ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ, ΛΕΣΒOY
Ἄρχων Ἀγγέλων
Μιχαὴλ Πρωτάγγελος ὑπάρχεις
Στὰς οὐρανίους στρατιᾶς Ζεῖ Μέγας Ἀρχιστράτηγος.
Βολὶς τὸ θεῖον βλέμμα σου τὰ πέρατα ἐλέγχει. Σὲ ποιὰ παράκλησι πιστοῦ ἡ χάρις σου δὲν τρέχει!
Γοργόφτερος κι ἀστραφτερός πάνοπλος παραστέκεις,
Μπροστὰ στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ Μεγάλος Ἀρχιγέτης. Δέος καὶ φόβον Ἀρχάγγελε μπρὸς τὴν μορφή σου ἔχω,
Μὴ μὲ τὶς πράξεις στερηθῶ τὴν χάριν σου προσέχω.
Ἐλέγχεις καὶ παρατηρεῖς τὶς πράξεις τῆς ζωῆς μας.
Μ’ αὐτὲς θὰ κρίνεις τελικὰ τὴν τύχη τῆς ψυχῆς μας. Ζυγὸν κρατᾶς Ἀρχάγγελε, ζυγὸν δικαιοσύνης,
κατὰ τὰ ἔργα καθενὸς ἀνάλογα θὰ κρίνεις.
Ἡ θεωρία σου φρικτὴ σ’ ὅσους παραστρατοῦν.
Ἀλοίμονον! Τοῦ ξίφους σου τὸ τέλος θὰ δεχτοῦν.
Θυριωδίες καὶ κλαυθμοὶ ἐσκέπασαν τὴν γῆν μας.
Πρόφθασε Ταξιάρχα μου, γίνε καταφυγή μας.
Ἴσταται πρόδηλος παντοῦ λέων καθοπλισμένος,
Ἔτοιμος νἂ ἐκδικηθεῖς τοὺς παραστρατημένους.
Κάλλη οὐρανία κοσμοῦν τὴν ἄυλη μορφήν σου.
Τίνους πιστοῦ τὸ καύχημα δὲν εἶναι ἡ δύναμίς σου;
Λάμπεις καὶ ἀκτινοβολεῖς σὰν ὑλαρὸς κοιτάζει
Γίνεσαι μέγας τιμωρός, σὰν τοὺς κακοὺς δικάζεις.
Μεγάλε Ταξιάρχα μου μεγάλη σου ἡ χάρις.
Μὴ μὲ θυμὸ τὴν ἀθλίαν ψυχήν μου παραλάβεις.
Νόμοι ἀπαραβίαστοι, αἱ θεῖες προσταγές σου,
Μύρια, ἄυλα τάγματα εἰς τὶς διαταγές σου.
Ξῖφος ἀμφίστομο κρατᾶς στὴν κραταιά σου χεῖρα.
Σύ, τωῶν θνητῶν σου τὰς ψυχὰς καθοδηγεῖς τὴν μοῖρα.
Οὐρανόδρομε Μιχαήλ, Ταξίαρχε Μεγάλε,
Εἰς τοὺς κινδύνους τῆς ζωὴς τὸ ἅγιο σου χέρι βάλε.
Πολέμους γέμισε ἡ γῆ ἀφρονες κυβερνοῦν,
Στὸ χεῖλος τῆς καταστροφῆς τὸν κόσμον ὁδηγοῦν.
Ροαῖς τὰ δάκρυα κυλοῦν ἀπὸ μύριους πόνους.
Πρόφθασε, Ταξιάρχα μου, μὴ μᾶς ἀφήνεις μόνους.
Ζῶ στὸ καμίνι, ἡ ζωὴ βράζει σὰν Ἁμαρτία,
Παραφροσύνη ὁδηγεῖ μόνο στὴν ἀπληστία.
Το τέλος κάθε ἡμέρας μας κοντά σε Σὲ μᾶς φέρνει,
Στὸν νοῦ μας ὅμως δὲν περνᾶ, ποιὸς τὴν ψυχήν μας παίρνει.
Ὕμνος ἄς γίνει ὁλόκληρη ἡ ταπεινὴ ψυχή μου.
Φύλαξ παγκόσμιος Ἐσύ, πρόμαχος παραστάτης.
Γένου Μέγα Ταξιάρχε ὅλων μας ὁ Προστάτης!
Χριστοῦ μας δημιούργημα ὅσο κι ἄν ἁμαρτήσω
Τὴν θύρα τοῦ ἐλέους σου φώτισε νὰ χτυπήσω.
Ψάλλουν τὰ χείλη τῶν πιστῶν ὕμνους ἀπὰ καρδίας.
Θεράπευσον τὰ τραύματα τῆς μαύρης ἁμαρτίας.
Ὦ! προστάτα Μιχαὴλ τὴν ταπεινὴν γραφήν μου
Δέξου τὴν σὰν τὴν πιὸ ἀγνὴ ποὺ ἔχω προσευχή μου.
Στὰς οὐρανίους στρατιᾶς Ζεῖ Μέγας Ἀρχιστράτηγος.
Βολὶς τὸ θεῖον βλέμμα σου τὰ πέρατα ἐλέγχει. Σὲ ποιὰ παράκλησι πιστοῦ ἡ χάρις σου δὲν τρέχει!
Γοργόφτερος κι ἀστραφτερός πάνοπλος παραστέκεις,
Μπροστὰ στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ Μεγάλος Ἀρχιγέτης. Δέος καὶ φόβον Ἀρχάγγελε μπρὸς τὴν μορφή σου ἔχω,
Μὴ μὲ τὶς πράξεις στερηθῶ τὴν χάριν σου προσέχω.
Ἐλέγχεις καὶ παρατηρεῖς τὶς πράξεις τῆς ζωῆς μας.
Μ’ αὐτὲς θὰ κρίνεις τελικὰ τὴν τύχη τῆς ψυχῆς μας. Ζυγὸν κρατᾶς Ἀρχάγγελε, ζυγὸν δικαιοσύνης,
κατὰ τὰ ἔργα καθενὸς ἀνάλογα θὰ κρίνεις.
Ἡ θεωρία σου φρικτὴ σ’ ὅσους παραστρατοῦν.
Ἀλοίμονον! Τοῦ ξίφους σου τὸ τέλος θὰ δεχτοῦν.
Θυριωδίες καὶ κλαυθμοὶ ἐσκέπασαν τὴν γῆν μας.
Πρόφθασε Ταξιάρχα μου, γίνε καταφυγή μας.
Ἴσταται πρόδηλος παντοῦ λέων καθοπλισμένος,
Ἔτοιμος νἂ ἐκδικηθεῖς τοὺς παραστρατημένους.
Κάλλη οὐρανία κοσμοῦν τὴν ἄυλη μορφήν σου.
Τίνους πιστοῦ τὸ καύχημα δὲν εἶναι ἡ δύναμίς σου;
Λάμπεις καὶ ἀκτινοβολεῖς σὰν ὑλαρὸς κοιτάζει
Γίνεσαι μέγας τιμωρός, σὰν τοὺς κακοὺς δικάζεις.
Μεγάλε Ταξιάρχα μου μεγάλη σου ἡ χάρις.
Μὴ μὲ θυμὸ τὴν ἀθλίαν ψυχήν μου παραλάβεις.
Νόμοι ἀπαραβίαστοι, αἱ θεῖες προσταγές σου,
Μύρια, ἄυλα τάγματα εἰς τὶς διαταγές σου.
Ξῖφος ἀμφίστομο κρατᾶς στὴν κραταιά σου χεῖρα.
Σύ, τωῶν θνητῶν σου τὰς ψυχὰς καθοδηγεῖς τὴν μοῖρα.
Οὐρανόδρομε Μιχαήλ, Ταξίαρχε Μεγάλε,
Εἰς τοὺς κινδύνους τῆς ζωὴς τὸ ἅγιο σου χέρι βάλε.
Πολέμους γέμισε ἡ γῆ ἀφρονες κυβερνοῦν,
Στὸ χεῖλος τῆς καταστροφῆς τὸν κόσμον ὁδηγοῦν.
Ροαῖς τὰ δάκρυα κυλοῦν ἀπὸ μύριους πόνους.
Πρόφθασε, Ταξιάρχα μου, μὴ μᾶς ἀφήνεις μόνους.
Ζῶ στὸ καμίνι, ἡ ζωὴ βράζει σὰν Ἁμαρτία,
Παραφροσύνη ὁδηγεῖ μόνο στὴν ἀπληστία.
Το τέλος κάθε ἡμέρας μας κοντά σε Σὲ μᾶς φέρνει,
Στὸν νοῦ μας ὅμως δὲν περνᾶ, ποιὸς τὴν ψυχήν μας παίρνει.
Ὕμνος ἄς γίνει ὁλόκληρη ἡ ταπεινὴ ψυχή μου.
Φύλαξ παγκόσμιος Ἐσύ, πρόμαχος παραστάτης.
Γένου Μέγα Ταξιάρχε ὅλων μας ὁ Προστάτης!
Χριστοῦ μας δημιούργημα ὅσο κι ἄν ἁμαρτήσω
Τὴν θύρα τοῦ ἐλέους σου φώτισε νὰ χτυπήσω.
Ψάλλουν τὰ χείλη τῶν πιστῶν ὕμνους ἀπὰ καρδίας.
Θεράπευσον τὰ τραύματα τῆς μαύρης ἁμαρτίας.
Ὦ! προστάτα Μιχαὴλ τὴν ταπεινὴν γραφήν μου
Δέξου τὴν σὰν τὴν πιὸ ἀγνὴ ποὺ ἔχω προσευχή μου.
Ποίημα Μιχαὴλ Δημητρίου
