Ὅταν θυμόμαστε τὶς ἀμαρτίες μας, ὁ Θεὸς τὶς ξεχνάει ...

 

Ὅταν θυμόμαστε τὶς ἀμαρτίες μας, ὁ Θεὸς τὶς ξεχνάει ...

Τὸ νᾷ ἁμαρτάνει κανεὶς εἶναι ἀνθρώπινον
Τὸ νᾷ ἐπιμένει στὴν ἁμαρτία εἶναι διαβολικόν
Τὸ νᾷ λυπάται διὰ τὴν ἁμαρτία εἶναι χριστιανικόν
Τὸ νᾷ συγχωρεῖ κάθε ἁμαρτία εἶναι θεϊκὸν !!!
Πόσοι συγχωροῦμε;
Πόσοι κοιτάζουμε τὶς δικές μας ἁμαρτίες καὶ  ὄχι τῶν ἄλλων;
Πόσοι κλαῖμε διὰ τὴν δικήν μας κατάντια;
Πόσοι πέφτουμε στα γόνατα καὶ ζητούμε ἀπὸ τὸν Θεὸ νᾷ μας ἐλεήσει;
Πόσοι προσευχόμαστε για τοὺς ἄλλους;
Πόσοι δακρύζουμε ἀπὸ τὸν πόνο τῶν ἄλλων;
Πόσοι κρίνουμε τὸν ἑαυτὸ μας καὶ μόνο;

Πόσοι;

Νὰ γνωρίζουμε κάτι...
Ὅταν θυμόμαστε τις ἀμαρτίες μας, ὁ Θεὸς τις ξεχνάει.
Όσο ξεχνάμε ἐμεῖς ὅμως τις ἀμαρτίες μας σκόπιμα καὶ δεν ἐξομολογουμαστε...

Τότε ὁ Θεὸς τὶς γράφει μὲ χοντρὸ μαρκαδόρο στὸ βιβλίον τῆς ζωῆς μας...

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ PROSKINITIS στις 10:32 π.μ.