γιαχβέ με την λέξη Κύριος, παράβαλε Πράξεις β' 21-22, έτσι ο Ιησούς γίνεται Κύριος με την απόλυτη έννοια της κυριότητος, προηγουμένως ήταν Κύριος με αυτή την έννοια ως προς την θεϊκή του φύση, τώρα όμως, γίνεται ως προς την ανθρώπινη φύση του. Γι’ αυτό ο Χριστός την ώρα που επρόκειτο να αναληφθεί εκφράστηκε με τα λόγια ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς Ματθ. κη'18.

Την ημέρα της Πεντηκοστής, αφού ήδη ο Χριστός ανήλθε στα επουράνια ο Πέτρος λέει προς τους Ιουδαίους: ἀσφαλῶς οὖν γινωσκέτω πᾶς οἶκος Ἰσραὴλ ὅτι καὶ Κύριον καὶ Χριστὸν αὐτὸν ὁ Θεὸς ἐποίησε, τοῦτον τὸν Ἰησοῦν ὃν ὑμεῖς ἐσταυρώσατε  Πραξ. β' 36.
 

Κύριον εποίησε πως; Κατά την ανθρώπινη φύση του. Χριστόν εποίησεν πως; Κατά την ανθρώπινη φύση του, δηλαδή ολοκληρώθηκε η θέωσις της ανθρώπινης φύσεώς. 

Η χρήσις της ανθρώπινης φύσεως που άρχισε από την στιγμή της συλλήψεως στην  κοιλία της Παρθένου Μαρίας έφτασε τώρα στο ύψιστο σημείο που μπορούσε να φτάσει.  Η ανθρώπινη φύσις χρίεται από την θεϊκή φύση η ανθρώπινη φύση θεώνεται από την θεϊκή φύση.  Οι αιρετικοί μάρτυρες του Ιεχωβά θα ήθελαν αντί για την φράση "Κύριον εποίησε" να είχε την διατύπωση "Αρχάγγελον εποίησε" αν συνέβαινε κάτι τέτοιο η χαρά τους θα ήταν απροσμέτρητη αλλά η Γραφή δεν πάει με τα νερά τους..
 

Ως γνωστόν αυτοί οι αιρετικοί διδάσκουν ότι ο Χριστός μετά την ανάσταση του μετετράπη σε  πνευματικό πλάσμα και συγκεκριμένα στον αρχάγγελο Μιχαήλ. Στο εδάφιο Ρωμ ι΄12 διαβάζουμε ὁ γὰρ αὐτὸς δηλαδή ο Ιησούς Χριστός, Κύριος πάντων, πλουτῶν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν˙ η διατύπωσις Κύριος πάντων, παρουσιάζει ωραία και επιγραμματικά την υπερύψωση του Χριστού. 

Για τους μάρτυρες του Ιεχωβά βεβαίως ισχύει ότι, ο αρχάγγελος Μιχαήλ έγινε Κύριος πάντων !!!  Πλήρης διαστρέβλωσις των αληθειών της πίστεως !
 
Σύμφωνα με το 45 κεφ. Ησαΐου όλοι θα γονατίσουν και θα προσκυνήσουν τον Γιαχβέ δηλαδή τον αληθινό Θεό του Ισραήλ, σύμφωνα όμως με την προκειμένη περικοπή της προς Φιλιππησίους επιστολής, όλοι θα γονατίσουν και θα προσκυνήσουν τον Ιησού Χριστό.
Στο όνομα του Ιησού θα γονατίσουν επουράνια επίγεια και καταχθόνια, παν γόνυ κάμψει επουράνιων και επιγείων και καταχθονίων όλα τα λογικά πλάσματα άνθρωποι, άγγελοι, δίκαιοι, αμαρτωλοί είτε από ευλάβεια και λατρευτική αγάπη είτε από φόβο και τρόμο θα προσκυνήσουν τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Έτσι η δεσποτεία του Χριστού προσλαμβάνει παγκόσμιες διαστάσεις και εκτός από την λατρευτική προσκύνηση, έχουμε και την ομολογία ότι ο παγκόσμιος κριτής δεν είναι απλώς ο Ιησούς Χριστός, αλλά ο Κύριος Ιησούς Χριστός και όλα αυτά συντελούν στην δόξα του Θεού Πατρός.
Όπως η κατάπτωσις του υιού ατιμάζει τον πάτερα, έτσι και η ανύψωσις του υιού δοξάζει τον πάτερα, οράς πανταχού παρατηρεί ο Ιερός Χρυσόστομος, όταν ο Υιός δοξάζηται τον Πατέρα δοξαζόμενον.
 

Ο Θεός Πατήρ είναι αίτιος της γεννήσεως του Θεού Υιού, έτσι η κατά την ανθρώπινη φύσις ανύψωσις του Χριστού αποβαίνει δόξα του Θεού Πατρός, και η ομολογία Κύριος Ιησούς Χριστός συντελεί στην δόξα του Θεού Πατρός. 

Ας συνεχίσουμε τώρα στο Φιλλ. γ' 18-20, σας το είπα πολλές φορές και τώρα το επαναλαμβάνω κλαίγοντας, ότι πολλοί ζουν και συμπεριφέρονται σαν εχθροί του Σταυρού του Χριστού, το τέλος αυτών είναι η απώλεια, Θεός τους είναι η κοιλία τους και καύχησις τους είναι αυτό που καταισχύνει, οι σκέψεις τους είναι προσκολλημένοι στα επίγεια εμείς όμως έχουμε το πολίτευμα μας στον ουρανό, από όπου περιμένουμε να έρθει ο Σωτήρας μας ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Στην εκκλησία των Φιλίππων είχε εισορμήσει μια ομάδα αιρετικών, οι Ιουδαΐζοντες Χριστιανοί, οι οποίοι εδίδασκαν αντίθετα από όσα ο απ. Παύλος.  Αυτοί οι αιρετικοί είχαν υλόφρονες δοξασίες και δεν αγαπούσαν τον Σταυρό και το πνεύμα του Σταυρού, πάνω από τον Σταυρό του Χριστού τοποθετούσαν κάποιες διατάξεις του μωσαϊκού νόμου, εχθροί του Σταυρού, τα επίγεια φρονώντας, απομακρυσμένοι από την πίστη και ελπίδα του ουρανού.
Αυτοί δεν είχαν κατανοήσει ότι ο Χριστός με την θυσία του πάνω στον Σταυρό, άνοιξε τον ουρανό και μας προορίζει για ουράνιο παράδεισο, ότι ο Σταυρός είναι παραδείσου θυρών ανοικτήριον, γι' αυτούς ο παράδεισος ήταν υλικός, καλά φαγητά για να ευφραίνεται η κοιλιά και διάφορες σαρκικές απολαύσεις. Εχθροί του Σταυρού του Χριστού ων Θεός η κοιλία και η δόξα εν την αισχύνη αυτών, οι τα επίγεια φρονούντες.
 

Όλα αυτά στηλιτεύουν και του σημερινούς αιρετικούς μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι είναι εχθροί του Σταυρού, τον πολεμούν με μανία, οι οποίοι ονειρεύονται επίγειο παράδεισο με τα ποιο εκλεκτά φαγητά, οι οποίοι λένε ότι σε αυτόν τον παράδεισο οι σαρκικές σχέσεις θα προσφέρουν μεγαλύτερη ηδονή από ότι τώρα !! 

Όποιος ξεφυλλίσει βιβλία των μαρτύρων του Ιεχωβά, συχνά θα ιδεί ωραίες πολύχρωμες εικόνες με υπέροχες κουζίνες, εκλεκτά φρούτα, επανθούσες σάρκες....οἱ τὰ ἐπίγεια φρονοῦντες! Φιλ. γ'19.

Ο απόστολος κλαίει για το κατάντημα των ανθρώπων αυτών, κλαίω για τους εχθρούς του Σταυρού του Χριστού, κλαίω γι' αυτούς που ξέχασαν τα ουράνια αγαθά και θεοποίησαν τις υλικές απολαύσεις, κλαίω αυτούς που έκαναν Θεό την κοιλιά τους.
Ας τα ακούσουν αυτά όσοι από τους μάρτυρες του Ιεχωβά είναι καλοπροαίρετοι, η Γραφή καλεί όλους σε ουράνιο Παράδεισο, όλοι ελπίζουμε ουράνιο Παράδεισο, όχι άλλοι ουράνιο, και άλλοι επίγειο.
 

Μια είναι η ελπίδα της κλήσεως σας, εκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν Εφεσ. δ'4 ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει Φιλ. γ'20˙ όσοι λένε υμών το πολίτευμα επί Γης υπάρχει, διαστρεβλώνουν τις Άγιες Γραφές και είναι αποδοκιμασμένοι από τον Θεό.
Μακριά από τους διαστρευλωτές !
 
Φιλλ. γ' 21, ο οποίος Χριστός, θα μεταμορφώσει το ταπεινό μας σώμα, και θα το κάνει όμοιο με το δικό του ένδοξο σώμα, μετασχηματίσει τὸ σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸ σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ εδώ δηλώνεται ότι η είσοδος στο μέλλοντα αιώνα σχετίζεται με μετασχηματισμόν, το σώμα που έχει την ιδιότητα της φθαρτότητος θα αλλάξει και θα πάρει την ιδιότητα της αφθαρσίας, θα γίνει όμοιο με το ένδοξο σώμα του αναστάντος Χριστού. 
Αυτό το χωρίο πλήττει τους μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι πιστεύουν ότι θα διατηρήσουν τα υλικά σώματα για να απολαμβάνουν με αυτά ένα υλικό Παράδεισο με νόστιμα φαγητά.  Ο Παύλος λέει ότι μας αναμένει ουράνιος παράδεισος  με ουράνια αγαθά και για να μπούμε σε αυτόν χρειάζεται ένδοξο σώμα σαν του αναστάντος Χριστού.
Εδώ οι μάρτυρες του Ιεχωβά πλήττονται και από άλλη πλευρά, διότι απορρίπτουν ότι ο αναστάς Χριστός είχε σώμα, γι' αυτούς ο αναστάς Χριστός είναι πνεύμα, πνευματικό πλάσμα, αρχάγγελος, εδώ όμως γίνεται λόγος για σώμα, για σώμα δόξης, η φράσις να γίνει το δικό μας σώμα όμοιο με το ένδοξο σώμα του Χριστού δεν έπρεπε να υπάρχει στην Αγία Γραφή αν οι δοξασίες των Ιεχωβιτών ήταν σωστές.

Στη συνέχεια αναφέρεται ότι εκείνος που θα επιτελέσει αυτό το μεγάλο έργο δηλαδή όλα τα φθαρτά ανθρώπινα σώματα κατά την ημέρα της κοινής αναστάσεως θα τα μεταμορφώσει σε άφθαρτα αυτός θα είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ δύνασθαι αὐτὸν καὶ ὑποτάξαι αὐτῷ τὰ πάντα εδώ δηλώνεται ξεκάθαρα ότι ο Χριστός είναι παντοδύναμος. 
Αυτό διάφοροι αιρετικοί όπως οι μ. του Ιεχωβά δεν το παραδέχονται, αλλά εδώ ο Παύλος γράφει ότι ο Χριστός διαθέτει ενέργεια η οποία μπορεί να υποτάξει σε αυτόν τα πάντα,  κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ δύνασθαι αὐτὸν καὶ ὑποτάξαι αὐτῷ τὰ πάντα Φιλλ γ' 21
Ο Χριστός όλα μπορεί να τα κάνει, όλα τα υποτάσσει στο θέλημά του, και έτσι διαθέτοντας αυτή την δύναμη μπορεί τα δισεκατομμύρια σώματα των ζώντων ανθρώπων κατά την επιφανή ημέρα της παρουσίας Του να τα μεταμορφώσει από φθαρτά σε άφθαρτα, βέβαια και τους νεκρούς που θα αναστήσει αυτήν την ημέρα θα τους δώσει αφθαρτοποιημενα σώματα. 
Ο Χριστός ανέστησε τον εαυτό του βλέπε Ιωαν. β' 19 λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον, καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν και έδωσε στο σώμα του αφθαρσία και δόξα. 
Ο ίδιος Χριστός σαν παντοδύναμος Θεός, θα χαρίσει σε όλα τα σώματα της αναστάσεως όλων των ανθρώπων, την δόξα της αφθαρσίας και της αθανασίας, ότι ακριβώς χάρισε και στο δικό του σώμα  μετασχηματίσει τὸ σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν... σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ αυτή η αλήθεια τονίζεται και στην πρώτη προς Κορίνθιους επιστολή στο 15^ο κεφάλαιο καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου καθώς μετασχηματίσει το σώμα όλοι μας φορέσαμε το φθαρτό σώμα που κληρονομήσαμε από τον χοϊκόν, χοϊκός εννοείτε ο Αδάμ, αφού η λέξις Αδάμ στην Ελληνική εξηγείτε χοϊκός, χωματένιος.
 
Έτσι όλοι μας θα φορέσουμε άφθαρτο σώμα, όμοιο με αυτό που φόρεσε ο επουράνιος. Επουράνιος είναι όχι ο πρώτος Αδάμ αλλά ο έσχατος Αδάμ ο Χριστός.
Ποιο πάνω στους στίχους 42 και 43 διαβάζουμε, το ίδιο συμβαίνει και με την ανάσταση των νεκρών, όταν το σώμα μπαίνει στην Γη σαν να σπείρεται είναι φθαρτό, θα αναστηθεί άφθαρτο, θάβεται άτιμο άδοξο, θα αναστηθεί ένδοξο, θάβεται ανίσχυρο, θα αναστηθεί ισχυρό, στο κείμενο ο λόγος είναι ποιο ωραίος :οὕτω καὶ ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν σπείρεται ἐν φθορᾷ, ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ· σπείρεται ἐν ἀτιμίᾳ, ἐγείρεται ἐν δόξῃ· σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ, ἐγείρεται ἐν δυνάμει· 
Θαυμάσιες θα είναι οι ιδιότητες του σώματος της αναστάσεως, με τέτοια σώματα θα ταιριάζει αγγελοπρεπής και αγγελοειδής ζωή Ματθ. κβ'30.  Όταν θα αναστηθούν οι νεκροί ούτε παντρεύονται ούτε παντρεύουν, αλλά ζουν όπως οι άγγελοι στον ουρανό.
Αυτά όλα τα απορρίπτουν οι μ. του Ιεχωβά και μιλούν για ανθρώπους που όχι μόνο θα τρώνε και θα πίνουν αλλά και θα παντρεύονται και θα αποκτούν σωρεία απόγονων.  Κάποιος μάρτυς του Ιεχωβά ισχυρίζονταν ότι θα αποκτήσει στον μελλοντικό επίγειο παράδεισο όχι δισέγγονα και τρισέγγονα αλλά δεκαπεντακισέγγονα !!  Αν μάλιστα έτυχε να αποκτήσει παιδί σε αυτήν την ζωή, τότε θα αποκτούσε στην μέλλουσα ζωή δεκαεξακισέγγονα.... 

Δεν ξέρω εάν όλα αυτά είναι ή για γέλια ή για κλάματα, πάντως ένα ξέρω, ότι είναι εντελώς άσχετα με το λόγο του Θεού.
 
Εάν οι μάρτυρες του Ιεχωβά με κάποιες ταχυδακτυλουργίες στα εδάφια την Γραφής και με κάποιες ερμηνευτικές αλχημείες μπορούν και πείθουν οπαδούς τους ότι αυτά υποστηρίζονται από την Γραφή, αυτό δεν μας εντυπωσιάζει, όλοι οι αιρετικοί, όλων των αιώνων, σε όλες τους τις κακοδοξίες, έβρισκαν στηρίγματα στην Αγία Γραφή....

Αναδημοσίευση από http://panosrs.blogspot.com/2009/04/blog-post.html όπου μπορείτε να ακούσετε και την ομιλία του μακαριστού γέροντος.

http://www.egolpion.com/antiairetikoi_filipisious.el.aspx