Το συγκλονιστικό μαρτύριο των Aγίων Ραφαήλ, Νικολάου & Ειρήνης (εικόνες)
Ο Αρχιδιάκονος Αγιος Νικόλαος, πέθανε από τα μαρτυρικά βασανιστήρια των Τούρκων και το φρικτότατο μαρτύριο του Αγίου Ραφαήλ που έβλεπε!!!
Την δωδεκάχρονη μόλις Αγία Ειρήνη, της έκοψαν το ένα χεράκι της, έριξαν
ζεματιστό νερό μέσα στο στοματάκι της και στο τέλος τα θηρία την έκαψαν
ζωντανή μέσα σε πιθάρι, μπροστά στα μάτια της μητέρας της Μαρίας, που
δεν άντεξε και σταμάτησε η καρδιά της από το εφιαλτικό μαρτύριο του
παιδιού της!!!
Τον δε πατέρα της, τον Προεστό Βασίλειο, τον κατέσφαξαν, αφού πρώτα τον καταβασάνισαν με διαμελισμούς και απερίγραπτα μαρτύρια!!! Πριν όμως απ΄ όλα αυτά, είχαν αρπάξει το εντεκάμηνο
βρέφος Ραφαήλ, το άλλο παιδί τους, αδελφό της Ειρήνης και βαφτιστήρι
του Αγίου Ραφαήλ, και το ποδοπάτησαν συντρίβοντας το κεφαλάκι του!!!
Το
Δάσκαλο του χωριού Θεόδωρο, που πήγαινε πολύ τακτικά τους μαθητές του
στην Εκκλησία, στο Μοναστήρι των Καρυών, τον βασάνισαν άγρια και στο
τέλος του έκοψαν μαρτυρικά το κεφάλι!!!
Το μαρτύριο της αγίας Ειρήνης μέσα στο πιθάρι
«Την
είχε βαπτίσει ο ίδιος ο άγιος Ραφαήλ και την ώρα της βαπτίσεως
παρακάλεσε την Παναγία να χαρίσει στη μικρή Ειρήνη χαρίσματα και αρετές.
Γι’ αυτό και η αγία Ειρήνη ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά».
Το τι ακολούθησε, το διηγήθηκε η ίδια η Άγια, σε όνειρο που εμφανίστηκε στη Βασιλική Ράλλη, κάτοικο Θερμής Μυτιλήνης:
« – Να ξέρατε, τι φοβερά
βασανιστήριά μας έκαναν! Εμένα μου έκοψαν πρώτα το ένα χέρι και το
πέταξαν μπροστά στους γονείς μου, ενώ άνοιγαν το στόμα μου κι έριχναν
μέσα ζεματιστό νερό, και στο τέλος μ’ έκαψαν ζωντανή μέσα σ’ ένα μεγάλο
πιθάρι που ήταν στην αυλή του μοναστηριού.» …
«Τη μητέρα μου την είχαν
δεμένη σ’ ένα δέντρο, για να βλέπει τα μαρτύριά μου… Έκλαιγε, φώναζε
απελπισμένα, σπάραζε, μα δεν άντεξε η καρδιά της σε τόσο πόνο… έπαθε
συγκοπή. Ο πατέρας μου άντεξε στα μαρτύρια, που του έκαναν, ως το τέλος,
που τον έσφαξαν τοι Τούρκοι… Αλλά παρ’ όλα αυτά, ο πατέρας μου και η
μητέρα μου δεν πρόδωσαν ούτε τη θρησκεία ούτε τους Έλληνες που είχαν
βγει στα βουνά.»
«Αν ήξερες, Βασιλική, τι
φρικτούς πόνους ένιωσα!… είναι αδύνατον να το φανταστείς. Μ’ έκαψαν
ζωντανή οι Τούρκοι μέσα σ’ αυτό το πιθάρι. Όταν βιαστικά τη νύχτα μας
έθαψαν οι χριστιανοί, μάζεψαν τα κοκαλάκια μου μέσα από το πιθάρι και τα
έβαλαν σε μνημείο κοντά στον πατέρα μου. Αυτά τα λίγα που βρήκατε στο
πιθάρι, δεν τα πρόσεξαν, καθώς ήταν κάτω από τις πέτρες, και ξεχάστηκαν
εκεί. Οι πέτρες αυτές είχαν πέσει από τους τοίχους της εκκλησιάς, όταν
την ανατίναξαν.»
Παρά τους φρικτούς πόνους
της η Αγία Ειρήνη έμεινε αταλάντευτη και όταν σε άλλα ενύπνια ερωτήθη
πως αισθανόταν κατά το μαρτύριο, είπε: « … Δεν
φοβήθηκα καθόλου, διότι ήξερα ότι είχα προστάτη μου τον Θεό. Μία
κοίταζα τον πατέρα μου που δεν μιλούσε, μία τον Άγιο Ραφαήλ και είπα
μέσα μου: Θα αντέξω κι’ εγώ».
Το μαρτύριο του αγίου Ραφαήλ
Πηγές
