Μόνον ὁ Χριστός!
Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς
Δὲν θέλω οὔτε τὴν ζωὴν οὔτε τὸν θάνατον χωρὶς Ἐσένα. Κύριε πανθαύμαστε! Δὲν θέλω οὔτε τὴν ἀλήθεια, οὔτε τὴν αἰωνιότητα! Ὄχι, ὄχι! Ἐσύ, μόνο Ἐσὺ σὲ ὅλα, γιὰ ὅλα καὶ πάνω ἀπ' ὅλα! Ἐὰν δὲν θὰ εἶναι ἔτσι, καλύτερα νὰ μὲ καταστρέψετε
ὁλοκληρωτικά, νὰ μὲ γκρεμίσετε ἀπὸ τὸ ὂν στὸ
μὴ ὂν, ὅπως κάποτε ἀπὸ τὸ μὴ ον μὲ εἰσαγάγατε
τὸ ὂν.
Γνωρίζουμε, ὅμως, Μόνε Φιλάνθρωπε, ὅτι Ἐσὺ ἔγινες ἄνθρωπος καὶ εἰσῆλθες
στὴ δικὴ μᾶς ὕπαρξη, στὴ δικὴ μᾶς ζωή, στὸ δικὸ μᾶς θάνατο, στὸ δικὸ μᾶς κόσμο, στὸ δικὸ μᾶς βάσανο, στὴ δικὴ μᾶς ἀλήθεια καὶ ἔδειξες
ὅτι Ἐσὺ εἶσαι τὸ νόημα τοὺς καὶ ὁ παράδεισος τους.
Καὶ ἀποκάλυψες, ὦ Πανθαύμαστε, ὅτι ἡ ζωὴ μόνον διὰ Σου καὶ ἐν Σοὶ εἶναι τὸ Ἐὐαγγέλιο καὶ ὁ παράδεισος· ἔτσι εἶναι καὶ ὁ θάνατος καὶ ἡ
ἀθανασία καὶ ἡ αἰωνιότητα καὶ ὁ κόσμος καὶ ὁ ἄλλος καὶ ὅλοι οἱ κόσμοι καὶ ὅλοι οἱ
οὐρανοὶ καὶ οἱ οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν καὶ ὅλα τὰ ὄντα στὰ σύμπαντα·τὸ ἐὐαγγέλιο πλάι στὸ ἐὐαγγέλιο
καὶ ὁ παράδεισος πλάι στὸν παράδεισο.
Ναί, μόνο μ' Ἐσένα καὶ μέσα ἀπὸ Ἐσένα
τὸ εὐαγγέλιο εἶναι εὐαγγέλιο καὶ ὁ παράδεισος εἶναι παράδεισος καὶ ὅλα αὐτὰ εἶναι
χωρίς, μὰ χωρὶς τέλος…
Ἀπὸ τὸ βιβλίον του Ἑρμηνεία τῆς πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου
Παύλου
